Αδελαΐδα: Τέλεια βαθμολογία στην τέλεια «Καριτσιωτοπούλα» μαθήτρια

Θερμά συγχαρητήρια στην καριτσιώτικης καταγωγής μαθήτρια, Μαρτίνα Θεοδωρακάκου, η οποία διακρίθηκε στις φετινές εξετάσεις στην Αυστραλία πετυχαίνοντας την τέλεια βαθμολογία Α+ και στα πέντε της μαθήματα στα οποία εξετάστηκε.

Η Μαρτίνα, εγγονή του αείμνηστου Κώστα και Ματίνας Θεοδωρακάκου από την Καρίτσα καθώς και του Γιώργου και αείμνηστης Βούλας Κρεμαστιώτη από τους Μολάους, ήταν μία από μόλις πέντε μαθητές στη Νότια Αυστραλία κατά τη σχολική χρονιά 2020 που πέτυχαν την «τέλεια βαθμολογία».

Για την αξιοθαύμαστη αυτή μαθήτρια με ανεπτυγμένη ευφυΐα η ελληνόφωνη εφημερίδα της Αυστραλίας «Νέος Κόσμος» γράφει:

Μια Ελληνοαυστραλή από την Σπάρτη αρίστευσε στις εξετάσεις φέτος!

«Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνοαυστραλή και μέσα από την επιτυχία μου ελπίζω να κάνω περήφανους τους ομογενείς και την Ελλάδα» λέει η 18χρονη Μαρτίνα Θεοδωρακάκου…

Όταν γνωρίζει κανείς την 18χρονη Μαρτίνα Θεοδωρακάκου, αντιλαμβάνεται γιατί η νεαρή Ελληνοαυστραλή με καταγωγή από την Σπάρτη, ήταν ανάμεσα στους πέντε μαθητές, και το μοναδικό κορίτσι, που αρίστευσε στις φετινές σχολικές εξετάσεις στην Νότια Αυστραλία.

Ευγενική, δυναμική, αποφασισμένη να πετύχει και προσηλωμένη στους στόχους της, η 18χρονη μαθήτρια του κολεγίου Walford Anglican School for Girls, στην Αδελαΐδα, έγραψε χθες ιστορία ως το μοναδικό κορίτσι στην Νότια Αυστραλία που κατάφερε να κατακτήσει την ανώτερη βαθμολογία ATAR 99.95 (με έπαινο) στις τελικές σχολικές εξετάσεις και να αποσπάσει από τον κυβερνήτη της Νότιας Αυστραλίας, το ανώτερο τιμητικό βραβείο Governor’s Commendation Award για την επιτυχία της.

«Δεν μου αρέσει να κάνω πράγματα με μισή καρδιά. Μ’ αρέσει να βάζω τα δυνατά μου και να κάνω το καλύτερο που μπορώ εγώ την δεδομένη στιγμή. Δε σκέφτηκα ποτέ την βαθμολογία. Λειτουργώ καλύτερα όταν βάζω έναν στόχο, και έπειτα προσπαθώ να τον πετύχω. Ένα βήμα την φορά. Σκέφτομαι πάντα το επόμενο βήμα και ταυτόχρονα την μεγάλη εικόνα στο τέλος. Δεν μου αρέσει να αμφιβάλλω, να χάνω τον χρόνο μου και να καθυστερώ τις αποφάσεις μου» λέει η Μαρτίνα η οποία αν και τελειομανής παραδέχεται πως κατά την διάρκεια της χρονιάς υπήρξαν και δυσκολίες αλλά και στιγμές που και η ίδια αμφέβαλε για τις δυνατότητες της αλλά δεν το έβαλε κάτω.

Η νεαρή μαθήτρια είχε επιλέξει Αγγλική Λογοτεχνία, Πολιτική Οικονομία, Γεωγραφία, και Μοντέρνα Ιστορία ενώ έκανε την τελική της εργασία πάνω στην δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων, θέμα που εμπνεύστηκε μετά από περιπέτεια υγείας του πατέρα της που πριν δύο χρόνια χρειάστηκε μεταμόσχευση νεφρού.

Το πρωί της Τρίτης, πριν βγουν τα αποτελέσματα η Μαρτίνα ξύπνησε νωρίς, άνοιξε τον υπολογιστή της και μαζί με τα μικρότερα αδέλφια της Κώστα και Σταυρούλα περίμεναν με αγωνία να δουν την τελική βαθμολογία της.

«Πάντα κάνω την προσευχή μου. Έκανα την προσευχή μου και μπήκα στην ιστοσελίδα του SACE να δω τα αποτελέσματα. Όταν είδα την βαθμολογία μου έτρεξα να το πω στους γονείς μου και ειδικά στον πατέρα μου που είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής μου» λέει η Μαρτίνα η οποία κατά την διάρκεια του Year 12 ήδη παρακολουθούσε μαθήματα στην νομική σχολή του πανεπιστημίου Αδελαΐδας μετά από υποτροφία που της προσέφερε το πανεπιστήμιο ενώ τα σαββατοκύριακα εργαζόταν στον φούρνο της γειτονιάς και ως babysitter.

«Υπήρξαν δύσκολες στιγμές που περάσαμε σαν οικογένεια αλλά και κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς όμως τώρα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Πολλές φορές σκέφτηκα, πως αν δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να διαβάσω, πώς θα καταφέρω να κάνω όλα τα όνειρα μου πραγματικότητα. Δεν το περίμενα να αριστεύσω και μέσα μου προετοιμαζόμουν για το χειρότερο αν και ίσως αυτό να είναι ένας τρόπος άμυνας ώστε να μην απογοητευτώ περισσότερο», λέει η νεαρή κοπέλα.

«Είναι σημαντικό να μην αλλάζει η καθημερινότητα και σαν έφηβοι τα παιδιά να έχουν στιγμές χαλάρωσης με την οικογένεια τους και τους φίλους τους. Σημασία έχει να καταλάβουν πως ό, τι κάνουν το κάνουν για τους ίδιους, για την ζωή τους και το μέλλον τους, όχι για τους γονείς και τους γύρω τους. Αν εργαστείς σκληρά όλα είναι πιθανά. Μερικές φορές η Μαρτίνα έχανε το θάρρος της και μου έλεγε «δεν μπορώ» και τότε της έλεγα «φυσικά και μπορείς», λέει ο πατέρας της Μαρτίνας, Γιάννης Θεοδωρακάκος, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από την Καρίτσα της Σπάρτης και το Λεωνίδιο Αρκαδίας.

Η 18χρονη αριστούχος λέει πως πλέον σκέφτεται το επόμενο βήμα της αφού της έχουν ήδη γίνει προτάσεις από πανεπιστήμια όχι μόνο στην Νότια Αυστραλία αλλά και στην Κουϊνσλάνδη και το Σίδνει να ακολουθήσει σπουδές στην νομική, στις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες με υποτροφία αλλά εκείνη δεν έχει αποφασίσει ακόμα τον δρόμο που θέλει να ακολουθήσει αν και την ενθουσιάζει η ιδέα της πολιτικής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Τώρα αρχίζει η ζωή μου και από δω και πέρα οφείλω με προσοχή να σκεφτώ σοβαρά τί ονειρεύομαι, τί θέλω, και πώς θα το πετύχω», λέει η Μαρτίνα η οποία έχει την απόλυτη υποστήριξη της οικογένειας της.

Με τους γονείς Γιάννη και Όλγα

και τον περήφανο παππού Γιώργο Κρεμαστιώτη από Μολάους, 

με τον οποίο η Μαρτίνα ταξίδεψε

στην Ελλάδα πριν λίγα χρόνια… 

«Όπως κάθε γονιός, έτσι και εμείς είμαστε πολύ περήφανοι για το παιδί μας και φυσικά χαιρόμαστε που η Μαρτίνα μας είδε τους κόπους της να ανταμείβονται. Είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερο παιδί και εμείς είμαστε πάντα δίπλα της για να την στηρίζουμε, να την ενθαρρύνουμε και να της θυμίζουμε πως η ζωή είναι ένα ταξίδι γεμάτο ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις αλλά σημασία έχει να παλεύουμε και να μην απογοητευόμαστε ποτέ», λέει η μητέρα της Μαρτίνας, Όλγα, η οποία έλκει την καταγωγή της από τους Μολάους Λακωνίας.

Παρά τις επιτυχίες και τα όνειρα της η Μαρτίνα είναι ένα παιδί που λατρεύει την Ελλάδα και την επισκέπτεται συχνά.

«Για μένα η Ελλάδα είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Την αγαπώ και θα ήθελα πολύ μια μέρα να καταφέρω να ζήσω εκεί με κάποιο τρόπο. Την ίδια στιγμή νιώθω απίστευτη περηφάνια όταν λέω πως είμαι Ελληνίδα και για μένα όταν κάποιος Έλληνας πετυχαίνει κάτι, ειδικά εδώ στην Αυστραλία, η χαρά είναι τόσο μεγάλη γιατί μας κάνει όλους περήφανους».

Στους πέντε αριστούχους βρέθηκε ακόμα ένας μαθητής ελληνικής καταγωγής, ο 18χρονος Παράς Στεφανόπουλος, μαθητής του κολεγίου St Michael’s College, o οποίος έκανε την εργασία του πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη.

«Η περηφάνεια που ένιωσα όταν είδα πως δεν ήμουν η μοναδική Ελληνίδα δεν περιγράφεται. Μακάρι εγώ και ο Παράς να γίνουμε αφορμή και να εμπνεύσουμε και άλλους Έλληνες. Είμασταν δυο Έλληνες. Δύο Έλληνες. Σε παρακαλώ, αυτό μην ξεχάσεις να το γράψεις», καταλήγει η Μαρτίνα.

Αναδημοσίευση από «Νέος Κόσμος», 

Ελληνική εφημερίδα που εκδίδεται στην Αυστραλία, 

αρθρογράφος Θεοδώρα Μαΐου, 

17 Δεκεμβρίου, 2020.

Φωτογραφία του Μήνα Δεκέμβρη 2020: Μια φωτογραφία για τον μετανάστη πατέρα

Η φωτογραφία του μήνα Δεκέμβρη 2020, απεικονίζει τρία ντροπαλά χωριατόπουλα του ’50 να ποζάρουν για μια φωτογραφία που θα σταλεί στο μετανάστη πατέρα, Βαγγέλη Κατσάμπη, στην Αυστραλία: Γιάννης, 9 ετών, Γεωργία, 10, και Δημήτρης, 7.

Τη φωτογραφία παραχώρησε ο Δημήτρης

Η φωτογραφία έχει επίσης δημοσιευτεί στις «Παλιές φωτογραφίες από την Καρίτσα Λακωνίας» στο Facebook.

Photo of the month of December 2020: Photo for the migrant father

The photograph for the month of December 2020 depicts three shy village kids of the ‘50s posing for a photo to be sent to their migrant father, Vangelis Katsampis, in Australia: Giannis, 9, Georgia, 10, and Dimitris, 7.

Photo courtesy of Dimitris

Previously published in "Old photos from Karitsa of Laconia" on Facebook.

Γιαννούλα Κατσάμπη (1926-2020)

Πλήρης ημερών, σε ηλικία 94 ετών, απεβίωσε χτες, Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου, στη Σπάρτη η Γιαννούλα Κατσάμπη, το γένος Κορμπάκη, χήρα του αείμνηστου Ιωάννη Σωτ. Κατσάμπη.

Η κηδεία θα τελεστεί σήμερα Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα. 

Η ταφή θα γίνει στον οικογενειακό τάφο στο νεκροταφείου του χωριού.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα:

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Dimitrios Ioanni Karytsiotis (1741-1819): The most famous ancestor of our village

Dimitrios Ioanni Karytsiotis (1741-1819) is regarded as a national benefactor. He is also the most famous ancestor of Karitsa whose family lineage is traced to our village. 

Born in 1841 in Agios Ioannis in northern Kynouria, he was one of six children of Ioannis and Kanella Triantafyllou who both hailed from Karitsa.

In Agios Ioannis, back then the kefalochori (chief village) of the district, there is a small area on the far slopes of Mount Kalogerovouni known as Karytsa. It is there, according to oral tradition, that the land tiller-shepherd family from our village first settled.

At about this time, the family may also have abandoned their old family name Triantafyllou in favour of Karytsiotis. It was quite common in those days for new settlers in a particular area to take on as their family name the name of their home village or place of ancestry.

Dimitrios, along with all his brothers and sisters, grew up shepherding sheep and goats as well as tilling the fields but the family barely eked out a living.

So in his mid-teenage years, at about the age of 15, Dimitrios left the family and travelled to Smyrna in search of better opportunities. Tradition has it that one day while helping his father plough a tilling field, an uncle happened to pass by on his way to Skala, the seaport of neighbouring Astros, to set sail for Smyrna and offered to take Dimitrios along.

The teenager was wildly excited about the idea, and without a second thought dropped the hoe and at once scampered off to find his tsarouchia (rustic shoes) and follow the uncle. In his haste, fearing that his uncle or father might change their mind, he managed to find only one tsarouchi and according to the tale that’s how he left; with just one shoe!

In Smyrna, Karytsiotis worked for a merchant, who valued his work ethic and honesty so much he made him a partner. In fact, he proposed that his daughter marry him but Karytsiotis, having other grander ambitions in mind, declined on the grounds that he was unworthy of a woman of higher education and standing.

Around 1772, aged about 30, Karytsiotis moved to Trieste which was then part of Austria and considered one of the most prosperous Mediterranean seaports as well as a centre of literature and music. The experience he had gained in Smyrna coupled with an inherent merchant outlook enabled him to excel, to acquire great wealth, but also a name highly respected in Trieste society.

Along with other fellow Greeks, he was instrumental in the founding of the Greek Orthodox Community of Trieste and served on its Governing Council.

Karytsiotis also took great interest in the civic affairs of the city and in 1812, by then in his early 70s, he was elected a municipal councillor of Trieste.

He resided in the most prestigious and upper-class part of the boulevard of Trieste, where he erected a majestic mansion, the Palazzo Carciotti. The coastal boulevard fronting the Palace was called, until the conquest of Trieste by the Italians, Via dei Greci and the beach Riva Cartsiotti.

A passionate supporter of the struggle against the Turkish domination of his homeland, Karytsiotis for months provided refuge in this mansion's attic to rescue Hierolochites, a military unit of the Greek revolution for national independence. In 1798, he also provided refuge for the national hero Rigas Feraios. Sadly Feraios was betrayed, arrested by the Austrians, and handed over to the Turks who strangled him and then disposed of his body in the Danube River.

Dimitrios, however, continued his support of the movement for national liberation and the reconstruction of his homeland. Heeding the call of Feraios for the establishment of schools in enslaved Greece, he immediately funded the founding of a demonstration Greek School in Agios Ioannis. The Karytsiotis School, as it became known, was a modern, state-of-the-art education institution in line with European standards. It was staffed by highly skilled educators and aimed to set the example of how education ought to develop in the new liberated Greece that he envisaged.

In 1805 Karytsiotis established a second school known as Mouseio Karytsioti located in neighbouring Astros.

Both Schools catered for boarding students from all over the surrounding area, even from the farthest parts of the Peloponnese and Roumeli. All expenses in the running of the schools were funded by Karytsiotis. This included books, teaching materials and aids, salaries of teachers, a resident doctor as well as meals for all.

Karytsiotis died, aged 78, in Trieste on 2 February 1819, just two years before the outbreak of the revolution for national independence in 1821.

His legacy however continued: In 1823, the famous Second National Assembly of Astros and the Kolokotronikos table took place at theMouseio Karytsioti on July 19, 1821, in honor of Dimitrios Ypsilantis. The school was destroyed in 1826 by Ibrahim Pasha but was later restored by relatives of Karytsiotis. In the following years, it became a school and in 1959 it became an archaeological museum. In 2008 it was closed due to earthquake damage. However, visitors can see the venue where the National Assembly took place, the courtyard with some findings from the Herod Atticus Mansion, and the two-story museum and its walls, which helped as a branch of the school.

See the family branch of Dimitrios Karytsiotis in Family Trees of Southern Parnon.

Family Trees of Southern Parnon are sponsored by the Pan-Laconian Society of South Australia “Leonidas” Inc. and the Karitsa Community of South Australia.

Φωτογραφία του μήνα Νοέμβρη 2020: Παραδοσιακή γίδα βραστή

Η φωτογραφία του μήνα Νοέμβρη 2020 απεικονίζει το Βαγγέλη Μαλαβάζο δίπλα στη γυναίκα του την Παναγιώτα, απολαμβάνοντας τον πρώτο μεζέ από το καζάνι σε κάποιο εορτασμό το 1973.

Φωτογραφία από τη συλλογή του αείμνηστου Γιάννη Δ. Κατσάμπη.

Η φωτογραφία έχει επίσης δημοσιευτεί στις «Παλιές φωτογραφίες από την Καρίτσα Λακωνίας» στο Facebook.

Photo of the month of November 2020: Traditional boiled goat

The photograph for the month of November 2020 depicts Vangelis Malavazos, next to his wife Panagiota, enjoying the first meze from the pot during a celebration in 1973.

Photo from the collection of the late Giannis D Katsampis.

The photo was previously published in "Old photos from Karitsa of Laconia" on Facebook.

Παναγιώτα Μαλαβάζου (1928-2020)

Σε ηλικία 92 ετών απεβίωσε χτες, Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2020, στην Καρίτσα η Παναγιώτα Μαλαβάζου, χήρα του αείμνηστου Ευάγγελου Μαλαβάζου.

Η κηδεία θα τελεστεί σήμερα, Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2020, στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα:

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Ανέκδοτα απ’ τα μέρη μας: «Αφεντικό Είναι»

Από το βιβλίο "Λαγκαδινοί Μαστόροι" του Χρήστου Γ. Κωνσταντινόπουλου

Τ´ «αφεντικό» μπορεί να ‘ναι καλό, μπορεί να ‘ναι και κακό. Κακό είναι όταν γίνεται ενοχλητικό στους μαστόρους, τους πιέζει να προσέξουν περισσότερο τάχα το σπίτι και γενικά όταν τους ελέγχει. Πραγματικά μερικοί ιδιοκτήτες είναι «μίζεροι» αλλά και τσιγκούνηδες. Πλούσιο φάει ποτέ δεν φτιάχνουν και εννοούν να κυβερνούν το μάστορη. Αυτά όμως οι μαστόροι δεν τα ανέχονται. Να πως εκδικήθηκαν ένα τέτοιο «αφεντικό»:

Μια μέρα, πρωί-πρωί, ο πρωτομάστορας ξεκαρφώνει απ´ την σκαλωσιά ένα μαδέρι και τ´ αφήνει μετέωρο, εκεί ακριβώς που συνήθιζε να πατάει τ´ αφεντικό όταν έκανε τις παρατηρήσεις του στους μαστόρους. Ύστερα φώναξε τους μαστόρους να πιάσουν δουλειά στην άλλη άκρη της σκαλωσιάς. Σε λίγο να ´σου το αφεντικό. Ικανοποιήθηκε που είδε να δουλεύουν τόσο πρωί οι μαστόροι. Ανέβηκε τη σκαλωσιά και επιθεωρούσε με καμάρι το σπίτι του. Φτάνει στο μαδέρι που ‘ταν ξεκάρφωτο, το πατάει και πάρ´ τον κάτω. Τα μαστορόπουλα τότε βάζουν τις φωνές:

- Τ´ αφεντικό, τ´ αφεντικό, έπεσε τ´ αφεντικό.
- Σωπάτε, ρε, λέει ο πρωτομάστορας, τι κάνετε έτσι;
Αφεντικό είναι, ούθε θέλει ανεβαίνει, ούθε θέλει κατεβαίνει. Και ατάραχος συνέχισε τη δουλειά του.

Tales from our parts: He's the Boss

From the book by Christos G. Konstantinopoulos "Builders from Lagkadia"

A "boss" can be good, and he can be bad. He’s bad when he’s hassling the tradies and pushes them supposedly to take greater care but if truth be told in order to boss them around. To be frank some owners are "misery gutses" as well as stingy. They never ever provide a decent lunch for the tradies and only seek to watch over them. But tradies won’t put up with such things. Here’s how they evened the score with one such “boss”:

One day, early in the morning, the master tradie pulled out the nails from a plank of the scaffolding and left it unfastened at the section where the boss would stand when making his thoughts known to the tradies. Then he called the tradies to get to work at the other end of the scaffolding. In a little while, there came the boss. He was so pleased to see the tradies so hard at work so early in the morning. He climbed the scaffolding and proudly inspected the construction of the house.  He then took a step forward onto the unfastened plank and oh no, down he came crashing to the ground! 

The apprentices yelled out: “The boss, the boss, the boss has fallen!”

"Be quiet, you," the mater tradie rebuked, “why are you carrying on like that?  He’s the boss, he’ll rise when he feels like it, and he’ll fall when he feels like it!”

And, quite unbothered and unperturbed he carried on with his work.

Φωτογραφία του μήνα Οκτώβρη 2020: Αγαπημένα αδέρφια

Η φωτογραφία του μήνα Οκτώβρη 2020 είναι ένα κολάζ των τεσσάρων παιδιών του Δημήτρη και της Φιλιππίας Κατσάμπη: Γιάννης (1925-2006), Χρήστος (1930-2010), Κώστας (1933-) και Αναστασία (1928-2019).

Η φωτογραφία έχει επίσης δημοσιευτεί στις «Παλιές φωτογραφίες από την Καρίτσα Λακωνίας» στο Facebook.

Photo of the month of October 2020: Beloved siblings

The photograph for the month of October 2020 is a collage of the four children of Dimitris and Filippia Katsampis: Giannis (1925-2006), Christos (1930-2010), Kostas (1933-) and Anastasia (1928-2019).

The photo was previously published in "Old photos from Karitsa of Laconia" on Facebook.

Ηλιάνα Τζιάτζιου: Βραβείο Αριστείας που εμπνέει και συγκινεί

Θερμά συγχαρητήρια στην Ηλιάνα Τζιάτζιου, ηλικίας 48 ετών, μαθήτρια του Εσπερινού Γυμνασίου Καστοριάς στην οποία σήμερα απονέμεται «Αριστείο Προόδου» από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για την εξαιρετική της επίδοση (αρίστευσε στην Α’ τάξη Γυμνασίου με γενικό βαθμό 20) κατά το σχολικό έτος 2019-20. 

Η Ηλιάνα είναι μπατζανάκαινά μας, χήρα του αείμνηστου π. Θωμά Παπαδημητρίου από την Χαλάρα Καστοριάς. Κόρη Ελλήνων μεταναστών, γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη στη Γερμανία. Το 1986 παντρεύτηκε την αγάπη της ζωής της, τον Θωμά Παπαδημητρίου, στο προγονικό της χωριό Χαλάρα.

Το ευτυχισμένο ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά: τη Μαρία το 1988, τη Χριστίνα το 1991, και το Λάζαρο το 2001.

Στο μεταξύ το 1997 ο Θωμάς χειροτονήθηκε ιερέας. Με την πρεσβυτέρα Ηλιάνα δίπλα του αγωνίσθηκαν και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να τελειώσει η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος Κορεστείων όπου ο π. Θωμάς διακόνησε και μέσα στον οποίο, κατά τρόπο τραγικό, άφησε την τελευταία του πνοή το 2014.

Τον έκλαψε όλο το χωριό, ενώ η Ηλιάνα καταβυθισμένη στη θλίψη και την απελπισία έπρεπε να βρει το θάρρος και τους πόρους για να συνεχίσει: να καλλιεργεί τη γη, να φροντίζει την εκκλησία και να σπουδάζει μόνη της τα τρία παιδιά.

Πρόκειται για μια από τους πιο θετικούς ανθρώπους που είχα ποτέ το προνόμιο να γνωρίσω. Τα αποτελέσματά της σε κάθε τομέα με μια λέξη «εξαιρετικά!» Η γη της συνεχίζει να καλλιεργείται, οι ντόπιοι ακόμη μιλούν με σεβασμό και θαυμασμό για το ρόλο της πρεσβυτέρας στην ενορία του χωριού. Όσο για τα παιδιά, η Μαρία είναι πτυχιούχος διδακτορικών σπουδών στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Χριστίνα, η αναδεξιμιά μας, είναι γιατρός στη Θεσσαλονίκη, ενώ ο νεότερος Λάζαρος σπουδάζει στη Φλώρινα για να γίνει δάσκαλος.

Πάνω απ 'όλα αυτά, η Ηλιάνα βρίσκει κάπως το χρόνο να διευρύνει τους ορίζοντές της, δειλά-δειλά, διστακτικά να δοκιμάσει κάτι που φιλοδοξούσε από καιρό: να πάει πάλι στο σχολείο, ξεκινώντας από την Α’ τάξη Γυμνασίου.

Τα εξαιρετικά αποτελέσματά της, τόσο λαμπρά που είναι, δεν πρέπει να μας εκπλήττουν. Πράγματι αντικατοπτρίζουν μια γυναίκα, σύζυγος, πρεσβυτέρα, μητέρα που από παιδική ηλικία γνωρίζει την ανηφόρα και πώς να ανεβαίνει της ζωής τα πιο απότομα και σκληροτράχηλα βουνά. 

Από την πλευρά της, πάντα σεμνή, συνετή και προσεκτικά αισιόδοξη αντλεί μεγάλη δύναμη από τους δικούς της ανθρώπους και την ανεξίτηλη πίστη. Μας λέει: «Νιώθω πιο μεγάλη την ευθύνη απέναντι στην οικογένειά μου και στον εαυτό μου για να τα καταφέρω. Αν θέλει ο Θεός έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και από αυτόν αντλώ δύναμη και από όλους εσάς που είστε γύρω μου για να συνεχίσω.»

Ηλιάνα, συγχαρητήρια για το εξαιρετικό επίτευγμα. Θα παρακολουθούμε την πρόοδό σου με έντονο ενδιαφέρον. Είναι τόσο προνόμιο όσο και χαρά να σε γνωρίζουμε, λαμπρό υπόδειγμα για όλους μας!

Tο βίος του Άγιου Ιωάννου του Γουβιώτη

«Χρόνια πολλά και υγεία σε όλες και όλους!»

Γιορτάζουν στις 21 Οκτωβρίου 

το Γεράκι και οι Γούβες

Ο Άγιος Ιωάννης ήταν από τα μέρη μας. Ο ιερέας πατέρας του καταγόταν από το Γεράκι και τοποθετήθηκε εφημέριος στις Γούβες. Από εκεί καταγόταν η πρεσβυτέρα του και εκεί γεννήθηκε το 1758 ο Ιωάννης. Γι' αυτό ονομάζεται και Γουβιώτης. 

Από μικρός ο Ιωάννης προσπαθούσε να μιμείται του ιερέα-πατέρα του τη ζωή, τον βοηθούσε στις δουλειές της Εκκλησίας, ενώ πάντα θυμόταν ότι αυτός ήταν «παπά υιός» και έπρεπε να προσέχει τη συμπεριφορά του, ώστε να' ναι παράδειγμα για τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του.

Το έτος 1770 οι ορδές του Αλβανού Χατζή Οσμάν, αφού κατέπνιξαν κάθε σημείο ελληνικής αντίστασης, έφτασαν και στις Γούβες. Οι Αρβανίτες σκότωσαν τον πατέρα του Ιωάννη και στη συνέχεια αιχμαλώτισαν τον ίδιο και τη μητέρα του, τους πήραν μαζί τους στη Λάρισα, όπου εκεί πουλήθηκαν δύο και τρεις φορές ο καθένας ξεχωριστά. Ύστερα από δύο χρόνια ξαναπουλήθηκαν αλλά αυτή τη φορά αγοράσθηκαν από το ίδιο αφεντικό, έναν Τούρκο που είχε κτήματα και υποστατικά. Αυτός ο Τούρκος δεν είχε παιδιά και βλέποντας τα χαρίσματα του Ιωάννη, ο οποίος ήταν πολύ έξυπνος για την ηλικία του, πρόθυμος, πειθαρχικός και σβέλτος στη δουλειά, σκέφτηκε μαζί με τη γυναίκα του να κάνουν ψυχοπαίδι τους τον Ιωάννη. Από τη στιγμή, λοιπόν, εκείνη καθημερινά προσπαθούσε να τον διαστρέψει από την πίστη των χριστιανών και να τον κάνει Οθωμανό. Αρχικά προσπάθησε με κολακείες και υποσχέσεις και κατόπιν με φοβέρες και βασανισμούς να κάμψει την αντίσταση του 15χρονου Ιωάννη, ο οποίος όμως έστεκε στερεός και ακλόνητος στη χριστιανική πίστη του.

Μια μέρα ο αφέντης κουράστηκε να παρακαλεί τον Άγιο να αλλαξοπιστήσει και θυμωμένος όπως ήταν, τον οδήγησε στην αυλή του Τζαμιού. Εκεί μαζεύτηκαν πολλοί Αγαρηνοί, που προσπαθούσαν με χτυπήματα, φοβέρες και σπαθισμούς να κάνουν τον Μάρτυρα να τουρκίσει. Η απάντηση όμως του Ιωάννη ήταν ξεκάθαρη: «Εγώ δεν γίνομαι Τούρκος, χριστιανός είμαι και χριστιανός θέλω να πεθάνω.»

Εκτός όμως από τον Αγαρηνό και η γυναίκα του προσπαθούσε καθημερινά με μαγείες και σατανικά γοητεύματα να ξεμυαλίσουν τον Άγιο ή να τον κάνουν να κυριευτεί από σαρκικές επιθυμίες και έτσι να τον τουρκίσουν. Αλλά, ο Ιωάννης, έχοντας τον Θεό μέσα του έμεινε καθαρός απ' όλα. Η θεία χάρη τον φύλαξε απ' όλα τα διαβολικά τεχνάσματα της γυναίκας του Αγαρηνού.

Έφθασε όμως η νηστεία της Παναγίας, τον δεκαπενταύγουστο. Ο τούρκος μόλις κατάλαβε ότι ο Ιωάννης δεν ήθελε να χαλάσει τη νηστεία και να αρτυθεί, αποφάσισε να τον κλείσει σ' ένα στάβλο. Εκεί τον κλειδαμπάρωσε για όλο το διάστημα των 15 ημερών και πότε τον κρεμούσε και τον κάπνιζε με άχυρα και πότε τον χτυπούσε με το σπαθί του προσπαθώντας να τον κάνει να φάει και να χαλάσει τη νηστεία. Αλλά ο Άγιος Ιωάννης όχι απλώς δεν έφαγε αρτυμένα φαγητά, αλλά ούτε καν τα δοκίμασε και παρακαλούσε και προσευχόταν στην Παναγία να τον βοηθήσει να μην αρτυθεί, ενώ προτιμούσε καλύτερα να θανατωθεί παρά να χαλάσει τη νηστεία.

Ο αφέντης του, βλέποντας ότι δεν πείθεται, τον άφηνε νηστικό 2 και 3 ημέρες, χωρίς να του δίνει τίποτε να φάει. Από την άλλη μεριά, η μητέρα του Ιωάννη στεκόταν κοντά στο γιο της και βλέποντάς τον αποκαμωμένο από τα βασανιστήρια και από τη νηστεία, τον παρακινούσε να φάει λέγοντάς του: «Φάε γιε μου από αυτά τα φαγητά για να μην πεθάνεις και ο Θεός και η Παναγία σε συγχωρούν, γιατί δεν το κάνεις με το θέλημά σου, αλλά από ανάγκη. Λυπήσου με και εμένα τη φτωχή και στενοχωρημένη μητέρα σου και μη θελήσεις να πεθάνεις παράκαιρα και με αφήσεις απαρηγόρητη σ' αυτή τη σκλαβιά και ξενιτειά.»

Στις παρακλήσεις αυτές της μητέρας του ο Ιωάννης απάντησε: «Γιατί κάνεις έτσι μητέρα μου και για ποιο λόγο κλαις; Γιατί δεν μιμείσαι και συ τον Πατριάρχη Αβραάμ, ο οποίος για την αγάπη του Θεού θέλησε να θυσιάσει τον μοναδικό γιο του, αλλά μόνο κλαις και θρηνείς; Εγώ είμαι παπά υϊός και πρέπει να φυλάγω καλλίτερα από τους γιους των λαϊκών τους νόμους και τα έθιμα της Εκκλησίας μας, γιατί όταν δεν φυλάμε τα μικρά, πως μπορούμε να φυλάξουμε τα μεγάλα;» Ύστερα από αυτή την απάντηση εξαγριωμένος πια ο Τούρκος στις 19 Οκτωβρίου 1773 του έδωσε μια θανατηφόρα μαχαιριά στην καρδιά και μετά από δύο ημέρες ο Άγιος Ιωάννης πέθανε και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Η μνήμη του τιμάται στις 21 Οκτωβρίου

Προσαρμοσμένη και συντομευμένη εκδοχή μακρύτερου άρθρου,

Αποστολική Διακονία, 

επίσημο όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Χρονογράφημα: Βιώματα ενός δασκάλου στην Καρύτσα

Του Κώστα Γιαννακούρα

«Στιγμές ζωής από το χωριό Καρύτσα Λακωνίας που ήμουν κάποτε δάσκαλος για 4 χρόνια.» 

Ήταν άνοιξη του 1972. Είχα συγκέντρωση στο σχολείο για ενημέρωση των γονέων. Έγινε η ενημέρωση και αμέσως μου μετέφεραν τον προβληματισμό τους που ήταν ο εξής: Έχουμε πολλά παιδιά στο χωριό και θέλουμε να πετυχαίνουν όλα στο Γυμνάσιο. Εάν μείνουν εδώ, δυσκολεύουν τα πράγματα.

Σκέφτηκα το θέμα και βρήκα κάποια λύση.

Όταν ήρθε η ώρα των εξετάσεων έστειλα ένα έγγραφο στο Γυμνάσιο Γερακίου, που ανέφερα, ότι λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, επειδή το χωριό είναι ορεινό δεν διδάχτηκε όλη η ύλη των βιβλίων. Έγραψα ότι δίδαξα το μισό βιβλίο, σε κάθε μάθημα, και κάτι ακόμη. Εγώ βέβαια είχα διδάξει όλη την ύλη.

Οι καθηγητές στην αρχή δεν το δέχθηκαν.

Μια ημέρα με βλέπει ο Γυμνασιάρχης και μου λέει: Αποφασίσαμε τα δυο θέματα να είναι από την ύλη που έχεις διδάξει και το ένα θέμα από την αδίδακτη.

Η επιτυχία ήταν 100%. Είχα κάνει και απογευματινά μαθήματα για βοήθεια.

Το φθινόπωρο του 1972 συναντήθηκα στο Γεράκι, στο μαγαζί του Λευτέρη, με το γυμνασιάρχη.

Είπαμε τα εκπαιδευτικά μας θέματα και κάποια στιγμή μου λέει: Είχες επιτυχία. Έτσι είδα. Τώρα πρέπει να βγάλεις την υποχρέωση απέναντί μας. Σήμερα είναι Τρίτη. Την επόμενη Τρίτη, θα είσαι το απόγευμα πριν πέσει ο ήλιος στην πόρτα το γυμνασίου με μια ομιλία στο χέρι. Το θέμα είναι ΕΘΝΟΣ - ΠΑΤΡΙΔΑ - ΚΡΑΤΟΣ. Ενημερωτική τη θέλω.

Δεν του χάλασα το χατίρι. Ήρθε η Τρίτη, πήγα στο γυμνάσιο και είδα ότι είχε φορτώσει στο αυτοκίνητό του, μια κινηματογραφική μηχανή, καλώδια, ταινίες, μεγάφωνα.

- Τι γίνεται; του λέω. Θα κόψουμε εισιτήρια και θα τα οικονομήσουμε απόψε;

- Όχι. μου λέει. Είναι πρόγραμμα. Θα παίξουμε την ταινία δωρεάν και στο διάλειμμα θα βάλεις εσύ την ομιλία.

- Που θα πάμε, δηλαδή; του λέω.

- Απόψε θα πάμε στη Ζαραφώνα. (Καλλιθέα Λακωνίας).

- ΩΧ.!!!!!! είπα μέσα μου. Χειρότερα δεν γινότανε.

Πήγαμε. Το καφενείο γέμισε κόσμο. Παίχτηκε η ταινία κι εγώ στο διάλειμμα έβαλα την ομιλία. Οι θαμώνες χειροκρότησαν θερμά κι έφυγαν ευχαριστημένοι.

Η ταινία, δεν θυμάμαι τώρα, μάλλον με φουστανέλα θα ήταν. Είχε πέραση τότε η φουστανέλα.

Γυρίσαμε στο Γεράκι νύχτα. Νύχτα κι εγώ έπρεπε να πάρω με το μηχανάκι το δρόμο μια την Καρύτσα. 13 χλμ μακριά . Ήμασταν νέοι τότε και δεν φοβόμασταν.

Οι γονείς στο χωριό ήταν ευχαριστημένοι. Όταν κάποιοι στο σπίτι τους είχαν κόκορα χωριάτικο, κοκκινιστό, με μακαρονάδα, έρχονταν στο σχολείο και με έπαιρναν να δοκιμάσω την κουζίνα τους. Ήταν άριστη !!!!!!

Όπως σε κάθε πόλη έτσι και στα χωριά υπάρχουν και οι «ανάποδοι» άνθρωποι.

Βραδάκι, Ιούνιος 1976 και πήγα στο καφενείο του χωριού. Εκεί καθόταν ο μπάρμπα Μιχάλης ο «Ρουμάνος» σε ένα τραπέζι. Κάθισα κι εγώ μαζί του. Του άρεσε να λέει ιστορίες από τη ζωή του. Τις άλλες φορές μου έλεγε για κάτι κοπέλες που τις έκλεβε από το ένα χωριό και τις πήγαινε στο γαμπρό, στο άλλο χωριό.

Σήμερα άρχισε να μου εξιστορεί τα κατορθώματά του που έκανε με άλλους δυο στον Πόρο. Πόρος είναι μια φυσική άγρια τοποθεσία ανάμεσα στο Γεράκι και τους Αγίους Αναργύρους (Ζούπαινα).

Όταν ξεκίνησε να μου πει τη δεύτερη ιστορία, μπαίνει στο μαγαζί ένας ηλικιωμένος ........ Δε θυμάμαι το όνομά του........ αλλά ας τον πούμε ο γέρο Γιώργης. Έρχεται κατευθείαν στο τραπέζι μας κι αρχίζει να λέει: Δάσκαλε, να που σε πέτυχα !!!!! Να σου τα πω και να τα βγάλω από μέσα μου. Ήρθες εδώ και κατέστρεψες το χωριό μας. Πάρε μετάθεση και φύγε.!!! Αρκετά.!!! Έχω πόσα βράδια να κοιμηθώ. Μετράω και ξαναμετράω πόσα παιδιά πηγαίνουν τώρα στο γυμνάσιο. 15 είναι σίγουρα για να μην πω 20, με τα μεγαλύτερα. 20 παιδιά, αν σπουδάσουν, δε θα ξαναγυρίσουν στο χωριό. Θα ρημάξει το χωριό μας. Είσαι η καταστροφή του χωριού μας. (Η λέξη καταστροφή είναι δική μου. Αυτός είπε μια χειρότερη. Δεν επιτρέπεται να τη γράψω).

Μόλις άκουσε αυτή τη λέξη ο μπάρμπα Μιχάλης, σηκώνεται όρθιος και έντονα του λέει.

- Πάψε ρε κουμπάρε. Τσοπάνηδες, τσοπάνηδες, γέμισε το χωριό μας. Δε σου αρέσει να βγάλει και μερικούς επιστήμονες η Καρύτσα; Καμάρι θα το έχουμε.!!!! Όσα από αυτά τα παιδιά αγαπούν το χωριό τους, θα ξαναγυρίσουν.!!!!

Ο γέρο Γιώργης έφυγε αμίλητος και νευριασμένος.

Μαρία Μαλαβάζου: «Όχι» στις ανεμογεννήτριες λέει η Καρίτσα

«Συνεχίζουμε όλοι μαζί με σημαία μας την αγάπη για το χωριό μας!»

Τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των κατοίκων του χωριού εγείρει η πρόεδρος της Καρίτσας στη συνεχιζόμενη αντίθεσή της στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις κορυφές στην Τσούκα και τον Ελατιά.

Προς στήριξη των πιο πρόσφατων εξελίξεων δηλώνει: 

«Σαν πρόεδρος της τ.κ. Καρίτσας θέλω να ευχαριστήσω το περιφερειακό συμβούλιο Πελοποννήσου για το αρνητικό ψήφισμα της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στο χωριό μας.

«Επίσης πρέπει να σημειωθεί και η στήριξη του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Ευρώτα γνωμοδοτώντας αρνητικά την εγκατάσταση τους.

«Σεβόμενοι όλοι την απόφαση της τοπικής κοινωνίας και του τοπικού συμβουλίου δείχνοντας ότι αφουγκράζονται ανησυχίες και προβληματισμούς.

«Το πρώτο βήμα έγινε με θετικό αποτέλεσμα, συνεχίζουμε όλοι μαζί με σημαία μας την αγάπη για το χωριό μας!»

Κατά της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στον Πάρνωνα τάχθηκε ομόφωνα το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου, κατά τη συνεδρίαση της Δευτέρας 5/10. Ειδικότερα, το συμβούλιο γνωμοδότησε αρνητικά για τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τη δημιουργία τριών αιολικών πάρκων σε περιοχές των Δήμων Ευρώτα και Νότιας Κυνουρίας.

Όπως δήλωσε ο αντιπεριφερειάρχης Λακωνίας Θ. Βερούτης, «στο Περιφερειακό Συμβούλιο, ταυτιστήκαμε με την βούληση της τοπικής κοινωνίας, όπως αυτή εκφράστηκε από την πλειοψηφία των συμβουλίων των Τοπικών Κοινοτήτων και του Δημοτικού Συμβουλίου του Δ. Ευρώτα, γνωμοδοτώντας αρνητικά ως προς την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στον Πάρνωνα (περιοχές Καρίτσας, Γερακίου, Κρεμαστής, Νιάτων).

Στην τοποθέτησή μου, τόνισα ότι αποτελεί μονόδρομο η εναρμόνιση των όρων, που θέτει το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις ΑΠΕ, με τον σχεδιασμό των τοπικών Αρχών, ώστε η απόφαση -ως προς την χωροταξική επιλογή τοποθέτησης ανεμογεννητριών- να ανήκει και στην τοπική κοινωνία, μέσω της διαδικασίας της διαβούλευσης».

Κλείνοντας, ο κ. Βερούτης σημείωσε: «Ως Περιφερειακή Αρχή θα συνεχίσουμε να αφουγκραζόμαστε τη βούληση των τοπικών κοινωνιών μέχρι να θεσμοθετηθεί ο τρόπος, που θα οργανώνει την χωροθέτηση των εγκαταστάσεων ΑΠΕ, έτσι ώστε να δημιουργούνται έργα που να διαθέτουν συνοχή σε επίπεδο περιβάλλοντος και τοπίου, αλλά και σε κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο».

Οικογενειακά Δέντρα Νότιου Πάρνωνα: Συγχαρητήρια στο λαμπρό συντοπίτη επιστήμονα Γρηγόρη Κόντο

«Από παιδική ηλικία ο Γρηγόρης έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τοπική μας ιστορία και γενεαλογία !»

Η ερευνητική ομάδα των Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα με ιδιαίτερη χαρά συγχαίρει τον «συντοπίτη» μας Γρηγόρη Κόντο ο οποίος πρόσφατα έλαβε Μάστερ από το ολλανδικό πανεπιστήμιο του Λάιντεν, αφού εκπόνησε τη διατριβή του με τίτλο «Θρησκευτική-εθνική συμβίωση στην Ορθόδοξη Νέα Ορλεάνη το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα» ["Religio-national symbiosis in Orthodox New Orleans in the second half of the 19th century"]

Πριν από δύο χρόνια, το 2018, ο διαπρεπής αυτός νέος επιστήμονάς μας έλαβε το πρώτο του πτυχίο στην Ιστορία και Αρχαιολογία με βαθμό 9,48 από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρώτευσε στο έτος του.

Αν και γεννήθηκε στο Βέλγιο και μεγάλωσε στην Πάτρα, ο Γρηγόρης έχει πολύ στενές σχέσεις με τα μέρη μας. Προπάππους του ο αείμνηστος π. Αθανάσιος Κανέλλης, για πολλά χρόνια πρωτοπρεσβύτερος του Γερακίου. 

Από παιδική ηλικία ο Γρηγόρης έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τοπική μας ιστορία και γενεαλογία. Ήταν μόλις 13 ή 14 ετών όταν πρωτοπροσχώρησε στην ερευνητική ομάδα των Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα. Ειδικό ενδιαφέρον του να τεκμηριώσει την ευρύτερη γερακίτικη οικογένεια των Κανελλαίων. Ταυτόχρονα διαχειριζόταν τη σελίδα της ομάδας στο Facebook. Στο τελευταίο έτος του Λυκείου, ο Γρηγόρης επιμελήθηκε με το Στέλιο Χαγιά το βιβλίο «Γεννήσεις, Γάμοι και Θάνατοι Γερακίου 1860-1914», μια πράγματι πολύτιμη προσθήκη στη βιβλιογραφία του τόπου μας. Την ίδια χρονιά ήταν επικεφαλής ερευνητής για το ελληνικό επεισόδιο της αμερικανικής εκπομπής "Finding your Roots".

Οι άοκνες προσπάθειες του Γρηγόρη στο θέμα αυτό συνεχίζονται με αμείωτο, μάλιστα επιταχυνόμενο ρυθμό, καθ 'όλη τη διάρκεια των σπουδών του στο πανεπιστήμιο. Το 2017 ανέλαβε συντονιστής ελληνικών προγραμμάτων (Greek Projects Content Manager) για την εταιρεία MyHeritage.

Στο πλαίσιο αυτό συνεργάστηκε στενά με την Κάρολ Κωστάκου-Petranek, συνδιευθύντρια του Κέντρου Οικογενειακής Ιστορίας στην Ουάσινγκτον, ΗΠΑ , και ψηφιοποίησαν σημαντικό τμήμα του Αρχείου της Μητρόπολης Μονεμβασίας και Σπάρτης, καθώς και τα σωζόμενα ληξιαρχικά βιβλία γεννήσεων, γάμων και θανάτων από όλες τις ενορίες της Μητρόπολης. Πρόκειται για ένα τεράστιο και πολύ πολύτιμο έργο.

Φέτος ο Γρηγόρης ίδρυσε την Greek Ancestry (https://greekancestry.net/), ατομική επιχείρηση με έδρα στην Πάτρα, με δύο στόχους: αφενός μεν να καταστήσει περισσότερο ελληνικό αρχειακό υλικό προσβάσιμο στο κοινό συμβάλλοντας έτσι και στη διατήρησή του, αφετέρου δε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό υπόβαθρο και μια κουλτούρα γύρω από τη γενεαλογική έρευνα και την οικογενειακή ιστορία.

Ενημερωνόμαστε πως στο προσεχές διάστημα ο Γρηγόρης σχεδιάζει να δημοσιεύσει νέο υλικό και να αυξήσει τη βάση δεδομένων της Greek Ancestry σε ένα εκατομμύριο καταχωρίσεις, καθώς και να συνεχίσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της επιχείρησης με μια νέα σειρά από webinar και άρθρα δωρεάν και προσβάσιμα από όλους.

Εκτός από αυτό το εξαιρετικά πολυάσχολο πρόγραμμά που ο Γρηγόρης έχει θέσει στον εαυτό του, ο λαμπρός επιστήμονας φέτος επιστρέφει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών να αναλάβει ερευνητικό έργο που οδηγεί στην απόκτηση διδακτορικού τίτλου στην Ιστορία από το ίδιο πανεπιστήμιο.

Εμείς, εκ μέρους των Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για τον συνεργάτη μας και για ό, τι έχει καταφέρει με τόσο κόπο και δουλειά. Τον συγχαίρουμε σίγουροι για τη λαμπρή του συνέχεια.

Παντρεύτηκε η πρόεδρος της Καρίτσας Μαρία Μαλαβάζου τον αντιδήμαρχο Δημήτρη Φιφλή

Η Μαρία Μαλαβάζου, πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Καρίτσας, παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον εκλεκτό της καρδιάς της Δημήτρη Φιφλή, αντιδήμαρχο του Δήμου Ευρώτα, χτες Σάββατο 3 Οκτωβρίου στο Δημαρχείο στη Σκάλα. 

Το υπέροχο γεγονός ανακοινώθηκε από τον ίδιο το Δημήτρη στην προσωπική του σελίδα με το ομορφότερο ρητό για την αγάπη και το δεσμό τους:

«Μια εικόνα χίλιες λέξεις!

«Νιώθουμε όμως ότι αυτή η συγκεκριμένη στιγμή είναι εκατομμύρια λέξεις που αποτυπώνουν τα υπέροχα συναισθήματα που νιώθουμε σήμερα εγώ και η Μαρία, η γυναίκα της ζωής μου.

«Η ζωή είναι στιγμές από ό, τι λένε... έτσι και αυτή η στιγμή είναι η αρχή μιας υπεροχής ζωής.

«Ευχόμαστε για όλους πολλές υπέροχες στιγμές λοιπόν....από έμενα και την σύζυγό μου Μαρία!»

Από εμάς τις καλύτερες ευχές για τη νέα τους κοινή πορεία, να ζήσουν, και με το καλό το μωράκι τους!

Ρίνα Τούντα (1944-2020)

Σε ηλικία 76 ετών απεβίωσε στη Σπάρτη την Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020 η Ρίνα Τούντα, χήρα του αείμνηστου Γεωργίου Τούντα.

Ο ενταφιασμός έλαβε χώρα την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου στην Καρίτσα.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα:

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Φωτογραφία του μήνα Σεπτέμβρη 2020: Nτυμένοι στα γιορτινά τους

Κάθε μήνα τα «Καριτσιώτικα Νέα» επιλέγουν και παρουσιάζουν μια αναμνηστική φωτογραφία στη σειρά «Φωτογραφίες του Μήνα».

Η φωτογραφία του μήνα Σεπτέμβρη 2020 απεικονίζει παρέα χωριανών ντυμένοι στα γιορτινά τους, ίσως από τη δεκαετία του '50 ή ακόμα και νωρίτερα.

Η φωτογραφία είναι πό τη συλλογή του αείμνηστου Γεώργιου Ν. Αντωνίου και έχει επίσης δημοσιευτεί στις «Παλιές φωτογραφίες από την Καρίτσα Λακωνίας» στο Facebook.

Photo of the month of September 2020: Dressed in their best

Every month the "Karitsiotika Nea" selects and presents a photo in the series "Photographs of the Month".

The photograph for the month of September 2020 is of a group of villagers dressed in their best, possibly in the '50s or even earlier.

The photo comes from the collection of the late Georgios N. Antoniou and was previously published in "Old photos from Karitsa of Laconia" on Facebook.

Ανησυχία για τις ανεμογεννήτριες στην Καρίτσα

Λες και η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η διαταραχή, και το άγχος από τον κορωνοϊό να μην έφτανε!

Να όμως που μερικές φορές ο κεραυνός χτυπά δύο φορές κι έτσι μια επιπλέον έντονη ανησυχία αναπτύσσεται στην Καρίτσα. Για να είμαστε ακριβείς δεν πρόκειται για κεραυνό από το πουθενά, ψιθυρίζεται εδώ και αρκετό καιρό κι έχει να κάνει με την επικείμενη περικύκλωση του χωριού από γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες. 

Ενώ αρκετοί στο χωριό υποστηρίζουν την εναλλακτική καθαρή ενέργεια που παρέχουν οι ανεμογεννήτριες, η ανησυχία από πολλούς επικεντρώνεται κυρίως στην έλλειψη ανοικτής και διαφανούς διαβούλευσης, στην αναταραχή στο φυσικό τοπίο από τη χάραξη του οδικού δικτύου για τα πολύ βαρέα οχήματα που απαιτείται για τη μεταφορά, τοποθέτηση και συντήρηση των γιγαντιαίων κατασκευών, όπως καθώς και στα λιγοστά απτά οφέλη για την τοπική κοινότητα.

«Kανείς στο χωριό δεν θέλει να μπουν ανεμογεννήτριες διότι είναι πολύ κοντά από την κατοικημένη περιοχή και θα επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των κάτοικων,» διαμαρτυρούνται.

Κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει με βεβαιότητα πώς και πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία, η διαδικασία που παραδίδει ως τετελεσμένο γεγονός έναν άγνωστο αριθμό από φτερωτές μεταλλικές κατασκευές να αγναντεύουν τον οικισμό καθώς περιστρέφονται με φόρα ρυθμικά και ασταμάτητα ψηλά στα βουνά. Ολοένα εκπέμποντας πότε απαλά και πότε πιο έντονα μια παλμική αίσθηση βουητού προς όλα τα μήκη και πλάτη του χωριού μας.

Έτσι, ακόμη και σε αυτό το πολύ προχωρημένο στάδιο, ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα, αν θέλετε, απαντήσεις σε ορισμένα βασικά ερωτήματα έχουν ζωτικό ενδιαφέρον στο χωριό. Αρχικά, αναζητούνται απαντήσεις στις ακόλουθες ερωτήσεις από όποιον έχει την εξουσία να παρέχει αυτές:

1. Πότε και από ποιον ελήφθη αυτή η απόφαση;
2. Ζητήθηκε η γνώμη και η συγκατάθεση των κατοίκων; Αν όχι, γιατί όχι; Αν ναι πότε, πού και από ποιον;
3. Πόσες ανεμογεννήτριες πρόκειται να εγκατασταθούν εντός των ορίων της ΤΚ Καρίτσας;
4. Πού ακριβώς θα τοποθετηθεί η καθεμιά;
5. Πραγματοποιήθηκε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων; Αν όχι, γιατί όχι; Αν ναι, από ποιον και από πού είναι προσβάσιμη; Ποιες είναι οι απόψεις των επιστημόνων για τις επιπτώσεις από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο περιβάλλον και το συγκεκριμένο φυσικό τοπίο της Καρίτσας;
6. Ποια μέτρα έχουν κατά νου για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την υπεράσπιση της ποιότητας της καθημερινής ζωής των κατοίκων;
7. Ποια εταιρεία θα εγκαταστήσει, θα συντηρεί και θα ελέγχει τις ανεμογεννήτριες και πού θα διοχετεύονται τα κέρδη;
8. Ποια είναι τα προβλεπόμενα συγκεκριμένα και απτά οφέλη, οικονομικά ή με άλλο τρόπο, για τους κατοίκους της Καρίτσας;

Το κοινό συναίσθημα, πάντως, είναι ότι είτε έτσι είτε αλλιώς οι κάτοικοι πρέπει να έχουν λόγο και οι απαντήσεις στα παραπάνω θα πρέπει να δοθούν σε ανοιχτή συνέλευση μέσα στο ίδιο το χωριό!

Αύριο η πρώτη προβολή της ταινίας του Τάκη Χρόνη

Έτσι εμφανίζεται ο συγχωριανός μας «Γερακιτοκαριτσιώτης» Τάκης Χρόνης στην ταινία μικρού μήκους Under the Same Roof (Κάτω από την ίδια στέγη), στην οποία πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Μίστερ Ντιμοκράτης «μαζί», όπως λέει ο ίδιος «με το μπουζούκι μου!»

Η ταινία του Βούλγαρου σκηνοθέτη Σιμεόν Τσόντσεβ θα προβληθεί αύριο, Τρίτη 22 Σεπτέμβρη, στις 5.30 μ.μ., στον κινηματογράφο «Ολύμπια» στη Δράμα, όπου ο Τάκης κατοικεί εδώ και πολλά χρόνια.

«Ελπίζουμε σε διάκριση», τονίζει ο Τάκης, «για να προβληθεί και το μπουζούκι και το ρεμπέτικο τραγούδι το οποίο επίσης έχω την τιμή να θεωρούμαι ταπεινός του υπηρέτης!»

«Ομολογώ,» συνεχίζει, «ότι είναι απ' τις κορυφαίες μου στιγμές στην τριανταπεντάχρονη καλλιτεχνική μου πορεία!

«Μακάρι να πάει καλά η ταινία, για να προβληθεί το ρεμπέτικο τραγούδι, το μπουζούκι που είναι πλέον εθνικό μας όργανο, και γενικά η πατρίδα μας!» 

Ψηφίστε την ταινία

Η ταινία θα προβληθεί και διαδικτυακά, και θα απονεμηθεί βραβείο κοινού. Έτσι όσοι επιθυμούν στην Καρίτσα, στο Γεράκι και γενικά οι πολλοί του φίλοι στην υπόλοιπη Ελλάδα θα έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν. Μπορείτε να ψηφίσετε μόνο μία μικρού μήκους ταινία ανά διαγωνιστικό πρόγραμμα. Η ψηφοφορία συνδέεται με το email και το IP. Ο νικητής των βραβείων κοινού θα ανακοινωθεί στην τελετή απονομής λήξης το ερχόμενο Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου. Λεπτομέρειες θα βρείτε στο www.dramafilmfestival.gr

Δείτε την ταινία εδώ:

https://www.dramafilmfestival.gr/.../under-the-same-roof/...

Βαθειά επιθυμία του συγχωριανού μας καλλιτέχνη είναι, «κάποια στιγμή, εφ όσον ξεπεράσουμε τα προβλήματα της πανδημίας, να βρεθούμε όσο γίνεται περισσότεροι Καριτσιωτες στο Αλώνι μας (στο χωριό) και να δούμε όλοι μαζί την ταινία! 

«Και μετά να το συνεχίσουμε με όργανα και τραγούδι!»

Ευχόμαστε στον Τάκη κάθε επιτυχία σε αυτή το νέα του δραστηριότητα, και ναι μια μέρα να ξαναπροβληθεί κάτω από τα αστέρια στην αγαπημένη μας Καρίτσα μαζί με μουσική ... και τραγούδι ... και χορό!

Παρακαλούμε σημειώστε:
Δυστυχώς οι φίλοι και συγχωριανοί στο εξωτερικό δεν θα έχουν την ευκαιρία, τουλάχιστον προς το παρόν, να δουν την ταινία διότι η πλατφόρμα στο διαδίκτυο λειτουργεί μόνο στην Ελλάδα!

Παλαιομονάστηρο Βρονταμά 1825: Η συγκλονιστική θυσία ενός ολόκληρου χωριού

Παλιομονάστηρο Βρονταμά
(Φωτό: Μιχάλη Λεϊμονίτη)

γράφει ο 

Νεοκλής Δ. Κρητικός

Τον κρισιμότερο ίσως χρόνο της Ελληνικής Επανάστασης, το 1825, εν μέσω εμφύλιων σπαραγμών, ο Ιμπραήμ Πασάς με ισχυρή στρατιωτική δύναμη κατευθύνεται προς την Λακωνία.

Ο Ελληνικός στρατός είναι σχεδόν διαλυμένος και οι αντιστάσεις του μηδενικές. Η κάθοδος του Ιμπραήμ, σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό.

Όπου περνούσε σκότωνε, έπαιρνε αιχμάλωτους νέους και νέες και έκαιγε τα χωριά. Στην καταστροφική για τη Λακωνία πορεία του και μετά από το κάψιμο του Γερακιού και της Καρίτσας, σειρά είχε ο Βρονταμάς, με κορυφαία τη θυσία των 300 Βρονταμιτών (κατά άλλους ιστορικούς ήταν 400) με αρχηγούς τον παπά-Δημήτρη Παπαδημητρίου και τον Γιαννάκη Καραμπά, οι οποίοι κατέφυγαν λίγο έξω από το χωρίο, στον τρισυπόστατο σπηλαιώδη ναό, αφιερωμένο στην Θεοτόκο, στον Άγιο Νικόλαο και στον μεγαλομάρτυρα Νικήτα για να διασωθούν.

Η μοίρα όμως, έμελλε να γράψει μια νέα σελίδα θυσίας, στην ιστορία της Εθνικής Παλιγγενεσίας, γιατί ο Ιμπραήμ χάρις στη βοήθεια ντόπιων Τούρκων, ανακάλυψε-άνοιξε μια τρύπα στην κορυφή της σπηλιάς, από όπου έριξαν εκρηκτικές ύλες, στέλνοντας με τον πιο μαρτυρικό τρόπο στο θάνατο, όλους τους Βρονταμίτες. Οι σπαρακτικές φωνές αναμιγνύονταν με τις προσευχές. Αλλά πολύ γρήγορα η Φωτιά και το θειάφι, επέφερε τη σιγή.

Αυτή την θυσία τιμούμε σήμερα, μαζί με το ετήσιο μνημόσυνο της αείμνηστης Ελένης Στρατήγη, ως πρωτεργάτη ανάδειξης και προβολής της θυσίας των Βρονταμιτών στο Παλαιομονάστηρο.

Χρέος και υποχρέωση μας ως Λακώνων, να κρατήσουμε τα μηνύματα και αυτής της θυσίας, στον βωμό της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας της Πατρίδας μας, αλλά και να κατοχυρώσουμε την Θυσία των Βρονταμιτών στο Παλαιομονάστηρο, στο ΠΑΝΘΕΟΝ της Ελληνικής Ιστορίας και των σχολικών βιβλίων.

Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, η Εθνική Ομοψυχία, ας είναι οδηγός και φωτοδότης της πορείας του Ελληνισμού προς το μέλλον.

Οι πρόγονοί μας έπραξαν το ιστορικό τους χρέος, ποτισμένο με αίμα και θυσίες.

Δική μας ιστορική ευθύνη, η διαφύλαξη αυτής της παρακαταθήκης.

Με τον αναλογούντα σεβασμό και με την παραπάνω αναφορά, ως μια ελάχιστη οφειλόμενη ένδειξη τιμής και μνήμης, κλίνω το γόνυ στη συγκλονιστική αυτή θυσία, των Βρονταμιτών στο Παλαιομονάστηρο.

Αιωνία τους η μνήμη!

Νεοκλής Δ. Κρητικός
Βουλευτής Λακωνίας
Νέα Δημοκρατία

apela.gr

Όμορφος φθινοπωρινός γάμος του Κώστα Τσαρούχα και της Μαργαρίτας Αντωνίου στην Καρίτσα

Το μεγαλύτερο κοσμικό γεγονός της χρονιάς έλαβε χώρα χτες Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου στο χωριό.

Η Μαργαρίτα Αντωνίου από την Καρίτσα παντρεύτηκε τον εκλεκτό της καρδιάς της Κώστα Τσαρούχα από το Δαφνί. Ο γάμος τελέστηκε στον ανθοστόλιστο Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα, παρουσία πλήθους χωριανών, με κουμπάρο το Σταύρο Νταλιάνη από το Δαφνί.

Ο γαμπρός έλαμπε από ευτυχία ενώ η νύφη ήταν πανέμορφη και φορούσε ένα πολύ εντυπωσιακό νυφικό.

Η Μαργαρίτα είναι κόρη του Νίκου και της Ελένης Αντωνίου από την Καρίτσα και ο Κώστας γιος του Γιώργου και της Καλλιόπης Τσαρούχα από το Δαφνί.

Στους νεόνυμφους ευχόμαστε να είναι πάντα ευτυχισμένοι και να δημιουργήσουν μια όμορφη και αγαπημένη οικογένεια.

Πρωταγωνιστής σε κινηματογραφική ταινία ο Τάκης Χρόνης

Γράφει ο

Βαγγέλης Ψωμάς

Χρονικά της Δράμας

7 Σεπτεμβρίου 2020

Πρωταγωνιστής σε κινηματογραφική ταινία που θα προβληθεί στο Φεστιβάλ ο δημοφιλής στη Δράμα μουσικός Παναγιώτης Χρόνης.

Η τέχνη δεν έχει όρια και πολλές φορές διαφορετικές μορφές της συνυπάρχουν «κάτω από την ίδια στέγη». Την διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει ο γνωστός στους περισσότερους Δραμινούς και παράλληλα δημοφιλής μουσικός, συνθέτης και στιχουργός, Παναγιώτης Χρόνης.
Ο γνωστός καλλιτέχνης που έχει έδρα τη Δράμα και μέχρι σήμερα έχει δημιουργήσει πολλές μουσικές επιτυχίες, πρωταγωνιστεί σε ταινία μικρού μήκους διάρκειας 20 λεπτών, που συμμετέχει φέτος στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Ο κινηματογράφος είναι για τον ίδιο ένα πρωτόγνωρο βήμα, όχι όμως και το θέμα της ταινίας στην οποία πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για την ταινία “Under The Same Roof” (κάτω από την ίδια στέγη) του Simeon Tsonchev, η οποία είναι ανάμεσα στις 35 ταινίες που προκρίθηκαν στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ.

Κ. Χρόνη, αποφασίσατε να συμμετάσχετε για πρώτη φορά σε κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ποια είναι η ταινία για την οποία μιλούμε;

Η ταινία ονομάζεται “Under The Same Roof” και είναι του Simeon Tsonchev. Είναι βουλγαρικής παραγωγής με ελληνικό σενάριο του Χρήστου Ζαχαράκη. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας 65άρης συνταξιούχος Έλληνας μουσικός που λόγω της κρίσης, μετακομίζει στη Βουλγαρία για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα έξοδά του. Είναι ένα σενάριο βγαλμένο από την πραγματικότητα. Είναι αρκετοί οι Έλληνες συνταξιούχοι που μετακόμισαν σε γειτονικές περιοχές της Βουλγαρίας προκειμένου η σύνταξη που παίρνουν να είναι επαρκής για την επιβίωσή τους. Στο σενάριο της ταινίας, ένας παλιός μουσικός που στην Ελλάδα δεν μπορεί να βρει πλέον δουλειά αναγκάζεται να μετακομίσει. Στη Βουλγαρία όμως δεν γνωρίζει κανέναν. Στο δωμάτιο που νοικιάζει σε κάποια πολυκατοικία, η μόνη του διέξοδος είναι να ασχολείται όλη την ημέρα με το μπουζούκι του. Κάποια στιγμή όμως, αυτή η ενασχόληση αρχίζει να ενοχλεί τους γείτονες και κυρίως τους συγκατοίκους του στην πολυκατοικία που αρχίζουν να του κάνουν παρατηρήσεις. Η διαβίωσή του στη Βουλγαρία σύντομα τον οδηγεί στη διαπίστωση ότι τα χρήματα της σύνταξής, τελικά δεν επαρκούν για να καλύψει τα έξοδά του ούτε και στις συνθήκες της γειτονικής χώρας. Έτσι κάποια στιγμή αναγκάζεται να δώσει ενέχυρο το μπουζούκι του. Εκεί όμως εργάζεται ο γείτονας που του κάνει συνεχώς παράπονα.

Να υποψιαστούμε ότι κάπου εδώ θα ακολουθήσουν ανατροπές στην πλοκή της ταινίας;

Ναι, ο γείτονας είναι ο ίδιος άνθρωπος που με προσωπικό ρίσκο θα τον βοηθήσει τελικά να πάρει πίσω το μπουζούκι, όταν ο συνταξιούχος μουσικός δεν μπορεί να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται σε συγκεκριμένη προθεσμία. Η ταινία είναι βαθιά ανθρώπινη και δείχνει ότι άνθρωποι που μπορεί βρίσκονται σε κάποιου είδους αντιπαράθεση, όταν βρίσκονται κάτω από διαφορετικές συνθήκες δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτε και μπορούν να συνυπάρξουν.

Καλά όλα αυτά, αλλά πως έφθασε ο Παναγιώτης Χρόνης να πρωταγωνιστεί στη συγκεκριμένη ταινία;

Όλα ξεκίνησαν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τα οποία μέχρι πρότινος δεν είχα καμία σχέση, όταν σε μια χορηγούμενη δημοσίευση σε διάβασα ότι ζητείται μουσικός κάποιας ηλικίας ως πρωταγωνιστής για τη συγκεκριμένη ταινία. Αυτό μου προξένησε το ενδιαφέρον. Ήρθα σε επαφή με την παραγωγή της ταινίας, είδα την περίληψη του σεναρίου και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Συναντηθήκαμε στη Δράμα, στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Σόφια. Τον περασμένο Νοέμβριο έμεινα εννέα ημέρες εκεί για τα γυρίσματα και τις πρόβες που ήταν πολύωρα.

Τι σας έμεινε περισσότερο από αυτή την εμπειρία;

Πολλά και ωραία πράγματα. Κυρίως γνωριμίες και φιλίες. Όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί της ταινίας πλην εμού, ήταν επαγγελματίες Βούλγαροι. Επρόκειτο για δουλειά που έγινε με επαγγελματικές προδιαγραφές, από μια ομάδα περίπου 35 ανθρώπων. Ήδη κάναμε μια κουβέντα με τον σκηνοθέτη και ίσως να κάνουμε κάποια επόμενη συνεργασία ίσως και με δικό μου σενάριο. Θα δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό στο μέλλον.

Υπάρχουν κοινά μεταξύ ενός μουσικού και ενός ηθοποιού; Ρωτώ διότι βρεθήκατε και στους δυο ρόλους.

Πρόκειται για τέχνη και στις δυο περιπτώσεις. Κάθε μορφή τέχνης έχει την αυτονομία της, αλλά υπάρχουν κοινά στοιχεία. Έχουμε τη δημιουργία συναισθημάτων και στις δυο περιπτώσεις και έτσι πρέπει να είναι διότι αν η τέχνη δεν δημιουργεί συναισθήματα είναι κενή. Ένας καλός ηθοποιός μπορεί να κάνει τον θεατή να γελάσει ή να κλάψει. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στην περίπτωση του μουσικού.

Αυτή η εμπειρία σας έκανε να δείτε το Φεστιβάλ Ταινιών της Δράμας από διαφορετική οπτική γωνία;

Φυσικά. Παρακολουθώ χρόνια το φεστιβάλ. Είναι άλλο να το παρακολουθείς ως θεατής και άλλο να συμμετέχεις ως συντελεστής σε κάποια ταινία και μάλιστα ως κεντρικό πρόσωπο. Έχει πάντως πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η διαδικασία της παραγωγής των ταινιών. Πράγματα που δεν φανταζόμουν. Για 20 λεπτά ταινίας, χρειαστήκαμε 6 ημέρες γυρισμάτων από το πρωί μέχρι το βράδυ. Επίσης χρειάστηκε να δουλέψει μια ομάδα 35 ατόμων για 6 ημέρες ασταμάτητα. Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία, από τις καλύτερες που έχω ζήσει στα καλλιτεχνικά πράγματα.

Τελικά από εδώ και πέρα θα πρέπει να περιμένουμε τον Παναγιώτη Χρόνη, περισσότερο δραστηριοποιημένο στα κινηματογραφικά δρώμενα ή παραμένει ως πρώτη προτεραιότητα η μουσική;

Θα παραμείνω φυσικά μουσικός και μάλιστα διανύω μια πολύ καλή περίοδο όσον αφορά την δημιουργία. Γράφω με το δικό μου ύφος του παλιού λαϊκού, ακατάπαυστα τραγούδια. Αυτός είναι ο χώρος μου και εκεί κινούμαι. Έχω γράψει και στίχους όχι μόνο μουσική. Υπάρχουν περίπου 150 δικά μου τραγούδια μέχρι στιγμής τα οποία δειλά – δειλά αρχίσαμε να τα ανεβάζουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο Youtube κλπ. Στα σχέδια υπάρχει και η δημιουργία CD παρότι η δισκογραφία έχει πλέον τελειώσει αυτή τη στιγμή. Οι “Δραμάδοντες” υπάρχουν και κινούνται με άλλη σύνθεση. Φέτος είχαμε προγραμματισμένη μια ενδιαφέρουσα συναυλιακή χρονιά, όχι μόνο στη Δράμα, αλλά και στην Κυπαρισσία, τη Σπάρτη κλπ Δυστυχώς η περίοδος της πανδημίας τα ανέτρεψε όλα. 

Τελικά το μουσικόφιλο κοινό δεν χρειάζεται να ανησυχεί διότι από ότι αντιλαμβάνομαι σκοπεύετε να παραμείνετε κυρίως μουσικός.

Δεν το συζητάμε αυτό. Μακάρι να τελειώσουν όλα αυτά που περιόρισαν φέτος ακόμη και τις προσωπικές μας ελευθερίες και να συνεχίσουμε πάλι στον ίδιο δρόμο. Κακά τα ψέμματα η μουσική για εμάς τους μουσικούς δεν είναι μόνο επάγγελμα. Εμένα αν μου κόψεις ξαφνικά το τραγούδι είναι σαν να με σκοτώνεις. Το ίδιο φαντάζομαι ισχύει και για τους περισσότερους μουσικούς. Είναι τρόπος ζωής, τρόπος σκέψης, τρόπος φιλοσοφίας και όλα αυτά μαζί.

Οι Πρόγονοί μας: Τόμας Χάιζ (1848-1913)

Έρευνα

Στέλιος Χαγιάς

ανιψιός του Τόμας Χάιζ

Συντονιστής Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα

Επιχρωματισμένη φωτογραφία του Τόμας Χάιζ, καθισμένος μπροστά στο κέντρο, με μέλη της ευρύτερής του οικογένειας κατά την επιστροφή του στην Καρίτσα το 1926: Σουσάνα Αποστολάκου (γένος Δημήτριου Μαλαβάζου), Διαμαντής Παναγιώτη Χαγιάς, Παναγιώτης Χαγιάς, Αλεξάνδρα Παναγιώτη Χαγιά, Χρυσάνθη Παναγιώτη Χαγιά, Διαμαντής Γεωργίου Λάμπρος, Μεταξία Χαγιά (γένος Κωνσταντίνου Προφύρη), Διαμαντής Στυλιανού Χαγιάς, Αγγελική Μαλαβάζου (γένος Αδαμαντίου Χαγιά), Αναστασία Λάμπρου (γένος Αδαμαντίου Χαγιά), Παναγιώτης Νικολάου Αποστολάκος.

Ο Τόμας Χάιζ (γνωστός και ως Αθανάσιος Αδαμαντίου Χαγιάς), γ. 1877, ήταν ένα από εννιά παιδιά του Αδαμαντίου Χαγιά (1835-1929) και της γυναίκας του Μαργαρίτας (1846-π. 1930) η οποία υπήρξε παιδί-νύφη που απήχθη για γάμο με τη βία των όπλων το 1862 στην Καρίτσα.

Ο Τόμας, 14 ετών, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 7 Οκτωβρίου 1892 με το ατμόπλοιο Μασίλια. Μαζί στο πλοίο ταξίδευαν και οι συγχωριανοί Κωνσταντίνος Ιωάννη Λάμπρος, Χρήστος Λεωνίδα Χαγιάς και Ιωάννης Μαλαβάζος.

Τα πρώτα χρόνια στη νέα χώρα ο Τόμας εργάστηκε ως καραμέλας, αλλά όταν έφερε το μικρότερό του αδελφό το Στυλιανό το 1906, οι δύο συμμετείχαν σε διάφορες επιχειρήσεις παραγωγής προϊόντων. Στις ΗΠΑ, ο Τόμας ζούσε κυρίως στη Βαλτιμόρη, αλλά και για μικρό χρονικό διάστημα στο Νόρφολκ Βιρτζίνια.

Στη Βαλτιμόρη το 1911, σε ηλικία 34 ετών, παντρεύτηκε τη 16χρονη Γεωργία, την αμερικανομεγαλωμένοι μοναχοκόρη του ιδιοκτήτη καταστήματος καπνού και ζαχαροπλαστείου Τόμας Μάιτζορς (γνωστός και ως Ευστράτιος Θιαμέγκος) που καταγόταν από τα Λεβέτσοβα της Λακωνίας. Όταν παντρεύτηκε, ο Τόμας έζησε με τα πεθερικά του, τον Τόμας και τη Λίλι Μάτζορς, και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις τους.

Τα πρώτα οχτώ χρόνια παντρεμένοι ο Τόμας και η Γεωργία απέκτησαν έξι παιδιά̇ δύο κορίτσια και τέσσερα αγόρια: Πολίν (Παναγιώτα) 1912, Ντάνιελ (Αδαμάντιος) 1914, Τζωρτζ 1915, Στήβεν (Ευστράτιος) 1916, Τζέιμς (Δημήτριος) 1918 και Αθηνά 1919.

Το 1926, 34 χρόνια μετά τον αποχαιρετισμό από την αγαπημένη του Καρίτσα, σε ηλικία 49 ετών, ο Τόμας έκανε ένα συναισθηματικό ταξίδι επιστροφής στο προγονικό του το χωριό όπου είχε την ευκαιρία να ξαναγνωρίσει την ευρύτερη οικογένειά του.

Ο Τόμας πέθανε, σε ηλικία 80 ετών, στις 10 Ιουλίου 1957 στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ.

Τον διαδέχτηκαν όλα του τα παιδιά και η σύζυγός του η Γεωργία που πέθανε 23 χρόνια αργότερα, σε ηλικία 85 ετών, τον Δεκέμβριο του 1980.

Βρείτε τον Τόμας Χάιζ (Αθανάσιο Αδαμαντίου Χαγιά) στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα στη διεύθυνση:https://www.tribalpages.com/tribe/browse?userid=karitsa&view=0&pid=9&randi=490259696

Σε περίπτωση που επιθυμείτε να συμπεριλάβετε φωτογραφίες και στοιχεία σχετικά με προγόνους ή απογόνους σας, ή και της οικογένειάς σας, στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα, παρακαλούμε στείλτε προσωπικό μήνυμα μέσω Facebook.

Οι εργασίες των Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα τελούνται υπό την χορηγία του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών της Νότιας Αυστραλίας.

Μικρογραφίες:

Αλεξάνδρα Παναγιώτη Χαγιά

Αναστασία Λάμπρου

(γένος Αδαμαντίου Χαγιά)

Αγγελική Μαλαβάζου

(γένος Αδαμαντίου Χαγιά)

Χρυσάνθη Παναγιώτη Χαγιά

Διαμαντής Γεωργίου Λάμπρος

Διαμαντής Παναγιώτη Χαγιάς

Διαμαντής Στυλιανού Χαγιάς

Μεταξία Χαγιά 

(γένος Κωνσταντίνου Προφύρη)

Παναγιώτης Χαγιάς

Παναγιώτης Νικολάου Αποστολάκος

Σουσάνα Αποστολάκου 

(γένος Δημήτριου Μαλαβάζου)

Τόμας Χάιζ