Φωτογραφία του Ιουλίου 2017: Προορισμένος για την Αυστραλία

Η φωτογραφία του μήνα Ιουλίου2017, αριθμός 67 στη σειρά, με ημερομηνία 27 Οκτωβρίου 1953 απεικονίζει το Διαμαντή Χάγια, ηλικίας 28 ετών, να αποχαιρετάει τον μικρότερό του αδελφό, το Δημήτρη 23 ετών, στον Πειραιά πριν επιβιβαστεί στο μεταναστευτικό πλοίο Fairsea προορισμένος για την Αυστραλία, ο πρώτος από 130 συγχωριανούς που στα επόμενα χρόνια μετανάστευσαν στη γη των καγκουρώ. 

Τη φωτογραφία παραχώρησε ο γιος του, Στέλιος Χαγιάς από την Αδελαΐδας της Αυστραλίας.

Η φωτογραφία έχει επίσης δημοσιευτεί στις «Παλιές φωτογραφίες από την Καρίτσα Λακωνίας» στο Facebook. 

Προηγούμενες φωτογραφίες του μήνα

July Photo: Bound for Australia

 The photograph for the month of July 2017, number 67 in the series, dated 27 October 1953 depicts Diamantis Chagias, aged 28, farewelling his younger brother, Dimitris 23, in Piraeus before boarding the migrant ship Fairsea bound for Australia, the very first of 130 fellow villagers in the ensuing years to migrate to the Land of the Kangaroo. 

The photo provided by his son, Stelios Chagias of Adelaide Australia. 

The photo was previously published in "Old photos from Karitsa of Laconia" on Facebook.

G

M

T

Detect languageAfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

AfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

Text-to-speech function is limited to 200 characters

Options : History : Feedback : Donate

Close

«Όπου γη πατείς, Καριτσιώτη θα βρεις!» Καριτσιώτες Μετανάστες στην Αυστραλία: Πλήρης Κατάλογος

Κείμενο και έρευνα Δημήτρη Ευ. Κατσάμπη

Πλήρης κατάλογος των Καριτσιωτών που μετανάστευσαν στην Αυστραλία στα μεταπολεμικά χρόνια. Ο πρώτος έφθασε με πλοίο μέσω του προγράμματος Διακυβερνητικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Μετανάστευσης (ΔΕΜΕ) στα τέλη του 1953 και η τελευταία, μια νεαρή νύφη απόγονου Καριτσιώτη, που ήρθε αεροπορικώς το 2014.

Ενώ η μετανάστευση από την Καρίτσα αποτελεί σταθερό χαρακτηριστικό από τότε που το χωριό των φτωχών βοσκών και αγροτών πήρε μορφή, η μετανάστευση προς την Αυστραλία είναι η πιο μακρινή από άποψη αποστάσεως, και αριθμητικά έρχεται μόλις δεύτερη αυτής προς την Αμερική από γύρω στα 1885 έως 1922. Στην περίπτωση της Αυστραλίας στα μεταπολεμικά χρόνια από το 1953 και μετά, 127 άντρες, γυναίκες και παιδιά από συνολικό πληθυσμό 464 μόνιμων κατοίκων, δηλαδή 27,8%, εγκατέλειψαν το χωριό για μια καλύτερη ζωή 15.000 χιλιόμετρα μακριά.

Με δάκρια στα μάτια και πόνο στην καρδιά αποχαιρετάγανε το αγαπητό χωριό να πάνε στον Πειραιά και να μπαρκάρουν στα υπερωκεάνια που τους περιμένανε. Πέρα από το θρυλικό Αιγαίο Πέλαγος και την ήρεμη Μεσόγειο περνούσαν το κανάλι του Σουέζ και την Ερυθρά Θάλασσα προτού μπούνε στον απέραντο Ινδικό Ωκεανό. Κατόπιν τους περίμεναν οι φουρτούνες και οι θύελλες του Νότιου Ωκεανού πριν, μετά από 20 τόσες μέρες ταξίδι, φτάσουν στον προορισμό τους.

Τι έκανε τόσους και τόσους Καριτσιώτες να αντιμετωπίσουν την τυραννία των αποστάσεων και να εγκατασταθούν, στην άλλη άκρη του κόσμου, 15 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους. Ενώ πολλά συχνά λέγονται για τον πόθο τον ελληνικό για περιπέτειες, οι πιο σίγουροι λόγοι έχουν να κάνουν με τη δύσκολη κοινωνική και οικονομική κατάσταση που βασάνιζε το χωριό και την ελληνική κοινωνία, από τα παλιά κείνα χρόνια της Τουρκοκρατίας. 

Αν και η πατρίδα κατάφερε να απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, δεν κατόρθωσε ποτέ να πετύχει σημαντική πρόοδο στην ανάπτυξη ανεξάρτητης εθνικής οικονομίας. Όταν, προς το τέλος της δεκαετίας του ’40, η Αυστραλία άνοιγε τις πόρτες της στους μετανάστες η Ελλάδα οικονομικά είχε πέσει στα γόνατά της. Μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση της δεκαετίας του ’30 είχε ακόμα να υποφέρει τα δεινά και την δυστυχία που φέρανε οι πόλεμοι της δεκαετίας του ’40.

Έτσι πολλοί Καριτσιώτες επιδίωξαν κάποια διέξοδο. Οι περισσότεροι φεύγανε με σκοπό να ξαναγυρίσουνε μέσα σε πέντε χρόνια όταν θα είχαν εξοικονομήσει αρκετά λεφτά να τα φέρουν κάπως πέρα: να παντρέψουν αδερφές και κόρες ή να σπουδάσουν μικρότερους αδερφούς και γιους ή να ξεπληρώσουν οικογενειακά χρέη και τελοσπάντων να χτίσουν ένα σπίτι και να αγοράσουν μερικά χωράφια να βγάζουν το ψωμί τους. Σίγουρα στις περισσότερες περιπτώσεις οι μετανάστες φεύγανε με σκοπό να ξαναγυρίσουν όταν είχαν κονομήσει ένα ορισμένο κεφαλαίο να καλυτερέψουν την ζωή και την θέση τους στο χωριό. Στην πραγματικότητα όμως για τους περισσότερους αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα πλανερό όνειρο που δεν πραγματοποιήθηκε. Αρκετά σύντομα οι περισσότεροι ήταν σχετικά ευχαριστημένοι με την ζωή τους στην Αυστραλία αλλά κατά κύριο λόγο τις ευκαιρίες στη ζωή για τα παιδιά τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του πατέρα, Ευάγγελου Κατσάμπη, 41 ετών, οικογενειάρχη με γυναίκα και τρία μικρά παιδιά, που μετανάστευσε μόνος του το 1958 ελπίζοντας να δουλέψει σκληρά για πέντε χρόνια στην Αυστραλία και μετά να επιστρέψει. Σχεδόν αμέσως όμως άλλαξε γνώμη και γράφει στη μητέρα: «Αγαπητή μου Παναγιώτα, θα σας κάνω πρόσκληση να σας φέρω κι εσάς στην Αυστραλία. Δεν μπορώ να αρνηθώ στα παιδιά μας τις ευκαιρίες που προσφέρει τούτη η χώρα!».

Μερικοί Αυστραλοκαριτσιώτες προσπάθησαν να ξαναγυρίσουν στο χωριό. Δυο-τρεις το πετύχανε, άλλοι ξαναγυρίσανε στην Αυστραλία, ενώ μερικοί, για ένα διάστημα, πηγαινοέρχονταν.

Για ιστορικούς σκοπούς παρακάτω παραθέτουμε τις αφίξεις όλων των Καριτσιωτών που ήρθαν στην Αυστραλία, είτε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα είτε μονίμως.

1953:

1. Χαγιάς Διαμαντής του Στυλιανού, 28 χρονών, ταξίδεψε με το πλοίο «Fairsea» μέσω ΔΕΜΕ, έφτασε στη Μελβούρνη στις 28 Οκτώβρη, 1953. Το 1956 έφερε με πρόσκληση την 19χρονη αρραβωνιαστικιά του Αικατερίνη Χαγιά, το 1957 τον 27χρονο αδελφό του Δημήτρη, και το 1959 την 23χρονη αδελφή του Δήμητρα (Τούλα) η οποία παντρεύτηκε το συγχωριανό Μιχάλη Μαλαβάζο.

1954:

2. Κατσάμπης Ιωάννης του Δημητρίου, 26 χρονών, με τη σύζυγό του Χριστίνα και γιο Δημήτρη, ταξίδεψαν με το πλοίο «Fairsea», αναχώρησαν το 1954 μέσω του προγράμματος ΔΕΜΕ, έφτασαν στη Μελβούρνη στις 10 Γενάρη, 1954. 
3. Κατσάμπη Χριστίνα (το γένος Μαλαβάζου Μιχαήλ), 26 χρονών, σύζυγος Ιωάννη Κατσάμπη
4. Κατσάμπης Δημήτριος, 11 μηνών, γιος Ιωάννη Κατσάμπη

Το 1956 ο Γιάννης έφερε με πρόσκληση τον 26χρονο αδερφό του Χρήστο.
Ο Γιάννης και η Χριστίνα επίσης έκαναν πρόσκληση και βοήθησαν στην εγκατάσταση των αδελφών Κρητικού, της Σπυριδώνας, 21 ετών, και της Μαρίκας, 23 ετών, το 1967 και το 1968 αντίστοιχα.

5. Κατσάμπης Ανάργυρος του Ιωάννη, 40 χρονών, με τη σύζυγο Καλλιόπη και γιους Ιωάννη και Σαράντο, ταξίδεψαν με το πλοίο «Castel Verde», αναχώρησαν το 1954 μέσω του προγράμματος ΔΕΜΕ, έφτασαν στη Μελβούρνη στις 11 Απρίλη, 1954. Το 1958 έφερε με πρόσκληση τον 41χρονο αδερφό του Ευάγγελο.
6. Κατσάμπη Καλλιόπη (το γένος Τσιριγώτη Σαράντου από Βελιές), 28 χρονών, σύζυγος Ανάργυρου
7. Κατσάμπης Ιωάννης, 2½ χρονών, γιος Αναργύρου
8. Κατσάμπης Σαράντος, 13 μηνών, αβάφτιστος γιος Αναργύρου

9. Αντώνης Αθανάσιος του Ιωάννη, 31 χρονών, με τη σύζυγο Μαργαρίτα και γιους Παναγιώτη και Κωνσταντίνο, έφτασαν στην Μελβούρνη με το πλοίο «Castel Verde» στις 10 Ιουνίου, 1954.
10. Αντώνη Μαργαρίτα (το γένος Μαλαβάζου Κωνσταντίνου), 30 χρονών, σύζυγος του Αθανάσιου
11. Αντώνης Παναγιώτης, 16 μηνών, γιος του Αθανάσιου
12. Αντώνης Κωνσταντίνος, 9 μηνών, γιος του Αθανάσιου

Το 1955 η Μαργαρίτα έφερε με πρόσκληση το 34χρόνο αδερφό της Ιωάννη ή «Πασά», και το 1961 το Στέλιο, 45, με την γυναίκα του Κωνσταντίνα, 27, και γιό Κωνσταντίνο, 6.
Το 1961 ο Θανάσης έφερε με πρόσκληση τον 40χρονο αδερφό του Ευάγγελο και το 1962 τον 43χρονο Νικόλαο

13. Μαλαβάζος Αδαμάντιος του Μιχαήλ, 30 χρονών, ταξίδεψε με το πλοίο «Fairsea», έφτασε στη Μελβούρνη στις 18 Νοεμβρίου 1954, μέσω του προγράμματος ΔΕΜΕ. Το 1957 έφερε με πρόσκληση την 23χρονη αρραβωνιαστικιά του Βασιλική Κοτσώνη από τη Γράμμουσα, και το 1959 τον πρώτο του ξάδερφο, τον 29χρονο Κωνσταντίνο Μαλαβάζο.

14. Αντώνης Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, 33 χρονών, ταξίδεψε με το πλοίο «Fairsea», έφτασε στη Μελβούρνη στις 18 Νοεμβρίου 1954, μέσω του προγράμματος ΔΕΜΕ. 

1955:

15. Μαλαβάζος Ιωάννης του Κωνσταντίνου, 34 ετών και εργένης αλλά αρραβωνιασμένος με την 18χρονη Στέλλα Μαλαβάζου από την Καρίτσα, έφτασε στο Σίδνεϊ με αεροπλάνο στις 29 Νοεμβρίου 1955 και στη συνέχεια μετακινήθηκε για να ζήσει με την οικογένεια της αδελφής του, Μαργαρίτας Αντώνη, στο 4 Vinrace Street στην Αδελαΐδα. Το 1957 έφερε με πρόσκληση την αρραβωνιαστικιά του Στέλλα Μαλαβάζου.

16. Αντώνης Σπύρος του Κωνσταντίνου, 44 ετών και εργένης, έφτασε στο Σίδνεϊ με αεροπλάνο στις 29 Νοεμβρίου 1955 και στη συνέχεια μετακινήθηκε για να ζήσει με τον αδελφό του Παναγιώτη στην Αδελαΐδα.

1956:

17. Χαγιά Αικατερίνη του Αποστόλου, 19 χρονών, αρραβωνιαστικιά του Χαγιά Αδαμάντιου, έφτασε στη Μελβούρνη μέσω του προγράμματος ΔΕΜΕ με το πλοίο «Tasmania» στις 4 Γενάρη, 1956.
 
18. Μαλαβάζος Ευάγγελος του Αναστασίου, 27 χρονών, ταξίδεψε μέσω ΔΕΜΕ με το πλοίο «Skaugum», έφτασε στην Αδελαΐδα στις 17 Φλεβάρη, 1956. Το 1957 έφερε με πρόσκληση μέσω ΔΕΜΕ την 25χρονη αδερφή του, Μεταξία.

Το 1958 έφερε με πρόσκληση μέσω ΔΕΜΕ την αρραβωνιαστικιά του, Θεοδώρα Σαρρή, από τον Άγιο Δημήτριο. Εκείνη έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Flaminia» στις 3 Νοεμβρίου 1958.

19. Ροζακλής Κωνσταντίνος του Δημητρίου, 19 χρονών, ταξίδεψε με το πλοίο «Skaugum» και έφτασε στην Αδελαΐδα στις 17 Φεβρουαρίου 1956. Το 1959 έφερε με πρόσκληση την αρραβωνιαστικιά του, Λυγερή (Λίλι) Φασμούλου, 19 χρονών, από το Γεράκι. Η Λίλη ταξίδεψε με το πλοίο «Montserrat» και έφτασε στο Φρήμαντλ στις 29 Ιουνίου 1959.

20. Τσίπουρας Παναγιώτης του Σπύρου, 20 χρονών , έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Tasmania» στις 4 Απρίλη, 1956.
 
21. Κατσάμπης Χρήστος του Δημητρίου, 26 χρονών, ταξίδεψε με το πλοίο «Gumhuryat Misr», έφτασε στις 24 Σεπτέμβρη, 1956. Σε ταξίδι στην Ελλάδα το 1966 παντρεύτηκε την Κανέλλα Μακρή από το Γούναρι Λακωνίας με την οποία επέστρεψε για μόνιμη εγκατάσταση στην Αυστραλία.

1957:

22. Μαλαβάζου Στέλλα του Ιωάννη, 20 χρονών, αρραβωνιαστικιά του Γιάννη Μαλαβάζου, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Begona» στις 16 Ιούνη, 1957

23. Μαλαβάζου Μεταξία του Αναστασίου, 25 χρονών, ταξίδεψε με το πλοίο «Begonia» και έφτασε στην Αυστραλία τον Ιούνιο 1957. Παντρεύτηκε στην Αυστραλία τον Ιωάννη Γούσκο από τα Πηγαδάκια της Ζακύνθου

24. Χαγιάς Δημήτριος του Στυλιανού, 27 χρονών με πρόσκληση του αδερφού του Χαγιά Αδαμάντιου και μέσω του προγράμματος ΔΕΜΕ, ταξίδευσε με το πλοίο «General Langfitt» και έφτασε στο Σίδνεϊ στις 13 Ιούλη, 1957. Το 1959 έφερε με πρόσκληση την 23χρονη αδερφή του Δήμητρα, το 1961 τον 20χρονο αδερφό του Αθανάσιο, και το 1964 την 31χρονη αδερφή του Ελένη Τσολομίτη, μαζί με τον σύζυγό της, Ιωάννη, και την οικογένειά τους.

1958:
 
25. Κατσάμπης Ευάγγελος του Ιωάννη, 41 χρονών, έφτασε στην Μελβούρνη με το πλοίο «Aurelia» στις 10 Απριλίου 1958. Το 1961 έφερε με πρόσκληση την οικογένειά του, 48χρονη σύζυγο Παναγιώτα και τρία παιδιά: Γεωργία, Ιωάννη και Δημήτριο. Το 1964 έφερε με πρόσκληση το μπατζανάκη του τον 40χρονο Θεόδωρο Θεοδωρακάκο με την οικογένειά του. Το 1965 έφερε με πρόσκληση τα ανίψια της συζύγου του Παναγιώτας, 24χρονο Αγγελή και 18χρονη Διαμάντω. Το 1967 έφερε με πρόσκληση της συζύγου του ανιψιό, τον 23χρονο Δημήτριο Αναστ. Αντωνίου.

1959:

26. Μαλαβάζου Θεοδώρα του Γεωργίου, 22 χρονών. Παντρεύτηκε στην Αυστραλία τον Καπετάνο Ιωάννη από Λυρκεία (τότε Κάτω Μπέλεσι) της Αργολίδος.

27. Τσίπουρα Παναγιώτα του Σπύρου, 21 χρονών, ταξίδεψε μέσω του προγράμματος ΔΕΜΕ, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Κουίν Φρειδερίκη» 12 Γενάρη, 1959. Αναχώρησε οριστικά από την Αυστραλία στις 30 Γενάρη, 1965.

28. Μαλαβάζος Κωνσταντίνος του Αθανασίου,29 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Flaminia» στις 29 Ιουνίου 1959. Το 1960 έφερε με πρόσκληση την οικογένειά του, σύζυγο Αγγελική και δύο παιδιά: Αθανάσιο και Θεόδωρο.

29. Μαλαβάζος Μιχάλης του Ιωάννη, 25 χρονών

30. Χαγιά Δήμητρα του Στυλιανού, 23 χρονών με πρόσκληση του αδερφού της Χαγιά Δημήτρη έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Aurelia» στις 20 Ιούλη, 1959. Στην Αυστραλία παντρεύτηκε το Μαλαβάζο Μιχάλη από την Καρίτσα

1960:

31. Μαλαβάζος Κωνσταντίνος του Αναστασίου, 20 χρονών, έφτασε στο Σίδνεϊ αεροπορικώς τον Γενάρη του 1960.

32. Μαλαβάζου Αγγελική, (το γένος Σταυριανού Θεοδώρου), 30 χρονών, σύζυγος του Κωνσταντίνου που είχε έρθει οκτώ μήνες νωρίτερα, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 9 Μάρτη, 1960
33. Μαλαβάζος Αθανάσιος, 11 χρονών, γιος του Κωνσταντίνου
34. Μαλαβάζος Θεόδωρος, 9 χρονών, γιος του Κωνσταντίνου

35. Τούντας Γεώργιος του Παναγιώτη, 28 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 9 Μαρτίου, 1960. Αναχώρησε οριστικά από την Αυστραλία με το  «Πατρίς»  στις 8 Νοεμβρίου, 1961.

36. Ροζακλής Μιχάλης του Δημητρίου,19 χρονών, έφτασε στην Αδελαΐδα στις 28 Οκτώβρη 1960

1961:

37. Αντώνης Ευάγγελος του Ιωάννη, 40 χρονών, έφτασε Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 4 Γενάρη, 1961. Το 1962 έφερε με πρόσκληση την οικογένειά του, τη 46χρονη σύζυγο του Σοφία και τα δύο παιδιά εφηβικής ηλικίας: Ιωάννη και Ελένη

38. Μαλαβάζος Κωνσταντίνος του Γεωργίου, 20 χρονών, έφτασε με το «Πατρίς» στις 4 Γενάρη, 1961. Αναχώρησε οριστικά από την Αυστραλία στις 24 Γενάρη, 1967

39. Μαλαβάζος Στυλιανός του Κωνσταντίνου, 45 χρονών, με τη σύζυγό του Κωνσταντίνα και γιο Κωνσταντίνο έφτασαν στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 4 Γενάρη, 1961
40. Μαλαβάζου Κωνσταντίνα (το γένος Ροζακλή Δημητρίου), 27 χρονών, σύζυγος του Στυλιανού
41. Μαλαβάζος Κωνσταντίνος, 6 χρονών, γιος του Στυλιανού

42. Τσίπουρας Ιωάννης του Σπύρου, 18 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Stratheden» στις 3 Φλεβάρη, 1961

43. Μαλαβάζου Ευγενία του Ιωάννη, 22 χρονών, έφτασε Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 13 Μάη 1961. Στην Αυστραλία παντρεύτηκε τον Παναγάκη Παναγιώτη από Ασωπό Λακωνίας

44. Χαγιάς Αθανάσιος του Στυλιανού, 20 χρονών , με πρόσκληση του αδερφού του Δημήτρη έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 8 Ιούλη, 1961

45. Κατσάμπη Παναγιώτα (το γένος Χαγιά Δημητρίου), ετών 48, σύζυγος Ευαγγέλου που είχε έρθει τρία χρόνια νωρίτερα, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 6 Νοέμβρη 1961.
46. Κατσάμπη Γεωργία, 12 χρονών, κόρη του Ευαγγέλου
47. Κατσάμπης Ιωάννης, 11 χρονών, γιος του Ευαγγέλου
48. Κατσάμπης Δημήτριος, 9 χρονών, γιος του Ευαγγέλου

1962:

49. Κατσάμπης Κωνσταντίνος του Δημητρίου, 28 χρονών, οικογενειακώς με τη σύζυγο Δημητρούλα και γιους Δημήτριο και Γεώργιο, έφτασαν στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 23 Γενάρη, 1962
50. Κατσάμπη Δημητρούλα (το γένος Δρουγγάνη Γεωργίου από Βλησιδιά Αρκαδίας), 24 χρονών, σύζυγος Κωνσταντίου
51. Κατσάμπης Δημήτριος, 7 χρονών, γιος Κωνσταντίνου
52. Κατσάμπης Γεώργιος, 4 χρονών, γιος Κωνσταντίνου

53. Αντώνη Σοφία (το γένος Μπουζάνη Ανάργυρου από τον Κοσμά της Αρκαδίας), 46 χρονών, σύζυγος Ευαγγέλου που είχε έρθει 12 μήνες νωρίτερα, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 23 Γενάρη 1962, μαζί με τα εφηβικής ηλικίας παιδιά της Ιωάννη και Ελένη
54. Αντώνης Ιωάννης, 16 χρονών
55. Αντώνη Ελένη, 14 χρονών

56. Τσίπουρα Θωμαΐς του Σπύρου, 22 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «BRETAGNE» το Μάη, 1962

57. Αντώνης Νικόλαος του Ιωάννη,43 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Πατρίς» στις 26 Ιούλη, 1962. Το 1963 έφερε με πρόσκληση την οικογένειά του, την 39χρονη σύζυγο Ζαχάρω και τρεις κόρες: Γεωργία, Ελένη και Δήμητρα

58. Μαλαβάζος Παναγιώτης (Τάκης) του Αναστασίου, 24 χρονών, έφτασε Μελβούρνη με το «Aurelia» στις 15 Νοέμβρη, 1962

59. Ροζακλής Αδαμάντιος του Δημητρίου, 18 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 20 Νοέμβρη, 1962

60. Σταυριανός Παναγιώτης του Θεοδώρου, 30 χρονών, έφτασε στην Αδελαΐδα με το πλοίο «Όριον» στις 14 Δεκέμβρη, 1962

61. Αντωνίου Αικατερίνη του Γεωργίου, 21 χρονών, έφτασε στην Αδελαΐδα με το πλοίο «Όριον» στις 14 Δεκεμβρίου, 1962

1963:

62. Αντώνη Ζαχάρω (το γένος Κατσάμπη Κωνσταντίνου) 39 χρονών, σύζυγος Νικολάου που είχε έρθει 7 μήνες νωρίτερα, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Βρετανίς» στις 25 Φλεβάρη 1963 μαζί με τις τρεις κόρες: Γεωργία, Ελένη και Δήμητρα.
63. Αντώνη Γεωργία, 12 χρονών, κόρη του Νικολάου
64. Αντώνη Ελένη, 10 χρονών, κόρη του Νικολάου
65. Αντώνη Δήμητρα, 4 χρονών, κόρη του Νικολάου

66. Μαλαβάζος Ευάγγελος του Ιωάννη, 19 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 24 Μάρτη, 1963.

67. Αντωνίου Ιωάννης του Γεωργίου, 20 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 19 Νοέμβρη, 1963

68. Αντωνίου Αναστάσιος του Γεωργίου, 19 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Αρκαδία» στις 22 Νοέμβρη, 1963.

1964:

69. Μαλαβάζου Χριστίνα του Αναστασίου, 17 χρονών, έφτασε στη Μελβούρνη με το πλοίο «Ελληνίς» στις 20 Γενάρη, 1964. Αναχώρησε οριστικά από την Αυστραλία προς το τέλος της δεκαετίας του ’60.

70. Γρύλλη Ειρήνη (το γένος Κωνσταντίνου Κατσάμπη από Καρίτσα), 29 χρονών, με το σύζυγο Ισίδωρο Γρύλλη (από το νησί της Πάτμου) έφτασαν στο Σίδνεϊ με το «Ελληνίς» στις 22 του Γενάρη του 1964.


71. Ροζακλής Παναγιώτης του Δημητρίου, 18 χρονών, έφτασε στην Αδελαΐδα με το «Himalaya» στις 11 Μάρτη, 1964

72. Μαλαβάζου Αναστασία του Γεωργίου, 19 χρονών, έφτασε στην Αδελαΐδα με το «Himalaya» στις 11 Μάρτη, 1964. Αναχώρησε από την Αυστραλία οριστικά στις 24 Γενάρη, 1967.

73. Τσολομίτης Ιωάννης του Γεωργίου, 43 χρονών , με πρόσκληση από τον κουνιάδο του Δημήτριο Χαγιά, ήρθε οικογενειακώς με τη σύζυγο Ελένη και κόρες Νικολέττα, Κατερίνα και Χριστίνα και έφτασαν στη Μελβούρνη με το «Ελληνίς» στις 31 Μάρτη, 1964
74. Τσολομίτη Ελένη (το γένος Χαγιά Στυλιανού), 31 χρονών, σύζυγος Ιωάννη
75. Τσολομίτη Νικολέττα, 6 χρονών, κόρη Ιωάννη
76. Τσολομίτη Κατερίνα, 5 χρονών, κόρη Ιωάννη
77. Τσολομίτη Χριστίνα, 4 χρονών, κόρη Ιωάννη

78. Πήλιουρας Γεώργιος του Κωνσταντίνου,56 χρονών, οικογενειακώς με τη σύζυγο Θεοδώρα και τα παιδιά Κωνσταντίνο, Γεωργία και Αγγελική έφτασαν στη Μελβούρνη με το «Ελληνίς» στις 31 Μάρτη, 1964
79. Πήλιουρα Θεοδώρα (το γένος Μαλαβάζου Κωνσταντίνου), 45 χρονών, σύζυγος Γεωργίου
80. Πήλιουρας Κωνσταντίνος, 16 χρονών , γιος Γεωργίου
81. ΠήλιουραΓεωργία, 13 χρονών, κόρη Γεωργίου
82. Πήλιουρα Αγγελική, 11 χρονών, κόρη Γεωργίου

83. Θεοδωρακάκος Θεόδωρος του Γεωργίου, 40 χρονών, με πρόσκληση από τον κουνιάδο του Ευάγγελο Κατσάμπη, ήρθε οικογενειακώς με τη σύζυγο Μηλιά και παιδιά Χρυσαφία και Γεώργιο, έφτασαν στη Μελβούρνη με το «Ελληνίς» στις 31 Μαρτίου 1964. Η οικογένεια αναχώρησε οριστικά από την Αυστραλία το 1968.
84. Θεοδωρακάκου Μηλιά (το γένος Χαγιά Δημητρίου), 37 χρονών
85. Θεοδωρακάκου Χρυσαφία, 12 χρονών, κόρη του Θεοδώρου
86. Θεοδωρακάκος Γεώργιος, 6 χρονών, γιος του Θεοδώρου

87. Θεοδωρακάκος Αναστάσιος του Γεωργίου, 34 χρονών, με τη σύζυγο του Γιαννούλα έφτασαν στη Μελβούρνη με το πλοίο «Ελληνίς» στις 4 Απρίλη, 1964.
88. Θεοδωρακάκου Γιαννούλα (το γένος Μήτρη Βασιλείου από το Γεράκι) είχε πρωτοέρθει στη Μελβούρνη με το πλοίο «Flaminia» στις 29 Ιούνη, 1959. Επέστρεψε στην Ελλάδα για να παντρευτεί τον Αναστάσιο.

89. Φασμούλου Ελένη (το γένος Αντωνίου Γεωργίου από Καρίτσα), 25 χρονών, οικογενειακώς με το σύζυγο Ιωάννη του Παναγιώτη (από το Γεράκι) και κόρη Μαρίνα έφτασαν στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 25 Ιουλίου 1964

1965:

90. Χαγιάς Αγγελής του Γρηγορίου, 24 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Ελληνίς» στις 18 Φεβρουάριο 1965
91. Χαγιά Αδαμαντία του Γρηγορίου, 18 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Ελληνίς» στις 18 Φεβρουάριο 1965

92. Κατσάμπης Νικόλαος του Κωνσταντίνου, 28 χρονών, οικογενειακώς με τη σύζυγο Διαμάντω και παιδιά Κωνσταντίνο και Γεωργία έφτασαν στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Πατρίς» στις 7 Απριλίου 1965
93. Κατσάμπη Διαμάντω (το γένος Αντωνίου Νικολάου), 35 χρονών, σύζυγος Νικολάου
94. Κατσάμπης Κωνσταντίνος, γιος Νικολάου
95. Κατσάμπης Γεωργία, κόρη Νικολάου

96. Θεοδωρακάκος Ευριπίδης του Γεωργίου, 32 χρονών , οικογενειακώς με τη σύζυγο Γεωργία και κόρη Μαρία έφτασαν στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Αυστραλίς» στις 6 Σεπτεμβρίου 1965
97. Θεοδωρακάκου Γεωργία (το γένος Μαλαβάζου Γεωργίου), 25 χρονών, σύζυγος Ευριπίδη
98. Θεοδωρακάκου Μαρία, κόρη Ευριπίδη

99. Θεοδωρακάκος Κωνσταντίνος του Γεωργίου, 30 χρονών, νιόγαμπρος με τη σύζυγο Ματίνα έφτασαν στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Αυστραλίς» στις 6 Σεπτεμβρίου 1965
100. Θεοδωρακάκου Ματίνα (το γένος Κυρίου) σύζυγος Κωνσταντίνου

101. Αντωνίου Ανάργυρος του Ανδρέα, 18 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Himalaya» στις 13 Δεκεμβρίου 1965

102. Χαγιάς Δημήτριος του Γρηγορίου, 28 χρονών, οικογενειακώς με τη σύζυγο Βούλα και παιδιά Μαρία, Αντωνία και Γρηγόριο έφτασαν στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Himalaya» στις 13 Δεκεμβρίου 1965
103. Χαγιά Βούλα (το γένος Σαρματζή Γεωργίου από Παλαιοχώρι της Αρκαδίας), 35 χρονών, σύζυγος Δημητρίου
104. Χαγιά Μαρία, 9 χρονών, κόρη Δημητρίου
105. Χαγιά Αντωνία, 7 χρονών, κόρη Δημητρίου
106. Χαγιάς Γρηγόριος, 3 χρονών, γιός Δημητρίου

1966:

107. Αντωνίου Κωνσταντίνος του Γεωργίου, 18 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Πατρίς» στις 22 Απριλίου 1966

108. Κατσάμπης Γεώργιος του Ιωάννη, 23 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Ελληνίς» στις 31 Ιουλίου 1966
 
109. Κατσάμπη Κανέλλα (το γένος Μακρή Ιωάννη από το Γούναρι), ετών 22, σύζυγος Χρήστου ο οποίος είχε πρωτοέρθει το 1956 και σε ταξίδι του στην Ελλάδα παντρευτήκανε το 1966 και επίστρεφαν για μόνιμη εγκατάσταση στην Αυστραλία, έφτασε στη Μελβούρνη με το «Πατρίς» στις 9 Αυγούστου 1966.

1967:

110. Αντωνίου Δημήτριος του Αναστασίου, 22 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Αυστραλίς» στις 26 Απριλίου 1967. Αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Μελβούρνης ανήμερα το ελληνικό Πάσχα, στις 30 Απριλίου, και ταξίδεψε με τρένο στην Αδελαΐδα, όπου έφτασε την επόμενη μέρα, την Πρωτομαγιά του 1967.
 
111. Κατσάμπης Λεωνίδας του Κωνσταντίνου, 26 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Αυστραλίς» στις 26 Απριλίου 1967
 
112. Κρητικού Σπυρίδωνα του Σπύρου, 21 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Αυστραλίς» στις 12 Οκτώβριου 1967
 
113. Μαλαβάζος Κωνσταντίνος του Παντελή, 26 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Πατρίς» στις 7 Νοέμβρη, 1967. Αναχώρησε οριστικά από την Αυστραλία στις 20 Απρίλη, 1969

1968:

114. Κατσάμπης Δημήτριος του Ιωάννη, 24 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το πλοίο «Αυστραλίς» στις 20 Μάρτη, 1968. Κατόπιν σε ταξίδι στην Ελλάδα ο Δημήτριος παντρεύτηκε την Ελένη Αντωνίου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αυστραλία, πρώτα στην Αδελαΐδα και μετέπειτα στο Central Coast της Νέας Νότιας Ουαλίας
 
115. Κρητικού Μαρίκα του Σπύρου, 23 χρονών, έφτασε στο Σίδνεϊ αεροπορικώς το Μάη 1968

1970:
 
116. Αντωνίου Παναγιώτης του Αναστασίου, 24 χρονών, έφτασε στη Αδελαΐδα με το «Πατρίς» στις 8 Ιουλίου 1970
 
117. Κατσάμπης Νικόλαος του Γεωργίου, 24 χρονών, έφτασε στο Φρήμαντλ με το «Πατρίς» στις 22 Σεπτεμβρίου 1970

118. Γκιουζέλη Σπυριδούλα (το γένος Θεοδωρακάκου Γεωργίου), περίπου 40 χρονών, μαζί με τον σύζυγό της Δημήτρη, επίσης περίπου 40, και τα παιδιά τους, μετανάστευσαν από το Λεωνίδιο της Νότιας Κυνουρίας στη Μελβούρνη.

1971:

118. Σταυριανός Ιωάννης του Γεωργίου, 22 χρονών , έφτασε στο Φρήμαντλ με το «Πατρίς» στις 19 Μαρτίου 1971
 
119. Ροζακλή Αικατερίνη, (το γένος Μαλαβάζου Μιχαήλ), 59 χρονών, χήρα Δημητρίου Ροζακλή, έφτασε στο Σίδνεϊ αεροπορικώς στις 7 Ιουνίου 1971. Εγκαταστάθηκε στην Αδελαΐδα για να φροντίζεται από τα παιδιά της.

1973:
 
120. Κατσάμπης Παναγιώτης του Ιωάννη, 24 χρονών. Ο Παναγιώτης σε ταξίδι στην Ελλάδα παντρεύτηκε την Παναγιώτα Αντωνίου και εγκατασταθήκαν οριστικά στην Αδελαΐδα.

Δεκαετία του ’70:

121. Ροζακλής Γεώργιος του Δημητρίου
 
122. Κατσάμπη Ελένη (το γένος Αντωνίου Νικολάου), σύζυγος Δημητρίου ο οποίος είχε πρωτοέρθει το 1968 και σε ταξίδι του στην Ελλάδα παντρευτήκανε και επέστρεψαν μόνιμα στην Αυστραλία, πρώτα στην Αδελαΐδα και μετέπειτα στο Central Coast της Νέας Νότιας Ουαλίας

1980:

123. Κατσάμπη Παναγιώτα (το γένος Αντωνίου Γεωργίου), 20 χρονών, σύζυγος του Παναγιώτη, ο οποίος είχε πρωτοέρθει το 1973. Σε ταξίδι του στην Ελλάδα παντρεύτηκαν το 1980 και επέστρεψαν μαζί για μόνιμη εγκατάσταση στην Αδελαΐδα.

1993:

124. Τσίπουρα Γιαννούλα, (το γένος Κουρτέση Ιωάννη), χήρα του Σπύρου Τσίπουρα, έφτασε αεροπορικώς στη Μελβούρνη το 1993, σε ηλικία 81 ετών, για να φροντίζεται από τον γιο της, Παναγιώτη, στο Kew της Μελβούρνης.

2014:

125. Τούντα Χρυσαφία, σύζυγος του αυστραλογεννημένου Γεωργίου Κατσάμπη, μετά από τον γάμο τους στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αδελαΐδα.

Αβέβαιο πότε έφτασαν:

126. ΧΕΛΙΩΤΗ Παναγιώτα του Αθανασίου
127. ΛΑΜΠΡΟΥ Μαρία Σπύρου

Πρωτοπόροι Καριτσιώτες στην Αμερική: Οικογένεια Γιάννη Τσεμπελή από την Καρίτσα και Ευγενίας Χείλαρη από το Λεωνίδιο

Η μετανάστευση των Καριτσιωτών γενικά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αδιάκοπης Οδύσσειας ολόκληρου του Ελληνισμού από τα χρόνια του Ομήρου.

Η μεγαλύτερη ωστόσο φυγή εκατοντάδων Καριτσιωτών αναζητώντας καλύτερη τύχη αλλού έλαβε χώρα στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, από το 1885 και μετά, με προορισμό την Αμερική.

Τα τελευταία 15 χρόνια, συγκεκριμένα από το 2002, οι ιστορίες πολλών από αυτών των πρωτοπόρων οικογενειών έχουν καταγραφεί στην ιστοσελίδα των «Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα».

Μία από αυτές τις οικογένειες είναι του Γιάννη Γεωρ. Τσεμπελή (1886-1985) από την Καρίτσα και της Ευγενίας Χείλαρη (1889-1970) από το Λεωνίδιο.

Σχετικά με τον Γιάννη Γεωρ. Τσεμπελή,  (John Sempeles στις ΗΠΑ)

Όσον αφορά τον Γιάννη, η ερευνητική ομάδα των οικογενειακών δέντρων, με συντονιστή τον Στέλιο Χαγιά, έχει συγκεντρώσει τα ακόλουθα στοιχεία:

Το Μητρώο Αρρένων της Καρίτσας δείχνει ότι γεννήθηκε το 1886. Η Απογραφή των ΗΠΑ το 1930 δείχνει ότι αυτός, τότε 43 ετών, και η οικογένειά του ζούσαν στο δικό τους σπίτι, διπλοκατοικία, αξίας δέκα χιλιάδων δολαρίων, στο 2140 Derry Street, στο Χάρισμπεργκ στην επαρχία Ντόφιν Πενσυλβανίας. Είναι ενδιαφέρον ότι για κάποιο λόγο το σπίτι δεν ήταν γραμμένο στο όνομά του αλλά στον 13χρονο γιο του, τον Τζωρτζ.

Σύμφωνα με την απογραφή, ο Γιάννης ήταν εγγράμματος, πολιτογραφημένος πολίτης των ΗΠΑ, και είχε μεταναστεύσει, ηλικίας 18 ετών, το 1904. Δώδεκα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 30 ετών, στις 21 Γενάρη 2017, παντρεύτηκε την Ευγενία Χείλαρη, νεοφερμένη μετανάστρια από το Λεωνίδιο της Κυνουρίας. Ήταν ο ιδιοκτήτης και διαχειριστής του ζαχαροπλαστείου «The Sunset Confectionary» στο Market Square, το οποίο αναφέρεται στο Οδηγό του Χάρισμπεργκ το 1930 να διαχειρίζεται από κοινού με τον Μιχάλη Τσεμπελή (στις ΗΠΑ γνωστός ως Michael Rolles), μακρινό του συγγενή από το Γεράκι. Η απογραφή καταγράφει επίσης ότι συγκάτοικοι του Γιάννη ήταν η σύζυγός του η Ευγενία, ηλικίας 40, οι γιοι τους Τζωρτζ, 12, και Τζέημς, 9, καθώς και ο κουνιάδος του Μανόλης Χείλαρης, ηλικίας 28 ετών, ο οποίος αναφέρεται κι αυτός ως ιδιοκτήτης ζαχαροπλαστείου. Στον ίδιο δρόμο με το Γιάννη, δηλαδή στο Derry Street, έμεναν οι αδελφοί Κωνσταντίνος Τσεμπελής  (στις ΗΠΑ γνωστός ως Joe Rolles) και Μιχάλης Τσεμπελής (στις ΗΠΑ γνωστός ως Michael Rolles).

Σε ταξίδι του στην Ελλάδα το 1940 - 41 ο Γιάννης βάφτισε τον ανιψιό του στην Καρίτσα, στον οποίο έδωσε και το όνομά του.

Με την επιστροφή του στις ΗΠΑ, ο  Γιάννης εγγράφηκε για την επιστράτευση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στις 27 Απριλίου 1942 δίνοντας ημερομηνία γεννήσεως ως 26 Ιανουαρίου του 1889, δηλαδή τρία χρόνια νεότερος από ό, τι δείχνει το Μητρώο Αρρένων της Καρίτσας. Δήλωσε επίσης πιο κοντινό συγγενή στο Χάρισμπεργκ τον μικρότερό του αδερφό, τον Τριαντάφυλλο Τσεμπελή  (στις ΗΠΑ γνωστός ως Ross Tsempeles) ο οποίος ζούσε μαζί τους. Στη δήλωση ο Γιάννης περιγράφεται ως αυτοαπασχολούμενος (στο δικό του σπίτι), 5 πόδια 5 ίντσες ψηλός, βάρους 63 κιλά, με καστανά μάτια και μαύρα μαλλιά.

Στις 20 Μαΐου 1946, και πάλι για άγνωστους λόγους, τα αρχεία δείχνουν το σπίτι στο Derry Street μεταφέρεται από τον Τζωρτζ στους γονείς του, τον Γιάννη και την Ευγενία, και μετά το θάνατο της Ευγενίας, στις 26 Ιανουαρίου 1970, ο Γιάννης  το μετέφερε στο γιο και τη νύφη του, Τζέημς και Έλεν Τσεμπελή.

Σχετικά με την Ευγενία Χείλαρη
Η Ευγενία γεννήθηκε στο Λεωνίδιο Κυνουρίας το 1889. Η Απογραφή των Ηνωμένων Πολιτειών του 1930 την δείχνει εγγράμματη και πολιτογραφημένη  πολίτη των ΗΠΑ που είχε μεταναστεύσει με τον αδελφό της τον Μανόλη το 1916, όταν και παντρεύτηκε τον Γιάννη Τσεμπελή. Επέστρεψε στην Ελλάδα αρκετές φορές. Κατά τη διάρκεια μιας από τις επισκέψεις της, βάφτισε στην Καρίτσα στις 18 Ιουλίου 1934 τον ανιψιό της Βαγγέλη Παντέλη Τσεμπελή. Τα αρχεία δείχνουν επίσης από άλλο της ταξίδι να επιστρέφει στις ΗΠΑ την 1η Ιουνίου 1942 με το πλοίο Drotting Holm, αφού μπαρκάρισε από τη Λισαβόνα στην Πορτογαλία στις 22 Μαΐου 1942. Στις 2 του Νοέμβρη 1955, η Ευγενία, 66 χρονών, και ο σύζυγός της, ο Γιάννης, 69, επιστρέφουν από την Ελλάδα, με το πλοίο «Ολύμπια». Για ένα διάστημα η Ευγενία είχε επίσης επιστρέψει στην Ελλάδα με τους δύο της γιους και έμειναν μερικά χρόνια στην Αθήνα. Μάλιστα τα παιδιά πήγαν και σε ελληνικό σχολείο, το Αμερικανικό Κολλέγιο, στην Αθήνα.

Επαφές του Γιάννη Γαβριήλ με την οικογένεια

Κατά την πάροδο των χρόνων, ο Γιάννης Γαβριήλ, απόγονος Καριτσιωτών που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα, είχε μια σειρά επαφών με την οικογένεια. Παρακάτω αφηγείται μερικές από τις συναντήσεις.

Τζωρτζ Τσεμπελής

Όταν είχα πάει το 1980 για πρώτη φορά στην Αμερική για 15 ημέρες, ένα ταξίδι με τη δουλειά μου για εκπαίδευση βόρεια της Νέας Υόρκης, το σαββατοκύριακο που μεσολαβούσε και ήταν ελεύθερο αποφάσισα να επισκεφθώ τον μπάρμπα Γιάννη Τσεμπελή που ζούσε στο Χάρισμπεργκ της Πενσυλβανίας. Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι είμαι ο Γιάννης του Βασίλη, ότι είμαι στη Νέα Υόρκη και θέλω να πάω να τον δω. Μου είπε εντάξει και του εξήγησα πότε φτάνω με το τραίνο για να με περιμένει στο σταθμό. Την ημέρα που ταξίδεψα μετά από τέσσερις ώρες διαδρομή και αφού άλλαξα τραίνο στη Φιλαδέλφεια έφτασα στο σταθμό του Χάρισμπεργκ. Εκεί με περίμενε ο θείος με τη νύφη του την Έλεν. Πήγαμε στο σπίτι και μετά από λίγο συναντήθηκα με τον γιο του θείου τον Τζίμη, ξάδελφο του πατέρα μου. Εγώ δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ, του εξήγησα ποιος είμαι, μιλούσε πολύ καλά τα ελληνικά, και αμέσως μου είπε:  «Ο πατέρας μου δεν έχει καταλάβει ακριβώς ποιος είσαι, νομίζει ότι είσαι ο Γιάννης της Βασίλως, της ανιψιάς του από τη Βιρτζίνια». Τότε κατάλαβα ότι ο θείος παρ’ όλο που του είπα ότι είμαι από την Ελλάδα δεν φαντάστηκε κάτι τέτοιο ή δεν κατάλαβε και υπέθεσε ότι είμαι ο Γιάννης της Βασίλως. Εγώ του είχα πει ότι είμαι ο Γιάννης του Βασίλη. Έτσι εξηγήσαμε στο θείο ποιος είμαι και όλοι ήμασταν εντάξει μετά από αυτό.

Εκεί συνέπεσε να γνωρίσω και τον άλλο ξάδελφο του πατέρα μου, τον Τζίμη, γιο της θείας της Όλγας, αδελφής του μπάρμπα Γιάννη, ο οποίος ήταν αδελφός του Τζωρτζ Τσεμπελή που ζει σήμερα στη Βιρτζίνια. Το βράδυ φάγαμε στο εστιατόριο του Τζίμη.

Όλη αυτή η ιστορία γράφεται για να δείξω ότι ενώ είχα τότε μια σπάνια ευκαιρία να ρωτήσω και να μάθω από τον θείο Γιάννη, αλλά και τον Τζίμη από τη Βιρτζίνια, πολλά πράγματα τα οποία αναζητώ σήμερα. Όμως τότε δεν περίμενα ότι αργότερα θα με ενδιέφεραν όλα αυτά που με μεγάλη δυσκολία σήμερα αναζητώ και που ίσως δεν θα τα βρω ποτέ.

Σχετικά με τη θεία Ευγενία, τη γυναίκα του θείου Γιάννη, δεν γνωρίζω πολλά. Από πληροφορίες που έχω από τη θεία την Κατίνα, αδελφή του πατέρα μου, από τον μπάρμπα μου το Γιώργη Τσεμπελή, αλλά και από τα στοιχεία που έχει βρει ο Στέλιος ο Χαγιάς, είναι οι εξής:

Τζίμης Τσεμπελής

Η θεία Ευγενία ήταν από το Λεωνίδιο Κυνουρίας. Είχε έναν αδελφό Μανόλη από τις πληροφορίες που έδωσε ο Στέλιος από τα επιβατολόγια των πλοίων. Ο Μανόλης ταξίδεψε μαζί της όταν πήγε για πρώτη φορά στην Αμερική. Είχε επίσης τρεις αδελφές με άγνωστα ονόματα. Οι δύο παντρεύτηκαν στην Αθήνα. Η μία παντρεύτηκε κάποιον Βουδούρη και η άλλη κάποιον Παπαγεωργίου. Τα παιδιά του Παπαγεωργίου είχαν τον κινηματογράφο «Ορφέα» στην οδό Πανεπιστημίου, τον ένα από τα παιδιά τον έλεγαν Αντρέα τον οποίο πριν από πολλά χρόνια είχα συναντήσει και αυτό ήταν τουλάχιστον πριν από 35 χρόνια. Η άλλη αδελφή παντρεύτηκε στο Λεωνίδιο και πήρε κάποιον Τσουμάκη. Ο γιος του Τσουμάκη ήταν οδοντίατρος στο Λεωνίδιο. Δεν γνωρίζω αν είχε άλλα αδέλφια ή αδελφές η θεία Ευγενία.

Τα παιδιά του μπάρμπα Γιάννη και της θείας Ευγενίας τα γνώρισα όταν πήγα τότε στην Αμερική, αλλά και στο δεύτερο ταξίδι που ξαναπήγα στον θείο το 1984 μαζί με τη σύζυγό μου, τον πατέρα μου και την αδελφή του την θεία την Κατίνα. Ο Τζίμης είχε το εστιατόριο «Ζορμπάς», ήταν ο μετρ του εστιατορίου, ωραίος τύπος με πολύ χιούμορ. Με τον τρόπο του και το χιούμορ του ήταν αγαπητός στους πελάτες. Μου έκανε μάλιστα και ένα δώρο τότε, ένα ζουμ φακό της φωτογραφικής μου μηχανής Cannon 70-210. Δειπνήσαμε στο Ζορμπά όλοι μαζί το 1984. Επίσης θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα στη Αμερική, μου έλεγε ότι όταν πας στην Ελλάδα πες τους ότι εμείς εδώ δουλεύουμε πολύ, πολλές ώρες. Και πραγματικά έφευγε από το σπίτι το πρωί κατά τις 10 η ώρα και γύριζε το βράδυ περίπου στις 12 και αυτό κάθε μέρα. Ο Τζίμης πέθανε από την επάρατο νόσο.

Ο Τζωρτζ στο ταξίδι που πήγαμε όλοι μαζί μας έκανε τραπέζι στο σπίτι του, η γυναίκα του η Κόνστανς ήτανε άνθρωπος της εκκλησίας. Όταν ετοίμασε το φαγητό στο τραπέζι σταθήκαμε όλοι όρθιοι, κάναμε προσευχή και μετά καθίσαμε για φαγητό. Αργότερα στο σαλόνι ο γιος του ο Τζον μας έπαιξε πιάνο. Τον άλλο γιο του Τζωρτζ ποτέ δεν τον είδα, δεν ήταν τότε εκεί στο σπίτι, αλλά ούτε και άλλη μια φορά όταν τους είχα δει στην Ελλάδα. Τότε πάλι ο Τζωρτζ ήταν μαζί με τον γιο του τον Τζον. Το χαρακτηριστικό για τον Τζωρτζ είναι ότι δεν εργαζόταν τότε, πρέπει να είχε και κάποιο πρόβλημα με την καρδιά του από ότι άκουσα, αλλά αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι τις ελεύθερες ώρες του κεντούσε όπως οι γυναίκες, είχε ένα τελάρο στρογγυλό με το πανί πιασμένο στο τελάρο, την βελόνα, την κλωστή κλπ. Πέθανε αργότερα από την καρδιά του από ότι έμαθα.

Το ζαχαροπλαστείο των Τσεμπελαίων στο Χάρισμπεργκ

Στο Χάρισμπεργκ, εκεί που έμενε ο θείος Γιάννης, 2140 Derry St, είχαν αρχίσει και αγοράζανε τα σπίτια οι μαύροι. Ο Τζωρτζ είχε σπίτι απέναντι από το ποτάμι σε μία ωραία περιοχή. Ο Τζίμης ο οποίος έμενε μαζί με τον πατέρα του, στο ίδιο οίκημα το οποίο ήταν μοιρασμένο στα δύο, μου είχε πει τότε ότι όταν φύγει ο πατέρας μου θα μετακομίσω και εγώ σε άλλη καλύτερη περιοχή όπως ο αδελφός μου. Όμως δεν νομίζω να πρόλαβε γιατί πέθανε και αυτός γρήγορα.

Τον μπάρμπα Γιάννη τον θυμάμαι που είχε επισκεφτεί την Ελλάδα 3-4 φορές. Όταν ερχότανε πάντα μαζί με την θεία Ευγενία, μαζευόμασταν όλη η οικογένεια της γιαγιάς μου της Μαριγώς στο σπίτι του θείου Αχιλλέα, αδελφού του πατέρα μου, το οποίο προσφερότανε για τέτοια συνάντηση λόγω άπλετου χώρου αλλά και εξοχής. Αυτές οι συγκεντρώσεις σε κάθε επίσκεψη του θείου ήταν σαν μια γιορτή. Σε μία από αυτές τις επισκέψεις ήταν που είχε έρθει και ο γιος του θείου ο Τζωρτζ με τον γιο του τον Τζον. Θυμάμαι ότι προσπαθούσαμε με τα πολύ λίγα Αγγλικά που ξέραμε τότε να συνεννοηθούμε μαζί του. Έχω σαν ανάμνηση από τον θείο Γιάννη ένα αργυρό νόμισμα του ½ δολαρίου το οποίο είχε δώσει στον πατέρα μου σε ένα από τα ταξίδια του στην Ελλάδα. Το ίδιο είχε κάνει και στα υπόλοιπα αδέλφια του πατέρα μου.

Όπως είπα πιο πάνω τα παιδιά του θείου, ο Τζίμης και ο Τζωρτζ, γνωρίζανε πολύ καλά Ελληνικά. Δεν καταλάβαινες ότι είχανε γεννηθεί στην Αμερική. Αυτό οφείλεται στο ότι είχανε ζήσει στην Ελλάδα μερικά χρόνια, στην Αθήνα όπου πήγαιναν και σχολείο, στο αμερικάνικο κολέγιο γνωρίζω ότι πήγαινε ο Τζίμης. Κατά μία πληροφορία ο θείος είχε χάσει χρήματα τότε στη Αμερική με το κραχ του 1929 και αποφάσισε να κάνει αγορά στην Ελλάδα για να εξασφαλίσει κάποια από τα χρήματά του. Έτσι αγόρασε ένα σπίτι στη οδό Πατησίων στην Αθήνα, κοντά στον Άγιο Λουκά, και μάλιστα το νοίκιασε. Στην περιοχή αυτή έμεναν και οι δύο αδελφές της θείας Ευγενίας οι οποίες ήταν μάλιστα πολύ καλά αποκαταστημένες. Κατά άλλη πληροφορία η θεία τότε έφερε τα παιδιά της στην Ελλάδα για να μάθουν την ελληνική γλώσσα και φρόντισε να νοικιάσει σπίτι κοντά στις αδελφές της μένοντας  κάποια χρόνια εκεί. Όπως και να είναι τα πράγματα έμειναν κάποια χρόνια στην Ελλάδα. Τότε βάφτισαν στο χωριό και τον Βαγγέλη Τσεμπελή τον αδελφό του μπάρμπα μου του Γιώργη. Μετά από πολλά χρόνια όταν αποφάσισαν ότι δεν θα ξαναγύριζαν μόνιμα πια στην Ελλάδα το σπίτι που αγόρασαν το πούλησαν.  

Για να βρεθούν περισσότερα στοιχεία για τα αδέλφια της θείας Ευγενίας, αν και τώρα πλέον είναι πολύ αργά, μία πιθανότητα υπάρχει, να μπορέσουμε στο Λεωνίδιο να βρούμε τον οδοντίατρο Τσουμάκη αν ζει ή τους απογόνους του, έτσι ώστε αν γνωρίζουν κάτι να το πουν και σε μας και έτσι να μπορέσουμε να συμπληρώσουμε τα στοιχεία που λείπουν. 

Οι σχετικές καταχωρήσεις του Γιάννη Τσεμπελή και της Ευγενίας Χείλαρη μπορούν να ανευρεθούν στις ακόλουθες αναφορές στην ιστοσελίδα των  Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα.

Tsempelis, Ioannis (Giannis) Georgiou Ioanni, (John Sempeles - US)

Cheilaris, Evgenia

Για πλήρη κατάλογο των Καριτσιωτών μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ 1885 - 1974, βλέπε:
Καριτσιώτες Μετανάστες στην Αμερική