Ένα Δώρο Μνήμης από το Νάμπι Καραμπουλούτ: Πεντακάθαρη Εικόνα, Ζωντανή Ιστορία

«Από τα βάθη του χρόνου, τρεις Καριτσιώτες ξανακαβaλάνε τα άλογά τους, κι εμείς τους βλέπουμε όπως ποτέ άλλοτε.»

Ζούμε σε μια εποχή θαυμάτων, όχι μόνο επιστημονικών, αλλά και συναισθηματικών. Ποιος θα φανταζόταν ότι οι παλιές, κιτρινισμένες φωτογραφίες των παππούδων μας, ξεθωριασμένες από τον χρόνο και τη χρήση, θα μπορούσαν κάποτε να ξαναζωντανέψουν· καθαρές, ζωντανές και πιο όμορφες από ποτέ;

Σχεδόν έναν χρόνο πριν, είχαμε απευθύνει μέσα από το Φέισμπουκ μια παράκληση προς τους αναγνώστες μας: να μας βοηθήσουν στην αποκατάσταση μιας ιδιαίτερα σημαντικής φωτογραφίας από την Καρίτσα, μιας εικόνας που κουβαλούσε μέσα της ιστορία, τοπίο και ψυχή. Και να που, ύστερα από όλον αυτόν τον καιρό, μάς περίμενε μια απρόσμενη και συγκινητική ανταπόκριση.

Νάμπι

Καραμπουλούτ

Ο φίλος μας στο Φέισμπουκ, Νάμπι Καραμπουλούτ (Nabi Karabulut), πήρε την πρωτοβουλία να αποκαταστήσει και να χρωματίσει τη φωτογραφία, χαρίζοντάς μας ένα αποτέλεσμα πραγματικά θαυμαστό. Ήταν μια κίνηση που ξεπέρασε κάθε προσδοκία και μας χάρισε τη χαρά να ξαναδούμε το παρελθόν με φρέσκο βλέμμα.

Η πρώτη εικόνα, που μας είχε παραχωρήσει πριν από δέκα χρόνια ο Γιάννης Γαβριήλ, φέρει τον τίτλο «Με τα Άλογα στον Αγιάννη». Στην ασπρόμαυρη, ελαφρώς ξεθωριασμένη φωτογραφία, διακρίνονται τρεις χωριανοί καβάλα στ’ άλογα, στο ξωκλήσι του Άη Γιάννη, με φόντο τον Ελάτια, μια στιγμή της μεταπολεμικής Καρίτσας, παγωμένη στον χρόνο, μα γεμάτη ζωή.

Χάρη στην Ελένη Τσολομίτη, που αναγνώρισε τα πρόσωπα, η φωτογραφία απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη αξία. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της: «Ο πρώτος είναι ο Αντώνης ο Κατσαμπής, ο δεύτερος ο Γιωργής ο Τούντας. Αυτός με το μικρό νομίζω είναι ο Γιώργης ο Σταυριανός με το γιο του τον Γιάνγκο!»

Και ύστερα ήρθε η δεύτερη εικόνα: το ίδιο καρέ, αναστημένο. Με την επιμέλεια του Νάμπι, η φωτογραφία απέκτησε χρώμα, καθαρότητα και βάθος. Το τοπίο φωτίστηκε, τα πρόσωπα ζωντάνεψαν, και η ατμόσφαιρα απέκτησε τη ζεστασιά της πραγματικής στιγμής. Είναι συγκινητικό πώς η τεχνολογία, όταν συνδυάζεται με ευαισθησία και μεράκι, μπορεί να μετατρέψει ένα ξεθωριασμένο χαρτί σε ζωντανή μνήμη.

Ο γράφων ουδέποτε έχει γνωρίσει το Νάμπι, ούτε γνωρίζει αν έχει περάσει ποτέ από την Καρίτσα. Κι όμως, μέσα από αυτήν τη μικρή αλλά ουσιαστική χειρονομία, ένιωσε να τον συνδέει μαζί μας ένας αόρατος δεσμός, εκείνος της αγάπης για την ιστορία, για τους ανθρώπους και για τις μνήμες που αξίζουν να διασωθούν.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως τέτοιες ψηφιακές αποκαταστάσεις δεν «πειράζουν» την ιστορία, την αναδεικνύουν. Δίνουν νέα πνοή σε εικόνες που κινδύνευαν να χαθούν και μας φέρνουν πιο κοντά στους ανθρώπους και στους τόπους που μας έπλασαν.

Η τεχνολογία μπορεί να μοιάζει ψυχρή, όμως στα σωστά χέρια γίνεται όργανο αγάπης και μνήμης. Ευχαριστούμε θερμά το Νάμπι για την ευγενική του προσφορά, την Ελένη Τσολομίτη για την ταυτοποίηση των προσώπων και τον Γιάννη Γαβριήλ για τη διατήρηση και κοινοποίηση της αρχικής φωτογραφίας.

Μέσα από τέτοιες πράξεις, το παρελθόν μας όχι μόνο δεν ξεθωριάζει, λάμπει ξανά, πιο καθαρό από ποτέ.