28η Οκτωβρίου: Στο Μνημείο κατέθεσε στεφάνι η Πρόεδρος Μαρία Μαλαβάζου

Ελάχιστος φόρος τιμής στους συγχωριανούς και σε όσους έπεσαν ηρωικά για την πατρίδα στον πόλεμο του 40.

Κατάθεση στεφάνου στο μνημείο των πεσόντων της Καρίτσας για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε σήμερα από την Μαρία Μαλαβάζου, πρόεδρο της τοπικής κοινότητας.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου! 

Χρόνια πολλά Έλληνες! 

Χρόνια πολλά Ελλάδα μας! 

Ο ενθουσιασμός κάθε μέρα μεγαλώνει: πρόοδος της παιδικής χαράς σε εικόνες

Μέρα με τη μέρα όλο και πιο κατενθουσιασμένα τα μικρά Καριτσιωτάκια!

Δυο σχεδόν βδομάδες από τότε που κατέφθασαν τα μεγάλα μηχανήματα, βλέπουν τη παιδική τους τη χαρά σα μια από τη ζωγραφιά τους να παίρνει σχήμα. Το οικόπεδο απέναντι απ’ την πλατεία έχει ήδη ισοπεδωθεί και τσιμεντοστρωθεί.

Σοφή η επιλογή των μεγάλων να διασωθούν και να διατηρηθούν τα δυο δεντράκια που προϋπήρχαν. Με τον καιρό θα προσφέρουν ομορφάδα και πολύτιμο φυσικό ίσκιο. Ο μαντρότοιχος στο πίσω μέρος επίσης διατηρείται. Δίνει γοητεία του παλιού καιρού και θυμίζει στα μικρά το χωριό των παππούδων.

Με λαχτάρα περιμένουν τη στιγμή που θα προστεθούν και οι πολύχρωμες συσκευές παιχνιδιών που θα προσφέρουν υγιεινή άσκηση και διασκέδαση αντίκρυ στην πλατεία.

Εν τω μεταξύ, η Γαλανόλευκη κυματίζει περήφανα στην πλατεία, ενώ ο Ντίνος Τσολομίτης από θέση ψηλά επιβλέπει το έργο όλο.

Φωτογραφίες:
Ευγενική προσφορά Ντίνου Τσολομίτη

Ένα μεγάλο «λάικ» στη σελίδα «Βίγλα-Μαρί Κυνουρίας»

«Οι επιλεγμένες φωτογραφίες από τη Βίγλα, το διπλανό Μαρί και την ευρύτερη περιοχή είναι αληθινός θησαυρός, εντυπωσιακές εικόνες του χτες»

Άνοιξε το χρονοντούλαπο της ζωής της και χίλιες-δυο αναμνήσεις όμορφες πλημμύρησαν το νου της.

Πολλές οι φωτογραφίες, φθαρμένες, τσαλακωμένες, κιτρινισμένες, που απεικονίζουν στο πέρασμα των χρόνων την ίδια, τους δικούς της, τους συγγενείς της, τους χωριανούς της, τον γνώριμο τόπο της. Τόσες και τόσες μνήμες να κρατήσει, να διασώσει, να μοιραστεί με όσους ενδιαφέρονται και νοιάζονται.

Ορίστε η έμπνευση που οδήγησε στη δημιουργία ενός καινούργιου ιστοχώρου. Πρόκειται για μια νέα σελίδα που φέρει την επικεφαλίδα «Βίγλα-Μαρί Κυνουρίας» και μας τραβάει αμέσως την προσοχή. Επιμελείται από την συντοπίτισσα Μεταξία Χαραμή η οποία περιγράφει το έργο της ως «Μια σελίδα για τη Βίγλα Μαρίου και για την ευρύτερη περιοχή,» με σκοπό να «αναρτώνται εικόνες και κείμενα από το παρελθόν και το παρόν του τόπου.»

Το περιεχόμενο προφανώς πηγάζει από το μικρό χωριουδάκι Βίγλα, 20 π. κατοίκων, που όσο περίεργο κι αν φαίνεται είναι ο πιο κοντινός μας οικισμός, όχι οδικώς, άλλα σε ευθεία γραμμή, ή, καθώς λένε οι χωριανοί, όπως πετάει το πουλί από την Καρίτσα πάνω και πέρα από την Ράχη Ασφάκα.

Οι επιλεγμένες φωτογραφίες από τη Βίγλα, το διπλανό Μαρί και την ευρύτερη περιοχή είναι αληθινός θησαυρός, εντυπωσιακές εικόνες του χτες. Κάτι άλλο που ενισχύει την παρουσίαση είναι ότι η καθεμιά συνοδεύεται από λεπτομερή καλογραμμένη περιγραφή που παρέχει υπόβαθρο, βάζει τη φωτογραφία στο σχετικό της πλαίσιο, και προσθέτει στην έννοια.

Καλό αντιπροσωπευτικό δείγμα είναι η παραπάνω φωτογραφία που απεικονίζει μια καθόλου ασυνήθιστη αγγαρεία σε όποιο από τα χωριά μας 50 τόσα χρόνια πριν, για την οποία η Μεταξία γράφει: «Μαρί,1965, Γιάννης Χαραμής (πατέρας μου) και Γιάννης Τσιγκάρης κουβαλούν τις αγριλιές από τα γύρω βουναλάκια, γιατί δεν υπήρχαν έτοιμα φυτώρια. Κάπως έτσι φυτεύτηκαν οι ελαιώνες την περίοδο εκείνη. Τα μουλάρια μας, η Ψάρα και ο Κόρμπος, ήταν από τα καλύτερα ζώα της περιοχής και ο μερακλής πατέρας μου τα είχε πάντα περιποιημένα και στολισμένα.»

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στην επιμελήτρια της σελίδας, Μεταξία Χαραμή, για τη δημιουργία μιας σελίδας με επίκεντρο σίγουρα τη Βίγλα και το Μαρί αλλά επιπλέον τεράστιας πολιτιστικής αξίας σε όλα τα χωριά στα μέρη μας

Μας αρέσει η σελίδα και θα την παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Την συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε όλους όσους ενδιαφέρονται και νοιάζονται για τα χωριά μας.

Πατήστε εδώ να βρείτε τη σελίδα «Βίγλα-Μαρί Κυνουρίας»

Φωτογραφία του Μήνα Οκτώβρη 2021: «Προσωπική Εργασία του ’50»

Η φωτογραφία του μήνα Οκτώβρη 2021 είναι επιχρωματισμένη απεικόνιση του Γιάννη Γεωργίου Τσεμπελή (Μπικόγιαννη) να μετέχει στην προσωπική εργασία των χωριανών όταν έκτιζαν το σχολείο τη δεκαετία του 1950.

Η φωτογραφία είναι από τη συλλογή του αείμνηστου Σοφοκλή Τούντα..


Η φωτογραφία έχει επίσης δημοσιευτεί στις «Παλιές φωτογραφίες από την Καρίτσα Λακωνίας» στο Facebook.

Photo of the month of October 2021: “Community service in the 1950s”

The photograph for the month of September 2021 is a colourised depiction of Giannis Georgiou Tsempelis (Bikogiannis) taking part in village community service during the construction of the school in the 1950s.

Previously published in "Old photos from Karitsa of Laconia" on Facebook.

Δημόσια έργα στο χωριό: Τι χαρά, τι χαρά! Παιδική χαρά στην όμορφη Καρίτσα!

«Αξιέπαινες είναι οι προτεραιότητες για την διασκέδαση, δημιουργική ενασχόληση, και σωματική εξάσκηση των παιδιών.»

Πηδάνε από τη χαρά τους τα παιδιά της Καρίτσας. Τα τεράστια μηχανήματα που έχουν καταφθάσει στο χωριό τα κάνουν να περιμένουν κάποια έκπληξη, έκπληξη που υπόσχεται να κάνει το όμορφο χωριό ακόμη πιο όμορφο, ιδιαίτερα πιο δημιουργικό και διασκεδαστικό για τους μικρούς μας φίλους.

Πρόκειται για την έναρξη εργασιών για την εγκατάσταση παιδικής χαράς για πρώτη φορά στο χωριό μας. Εύγε στην πρόεδρο της Τ.Κ. Καρίτσας, Μαρία Μαλαβάζου, και το Δήμο Ευρώτα για την πρωτοβουλία.

Είναι ευχάριστο, παρά την οικονομική δυσχέρεια, να γίνονται έργα και στα μικρά χωριά και ευτυχώς γίνονται και στην Καρίτσα μας.

Αξιέπαινες είναι οι προτεραιότητες με σκοπό την διασκέδαση, δημιουργική ενασχόληση, και σωματική εξάσκηση των παιδιών. Οι σημερινοί εκπαιδευτικοί γνωρίζουν και προωθούν ότι, αντίθετα με τις παλαιομοδίτικες αντιλήψεις, το παιχνίδι κάνει καλό, βοηθά και βελτιώνει τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα για τα παιδιά. Το ίδιο, δεν μας εκπλήτει καθόλου,  λέγανε και οι αρχαίοι προγονοί μας με τη ρήση: «Νους υγιής εν σώματι υγιεί».

Η ολοκαίνουργια παιδική χαρά θα βρίσκεται στην καρδιά του χωριού, μεταξύ την πλατεία και το «Ψυχογαίικο», στο ίδιο το οικόπεδο που κάποτε υπήρχε το ταπεινό κονάκι του παπά-Χρόνη (1842-1928).

Οι χωριανοί και οι φίλοι, όπου κι αν βρίσκονται στον κόσμο, και ενδιαφέρονται για το χωριό θα κρατούνται ενήμεροι με λεπτομέρειες και φωτογραφίες καθώς η νέα παιδική χαρά θα διαμορφωθεί το επόμενο διάστημα.

Οι δε μόνιμοι κάτοικοι είναι «τα μάτια και τα αυτιά» που κρατούν ενήμερη ολόκληρη την απανταχού κοινότητα Καριτσιωτών σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου!

Οι σημερινές φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά του Ντίνου Τσολομίτη.

Παλαιά Έγγραφα: Τα χαρτιά για το γάμο του παππού και της γιαγιάς εδώ και 110 χρόνια

Ο παππούς και η γιαγιά αργά στη ζωή

«Μέσα σε 2½ χρόνια, το 16χρονο ακτήμονο ξενοτσοπανόπαιδο από το Αλεποχώρι γίνηκε νοικοκύρης οικογενειάρχης στην Καρίτσα, με δύο παιδιά, σπίτι στο χωριό και καλύβι στην Αντωναίικη Χούνη!»

Ανίχνευση εγγράφων: Στέλιος Χαγιάς*

Κείμενο: Δημήτρης Ε. Κατσάμπης*, εγγονός του Δημήτρη και της Διαμάντως Χαγιά

Ο Στέλιος Χαγιάς, συντονιστής των Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα, συνεχίζει την ιχνηλασία παλαιών έγγραφων που ρίχνουν επιπλέον φως στο γενεαλογικό ιστορικό των χωριανών. Πρόσβαση σ’ αυτά αποκτάει κυρίως από την εταιρία MyHeritage.com που εδώ και τέσσερα χρόνια στηρίζει τις επίπονες προσπάθειες του Γρηγόρη Κόντου και της Κάρολ Κωστάκου Πετράνεκ να ψηφιοποιήσουν ένα τεράστιο όγκο από τους φακέλους της Ιεράς Μητρόπολης Μονεμβασίας και Σπάρτης, συμπεριλαμβανομένου και του αρχείο γάμων που σε πολλές περιπτώσεις πάει πίσω μέχρι και στα μέσα του προπερασμένου αιώνα.

Έτσι σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε στα χέρια μας κάποια χαρτιά με ιδιαίτερο νόημα και μεγάλης προσωπικής συναισθηματικής αξίας. Χρονολογούνται πριν από 110 χρόνια και ήταν απαραίτητα προκειμένου να στεφανωθούν ο παππούς και η γιαγιά, ο Δημήτριος Γρηγορίου Χαγιάς, 16 ετών, ακτήμονο ξενοτσοπανόπαιδο από το Αλεποχώρι, με την αγαπητικιά του, Διαμάντω Παναγιώτη Αντώνη, 24 ετών, μικρότερη θυγατέρα της χήρας Μηλίτσας Αντώνη από την Καρίτσα.

Καλλιγραφικό χειρόγραφο του παπα-Χρόνη

Η προγιαγιά, Μηλίτσα Αντώνη, το γένος Νικολάου Μαλαβάζου, είχε μείνει χήρα και τα παιδιά της ορφανά μετά το θάνατο του άντρα της περίπου 20 χρόνια νωρίτερα. Ο προπάππους, Παναγιώτης Ιωάν. Αντωνής ή «Παναγιωταντώνης», όπως τον λέγανε, είχε σκοτωθεί κατά τρόπο τραγικό από χτύπημα κεραυνού: κατά μια εκδοχή όταν έσκιζε ξύλα το 1889 ή 1890 στη θέση Γιαννηλέκκα απέναντι από τον Αγιάννη, και κατά άλλη ενώ φύλαγε τα γίδια του στη θέση Μακρή Βράχο κοντά στην Αετοφωλιά. Όπως και να 'χει, όλα αυτά τα χρόνια η Μηλίτσα ολομόναχη φρόντιζε μια οικογένεια με τρία αγόρια και τρία κορίτσια.

Ο παππούς Δημήτρης Χαγιάς, τον λέγανε και «Μπάλα», αυθάδης, τολμηρός και θρασύτατος έφηβος από το γειτονικό Αλεποχώρι, μπαίνει στην εικόνα όταν η Μηλίτσα τον προσλαμβάνει ως «ξενοτσόπανο» να φυλάει τα γιδοπρόβατά της στα βοσκοτόπια στην Αντωναίικη Χούνη και τις πλαγιές του Καλόερου. Όπως αποδείχθηκε, όμως, ο Δημήτρης δεν φύλαγε μόνο το κοπάδι, κατέλαβε σχεδόν με την πρώτη ματιά και την καρδιά της μικρότερης κόρης, της Διαμάντως, παρόλο που του ήταν οχτώ χρόνια μεγαλύτερη.

 Έτσι, τα δύο ερωτόπουλα μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα εγκατέλειψαν το κοπάδι να βοσκάει ανέμελα πάνω στον καταπράσινο και ανθισμένο Καλόερο και το βάλαν στα πόδια γι αλλού, «κλέφτηκαν», αλά όχι για πολύ. Σε λίγες μέρες ξαναγύρισαν για να διαπραγματευτούν την προίκα: ποια χωράφια· τι ελιές· πόσα σφαχτά· καθώς και πού ακριβώς να τους χτίσουν σπίτι στο χωριό και καλύβι στην Αντωναίικη Χούνη. Κατόπιν είχαν να κάνουν και τα χαρτιά για τον αναμενόμενο γάμο.

Χειρόγραφο Επισκόπου Σκάλας

Σχετικά με τα χαρτιά, ο Στέλιος Χαγιάς βρήκε τρία έγγραφα που έπρεπε να οριστικοποιηθούν προκειμένου να τελεστεί το μυστήριο στην εκκλησία του τότε πολιούχου της Καρίτσας Αγίου Κωνσταντίνου.

Το πρώτο έγγραφο στην αλυσίδα επικοινωνίας έχει τη μορφή επίσημης επιστολής με ημερομηνία 21 Μαΐου 1911. Αποστολέας είναι ο εφημέριος της Καρίτσας, π. Δημήτριος Χρόνης, και δέκτης ο επισκοπικός επίτροπος στη Σκάλα αιδ. Αθανάσιος Γεωργόπουλος. Πρόκειται για ένα όμορφο καλλιγραφικό χειρόγραφο της εποχής, στο χέρι του παπα-Χρόνη και πιθανότατα με πένα μελάνης, που αναφέρει ότι: ο Δημήτριος Γρηγ. Χαγιάς, 16 ετών, βοσκός από το Αλεποχώρι, πρόκειται να παντρευτεί τη Διαμάντω Π. Αντώνη, 24 ετών, κάτοικο της Καρίτσας· ο επικείμενος γάμος θα είναι ο πρώτος και για τους δυο· έχει τη συγκατάθεση των δυο οικογενειών· τόσο ο εφημέριος όσο και οι γονείς του γαμπρού και της νύφης είναι ικανοποιημένοι ότι δεν υπάρχει κώλυμα λόγω συγγένειας· και, κατά συνέπεια με ευγένεια ζητείται η έκδοση της άδειας γάμου.

Το πλήρες κείμενο της επιστολής, στη γλώσσα και το ύφος γραφής της εποχής, έχει ως εξής:

Αριθ.39
Εν Καρίτσα την 21 Μαίου 1911
(Σφραγίδα - χαρτόσημο δρχ.2).

Προς
Τον αιδεσιμότατον Αθανάσιον Γεωργόπουλον, επισκοπικόν επίτροπον Σκάλας.

Εν τω κατά χωρίου Καρίτσας του Δήμου Γερονθρών Ενοριακώ Ναώ ο Άγιος Κωνσταντίνος, ένθα εφημερεύω, πρόκειται να στεφθώσιν ο Δημήτριος Γρηγ. Χαιάς, κάτοικος του χωρίου Αλεποχωρίου του Δήμου Γερονθρών, το επάγγελμα ποιμήν, ετών 16, και η Διαμάντω Π. Αντώνη, δημότου του Δήμου Γερονθρών, κατ. του χωρίου Καρίτσης, ετών (24 ), αμφότεροι εις γάμον πρώτον, επειδή συγκατατίθενται αμφότερα τα πρόσωπα και οι γονείς αυτών, και εγώ αυτός ακριβώς προεξετάσας, αν βαθμός τις συγγενείας αυτήν γαμικήν αυτών συνάφειαν, ουδέν εύρον κώλυμα του προκειμένου γάμου, παρακαλώ ίνα εκδόσετε την εκ τούτου άδειαν.

Μετά του προσήκοντος σεβασμού
Ο εφημέριος του ιερού ναού ο Άγιος Κωνσταντίνος
Δημήτριος ιερεύς Χρόνης.

(Κατά λέξη αποκρυπτογράφηση του πρωτοτύπου από τον Παναγιώτη Χρόνη, δισέγγονο του π. Δημήτριου Χρόνη)

Επίσημο πρότυπο

Ο Επίσκοπος Σκάλας με τη σειρά του διαβιβάζει δύο έγγραφα, και τα δύο ουσιαστικά το ίδιο, με τη μόνη διαφορά το ένα είναι όλο χειρόγραφο και το άλλο επίσημο τυπωμένο πρότυπο με λογότυπο του Επισκόπου Μονεμβασίας και Σπάρτης και σχετικά κενά όπου είναι συμπληρωμένα με πένα τα στοιχεία των μελλόνυμφων και η σχετική άδεια το μυστήριο να τελεστεί από τον π. Δημήτριο Χρόνη στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στην Καρίτσα στις 22 Μαΐου 1911.

Το καλύβι του παππού

Ως τελική σημείωση, σε λιγότερο από δυόμισι χρόνια από την ημέρα του γάμου, το αυθάδη, τολμηρό και θρασύτατο ακτήμονο ξενοτσοπανόπαιδο από το Αλεποχώρι γίνηκε νοικοκύρης οικογενειάρχης στην Καρίτσα, άντρας με γυναίκα και δύο παιδιά, με σπίτι στο χωριό και καλύβι στην Αντωναίικη Χούνη, δικά του σφαχτά, χωράφια και ελιές και μια ζωή μπροστά του για να τα φέρει βόλτα. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα η οικογένεια μεγάλωσε με τη γέννηση δεύτερου γιου (πήρε το όνομα του πεθερού Παναγιώτη αλλά πέθανε τραγικά στην ηλικία των 5 ετών) καθώς και δεύτερη κόρη που πήρε το όνομα της πεθεράς Μηλίτσας.

Ο παππούς έφυγε σε ηλικία 78 ετών στις 2 Απριλίου 1974, σχεδόν 63 χρόνια μετά τον γάμο του με τη γιαγιά, που παρά τη διαφορά ηλικίας τον επέζησε για περισσότερα από πέντε χρόνια.

Πατήστε εδώ για να βρείτε όλους τους γνωστούς προγόνους καθώς και απογόνους του παππού και της γιαγιάς που έχουν καταγραφεί στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

*Ο Στέλιος Χαγιάς είναι συντονιστής και ο Δημήτρης Κατσάμπης συνεργάτης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νοτίου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα είναι υπό την κοινή αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας

Γιάννης και Πελαγία Κατσάμπη 47 χρόνια μαζί

Χρόνια πολλά στον Γιάννη Κατσάμπη και την Πελαγία, το γένος Δημητρίου Καλαφάτη, μόνιμοι κάτοικοι στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, που κλείνουν 47 χρόνια μαζί. 

Ο Γιάννης κατάγεται από την Καρίτσα στον Πάρνωνα και ήρθε στην Αυστραλία, σε ηλικία 11 ετών, το 1961. Η Πελαγία γέννημα της μαρτυρικής Κωνσταντινούπολης, προσφυγοπούλα θρέμμα της ανθρώπινης Αδελαΐδας, ενώ τώρα ταυτίζεται κι αυτή από επιλογή δική της «περήφανη Καριτσιώτα», ήρθε στην Αυστραλία πολύ μικρή.

Ο Γιάννης και η Πελαγία είναι ευλογημένοι με δύο ενήλικα παιδιά την Παναγιώτα και τον Βαγγέλη.

Τους συγχαίρουμε για αυτό το όμορφο ορόσημο στη ζωή τους. Τους ευχόμαστε χρόνια πολλά και καλά, υγεία και ευτυχία στη ζωή τους με πολλά ακόμη ταξίδια στην όμορφη Καρίτσα.

Εις αιώνια ανάπαυση στη γενέτειρα Καρίτσα: Μνημόσυνο για τα 40 του Γεώργιου Γραμματικάκη

«Ας μη μου δώσει η μοίρα μου

εις ξένην γην τον τάφον·

είναι γλυκύς ο θάνατος

μόνον όταν κοιμώμεθα

εις την πατρίδα.»

Το μνημόσυνο των 40 ημερών από τον θάνατο του Γεώργιου Γραμματικάκη, τέως κατοίκου Σικάγου των ΗΠΑ, τελέστηκε την Κυριακή 10 του Οκτώβρη στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας στο χωριό, παρουσία της πολυαγαπημένης του συζύγου, συγγενών, φίλων και χωριανών.

Η σύζυγός του, Ιωάννα, που τον συνόδεψε από το Σικάγο και τον μετέφερε στην τελευταία του κατοικία να τον αγκαλιάσουν τα πατρώα εδάφη εις αιώνια ανάπαυση στην πολυαγαπημένη του Καρίτσα, εκφράζει τις θερμές της ευχαριστίες σε όλους για τη συμμετοχή τους στο πένθος της οικογένειάς της.

Δείτε φωτογραφίες από το μνημόσυνο 40 ημερών του συγχωριανού:

Μια πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία και μια ακόμη πιο συναρπαστική ιστορία που θέλει απελπισμένα να γραφτεί

Όλα αυτά τα χρόνια που τα «Καριτσιώτικα Νέα» συγκεντρώνουν το ιστορικό μας αρχείο φωτογραφιών από τον παλιό καιρό στο χωριό, τούτη η φωτογραφία σίγουρα είναι μία από τις πιο συναρπαστικές που μας έχει ποτέ σταλεί για δημοσίευση.

Μας αγγίζει συναισθηματικά γιατί απεικονίζει χωριανούς μεροκαματιάρηδες, της επιβίωσης, του κόπου και του μόχθου, μια ομάδα 13 χωριανών, 11 γυναίκες και δύο άνδρες, στη δουλειά. Αλά τι είδους δουλειάς;

Μήπως πρόκειται για υποχρεωτική «προσωπική εργασία» ή σκάψιμο στα χωράφια;

Και ποιες είναι οι χωριανές και οι δυο άντρες που προφανώς ποζάρουν σε κάποιο διάλειμμα από τη σκληρή δουλειά;

Γι αυτά και άλλα ενδιαφέροντα είμαστε ανοικτοί και θέλουμε να μάθουμε από κείνους που τα έζησαν και ξέρουν!

Μέχρι σήμερα, έχουμε λάβει τις ακόλουθες απαντήσεις:

1. Κατά την άποψη του Μιχάλη Λεϊμονίτη από την Σκάλα, «Αυτή η φωτογραφία είναι πιθανόν να είναι ο κάμπος της Σκάλας,», διότι όπως εξηγεί, «βλέπω την επίπεδη έκταση και αριστερά πίσω το ανάγλυφο του Αφανιά. Επιπλέον προσθέτει: «Όσον αφορά την καλλιέργεια με τόσες τσάπες, είναι βαμβακοκαλλιέργεια.»

2. Ο Μιχάλης Σόβολος, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γεροθρών, θεωρεί πολύ πιθανό να πρόκειται για το έργο της διάνοιξης του δρόμου Καρίτσας Γερακίου ή κάποιου άλλου δημόσιου έργου με προσωπική εργασία. Στην Καρίτσα όταν καλούσαν για προσωπική εργασία συμμετείχαν και γυναίκες.

3. Σχετικά για τους χωριανούς που απεικονίζονται στη φωτογραφία, η Μαρία Μαλαβάζου, πρόεδρος του χωριού, μπόρεσε να διαπιστώσει τους εξής: «απο πάνω αριστερά 1η Μαλαβάζου Στυλιανή του Μιχαήλ, 2η Χαγιά Δήμητρα Στυλιανού, 3η Αντωνίου Πετρούλα Νικολάου, 4η Χαγιά Ελένη Στυλιανού, 5η Αντωνίου Διαμάντω Νικολάου, 6η Σταυριανού Χαρίκλεια, 7ος Αντωνίου Νικόλαος του Ιωάννη, 8η ίσως Κορμπάκη Γιαννούλα αλλά δεν είναι σίγουρο, 9η δεν ξέρουμε. Από κάτω δεξιά 1η Τούντα Δέσποινα Λεωνίδα, 2ος Τούντας Λάμπρος Λεωνίδα, 3η δεν ξέρουμε.»

4. Αλλά ο Στέλιος Μαλαβάζος από την Αδελαΐδα έχει επιφυλάξεις για την ηλικιωμένη με τη μαύρη τσεμπέρα, πρώτη από πάνω αριστερά. «Δεν πρέπει να είναι η προγιαγιά μου», παρατηρεί. «Εγώ νομίζω πως είναι η γιαγιά μου, η Κατερίνα Χαγιά», δηλώνει με πεποίθηση. Ο Στέλιος επίσης πιστεύει ότι, «η προτελευταία μάλλον είναι η Κατίγκω Γεωργοστάθη (σ.σ. τότε Κατσάμπη)».

5. Η Νίκη Μπαλωμένου, το γένος Γιάννη Τσολομίτη, αναγνωρίζει τη μητέρα της Ελένη Στυλιανού Χαγιά και τη θεία της Δημητρούλα Στυλιανού Χαγιά στη φωτογραφία.

6. Από συζητήσεις με τη γιάγια της, την Ελένη Τσολομίτη, η Ελένη Αγγελέτου γράφει ότι μπροστά στη Διαμαντούλα Αντώνιου είναι η Ρίνα Κατσάμπη και δίπλα από τη Χαρίκλεια Σταυριανού είναι ο Λάμπρος Αντώνιου.

7. Η Ελένη Τσολομίτη, το γένος Στυλιανού Χαγιά, που απεικονίζεται τέταρτη από τα αριστερά, η οποία βρίσκεται στην Αυστραλία για περισσότερα από 55 χρόνια, είναι σίγουρη ότι ο άντρας στην πίσω σειρά δεν είναι ο Νικόλαος Αντώνης, είναι ο Λάμπρος Γεωργίου Αντωνίου (Λούλος). Είναι επίσης σίγουρη ότι το κορίτσι που γονατίζει μπροστά, πρώτη αριστερά είναι η Ρίνα Κωνσταντίνου Κατσάμπη, δίπλα της ο Λάμπρος Τούντας και δίπλα του η αδερφή του Δέσποινα Τούντα.

8. Η Λαμπρινή Χρηστάκου, κόρη της Δέσποινας που γονατίζει δεξιά, πιστεύει ότι ο άντρας δίπλα στη μητέρα της είναι ο θείος της ο Λάμπρος Τούντας. Η φωτογραφία πρέπει να έχει τραβηχτεί πριν από το 1953 διότι κείνη τη χρονιά ο θείος της ο Λάμπρος έχασε τη ζωή του τραγικά σε ατύχημα με αμάξα στην Αθήνα.

9. Τέλος, ο Γιάννης Γαβριήλ από την Αθήνα συμφωνεί με τις απαντήσεις που έχουν δοθεί. Γράφει: «Η 3η από αριστερά είναι η Αντωνίου Πετρούλα η οποία είχε παντρευτεί και έμενε στην Αθήνα, κοντά στη δική μας περιοχή. Είχε επαφές με τη μητέρα μου και ερχότανε τακτικά στο σπίτι μας. Ο 7ος από αριστερά είναι ο Λάμπρος Αντωνίου (Λούλος), ο αδελφός του κουμπάρου μου του Γιωργάκη, που έμενε απέναντι από του μπάρμπα Λάμπρου (από το πατρικό μας σπίτι) και τον έβλεπα όταν πηγαίναμε τότε στο χωριό. Τον είχα επισκεφτεί και μια φορά στην Αμερική που έτυχε να περάσω από το Σαν Φρανσίσκο. Με πήγε στο σπίτι του ο αδελφός του ο Αναστάσης.»

Παλαιά Έγγραφα: Άδεια γάμου Κωνσταντίνου Προφύρη και Χρυσαφίας Κατσάμπη 1872

Πρωτότυπο χειρόγραφο, 8 Σεπτεμβρίου 1872

Ανίχνευση εγγράφων: Στέλιος Χαγιάς*

Άδεια γάμου που εκδόθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης, αναφορικά με το γάμο του Κωνσταντίνου Ι. Προφύρη, ετών 30, από το Μαρί και της Χρυσαφίας Ι. Κατσάμπη, ετών 16, από την Καρίτσα. Σπάρτη 8 Σεπτεμβρίου 1872.

Το μυστήριο πρόκειται να τελεσθεί από τον π. Παναγιώτη Μουλά στην Καρίτσα.

Mάρτυρες ήταν ο Ιωάννης Δημητρίου Τζεμπελής και ο Γεώργιος Αναγνώστη Τζεμπελής, οι οποίοι υπέγραψαν την επιστολή έγκρισης του γάμου εξ ονόματος του πατέρα της νύφης, Ιωάννη Κατσάμπη, διότι ο ίδιος ήταν αγράμματος. Την έγκριση για τον γαμπρό την υπέβαλε ο αδερφός του ο Παναγιώτης Ι. Προφύρης.

Ήταν ο πρώτος γάμος του Κωνσταντίνου και της Χρυσαφίας

* Ο Στέλιος Χαγιάς είναι συντονιστής της ομάδας έρευνας «Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα» Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Αρχείο Γάμων

Ιεράς Μητρόπολης Μονεμβασίας και Σπάρτης

αρ. 196, 1872

Old Documents: Marriage licence for Konstantinos I. Profyris and Chrysafia I. Katsampis 1872

Documents traced by Stelios Chagias*

Marriage license issued by the Holy Metropolis of Monemvasia Sparti, regarding the marriage of Konstantinos I. Profyris, 30, from Mari and Chrysafia I. Katsampis, 16, from Karitsa. Dated: Sparti, September 8, 1872.

The sacrament is to be conducted by Fr. Panagiotis Moulas in Karitsa.

Witnesses: Ioannis Dimitriou Tzempelis and Georgios Anagnosti Tzempelis, who signed the letter of marriage approval for the bride’s father on account of him, Ioannis Katsampis being illiterate. The approval for the groom was given by his brother Panagiotis I.

It was to be the first marriage for both Konstantinos and Chrysafia.

* Stelios Chagias is the coordinator of the research group "Family Trees of the South Parnon". The Family Trees of South Parnon come under the auspices of the Pan-Laconian Society of South Australia “Leonidas” Inc., as well as the Karitsa Community of South Australia “Karitsa”.