Παναγιώτα Βλάχου (1942-2025)

Με βαριά καρδιά αποχαιρετούμε τη συγχωριανή μας Παναγιώτα Βλάχου (το γένος Κρητικού).

Η Παναγιώτα γεννήθηκε στην Καρίτσα την Πρωτοχρονιά του 1942 και μεγάλωσε με τις αξίες της οικογένειας και της πίστης. Στις 31 Αυγούστου 2025 «εκοιμήθη εν Κυρίω» στο Σικάγο, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.

Ήταν αφοσιωμένη σύζυγος του μακαριστού Στηβ Βλάχου, στοργική μητέρα των Νικολάου, Μαρίας και Παναγιώτη, και καμάριζε για τα πέντε εγγόνια της: τον Έρικ Στηβεν, τον Πωλ, την Παναγιώτα «Νάγια», τον Ευστράτιο «Στρατ» και τον Ανδρέα «Άντυ».

Στην καρδιά της φύλαγε πάντα την Καρίτσα και τη ρίζα της, την οικογένεια Κρητικού. Όλοι όσοι την γνώρισαν θα θυμούνται τη γλυκύτητα, την καλοσύνη και τη φιλοξενία της.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025 στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Κυρίου στο Σικάγο, και θα ακολουθήσει η ταφή στο κοιμητήριο Elmwood, River Grove.

Εκφράζουμε τα θερμά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια στα παιδιά, στα εγγόνια και σε όλη την οικογένεια.

Αιωνία της η μνήμη.

Η Μάνα μου. Ο βράχος μου. Η ηρωίδα μου.

Στις σελίδες μας πολλές φορές φιλοξενούμε ιστορίες ζωής που ξεκινούν από την Καρίτσα και απλώνονται πέρα στον κόσμο. Ιστορίες που κρύβουν μέσα τους τον μόχθο, την αγάπη, την πίστη και τη δύναμη των συγχωριανών μας. Σήμερα μοιραζόμαστε έναν συγκινητικό αποχαιρετισμό παιδιού προς τη μάνα του· μια γυναίκα-βράχο, που από την Καρίτσα βρέθηκε σε ξένη χώρα, πάλεψε με αξιοπρέπεια και αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην οικογένειά της. Το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο με αγάπη και δάκρυ από την κόρη της, τη Μαρία, και μιλάει για τη θυσία, τη δύναμη και την αστείρευτη αγάπη της μάνας, παράδειγμα για όλους μας

Έμεινε χήρα στα 36 της με τρία μικρά παιδιά, σε ξένη χώρα, χωρίς να ξέρει καλά καλά τη γλώσσα, πάντα στον αγώνα για να τα φέρει πέρα. Αφιέρωσε όλη της τη ζωή πρώτα στα παιδιά της κι ύστερα στα εγγόνια της. Η ζωή της δύσκολη, μα ποτέ δεν παραπονέθηκε. Δούλευε ασταμάτητα, πάνω από 80 ώρες τη βδομάδα, για δεκαετίες. Κι όσο κουρασμένη κι αν ήταν, ποτέ δεν άφησε την εκκλησία.

Οι «διακοπές» της ήταν να ζυμώνει και να μαγειρεύει: δίπλες, κουραμπιέδες, σπανακόπιτες, αρνί με πατάτες, μουστοκούλουρα, ταραμοσαλάτα κι άλλα πολλά, που τα πήγαινε παντού. Ήταν πάντα στο πόδι, όπως στη φωτογραφία — κι ας είμαι γρήγορη στο περπάτημα, κανείς δεν την προλάβαινε!

Αγαπούσε όλο το σόι. Την Καρίτσα, που μεγάλωσε 22 χρόνια, την είχε στην καρδιά της. Μα κι η Αμερική, το Ρότσεστερ, της έγινε δεύτερη πατρίδα. Στις συναντήσεις με τα ξαδέρφια ήταν στα ουράνια από τη χαρά της. Όλες οι συννυφάδες, οι κουνιάδοι, τα ανίψια, οι κουμπάροι, οι φίλοι — είχε αγάπη και σεβασμό για όλους.

Κι όταν φάνηκαν τα πρώτα σημάδια κι ήρθε η διάγνωση για άνοια, ήξερα πως θα ’ναι δύσκολος ο δρόμος. Τρία χρόνια με γιατρούς, νοσοκομεία, φάρμακα· το σώμα της άρχισε να λυγίζει, μα η άνοια είχε πάρει τον δρόμο της.

Την περασμένη Πέμπτη, αν και ήταν ξαπλωμένη, με κλειστά μάτια και λίγα λόγια, τα χέρια της δεν σταματούσαν να κινούνται, όπως τότε που ήταν μοδίστρα. Δεν σταμάτησε ποτέ. Πάντα στο τρέξιμο.
Θα μπορούσε να τα είχε παρατήσει 47 χρόνια πριν, όταν έχασε τον πατέρα μας. Μα δεν το ’κανε.

Κι ως το τέλος, δίπλα της έπαιρνα μαθήματα ζωής. Όπως ήταν εκείνη όταν πήρα την πρώτη μου ανάσα, έτσι κι εγώ είχα την ευλογία να είμαι κοντά της, να κρατώ τα χέρια της και να την ευχαριστώ για όλα, όταν πήρε την τελευταία της.

Τώρα έχω δυο φύλακες αγγέλους να με κοιτούν από ψηλά. Κι εγώ, ώσπου να ’ρθει η δική μου ώρα, θα προσπαθώ να κάνω το καλό στη γη, στη μνήμη της μάνας και του πατέρα.

Αιωνία σου η μνήμη, γλυκιά μου μάνα.
Κι αναπαύσου τώρα πια… το κέρδισες με το παραπάνω.

Νίκος Κατσάμπης (1936–2025)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του αγαπημένου μας χωριανού Νίκου Κατσάμπη, ετών 89, που έφυγε ήσυχα από τη ζωή χθες στο σπίτι του στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, περιστοιχισμένος από την οικογένειά του.

Ο Νίκος ήταν σύζυγος της αείμνηστης Διαμάντως Κατσάμπη, το γένος Αντωνίου, με την οποία επανενώνεται μετά τον θάνατό της τον Σεπτέμβριο του 2023.

Γεννήθηκε στην Καρίτσα στις 8 Μαΐου 1936. Ήταν ο δεύτερος μικρότερος από τα επτά παιδιά του Κώστα και της Γεωργίας Κατσάμπη, τέσσερα αγόρια και τρία κορίτσια. Το 1965, σε ηλικία 28 ετών, μετανάστευσε στην Αυστραλία μαζί με την οικογένειά του και ρίζωσε εκεί.

Ήταν πατέρας του Κώστα και της Γεωργίας. Υπήρξε αγαπημένος πεθερός και τρυφερός παππούς που αφιέρωσε τη ζωή του στην οικογένεια και στους ανθρώπους του.

Οι συγγενείς και φίλοι του εκλιπόντος ενημερώνονται με σεβασμό ότι η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεστεί την Παρασκευή 8 Αυγούστου και ώρα 10.00 π.μ. στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, 101 Goodwood Road, Goodwood.

Μετά το πέρας της Ακολουθίας, η πομπή θα μεταβεί στο κοιμητήριο Centennial Park, στο ορθόδοξο τμήμα Β.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του.

Αθανάσιος Κατσάμπης (1961-2025)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Αθανάσιου (Άρτσι) Κατσάμπη σε ηλικία 63 ετών, ο οποίος απεβίωσε στη Μελβούρνη την 10η Μαΐου 2025 ύστερα από μακρόχρονη μάχη.

Ο Θανάσης γεννήθηκε στη Μελβούρνη την 1η Ιουλίου 1961. Ήταν ο νεότερος γιος του αείμνηστου Αναργύρου και της αείμνηστης Καλλιόπης Κατσάμπη, με καταγωγή από την Καρίτσα και τις Βελιές Λακωνίας. Οι γονείς του εργάζονταν αρχικά ως εργάτες γης στον Λέημονα Λακωνίας, πριν μεταναστεύσουν στην Αυστραλία με το πλοίο «Καστέλ Βέρντε», φτάνοντας στο λιμάνι της Μελβούρνης στις 11 Απριλίου 1954.

Από μικρός, ο Θανάσης διακρινόταν για τη ζωντάνια και την καλοσύνη του. Ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, και η παρουσία του φώτιζε όσους τον περιτριγύριζαν. Θα λείψει βαθιά σε όλους όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν και να τον αγαπήσουν.

Η οικογένειά μας βιώνει την απώλεια του αγαπημένου μας Άρτσι με αβάσταχτο πόνο. Η καλοσύνη, το χιούμορ και η ζεστασιά της ψυχής του θα παραμείνουν για πάντα χαραγμένα στην καρδιά μας. Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας ξάδελφε. Θα μας λείπεις για πάντα.

Μοιραζόμαστε τη θλίψη και εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του Ντέμπι, στην ευρύτερη οικογένειά του, καθώς και σε όλους τους συγγενείς και φίλους του.

Αιωνία του η μνήμη.

Τελευταίο Γράμμα από τον Άρτσι

Μετά τον θάνατό του, ο Άρτσι αφήνει το εξής μήνυμα σε όλους που στη ζωή τον γνώρισαν.

Στη γυναίκα μου, την αδελφή μου, τον αδελφό μου, τα παιδιά μου, την ευρύτερη οικογένεια και όλους τους φίλους που στάθηκαν στη ζωή μου.

Σας αγάπησα όλους όσο καλύτερα μπορούσα.

Ο καθένας από εσάς σήμαινε τόσα πολλά για μένα.

Ήρθε η ώρα να ξαποστάσω, να πιω ένα ποτηράκι και να πω το αντίο μου σε όλους εσάς που δώσατε νόημα στη ζωή μου.

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που υπήρξατε μέρος της ζωής μου.

Τώρα είμαι με τη μητέρα μου!

Η ζωή σας θα συνεχιστεί μετά από μένα.

Να αγαπάτε και να εκτιμάτε όσους έχετε δίπλα σας και να ζείτε την κάθε μέρα με όλη σας την ψυχή.

Σας αγαπώ όλους,
Άρτσι

Επικήδειος Λόγος για τον Άρτσι: Έναν Άνθρωπο Γεμάτο Ζωή

Αγαπητοί συγγενείς και φίλοι,

Σήμερα, μαζευτήκαμε για να αποχαιρετήσουμε με βαριά καρδιά, αλλά και με απέραντη αγάπη, τον Θανάση – τον δικό μας Άρτσι. Έναν άνθρωπο που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του σε όλους μας, με τη ζωντάνια, την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία του.

Ο Θανάσης γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1961, στη Νάπιερ Στρητ στο Φιτζρόι, παιδί του Αναργύρου και της Καλλιόπης. Ήταν ο μικρότερος από τέσσερα αδέρφια – ο Γιάννης, ο Σαράντος και η αγαπημένη του αδερφή, η Γεωργία. Από μικρός ξεχώριζε – γεμάτος ενέργεια, σκανταλιάρης, περίεργος, πάντα έτοιμος να δοκιμάσει τα όρια, να σκαρφαλώσει στα δέντρα ή και στις σκεπές. Δεν υπήρχε ποτέ βαρετή στιγμή όταν ήταν ο Άρτσι τριγύρω.

Πήγε στο δημοτικό σχολείο του Λη Στρητ και εκεί γεννήθηκε η αγάπη του για το αυστραλιανό φούτι. Η αδερφή του, η Γεωργία, τον τραβούσε μαζί της σε κάθε αγώνα της Κάρλτον στο Πρίνσες Παρκ, φροντίζοντας να φτάνουν νωρίς για να πιάσουν τις καλύτερες θέσεις πίσω από τα δοκάρια. Κι όμως, η μεγάλη του αγάπη ήταν η ομάδα της Φιτζρόι. Σαν παιδί, φορούσε σχεδόν κάθε μέρα τη φανέλα της και η μητέρα του, κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, του αγόραζε καινούργια – μια μικρή παράδοση αγάπης που δείχνει πόσο τον κακόμαθαν, και πόσο τον αγαπούσαν.

Ο Άρτσι ξεκίνησε το λύκειο στο Πρίνσες Χιλ και έπαιζε φούτι με την ομάδα «Πρίνσες Χιλ – Κάρλτον Τζούνιορς», όπου όλοι αναγνώριζαν το φυσικό του ταλέντο. Συνέχισε στο Φιτζρόι Χάι, όπου δημιούργησε φιλίες ζωής.

Η αγάπη του για την οικογένεια και τους φίλους ήταν θεμέλιο της ζωής του. Είχε πολλή αγάπη να προσφέρει και τον αγαπούσαν όλοι. Δεν εγκατέλειψε ποτέ το φούτι – το προπονούσε, το διαιτήτευε, το ζούσε. Έγινε θείος και, πιο πρόσφατα, προ-θείος. Ήταν σύζυγος τρυφερός και πατρική φιγούρα για πολλούς.

Για 40 ολόκληρα χρόνια, η αγαπημένη του Ντέμπι ήταν πάντα στο πλευρό του – μια σχέση βαθιάς αγάπης, συντροφικότητας και αφοσίωσης.

Ο Άρτσι ήταν άνθρωπος γενναιόδωρος. Κάθε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα και Γιορτή της Μητέρας, έμπαινε στο σπίτι με μια σακούλα γεμάτη δώρα – για όλους. Δεν άφηνε κανέναν παραπονεμένο. Ήταν χαρά του να προσφέρει.

Είχε την εκπληκτική ικανότητα να βλέπει το καλό στους ανθρώπους. Καταλάβαινε τον άλλον με την καρδιά του και έκανε τους γύρω του να αισθάνονται σημαντικοί. Επικοινωνούσε με όλους – μικρούς και μεγάλους – με σεβασμό, χιούμορ και ζεστασιά.

Οι κουβέντες μαζί του είχαν πάντα βάθος. Είχε άποψη, διορατικότητα, κι έναν τρόπο να φωτίζει ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές. Άγγιξε και εμπλούτισε τις ζωές πολλών ανθρώπων – και όλοι εμείς σήμερα είμαστε απόδειξη αυτού.

Ήταν γεμάτος ζωή. Και αγάπη. Και φως. Και θα μας λείψει απέραντα.

Ο Άρτσι δεν θα ήθελε να τον θυμόμαστε με θλίψη. Θα ήθελε να τον θυμόμαστε με χαρά, με ένα μεγάλο χαμόγελο – όπως το μεγάλο, όμορφο χαμόγελο που είχε πάντα εκείνος. Θα ήθελε να συνεχίσουμε τη ζωή μας τολμηρά, με καρδιά και γενναιότητα – όπως έζησε εκείνος.

Αντίο αγαπημένε μας Άρτσι. Θα είσαι για πάντα μαζί μας.

Στου Άρτσι το Μονοπάτι

(Εις μνήμην Αθανασίου Κατσάμπη, 1961–2025)

Γεννήθηκες στου Φιτζρόι τη γειτονιά,
μα η ρίζα σου τραβούσε απ’ την Καρίτσα βαθιά·
του Αναργύρου βλαστάρι, της Καλλιόπης παιδί,
μες στ’ αυστραλέζικο φως, μα με λακωνική ψυχή.

Από μικρός γελούσες με μάτια ζωηρά,
σκαρφάλωνες σε δέντρα, έτρεχες σε πάρκα,
μα όπου κι αν πατούσες, άφηνες πατημασιές
γεμάτες αγάπη, ζεστασιά και σκανταλιές.

Με τη φανέλα της Φιτζρόι στους ώμους σου ριχτή,
κι η μάνα να σου παίρνει καινούργια κάθε γιορτή,
ήσουν παιδί με ψυχή, που τους πάντες αγκάλιαζε –
στο παιχνίδι, στη ζωή, στο φως που μοίραζε.

Ευλογημένος σύζυγος, φίλος ακριβός,
με της Ντέμπι τη στήριξη, δεσμός παντοτινός.
Σαν έμπαινες στο σπίτι, γεμάτος τσάντες, χαρά –
για όλους δώρο είχες, καρδιά γεμάτη αγαθά.

Ήξερες να μιλάς, να νιώθεις, να γιατρεύεις,
και με μια κουβέντα σου τον κόσμο να γλυκαίνεις.
Σε κάθε Πάσχα, σε γιορτές, ήσουν πάντα μπροστά,
όχι για λόγια – μα για πράξεις ζεστά.

Και τώρα που 'φυγες για πάντα σ’ άλλο φως,
δεν έσβησε η φλόγα σου – ζει μες σ’ εμάς, διαρκώς.
Έγινες άστρο φωτεινό στου ουρανού το στερέωμα,
να μας θυμίζεις πως η ζωή δεν είναι καθεστώ.

Καλοστρατιά σου, Άρτσι μας γλυκέ.
Στη μνήμη σου υψώνουμε ένα ποτήρι—
με δάκρυ και χαμόγελο μαζί.
Αιωνία σου η μνήμη.

Βασίλης Κατσάμπης (1982-2025)

Με βαθιά οδύνη ανακοινώνουμε τον αδόκητο χαμό του πολυαγαπημένου συγχωριανού μας, Βασίλη Κατσάμπη, ενός ανθρώπου γνωστού για την καλοσύνη, το ήθος και την αγάπη του για την οικογένειά του και το χωριό μας. Ο Βασίλης έφυγε από τη ζωή ξαφνικά στις 29 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία μόλις 43 ετών, λόγω ανακοπής καρδιάς.

Ο Βασίλης αφήνει πίσω του την λατρεμένη του σύζυγο, Ελένη, και τα τρία ανήλικα παιδιά τους, ηλικίας 13, 10 και 6 ετών, που θα κρατούν τη μνήμη του ζωντανή στις καρδιές τους.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του για τη μεγάλη τους απώλεια. Ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Η απουσία του θα είναι αισθητή σε όλους μας, καθώς η προσφορά και η παρουσία του ήταν πολύτιμες για το χωριό μας.

Αιωνία του η μνήμη.

Κωνσταντίνος Ροκονίδας (1958-2025)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Κώστα Ροκονίδα την Πέμπτη, 2 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία 66 ετών. Ο Κώστας υπήρξε αγαπητό μέλος της παριανής κοινότητας, Δημοτικός Σύμβουλος και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου».

Εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία των κατοίκων της Πάρου, αγωνιζόμενος αδιάκοπα για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους, τη βελτίωση των υποδομών, των υπηρεσιών και των συνθηκών διαβίωσης στο νησί. Με αφοσίωση και διορατικότητα, εργάστηκε για την προστασία των πολύτιμων φυσικών πόρων, δημιουργώντας τις βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον στις επόμενες γενιές.

Ήταν γιος της Πολυξένης Μαλαβάζου, κόρης του θρυλικού μπαρμπα-Μιχάλη, γνωστού ως «Ρουμάνου», από την Καρίτσα, Λακωνίας.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε την Παρασκευή, 3 Ιανουαρίου 2025, στις 13:30, στο Ιερό Προσκύνημα Παναγία Εκατονταπυλιανή στην Πάρο.

Η απώλειά του είναι ανυπολόγιστη για το νησί, καθώς θα λείψει βαθιά σε όλους.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Πάρου, σε ένδειξη πένθους και αποδίδοντας την πρέπουσα τιμή στον εκλιπόντα, αποφάσισε:

• Να αναρτηθεί μεσίστια η σημαία του Δήμου κατά την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας.
• Να παρευρεθούν τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου στην εξόδιο ακολουθία.
• Να αναγνωστεί το παρόν ψήφισμα από την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κατά την τέλεση της εξοδίου ακολουθίας και να επιδοθεί στην οικογένεια του εκλιπόντος.
• Να αναρτηθεί το ψήφισμα στην ιστοσελίδα του Δήμου Πάρου και να δημοσιευθεί στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
• Να εκφραστούν θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγό του, Σταυρούλα, στις κόρες του, Πολυξένη, Ειρήνη και Ηλέκτρα, καθώς και σε όλη την οικογένειά του.

Αιωνία του η μνήμη.

Ιωάννης Χαγιάς «Ορφανός» (1937-2024)

Με βαθιά θλίψη, ανακοινώνεται ο θάνατος του Ιωάννη Χαγιά του Λεωνίδα (γνωστού ως «Ορφανός»), ο οποίος έφυγε από τη ζωή αυτή την εβδομάδα σε ηλικία 87 ετών. Ο Γιάννης άφησε την τελευταία του πνοή στο Χροναίικο Καλύβι, στις παρυφές της Καρίτσας, ενώ φύλαγε τα γίδια του, μια εργασία που αγαπούσε και υπηρέτησε με αφοσίωση σε όλη του τη ζωή.

Γεννημένος στην Καρίτσα στις 2 Νοεμβρίου 1937, αφήνει πίσω του μια παρακαταθήκη ήθους, εργατικότητας και αγάπης για τον τόπο του.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα, παρουσία συγγενών, φίλων και συγχωριανών, που ήρθαν να τον αποχαιρετήσουν με συγκίνηση.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.

Αιωνία του η μνήμη.

Αθανασία Αντωνίου (1929-2024)

Με βαθιά θλίψη, ανακοινώνεται ο θάνατος της αγαπητής μας συγχωριανής, Αθανασίας Αντωνίου (το γένος Κρητικού), σε ηλικία 95 ετών.

Η Αθανασία γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1929 στο αγαπημένο μας χωριό, την Καρίτσα. Υπήρξε σύζυγος του αείμνηστου Μήτσου Αντωνίου, με τον οποίο μοιράστηκε μια ζωή γεμάτη αγάπη, εργατικότητα και αφοσίωση στην οικογένεια και στο χωριό.

Η απώλειά της αφήνει ένα μεγάλο κενό στις καρδιές των παιδιών, εγγονιών, δισέγγονων, συγγενών, συγχωριανών και όλων όσων είχαν την τιμή να τη γνωρίσουν.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά της.

Η μνήμη της θα ζει αιώνια στις καρδιές μας. Καλό Παράδεισο, θεια-Αθανασία.

Νικόλαος Δημητρίου Γραμματικάκης (1936-2024)

Με μεγάλη λύπη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Νικολάου Δημητρίου Γραμματικάκη, σε ηλικία 88 ετών, την 26η Σεπτεμβρίου 2024, μετά από σύντομη ασθένεια, στο σπίτι του, περιτριγυρισμένος από την αγαπημένη του οικογένεια στο Παλατάιν, Ιλλινόις των Η.Π.Α.

Υπήρξε αγαπημένος σύζυγος της αείμνηστης Ελένης (το γένος Εξαρχουλιά) και στοργικός πατέρας της Κικής Δαύρου (Γιάννη), της Νταϊάνας Ατσάβε, της Ντίνας Μαρτίνες (Ορλάντο) και του Τζίμμυ Γκράμμας (Βικτώριας). Ήταν περήφανος παππούς του Γιώργου Ατσάβε (Καθλίν), της Αριάνας Ατσάβε, της Στεφανίας Νίκης Μαρτίνες, της Ολίβιας και της Ιζαμπέλας Γκράμμας, καθώς και επίτιμος παππούς της Έρικας, του Πέδρο, του Ρόμαν και της Σελένα Λόπεζ. Αγαπητός αδελφός, γαμπρός και θείος πολλών.

Ο Νικ Γκράμμας, όπως ήταν γνωστός στις Ηνωμένες Πολιτείες, γεννήθηκε στην Καρίτσα στις 9 Αυγούστου 1936, το έβδομο από εννέα παιδιά του Μήτσου και της Κωνσταντίνας Γραμματικάκη. Μετανάστευσε στις Η.Π.Α. το 1952 σε ηλικία μόλις 16 ετών, όπου υπήρξε ιδρυτικό και ισόβιο μέλος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου στο Παλατάιν. Ήταν αφοσιωμένος στην οικογένεια, την ελληνική του κληρονομιά και την ορθόδοξη πίστη του. Η μεγαλύτερη του χαρά ήταν να φροντίζει τα αγαπημένα του πρόσωπα και να κρατά τα μωρά στην αγκαλιά του.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε την Τρίτη, 1 Οκτωβρίου, στις 10:00 π.μ., στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στο Παλατάιν. Η ταφή πραγματοποιήθηκε στο Κοιμητήριο Σαιντ Μάικλ δε Αρκέιντζελ.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια. Ας βρουν παρηγοριά στην αγάπη και στις αναμνήσεις που άφησε πίσω του.

Αποστόλης Χαγιάς (1958-2024)

Η Kοινότητα των Καριτσιωτών της Αδελαΐδας θρηνεί την απώλεια ενός αγαπημένου συγχωριανού.

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του αγαπημένου μας Αποστόλη Χαγιά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τις πρώτες ώρες της σημερινής ημέρας, στο σπίτι του στην Αδελαΐδα, σε ηλικία 66 ετών. Ο Αποστόλης ήταν γιος του αείμνηστου Διαμαντή Χαγιά και της Κατερίνας. Γεννήθηκε στην Αδελαΐδα την 1η Φεβρουαρίου 1958.

Η απώλειά του αφήνει ένα βαθύ κενό στην οικογένεια, στην κοινότητα των Καριτσιωτών στην Αδελαΐδα, καθώς και στους φίλους και όλους όσους τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Οι σκέψεις μας είναι κοντά τους σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.

Σας ενημερώνουμε ότι το αποχαιρετιστήριο θα γίνει την Πέμπτη, 17 Οκτωβρίου, στις 5:00 μ.μ. στο γραφείο κηδειών Peter Elberg, που βρίσκεται στη διεύθυνση 280 Grange Road, Flinders Park..

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Παρασκευή, 18 Οκτωβρίου, στις 11.00 π.μ., στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Θέμπαρτον.

Μετά την ακολουθία, η πομπή θα κατευθυνθεί στο Κοιμητήριο Σεντένιαλ Παρκ, Ορθόδοξη ενότητα B. Στη συνέχεια, θα ακολουθήσει καφές παρηγοριάς στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο, 24 Aldridge Avenue, Plympton Park.

Αντί για λουλούδια, η οικογένεια θα εκτιμούσε μία μνημονιακή δωρεά στο Ίδρυμα Έρευνας Νοσοκομείου (Καρδιά) και μπορείτε να την κάνετε ηλεκτρονικά στη διεύθυνση: hospitalresearch.org.au  Θα υπάρχουν επίσης φάκελοι διαθέσιμοι στην Εκκλησία.

Αιωνία του η μνήμη.

Δείτε το γενεαλογικό δέντρο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα τελούν υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας « Η Καρίτσα».

Παναγιώτης Αντώνης του Αθανασίου (1952-2024)

Με μεγάλη λύπη ανακοινώνουμε τον θάνατο του αγαπημένου μας συγχωριανού, Παναγιώτη Αντώνη (του Αθανασίου), από την Αδελαΐδα της Αυστραλίας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή χθες, Σάββατο 20 Ιουλίου 2024, σε ηλικία 72 ετών.

Ο Παναγιώτης γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1952 στην Καρίτσα, όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Σε ηλικία μόλις δύο ετών, μετανάστευσε στην Αυστραλία μαζί με τους γονείς του, τους αείμνηστους Αθανάσιο και Μαργαρίτα, καθώς και τον μικρότερο αδερφό του, τον αείμνηστο Κωνσταντίνο, φτάνοντας με το μεταναστευτικό πλοίο «Castel Verde» στις 10 Ιουνίου 1954. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αδελαΐδα, όπου ο Παναγιώτης μεγάλωσε, σπούδασε και δημιούργησε τη δική του οικογένεια.

Ο Παναγιώτης ήταν ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε από όλους όσους τον γνώρισαν και η απώλειά του αφήνει ένα μεγάλο κενό στις καρδιές μας.

Η κηδεία θα τελεστεί στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, 67 Milner St Prospect την Πέμπτη, 1 Αυγούστου 2024 και ώρα 10πμ. 

Αιωνία του η μνήμη.

Δείτε το γενεαλογικό δέντρο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα τελούν υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας « Η Καρίτσα».

Τάσος Αντωνίου του Γεωργίου (1944-2024)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του αγαπημένου μας συγχωριανού, Τάσου Αντωνίου, σε ηλικία 79 ετών. Ο Τάσος γεννήθηκε στην Καρίτσα στις 10 Δεκεμβρίου 1944 και άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, σήμερα, 21 Απριλίου 2024.

Στα 18 του, το 1963, μετανάστευσε στην Αυστραλία με το πλοίο «Αρκαδία», φτάνοντας στο λιμάνι της Μελβούρνης στις 22 Νοεμβρίου. Στην Αυστραλία, παντρεύτηκε την αγαπημένη του Μεταξία Βλάχου από το Γεράκι.

Αφήνει πίσω την αγαπημένη του σύζυγο, Μεταξία, τρία παιδιά και τρία εγγόνια. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί το Σάββατο 27 Απριλίου, στις 11 το πρωί, στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Γκούντγουντ, εκεί όπου για χρόνια υπηρέτησε με αφοσίωση ως ψάλτης. Μετά την τελετή, η σορός του θα μεταφερθεί στο Κοιμητήριο Σεντένιαλ Παρκ, στο τμήμα Ορθοδόξων Β.

Η μνήμη του Τάσου θα μείνει αιώνια χαραγμένη στις καρδιές όλων όσων τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Καλό σου ταξίδι, Τάσο.

Δείτε το γενεαλογικό δέντρο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα τελούν υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας « Η Καρίτσα».

Γεωργία Μαλαβάζου (1943-2024)

Με θλίψη ανακοινώνουμε το θάνατο της Γεωργίας Μαλαβάζου, συζύγου του Πάνου Πανοπούλου, η οποία απεβίωσε στην Αθήνα στις 15 Απριλίου 2024, σε ηλικία 81 ετών.

Η Γεωργία γεννήθηκε στην Καρίτσα το 1943, κόρη του Παναγιώτη Μαλαβάζου και της Βενετίας Κατσάμπη.

Η κηδεία της τελέστηκε χθες, Τρίτη 16 Απριλίου, στις Βρύσες Κιπαρισσίας Μεσσηνίας, στο χωριό του συζύγου της.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Εικοσιτρία χρόνια από το θάνατο της Γιωργίας Κατσάμπη-Καραμανή

Μια αφανής ηρωίδα του εργατικού κινήματος:

Η ζωή της Γιωργίας Κατσάμπη-Καραμανή

Εικοσιτρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο της αγαπημένης Γιωργίας Κατσάμπη-Καραμανή. Την τελευταία της πνοή άφησε στο σπίτι της στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, το πρωί της 14ης Απριλίου 2001.

Δύο χρόνια νωρίτερα, τον Ιούνιο του 1999, η Καριτσιώτα είχε τιμηθεί με μια ξεχωριστή διάκριση από το συνδικαλιστικό κίνημα της Νότιας Αυστραλίας. Ήταν μια διάκριση που τίμησε όχι μόνο εκείνη, αλλά και την οικογένειά της και τη γενέτειρά της, την Καρίτσα.

Μετά από 18 αφοσιωμένα χρόνια υπηρεσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα, η Γιωργία αναγνωρίστηκε ως επίτιμο μέλος της Ένωσης Εργαζομένων Ποικίλων Κατηγοριών (Miscellaneous Workers Union). Σε μια σύντομη βιογραφική περιγραφή στο επίσημο δελτίο του σωματείου αναφέρεται, «από αγροτοκόριτσο στα βουνά της Λακωνίας, σε εκπρόσωπο εργατικού σωματείου για 18 ολόκληρα χρόνια. Αυτή ήταν η ζωή της Γιωργίας Καραμανή».

Η Γιωργία Καραμανή, το γένος Κατσάμπη, γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1949 στην Καρίτσα της Λακωνίας. Ήταν η πρωτότοκη κόρη του Βαγγέλη και της Παναγιώτας Κατσάμπη. Η Γιωργία ήρθε στον κόσμο λίγο μετά την ξενική κατοχή της πατρίδας, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα ταραχώδη χρόνια του Εμφυλίου. Η Καρίτσα ήταν κατερειπωμένη και υπέφερε από φρικτή φτώχεια. Οι γονείς της, ο Βαγγέλης και η Παναγιώτα, προερχόμενοι από φιλότιμες και τίμιες οικογένειες, όπως και πολλοί άλλοι χωριανοί τους, αντιμετώπιζαν την μεγάλη φτώχεια.

Ο παππούς της, ο Γιάννης Κατσάμπης, είχε ζήσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του ως ξενοτσόπανος. Παρόλα αυτά, οι γονείς Βαγγέλης και Παναγιώτα κεντούσαν ονειρεμένα τις ελπίδες για μια ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη παιδιά, σε ένα χαρούμενο και γεμάτο αγάπη σπιτικό.

Η Γιωργία, ως πρωτογεννητικό κορίτσι, πήρε το όνομα της από την γιαγιά-Γιωργίτσα, που προερχόταν από τον Κοσμά της Κυνουρίας. Ως πρωτογεννητικό κορίτσι, είχε ιδιαίτερη θέση με αδιάκοπο ενδιαφέρον, αφοσίωση και αγάπη, κυρίως από τον πατέρα της.

Ωστόσο, παρά τους κόπους και τις θυσίες, ο Βαγγέλης δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα και να ταΐσει την οικογένειά του. Έτσι, το 1958, όταν η Γιωργία ήταν μόλις 8 χρονών, η οικογένεια χώρισε. Ο πατέρας της αποφάσισε να ακολουθήσει την πρόσκληση του θείου Αργύρη να πάει στην Αυστραλία. Σχεδίαζε να παραμείνει εκεί για 3-4 χρόνια, ώστε να δουλέψει σκληρά, να κερδίσει μια μικρή περιουσία και να αγοράσει ένα χωράφι στο χωριό τους. Ωστόσο, η τύχη είχε διαφορετικά σχέδια. Ο Βαγγέλης ερωτεύτηκε τόσο την Αυστραλία που γράφει στο γράμμα πίσω στο χωριό: «Πολυαγαπημένη μου σύζυγος Παναγιώτα, δεν μπορώ να αρνηθώ αυτήν τη χώρα για το μέλλον των παιδιών μας. Σας κάνω πρόσκληση να έρθετε.» Η Γιωργία θυμόταν τη στιγμή και πώς πηδούσε από χαρά πάνω στο κρεβάτι της!

Την 13η Οκτωβρίου 1961, ο θείος Γρηγόρης Χαγιάς στον Πειραιά είπε «καλό ταξίδι» και αποχαιρέτισε την αδελφή του, την Παναγιώτα, και τα τρία της παιδιά. Ταξίδεψαν με τον ωκεάνιο «Πατρίς» και 20 μέρες αργότερα συναντήθηκαν ξανά με τον πατέρα τους στο λιμάνι της Μελβούρνης.

Ωστόσο, όταν έφτασαν στην Αυστραλία, η 12χρονη Γιωργία αντιμετώπισε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν που είχε φανταστεί. Την αρχή ένιωθε σαν να είναι σε ζούγκλα. Δεν μπορούσε να συνηθίσει τις λαμαρίνες στα σπίτια, τα αυτοκίνητα που τρέχαν, την παράξενη γλώσσα και όλη η οικογένεια να είναι στοιβαγμένη σε ένα δωμάτιο.

Πολύ νωρίς, δεν ήταν ακόμη 14 ετών, η Γιωργία ξεκίνησε να εργάζεται και μπήκε για τα καλά στον κόσμο της εργασίας. Δούλεψε σε πολλές διαφορετικές θέσεις, από καραμελάδικο στο Γκούντγουντ έως το κλωστοϋφαντουργείο στο Χάλιφαξ Στρητ, και από μπισκοτάδικο έως στεγνοκαθαριστήριο. Κατά τις διακοπές, επιπλέον, εργαζόταν στη γεωργία, συμμετείχε στον τρύγο, τη συγκομιδή μπιζελιών, κεράσια και άλλες εργασίες για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά.

Το 1968, στα 19 της χρόνια, παντρεύτηκε τον Κυριάκο Τσιριγώτη, που ήταν 17 χρόνια μεγαλύτερός της, από τα Βελιές της Λακωνίας. Ο γάμος δεν κράτησε πολύ αλλά απέφερε την πιο σημαντική ημέρα στη ζωή της, όπως ανέφερε πάντα. Στην 1η Μαρτίου 1969, έφερε στον κόσμο τον γιο της, τον Σαράντο, που έγινε ο λόγος και ο σκοπός της ύπαρξής της.

Το 1972, η Γιωργία ξεκίνησε να εργάζεται στο Κέντρο Τζούλια Φαρ για την υποστήριξη ατόμων με αναπηρίες, όπου αποκτά πραγματική ακτινοβολία. Εκεί γνωρίζει την πολύ αγαπημένη και εμπιστευτική της φίλη, τη Γερακίτισσα Φιλιππία Πήλιουρα, από την οποία αποκομίζει άπειρη υποστήριξη και αγάπη.

Στο Τζούλια Φαρ, η Γιωργία ανέλαβε ηγετικό ρόλο, τόσο στη φροντίδα των ασθενών όσο και ως αντιπρόσωπος του συνδικάτου. Συμμετείχε ενεργά στον εργατικό αγώνα για καλύτερες αμοιβές και βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Στα τελευταία 10-15 χρόνια, οικειοθελώς μετέτρεψε το σπίτι της σε ένα είδος γραφείου του συνδικάτου, σχεδιάζοντας διαρκώς νέες ενέργειες και κινήσεις για την προώθηση των εργατικών δικαιωμάτων. Παράλληλα, διατηρούσε την εκτίμηση και την υποστήριξη της διεύθυνσης του Τζούλια Φαρ.

Το 1973, η Γιωργία γνώρισε και παντρεύτηκε τον Μανόλη Καραμανή από τη Ρόδο. Τον Φλεβάρη του 1974, χόρεψε τον χορό του Ησαΐα με τον Μανόλη και έτσι ενώθηκαν οι οικογένειές τους, οι τύχες τους και το μέλλον τους σε μια ισόβια ένωση.

Το 1998, η ακτιβίστρια συνδικαλίστρια ξεκίνησε έναν άλλο αγώνα, αυτόν της υγείας της. Παρά τις δυσκολίες, παρέμεινε σίγουρη και θετική, στηριζόμενη στην πίστη και την αγάπη της οικογένειάς της. Ωστόσο, η πολυάσχολη και διεκπεραιωτική Γιωργία ήταν πάντα εκεί, έτοιμη να υπερασπιστεί τους πιο αδύναμους και να παλέψει για τις αξίες της.

Η Γιωργία Καραμανή-Κατσάμπη ήταν μια εξαιρετική γυναίκα, που έζησε με πάθος και αφοσίωση στις αξίες της. Η πορεία της στο συνδικαλιστικό κίνημα, η εργασία της για την υποστήριξη των αναπήρων, η αφοσίωσή της στην οικογένειά της και η προσφορά της στην κοινότητά της την καθιστούν μια μνήμη που θα διαρκέσει για πάντα.

Η Γιωργία Καραμανή-Κατσάμπη πέθανε στις 14 Απριλίου 2001, αλλά η κληρονομιά της συνεχίζεται μέσα από τις αναμνήσεις, τις ιστορίες και την έμπνευση που αφήνει πίσω της.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Δήμητρα Βέγκα-Σίταρ (1955-2024)

Με βαριά καρδιά ανακοινώνουμε το θάνατο της Δήμητρας Βέγκα-Σίταρ, η οποία, ετών 68, άφησε την τελευταία της πνοή ειρηνικά στο σπίτι της στη Μανάσσας της Βιρτζίνια των ΗΠΑ, στις 7 Απριλίου 2024.

Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1955 στην Καρίτσα, κόρη του Αλέξανδρου Προφύρη και της Αναστασίας Αντωνίου. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στην Ελλάδα και το 1974 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παράλληλα με την ανατροφή των δύο παιδιών της, της Σουζάνας και του Λούις, και εργαζόμενη σε δύο δουλειές, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της. Στην ηλικία των 44 ετών αποφοίτησε με πτυχίο Εφαρμοσμένων Επιστημών Πληροφορικής.

Ξεκίνησε τότε την καριέρα της στο Arc of Baltimore και συνταξιοδοτήθηκε ως διαχειρίστρια υποθέσεων στην ηλικία των 62 ετών. Μεγάλη χαρά της προσέφερε η κηπουρική, η μαγειρική και φυσικά τα εγγόνια της.

Η Δημήτρα άφησε το στίγμα της σε πολλούς ανθρώπους γύρω της. Θα τη θυμούνται για την καλοσύνη της, τη ζεστασιά της και το ζωηρό της πνεύμα.

Την αγαπημένη Δήμητρα διατηρούν στη μνήμη τους ο σύζυγός της Βέντλεν Σίταρ, τα παιδιά της Σουζάνα και Λούις, τα αδέρφια της Νικόλας, Βενετία, Αριστέα και Θωμάς.

Η τελετή μνήμης θα πραγματοποιηθεί στις 21 Απριλίου 2024 στο γραφείο τελετών Pierce Funeral Home στη Μανάσσας. Όλοι οι φίλοι και η οικογένεια είναι ευπρόσδεκτοι να παρευρεθούν και να τιμήσουν τη ζωή της.

Αντί στεφάνων, η οικογένεια προτείνει δωρεές στο Ίδρυμα Jeannette Rankin Foundation. Πρόκειται για ένα ίδρυμα που υποστηρίζει γυναίκες και μη δυαδικά άτομα που επιθυμούν να σπουδάσουν μετά την ηλικία των 35 ετών. Η Δήμητρα πίστευε ένθερμα στη δυνατότητα των γυναικών να λάβουν την εκπαίδευση που επιθυμούν. Θα μας λείψει πολύ, αλλά δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Νικολέτα Αντωνίου (1933-2024)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον χαμό της αγαπημένης μας συγχωριανής, θείας Νικολέτας Αντωνίου, γεννημένη Μαλαβάζου, που έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 14 Μαρτίου 2024, σε ηλικία 91 ετών.

Γεννήθηκε στην Καρίτσα στις 5 Μαρτίου 1933. Ήταν αφοσιωμένη σύζυγος του αείμνηστου Ιωάννη. Επίσης, αγαπημένη μητέρα και πεθερά της Στέλλας και του Γιάννη, της Μάντως και του Ηλία, καθώς και του Θανάση και της Αντιγόνης. Λατρευτή γιαγιά της Ελένης, της Νίκης, του Γιάννη και του Δημήτρη, και προγιαγιά των Ιωάννη-Νεκταρίου, Ιακώβου, Δημητρίου, και Στέλλας.

Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 16 Μαρτίου 2024, στις 11:00 π.μ., στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα, όπου θα αποχαιρετήσουμε με θλίψη και αγάπη την αξέχαστη θεία Νικολέτα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Κωνσταντίνος Μαλαβάζος του Αθανασίου (1929-2024)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνεται η απώλεια σήμερα του συγχωριανού μας Κωνσταντίνου Μαλαβάζου του Αθανασίου, σε ηλικία 94 ετών. Ο Κώστας γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1929 στην Καρίτσα και απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου 2024, περιβαλλόμενος από την αγαπημένη του οικογένεια στην Αδελαΐδα της Νότιας Αυστραλίας. Ήταν αγαπημένος σύζυγος της αείμνηστης Αγγελικώς, η οποία τον προηγήθηκε στην αιωνιότητα μόλις 13 ημέρες πριν.

Ο Κώστας ήταν ο 28ος Καριτσιώτης που έφτασε στην Αυστραλία σε ηλικία 29 χρονών με το πλοίο «Φλαμίνια» στις 29 Ιουνίου 1959. Μόλις οκτώ μήνες αργότερα, το 1960, η οικογένειά του ακολούθησε με πρόσκλησή του και εγκαταστάθηκαν στο Γκούντγουντ της Αδελαΐδας, όπου έζησε για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο Κώστας θα μείνει αξέχαστος ως ένας από τους πιο φιλόξενους χωριανούς για τους νεοφερμένους Καριτσιώτες τη δεκαετία του 1960. Το σπίτι του στο Ρόζα Στριτ ήταν τακτικός χώρος συνάντησης για πολλούς από εμάς. Ο Κώστας και η Αγγελικώ ήταν πάντα ευγενικοί και ζεστοί φιλοξενητές στα πρώτα μας χρόνια, όταν η συμπαράσταση και η παρέα ο ένας του άλλου ήταν πολύτιμη.

Η κηδεία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 14 Φεβρουαρίου, στις 10:30 π.μ., από τον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο 101 Goodwood Road, Goodwood. Ο ενταφιασμός θα γίνει στο Νεκροταφείο Centennial Park, στο Ορθόδοξο Τμήμα Β.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και σε όλους τους αγαπημένους του. Ο Κωνσταντίνος Μαλαβάζος θα μείνει αξέχαστος για την ευγένεια, τη ζεστασιά και τη φιλοξενία του προς τους γύρω του. Η μνήμη του θα ζει αιώνια στις καρδιές μας.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Αγγελικώ Μαλαβάζου (1929-2024)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον χαμό της Αγγελικώς Μαλαβάζου, γεννημένη Σταυριανού, σύζυγος του Κώστα Μαλαβάζου για 77 υπέροχα χρόνια, η οποία απεβίωσε σε ηλικία 94 ετών.

 
Γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1929 στην Καρίτσα και άφησε τη ζωή της στις 28 Ιανουαρίου 2024 στην Αδελαΐδα. Έφτασε στην Αυστραλία με την οικογένειά της στις 9 Μαρτίου 1960.

Η κηδεία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 2 Φεβρουαρίου, στις 10.30 π.μ., από τον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο 101 Goodwood Road, Goodwood. Ο ενταφιασμός θα γίνει στο Νεκροταφείο Centennial Park, Ορθόδοξο Τμήμα Β.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους αγαπημένους της. Η απώλεια αυτή αφήνει ένα κενό στις καρδιές μας, αλλά οι αναμνήσεις από τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί της θα παραμείνουν πάντα ζωντανές.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Ιωάννης Αντωνίου του Ανδρέα (1944-2024)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του αγαπημένου μας συγχωριανού, Γιάννη Αντωνίου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών σήμερα, Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024, ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο της Σπάρτης.

Γεννημένος στην Καρίτσα στις 10 Δεκεμβρίου 1944, αλλά πολλά χρόνια μόνιμος κάτοικος της Γράμμουσας, όπου παντρεύτηκε και μεγάλωσε την οικογένειά του, αυτός ο ήρεμος άνθρωπος άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην οικογένειά του και στον κύκλο των φίλων του. Ο Γιάννης ήταν αφοσιωμένος σύζυγος της αείμνηστης Μαρίας και αγαπημένος πατέρας και πεθερός του Ανδρέα και της Ελένης, της Κατερίνας και του Γιώργου, καθώς και της Παγώνας και του Χαράλαμπου. Ήταν επίσης λατρευτός παππούς των Γιάννη, Παναγιώτας, Μαρίας, Δημήτρη και Βασιλικής. Και πολυαγαπημένος αδελφός του Αργύρη και της οικογένειάς του στην Αδελαΐδα, Αυστραλίας. Η αφοσίωσή του στην οικογένειά του ήταν εμφανής σε κάθε του πράξη και λέξη.

Με προσοχή και αγάπη, δημιούργησε μια ζωή γεμάτη αγάπη και κατανόηση.
Η απώλειά του θα αφήσει ένα μεγάλο κενό στις καρδιές όσων τον αγαπούσαν, αλλά η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή μέσα από τις αναμνήσεις και τις στιγμές που μοιράστηκαν μαζί του.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια και ευχόμαστε δύναμη και παρηγοριά στους δικούς του σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα».

‘Ολγα Πήλιουρα (1952-2023)

Με μεγάλη θλίψη, ανακοινώνουμε τον χαμό σήμερα της Όλγας Πήλιουρα, πρώην Πυρλή.

Αγαπητή σύζυγος του Κώστα Πήλιουρα με καταγωγή από τον Κοσμά Κυνουρίας και την Καρίτσα Λακωνίας.

Αγαπημένη μητέρα και πεθερά του Γιώργου και της Τάνιας, της Δώρας και του Ρόκο, της Έφης και του Θήο.

Αγαπητή Γιαγιά του Κώστα, του Κον, του Άντριου, της Αλίσα, του Νικόλα, του Αλεξάντερ, του Σαμ.

Γεννημένη στο Πλουτοχώρι, Ηλείας, στις 22 Δεκεμβρίου 1952.

Έφυγε από τη ζωή περιτριγυρισμένη από τους αγαπημένους της στην Αδελαΐδα, Νότιας Αυστραλίας. στις 9 Νοεμβρίου 2023, ηλικίας 70 ετών.

Ο πόνος αγγίζει όχι μόνο το χωριό μας, τον Κοσμά και το Πλουτοχώρι, αλλά και την κοινότητα των Καριτσιωτών στη Νότια Αυστραλία και όλους όσους έχουν ρίζες από τα πατρογονικά μας χωριά και φίλους σε όλο τον κόσμο.

Η Όλγα θα μείνει αξέχαστη για την αγάπη της, το χαμόγελο της και τη θετική ενέργεια που μετέφερε παντού. Οι σκέψεις μας είναι μαζί με την οικογένειά της σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή.

Η κηδεία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 16 Νοεμβρίου, στις 10.00 π.μ., στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Θέμπαρτον και η ταφή στο Σεντένιαλ Παρκ.

Αντί για λουλούδια, η οικογένεια θα εκτιμούσε μια μνημονιακή δωρεά στο Ίδρυμα Πνεύμονος Αυστραλίας, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί online στη διεύθυνση: https://fundraise.lungfoundation.com.au/fundraisers/alyssalagana/inmemory-of-olga-piliouras. Επίσης, θα υπάρχουν φάκελοι διαθέσιμοι και στην εκκλησία.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Νικόλαος Αντωνίου του Αναστασίου (1942-2023)

Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε τον χαμό του Νικολάου Αντωνίου του Αναστασίου.

Έφυγε από τη ζωή στις Γούβες, σε ηλικία 81 ετών, την Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2023.

Γεννήθηκε στην Καρίτσα στην 1η Μαρτίου 1942.

Η κηδεία θα τελεστεί την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στις Γούβες.

Στέλνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στους φίλους και στους αγαπημένους του ανθρώπους.

Ας αναπαυθεί εν ειρήνη η ψυχή του.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα».