Από το βιβλίο "Λαγκαδινοί Μαστόροι" του Χρήστου Γ. Κωνσταντινόπουλου
Τ´ «αφεντικό» μπορεί να ‘ναι καλό, μπορεί να ‘ναι και κακό. Κακό είναι όταν γίνεται ενοχλητικό στους μαστόρους, τους πιέζει να προσέξουν περισσότερο τάχα το σπίτι και γενικά όταν τους ελέγχει. Πραγματικά μερικοί ιδιοκτήτες είναι «μίζεροι» αλλά και τσιγκούνηδες. Πλούσιο φάει ποτέ δεν φτιάχνουν και εννοούν να κυβερνούν το μάστορη. Αυτά όμως οι μαστόροι δεν τα ανέχονται. Να πως εκδικήθηκαν ένα τέτοιο «αφεντικό»:
Μια μέρα, πρωί-πρωί, ο πρωτομάστορας ξεκαρφώνει απ´ την σκαλωσιά ένα μαδέρι και τ´ αφήνει μετέωρο, εκεί ακριβώς που συνήθιζε να πατάει τ´ αφεντικό όταν έκανε τις παρατηρήσεις του στους μαστόρους. Ύστερα φώναξε τους μαστόρους να πιάσουν δουλειά στην άλλη άκρη της σκαλωσιάς. Σε λίγο να ´σου το αφεντικό. Ικανοποιήθηκε που είδε να δουλεύουν τόσο πρωί οι μαστόροι. Ανέβηκε τη σκαλωσιά και επιθεωρούσε με καμάρι το σπίτι του. Φτάνει στο μαδέρι που ‘ταν ξεκάρφωτο, το πατάει και πάρ´ τον κάτω. Τα μαστορόπουλα τότε βάζουν τις φωνές:
- Τ´ αφεντικό, τ´ αφεντικό, έπεσε τ´ αφεντικό.
- Σωπάτε, ρε, λέει ο πρωτομάστορας, τι κάνετε έτσι;
Αφεντικό είναι, ούθε θέλει ανεβαίνει, ούθε θέλει κατεβαίνει. Και ατάραχος συνέχισε τη δουλειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου