 |
Ο εμπρησμός του Γερακίου
σκόρπισε πανικό στο χωριό |
Δυο αιώνες μετά, το Γεράκι θυμάται τη φωτιά του Ιμπραήμ, τις φλόγες που κατέστρεψαν σπίτια και καρδιές, και την αδάμαστη γενναιότητα των κατοίκων του
Σήμερα συμπληρώνονται 200 χρόνια από την 12η Σεπτεμβρίου 1825, ημέρα κατά την οποία το Γεράκι, το ιστορικό κεφαλοχώρι στα μέρη μας, καταστράφηκε από τις δυνάμεις του Ιμπραήμ Πασά. Η πυρπόληση έρχεται αμέσως μετά τη μάχη στα Μνήματα πάνω από την ορεινή Καρίτσα, και τρεις μέρες πριν από το μαρτύριο στο Παλιομονάστηρο, στα περίχωρα του Βρονταμά. Μια μαύρη σελίδα όχι μόνο για το Γεράκι, αλλά για ολόκληρη την περιοχή που αντιστάθηκε με γενναιότητα, αλλά και υπέστη μεγάλες απώλειες.
Οι Προετοιμασίες της Άνοιξης και του Καλοκαιριού
Τα γεγονότα εκείνου του ζοφερού φθινοπώρου του 1825 ξεκινούν μήνες νωρίτερα. Τον Απρίλιο, το Υπουργείο Πολέμου καλεί τους προκρίτους και δημογέροντες των Λυμποχωρίων – στην περιοχή που περιλαμβάνει το Γεράκι, τον Κοσμά, το Παλιοχώρι, τον Άγιο Βασίλειο και το Πλατανάκι – να στρατολογήσουν άνδρες σε έκτακτες ανάγκες. Τον Ιούνιο αναλαμβάνει αρχηγός ο οπλαρχηγός Αναγνώστης Ασημακόπουλος και στις 8 Ιουλίου φτάνει ενημέρωση από το Γεράκι προς το Υπουργείο Πολέμου για τη χαμηλή διάθεση ανάμεσα στους στρατιώτες και την απογοητευτική κατάσταση.
Η Παρουσία του Κολοκοτρώνη
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βλέποντας την ανάγκη, φθάνει στο Γεράκι στις 6 Σεπτεμβρίου 1825, όπου συναντά τον Δ. Πλαπούτα, τον Δ. Δεληγιάννη και τον Α. Ζαΐμη. Ο σκοπός είναι να εμπνεύσει το ηθικό των ντόπιων και να οργανωθεί η άμυνα.
Η Προέλαση του Ιμπραήμ
Κατόπιν, ο Ιμπραήμ κινείται από Τρίνησα προς τη Σκάλα και τους Μολάους, καίγοντας χωριά στο πέρασμά του. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μετακινείται στις 8 Σεπτεμβρίου στη Κρεμαστή, στήνοντας στρατόπεδο ανάμεσα σε Γεράκι και Κρεμαστή, ώστε να προστατεύσει το Γεράκι. Ταυτόχρονα, με την καθοδήγησή του, οι γυναίκες και τα παιδιά του χωριού βρίσκουν χρόνο να φύγουν από το Γεράκι μέσω Σορμπάνου και να καταφύγουν στις Σπέτσες.
Η Πυρπόληση του Γερακίου
Την 12η Σεπτεμβρίου 1825, όπως καταγράφεται στα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη, «η σημερινή μέρα είναι μαύρη, καθώς ο Ιμπραήμ καίει το Γεράκι». Τα στρατεύματα του Ιμπραήμ καίνε το χωριό, εκατοντάδες είναι οι νεκροί, ενώ οι γύρω ελιές και τα υπόλοιπα δέντρα τυλίγονται στις φλόγες. Η φωτιά δεν ήταν μόνο στα σπίτια• καταστράφηκαν περιουσίες, καλλιέργειες και αποθήκες, και ο τρόμος διαπέρασε τις καρδιές των κατοίκων.
Η Μάχη στα Μνήματα Παράλληλα, υπάρχει η αναφορά στη μάχη στα Μνήματα πάνω από την Καρίτσα, που έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου, τη μέρα πριν το κακό στο Γεράκι, όταν δυνάμεις του Ιμπραήμ συγκρούστηκαν με Κολοκοτρωναίους πολεμιστές. Οι Καριτσιώτες συμμετείχαν σε αυτήν τη μάχη• το σημείο πήρε τη θλίψη στο όνομα «Μνήματα», πιθανώς επειδή σε αυτό το σημείο ετάφησαν οι Τούρκοι νεκροί.
Το Ολοκαύτωμα του Παλιομονάστηρου Τρεις μέρες μετά την πυρπόληση του Γερακίου, στις 15 Σεπτεμβρίου, έγινε το μαρτυρικό ολοκαύτωμα στο Παλιομονάστηρο στον Βρονταμά, όπου περίπου 400 ψυχές χάθηκαν «ηρωικά για τη λευτεριά».
Αιχμάλωτοι του Ιμπραήμ  |
Η φυγή των Γερακίτισσων με τα παιδιά τους
μέσα από το πέρασμα του Σορμπάνου |
Τις σκοτεινές εκείνες μέρες, όταν ο Ιμπραήμ έσπερνε φωτιά και όλεθρο στον τόπο μας, πολλοί Γερακίτες και κοντοχωριανοί κατέφυγαν στα βουνά για να σωθούν. Γυναίκες και παιδιά περνούσαν από το στενό πέρασμα του Σορμπάνου, την κοιλάδα που χωρίζει το Γεράκι από την Καρίτσα, με την ελπίδα να φτάσουν στο λιμάνι της Πλάκας και από εκεί να βρουν καταφύγιο στις Σπέτσες και την Ύδρα. Όμως δεν σώθηκαν όλοι. Από το Γεράκι, το Αλεποχώρι και την Καρίτσα αρκετοί στάθηκαν άτυχοι· συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στην αιχμαλωσία.
Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους σώζονται ακόμη οι κατάλογοι αυτών των αιχμαλώτων, γραμμένοι την περίοδο 1828–1837 από τις τότε τοπικές αρχές. Ο κατάλογος μοιάζει ξερός, μόνο ονόματα και συγγένειες∙ πίσω όμως από κάθε γραμμή κρύβεται μια οικογένεια που ξεριζώθηκε, ένα παιδί που χωρίστηκε από τη μάνα του, μια κοπέλα που πουλήθηκε στο σκλαβοπάζαρο της Μεθώνης. Από εκεί οι περισσότεροι σκορπίστηκαν στην Αίγυπτο, και μόνο ελάχιστοι γύρισαν πίσω, χάρη σε Έλληνες της ξενιτιάς, σε ευρωπαϊκές φιλανθρωπικές προσπάθειες ή στη Σύμβαση του 1829.
Παρακάτω παραθέτουμε τους καταλόγους αιχμαλώτων από το Γεράκι, το Αλεποχώρι και την Καρίτσα, όπως τους κατέγραψε ο Κωνσταντίνος Οικονομάκης στην εφημερίδα «Το Γεράκι» (έκδοση Μαρτίου–Απριλίου 2005). Μπορεί οι πηγές να έχουν επικαλύψεις και ασάφειες, η ουσία όμως μένει ίδια: η τραγωδία της αιχμαλωσίας αποτυπώνει το μέγεθος της συμφοράς που έφερε η εκστρατεία του Ιμπραήμ — λεηλασία, φωτιά, ερήμωση και σκλαβιά.
Γερακίου
1)Κανέλλα γυνή του Κ. Μήτρου, 2) Κωνσταντίνα Κων. Νηζά, 3) Αρχοντού αδελ. Γ. Σμαδή (Αρχοντού Γ. Αιμάδη), 4) Αντωνία αδελ. Γ. Σμαδή (Αντωνία Γ. Αιμάδη), 5) Κωνσταντής Γεώργ. Ασμάδη, 6) Δημητρούλα Γεωργ. Ασμάδη (Δήμητρα Γ. Αιμάδη), 7) Κανέλλα Νικόλα Γεωργ. Ασμάδη, 7) Κανέλλα Νικόλα Φασμούλη, 8) Αθανάσης Κων. Μονέζη, 9) Πάνος Πέτρου Κανέλλη, 10) Μαρουλίτσα Πέτρου Κανέλλη (Μαρουλίτσα Μήτρου Κανέλλη, χρόνων 1), 11) Παναγιώτα γυνή Δημ. Μαρούτα (χρ. 22), 12) Κανέλλα Θυγάτηρ Δημ. Καρούτα (Κανέλλα Θυγ. Δημητρίου Μαρούτα, χρ. 2), 13) Αικατερίνη γυνή Νικ. Ντούλφα, 14) Μιχάλης Χρίστου Μπάρδη, 15) Παναγιώτης Χρίστου Μπάρδη, 16) Γεωργάκης του Χρίστου Μαρουδιά.
Αλεποχωρίου
1)Κωνσταντίνα του Σταμάτη Κοντού, 2) Ανεψιός αυτής Σταμάτης, 3) Παναγιώτα του ιδίου, 4) Ελένη Μήτρου Κοντού, 5) Παναγιώτα θυγ. Μήτρου Κοντού αδελφή της Ελένης, 6) Θεοδώρα Δημητρίου Κοντού, 7) Αδελφός της, 8) Γεώργης του Αναγ. Τρύφωνα (Γεώργης Αναγνώστη Ρουφάκη, χρ. 9), 9) Θεοδώρα Θυγατέρα του (Θεοδώρα Αναγνώστη Τρύφωνα Ρουφάκη), 10) Κυριακούλα Θυγατέρα του (Κυριακούλα Αναγνώστη Τρύφωνα Ρουφάκη), 11) Λυγερή θυγατέρα του (Λυγερή Αναγνώστη Τρύφωνα Ρουφάκη), 12) Αντώνα του Ζαχαρία, 13) Παιδιά Θηλυκά του Ζαχαρία. Για τους με αυξ. αριθμό 1,2,5,8,9,10,11 και 12 αναφερόμενους στην κατάσταση σημειώνεται ότι «ηχμαλωτίσθησαν εις Νταλιάναν».
Καρίτσας
1) Γεωργάκης Κων. Τσεμπελή (Δύο παιδιά άρρεν και θήλυ του Κωνσταντή Τζαπολή), 2) Ειρήνη του αυτού (Ειρήνη Γεωργ. Τζεμπελή), 3) Γυνή του Δημητράκη Μαρούδα με την κόρη της (εδώ μάλλον πρόκειται για τις αναφερόμενες με αυξ. Αριθμό 11 και 12 στην κατάσταση Γερακίου ), 4) Πάναινα Μαρουδού με κορίτσι της (Πάναινα Μαρουδιού , κόρη Παν. Μαρουδιού), 5) Υιός του Γ. Λαγού, χρ. 6, 6) Δύο παιδιά του Γ. Μίδη, 7) Ένα παιδί μικρόν του Μητ. Κανέλλη, 8) Μόρφω του Γεωργάκη Μήτου (Μόρφω Γεωργάκη Μήλου), 9) Δύο άρσεν. Παιδιά του Χρ. Πέρδη (εδώ μάλλον πρόκειται για τους με αυξ. Αριθμό 14 και 15 αναφερόμενους στην κατάσταση Γερακίου), 10) Αικατερίνη του ιδίου , 11) Αικατερίνη του Μήτρου Κανέλλη εις σπήλαιον Βρονταμά, 12) Κανέλλα του Γιαννάκη Μητρούδα. 13) Κανέλλα Μήτρου Μπράτη εις Κάστρον Κρεμαστής, 14) Θανάσης Κώστα Σακελλαρίου εiς τον Βελίτα (εδώ πρόκειται για τον συνοικισμό Βελωτά), 15) Χήρα Νικόλαινα Πιλόγαινα (Νiκόλαινα χήρα Πολύγαινα), 16) Διαμάντω του Πουλίτσα από Απιδιάν εις Κάστρο Κρεμαστής, 17) Δύο κορίτσια αυτής.
Δυο αιώνες μετά, το Γεράκι και τα γύρω χωριά μας δεν ξεχνούν. Θυμούνται τη φωτιά του Ιμπραήμ που κατάκαιγε σπίτια και σοδειές, θυμούνται τη μάχη στα Μνήματα πάνω από την Καρίτσα, θυμούνται το μαρτύριο στο Παλιομονάστηρο του Βρονταμά. Μα πιο πολύ θυμούνται τις γυναίκες και τα παιδιά που χάθηκαν στην αιχμαλωσία, σκορπισμένα σε ξένους τόπους, μακριά από τη γη τους.
Η ιστορία αυτή δεν είναι μόνο θρήνος· είναι και μαρτυρία της αδάμαστης ψυχής των προγόνων μας. Γιατί μέσα από τις στάχτες αναγεννήθηκαν, κράτησαν ζωντανή την πίστη, την παράδοση και τον τόπο τους.
Σήμερα, 12 Σεπτεμβρίου 2025, διακόσια χρόνια ακριβώς από εκείνη τη «μαύρη μέρα», σκύβουμε το κεφάλι με σεβασμό και μνήμη. Το Γεράκι δεν ξεχνά τις φλόγες, αλλά κρατά στην καρδιά του τη γενναιότητα που όρθωσε τότε και που, ακόμη και σήμερα, δείχνει τον δρόμο της αντοχής και της ελπίδας.
