Στη γαλήνη της νύχτας, μετά τα μεσάνυχτα,
ανεβαίνουμε ψηλά, στον Αϊ-Γιάννη τον σεπτό.
Εκεί που τ’ άστρα σκύβουν και μιλάνε με την ψυχή,
κρατούμε ζωντανό το έθιμο, με δέος και με χαρά.
Εννέα χρόνια τώρα, η παρέα μας αγρυπνά,
με ευχαριστία, προσευχή και φως που ξαναγεννά.
Σαν να μας σφίγγουν το χέρι οι παππούδες και οι γιαγιάδες,
σαν να μιλά η γη με την παλιά της φωνή.
Κι όταν χαράξει, και το πρώτο φως ξεπροβάλλει,
νιώθουμε την ψυχή μας γεμάτη ευγνωμοσύνη.
Για την όμορφη Καρίτσα, που δεν λησμονά τις ρίζες της,
για τον Αϊ-Γιάννη, που μας σμίγει κάθε χρόνο ξανά.
Χρόνια πολλά, Καρίτσα πανέμορφη·
στον ουρανό σου ανατέλλει κάθε χρόνο
μια νέα αυγή παράδοσης.
