Ποίηση Βασίλη Βλαχάκου: Στην μνήμη των «57»

Μια νύχτα μαύρη-αποφράδα, σε ένα ταξίδι δίχως γυρισμό

στα Τέμπη αιμορράγησε η γη, με δάκρυα ποτισμένο το χαρτί

πάγος στο μελανoδοχείο το μελάνι

στη μνήμη τους «ενός λεπτού σιγή».

Τα τραγούδια γίναν μοιρολόγια

φέρετρα τα βαγόνια στο συρμό

κόπηκαν της νιότης τα μπουμπούκια

τα όνειρά τους πήρανε φωτιά.

«Μάρτη» δεν είχaνε στο χέρι, κάρβουνο έγιναν και στάχτη

Άνοιξη δεν θα ζήσουνε ξανά.

Μύρισε η ατμόσφαιρα λιβάνι, χωρίς ψάλτη, δίχως και παπά

με την ανάσα τους κομμένη, χωρίς οξυγόνο η αναπνοή

μαζί οι ζωντανοί και οι νεκροί

μέλη στα μπάζα ενταφιασμένα, σε κενοτάφια οι σταυροί.

*

Γύριζαν σαν τα χελιδόνια στη γονική τους τη φωλιά

και ξάφνου έπεσαν σε ενέδρα, 57 ανυποψίαστα παιδιά

σαν άγγελοι τώρα στα αστέρια

σε δέντρο-μνημείο σαν πουλιά.

Πώς να αντέξει κάθε μάνα σαν πίσω δεν γυρίζουνε ξανά

με τί ψυχή και τί κουράγιο πόσο να αντέξει η καρδιά

χτυπάει όπως την καμπάνα

πένθιμος στη φλέβα ο σφυγμός.

Η συμπαράσταση του κόσμου-παρηγοριά και αποκούμπι

κι ο χρόνος καλύτερος γιατρός

η Θέμιδα μ’ επιμονή κ’ υπομονή

της Αριάδνης το μίτο ξετυλίγει μες τον Λαβύρινθο να βρει

τους υπεύθυνους για ισόβια τιμωρία

από το σκαμνί στη φυλακή

και τους ανεύθυνους για τη μοίρα

μη δουν ήλιου αχτίδα στη ζωή.

*

«Όσο είναι τα παιδιά στη μνήμη μας θα ζουν

και όσο λέμε το όνομά τους θα υπάρχουν»

Βασίλης Βλαχάκος

Ο Βασίλης Βλαχάκος, βραβευμένος Λάκωνας ποιητής και λογοτέχνης, υπηρέτησε ως δάσκαλος στο μονοθέσιο σχολείο της Καρίτσας στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Το ποίημα «Στην μνήμη των 57» είναι ένα οδυνηρό μοιρολόι για τα 57 θύματα της τραγωδίας στα Τέμπη (28/2/2023). Μέσα από συμβολισμούς και εικόνες μεταφέρει τη συντριβή μιας γενιάς που έπεσε σε «ενέδρα», τα όνειρα της οποίας έγιναν στάχτη. Εκφράζει το πένθος των μητέρων, την αθεσία τελετών και τη συλλογική μνήμη που μετατρέπει τα θύματα σε «άγγελους στα αστέρια». Παράλληλα, απαιτεί δικαιοσύνη: η Θεμίδα, με το νήμα της Αριάδνης, καταδιώκει τους υπαίτιους για ισόβια τιμωρία, ενώ η κοινωνία ψάχνει παρηγοριά στη συμπαράσταση και στην ελπίδα ότι «η μνήμη τους θα ζεί».

Έργα του Αντώνη Μαλαβάζου: «Η Οργή της Θάλασσας»

«Στροβιλισμένα σύννεφα, ορμητικά κύματα – η θάλασσα ζωντανεύει στον καμβά του Αντώνη.»

Κάθε μήνα, τα «Καριτσιώτικα Νέα» παρουσιάζουν ένα από τα σπουδαιότερα έργα του Αντώνη Μαλαβάζου, του ταλαντούχου ζωγράφου και καλλιτέχνη από το χωριό μας. Μέσα από αυτή τη σειρά παρουσιάσεων, επιδιώκουμε να δώσουμε στο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα το έργο του Αντώνη και να εμπνευστεί από τη δημιουργική του έκφραση.

Ο σημερινός πίνακας απεικονίζει μια έντονη θαλασσογραφία σε εξέλιξη, με στροβιλισμένα σύννεφα και κύματα που συγκρούονται βίαια. Η ατμόσφαιρα είναι δραματική, με σκούρους τόνους και μια αίσθηση δυναμικής κίνησης, σαν η φύση να βρίσκεται σε μια στιγμή αναταραχής και μεγαλοπρέπειας.

Τα έργα του Αντώνη προωθούνται υπό το εμπορικό σήμα "Adoni Art By Tony". Αν ενδιαφέρεστε να αποκτήσετε προσαρμοσμένα καλλιτεχνικά έργα του, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω email στο andonimalavazos@gmail.com.

Ανακαλύψτε τη γοητεία των έργων του Αντώνη και ξεκινήστε ένα μοναδικό καλλιτεχνικό ταξίδι!

Ο Βαγγέλης Παλαιός: Ένας πρωτοδιόριστος δάσκαλος που κέρδισε τις καρδιές των Καριτσιωτών

Αφιερωμένο στη μνήμη του δασκάλου από τα Τρίκαλα.

«Ήταν ένας άνθρωπος που έδωσε αγάπη και γνώση, ενίσχυσε το χωριό και άφησε αξέχαστο αποτύπωμα.»

Από το σχολείο της Καρίτσας, τη διετία 1983-1985, πέρασε και ο Βαγγέλης ο Παλαιός, ένας άνθρωπος που άφησε τη σφραγίδα του τόσο ως δάσκαλος όσο και ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα της περιοχής.

Η ιστορία του είναι μια ιστορία αφοσίωσης, αγάπης για την εκπαίδευση και τους μαθητές του, αλλά και μια ανάμνηση που παραμένει ζωντανή στην καρδιά των κατοίκων της Καρίτσας.

Ο Βαγγέλης, που κατάγονταν από το Ρομποτό Τρικάλων, ήρθε στην Καρίτσα ως πρωτοδιόριστος δάσκαλος. Όπως μας ανέφερε κατά την τελευταία του επίσκεψη στην περιοχή το 2012, τα πρώτα του χρόνια ως εκπαιδευτικός δεν ήταν εύκολα. Ωστόσο, οι δυσκολίες δεν τον έκαναν να χάσει την αγάπη του για τη δουλειά του και την ευγνωμοσύνη του για τους κατοίκους του χωριού και τα παιδιά. Μόνο καλά λόγια είχε να πει για όλους όσους τον συνάντησαν στο μονοπάτι της ζωής του.

Πέρα από την εκπαιδευτική του προσφορά, ο Βαγγέλης ήταν γνωστός και για το πάθος του για το ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκε στην ομάδα «Κάστρο Γερακίου», όπου έδειχνε την ίδια αφοσίωση στο γήπεδο όπως και στην τάξη. Η παρουσία του άφησε εποχή, τόσο στους μαθητές του όσο και στους συμπαίκτες του.

Και κάτι ακόμα, που ίσως να μην εκπλήσσει και τόσο όσους ήξεραν τον νεαρό δάσκαλο, μιας και τα πήγαινε καλά με όλες τις ηλικίες. Ο μακαρίτης ο μπάρμπα Βαγγέλης Κατσάμπης, που είχε ζήσει για πολλά χρόνια στην Αυστραλία, έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια για το δάσκαλο που τον συντρόφευε στο καφενείο του χωριού, παίζοντας μαζί του κολιτσίνα. Στην παρέα του έβρισκε μια ανάσα απλότητας και μια νότα ξεγνοιασιάς.

Δυστυχώς, η ζωή του έσβησε πρόωρα το 2013, σε ηλικία μόλις 53 ετών. Η απώλειά του ήταν μεγάλη για όσους τον γνώριζαν και τον εκτιμούσαν. Η μνήμη του όμως παραμένει ζωντανή, μέσα από τις ιστορίες και τις αναμνήσεις που άφησε πίσω του.

Ο Βαγγέλης ο Παλαιός δεν ήταν απλώς ένας δάσκαλος ή ένας αθλητής. Ήταν ένας άνθρωπος που έδωσε αγάπη και γνώση, που ενίσχυσε το χωριό και που άφησε ένα αξέχαστο αποτύπωμα στην καρδιά όσων τον γνώρισαν.

Ας τιμήσουμε τη μνήμη του, θυμόμαστε τα καλά του λόγια, την αφοσίωσή του και την ανθρωπιά του. Είναι άνθρωποι σαν και αυτόν που κάνουν την ιστορία του χωριού μας πιο πλούσια και αξέχαστη.

Πληροφορίες και φωτογραφία: Ευχαριστούμε το Μιχάλη Λεϊμονίτη για τη συνεισφορά του.

Τζιμ Ανάργυρος Ρίτσαρντς: Καριτσιώτης Απόγονος Τιμάται στο Κυβερνητικό Μέγαρο της Νότιας Αυστραλίας

«Με υπερηφάνεια και συγκίνηση, η οικογένεια Αντωνίου γιόρτασε τη διάκριση του Τζιμ.»

Μια ξεχωριστή και υπερήφανη στιγμή σημειώθηκε την Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου, για την οικογένεια Αντωνίου. 

Ο Τζιμ Ανάργυρος Ρίτσαρντς, εγγονός του Αργύρη και της Ρενάτε Αντωνίου, διακρίθηκε ανάμεσα σε 400 μαθητές της Νότιας Αυστραλίας για τις εξαιρετικές ακαδημαϊκές του επιδόσεις, λαμβάνοντας το βραβείο SACE Merit σε μια πολυτελή τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Κυβερνητικό Μέγαρο της Αδελαΐδας.

Ο Τζιμ, του οποίου ο παππούς, Αργύρης Αντωνίου, μετανάστευσε στην Αυστραλία από την Καρίτσα το 1965 σε ηλικία μόλις 18 ετών, φέρει την κληρονομιά της καταγωγής του: αποφασιστικότητα και αξιοπρέπεια στη σκληρή δουλειά. Αυτές οι αξίες φαίνεται να διαμόρφωσαν και την ακαδημαϊκή του πορεία, καθώς η εξαιρετική του επίδοση στην 12η τάξη του χάρισε το βραβείο SACE Merit, το οποίο απονέμεται μόνο σε μαθητές που φτάνουν στο ανώτατο επίπεδο αριστείας στα μαθήματά τους.

Η τελετή απονομής φιλοξενήθηκε από την Εξοχότητά της, την Εντιμότατη Φράνσις Άνταμσον AC, Κυβερνήτρια της Νότιας Αυστραλίας, η οποία τίμησε προσωπικά τον Τζιμ με το βραβείο του, παρουσία των υπερήφανων γονιών του, Κατερίνας και Ντάρεν Ρίτσαρντς.

Η οικογένεια του Τζιμ, συγκινημένη από την αναγνώριση που έλαβε ο νεαρός, δήλωσε: «Σήμερα, είχαμε την τιμή να επισκεφθούμε το Κυβερνητικό Μέγαρο, όπου προσκαλεστήκαμε να παρακολουθήσουμε την τελετή απονομής των βραβείων SACE Merit. Ο Τζιμ ήταν ένας από τους αποδέκτες, και δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο περήφανοι για τις επιτυχίες του. Αυτή η ξεχωριστή διάκριση αποτελεί απόδειξη της αφοσίωσής του και της προσπάθειάς του να πετύχει τους υψηλότερους βαθμούς στο τελευταίο έτος του σχολείου.»

Ο Τζιμ σύντομα θα ξεκινήσει μια νέα πανεπιστημιακή πορεία, καθώς σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα αρχίσει τις σπουδές του. Με την αφοσίωση, την ευφυΐα και το πάθος που τον χαρακτηρίζουν, το μέλλον του φαίνεται εξαιρετικά υποσχόμενο.

Οι χωριανοί εκφράζουν την τεράστια υπερηφάνεια τους για τις επιτυχίες του Τζιμ Ανάργυρου Ρίτσαρντς. Οι επιδόσεις του αποτελούν απόδειξη της αξίας της εκπαίδευσης και της εργασίας, αλλά και μια υπενθύμιση ότι η καταγωγή μας είναι πηγή δύναμης και έμπνευσης. Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις καινούριες του σπουδές και σε ό,τι ακολουθήσει. Είμαστε σίγουροι θα συνεχίσει να μας κάνει περήφανους.

Το ταξίδι της προσφοράς και της αγάπης συνεχίζεται στο Γεράκι

Γράφει ο Χρήστος Μπαλαμπάνος

Ο εθελοντισμός είναι ο συνεκτικός κρίκος που ενώνει την κοινωνία μας.

Άλλη μία πράξη εθελοντισμού και αγάπης προς την ενορία του χωριού μας αυτή τη φορά έγινε τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2025.

Μετά από κάλεσμα από το βήμα της εκκλησίας του πατέρα Νικολάου Γεωργαντώνη να βρεθούν εθελοντές για το μάζεμα των ελιών της εκκλησίας μας, ο πρόεδρος του Συλλόγου Νέων Γερακίου Κυριάκος Κούρλας, ο πρόεδρος των Απανταχού Γερακιτών Σωτήρης Δούλφας, η Παναγιώτα Σόβολου, ο Γιάννης Κώνστας με την σύζυγο του Αργυρώ Βλάχου μαζί με αλλοδαπούς εργάτες γης που για την πληρωμή τους φρόντισε ο Σύλλογος Νέων Γερακίου, με δικά τους μηχανήματα και είδη ελαιοσυλλογής μετέβησαν και μάζεψαν ελιές της εκκλησίας του χωριού μας.

Με όπλο την διάθεση για προσφορά έγιναν φωτεινό παράδειγμα και για όλους εμάς αφού ο εθελοντισμός λειτουργεί ως συνεκτικός παράγοντας στην κοινωνία. Είθε η πράξη τους να βρει πολλούς μιμητές και τα επόμενα χρόνια.

Ο Πάτερ Νικόλαος ευχαριστεί όλους για την προσφορά τους και εύχεται η Παναγία να είναι προστάτης τους και να τους χαρίζει υγεία.

Ψηφιοποίηση Αρχείων 1801–1900: Τα Γ.Α.Κ. Λακωνίας Αναδεικνύουν την Ιστορία της Περιοχής μας

Ένα Παράθυρο στο Παρελθόν

Η πρωτοβουλία αυτή όχι μόνο διαφυλάσσει το ιστορικό υλικό από τη φθορά του χρόνου αλλά και το καθιστά διαθέσιμο σε ένα ευρύτερο κοινό, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος.

Μια σημαντική είδηση έρχεται από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Γ.Α.Κ.) Λακωνίας, τα οποία ανακοίνωσαν την έναρξη της διαδικασίας ψηφιοποίησης 472.000 σελίδων πολύτιμων χειρογράφων του 19ου αιώνα (1801–1900). Αυτή η δράση, που στοχεύει στη διατήρηση και ανάδειξη της ιστορικής μας κληρονομιάς, θα προσφέρει σύντομα τη δυνατότητα πρόσβασης στο πολύτιμο αυτό υλικό μέσω διαδικτύου.

Τα αρχεία καλύπτουν μια σημαντική περίοδο που περιλαμβάνει την Ελληνική Επανάσταση, την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, και το τέλος του 19ου αιώνα, μια εποχή γεμάτη κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Από τα χειρόγραφα αναδύονται εικόνες από την καθημερινή ζωή, την τοπική διοίκηση, τις οικονομικές δραστηριότητες και τις κοινωνικές δομές της εποχής, προσφέροντας ανεκτίμητη γνώση για τη Λακωνία και την Ελλάδα γενικότερα.

Από τη δική μας πλευρά, ανυπομονούμε να ανακαλύψουμε νέες πληροφορίες για το αγαπημένο μας χωριό, την Καρίτσα, και για τα γειτονικά χωριά, τα οποία αναμφίβολα θα φωτίσουν άγνωστες πτυχές της ζωής και της ιστορίας των προγόνων μας.

Η Κάρολ Κωστάκου-Πετράνεκ, Ελληνοαμερικανίδα εκδότρια του διαδικτυακού περιοδικού Spartan Roots (Σπαρτιατικές Ρίζες) και φίλη του χωριού μας, εξέφρασε τον ενθουσιασμό της, δηλώνοντας: «Μπράβο! Αυτή είναι μια πολύ συναρπαστική εξέλιξη! Είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω αυτή την εργασία ψηφιοποίησης. Θερμές ευχές σε όλους σας για την προσπάθειά σας να διατηρήσετε αυτά τα πολύτιμα αρχεία.»

Η ανακοίνωση έχει ήδη προκαλέσει ενθουσιασμό στους κατοίκους της Λακωνίας αλλά και στην ευρύτερη ελληνική διασπορά, που πλέον θα έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν τις ρίζες τους και την ιστορία της περιοχής μέσα από τη δύναμη της τεχνολογίας.

Σύμφωνα με τα Γ.Α.Κ. Λακωνίας, περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την πρόσβαση στις ψηφιοποιημένες σελίδες θα ανακοινωθούν σύντομα. Αυτή η πρωτοβουλία αποτελεί ένα σπουδαίο βήμα για τη διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ανοίγοντας νέους δρόμους για την ιστορική έρευνα και τη σύνδεση με το παρελθόν.

Με κάθε σελίδα που ψηφιοποιείται, ελπίζουμε να πλησιάσουμε περισσότερο στους προγόνους μας, στη ζωή που έζησαν, και στις ιστορίες που διαμόρφωσαν την ταυτότητά μας. Η Καρίτσα μας, με τη μακραίωνη ιστορία της, ανυπομονεί να δει τις δικές της σελίδες να αναδεικνύονται μέσα από αυτή την αξιόλογη προσπάθεια.

Βασίλης Κατσάμπης (1982-2025)

Με βαθιά οδύνη ανακοινώνουμε τον αδόκητο χαμό του πολυαγαπημένου συγχωριανού μας, Βασίλη Κατσάμπη, ενός ανθρώπου γνωστού για την καλοσύνη, το ήθος και την αγάπη του για την οικογένειά του και το χωριό μας. Ο Βασίλης έφυγε από τη ζωή ξαφνικά στις 29 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία μόλις 43 ετών, λόγω ανακοπής καρδιάς.

Ο Βασίλης αφήνει πίσω του την λατρεμένη του σύζυγο, Ελένη, και τα τρία ανήλικα παιδιά τους, ηλικίας 13, 10 και 6 ετών, που θα κρατούν τη μνήμη του ζωντανή στις καρδιές τους.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του για τη μεγάλη τους απώλεια. Ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Η απουσία του θα είναι αισθητή σε όλους μας, καθώς η προσφορά και η παρουσία του ήταν πολύτιμες για το χωριό μας.

Αιωνία του η μνήμη.

Ποίηση Βασίλη Βλαχάκου: Τω Μακαριστώ Αρχιεπίσκοπω Αναστάσιω Τιράνων, Δυρραχίου & Πάσης Αλβανίας

Φτωχή η πένα για να γράψει-λόγια δε βρίσκει για να πει

θέλει μια λίμνη για μελάνι-και έναν ουρανό χαρτί.

Θάνατος η τελευταία πράξη-όλος ο Ελληνισμός πενθεί

ο Χριστιανισμός με το λιβάνι-στη μνήμη του θα κάνει εορτή.

Ιεραπόστολος με κύρος-ελεύθερος ελευθερωτής

ένθερμος πατριώτης-ανυπότακτος αγωνιστής.

Υπερηφανεύεται ο Κλήρος-γνήσιος Έλληνας εκ γενετής

γενναίος Βορειοηπειρώτης-μέγιστος οραματιστής.

Κοινωνούσε με το νάμα-μοίραζε το αντίδωρο για φαΐ

για δείπνο, το όνειρο κουράγιο-«Χριστός Ανέστη!» για ζωή.

Έτσι έκανε και συνάμα-έριχνε το άδικο να καεί

το δίκιο έπιανε μουράγιο-ώσπου το πλοίο να φανεί.

Με πλούσια εργογραφία-της Μειονότητας εμψυχωτής

Μεγαλόσταυροι στο στήθος-βραβεία και περγαμηνές

μορφή για αγιογραφία-«Αναστάσιος ο λυτρωτής»

Σεβάσμιος για το ήθος-οι αγαθοεργίες του παντοτινές.

Θα μείνει η «Αναστασιάδα»-ισάξιος των τριών Ιεραρχών

σαν εκ του μηδενός τα πάντα-έχτισε μονές και εκκλησιές

σχολές, ιδρύματα, πλειάδα-με όραμα, σε πείσμα των Αρχών

ποτέ δεν έκανε στην πάντα-κόντρα σε όλες τις κατεβασιές.

Με τους Αγίους στον Παράδεισο μαζί

με τους Αγγέλους θα υμνεί Αυτόν που άρχει

αιώνια η μνήμη του στη μνήμη μας θα ζει

θα λέμε το όνομά του και θα υπάρχει.

Βασίλης Βλαχάκος

Ο Βασίλης Βλαχάκος, βραβευμένος Λάκωνας ποιητής και λογοτέχνης, υπηρέτησε ως δάσκαλος στο μονοθέσιο σχολείο της Καρίτσας στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Το ποίημα, γραμμένο προς τιμήν του εκλιπόντος, εξυμνεί τη ζωή και το έργο του σπουδαίου Έλληνα ιεραπόστολου, πατριώτη και οραματιστή. Αφιερώθηκε στη θρησκεία, την παιδεία και τη δικαιοσύνη, ενώ με τη δράση του ενέπνευσε τον Ελληνισμό και ιδιαίτερα τη Βόρεια Ήπειρο. Ίδρυσε εκκλησίες, σχολεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα, αφήνοντας πίσω του παρακαταθήκη ανθρωπισμού και αρετής. Η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή, όπως και το απαράμιλλο ήθος και οι αγαθοεργίες του, αποτελώντας για πάντα πρότυπο θάρρους, πίστης και ανιδιοτελούς προσφοράς.

Θεατρική Αριστεία: Η Σόνια Τούντα Πρωταγωνίστρια στον Διαγωνισμό Μονολόγων στην Θεσσαλονίκη

Το θερμό χειροκρότημα του κοινού ήταν η πιο ζωντανή απόδειξη της επιτυχίας της ερμηνείας της.

Η Σόνια Τούντα, μόνιμη κάτοικος Θεσσαλονίκης με καταγωγή από την Καρίτσα, πέτυχε μια σημαντική διάκριση στον 1ο Διαγωνισμό Μονολόγων Ερασιτεχνικού Θεάτρου του Βαφοπουλείου Πνευματικού Κέντρου, κατακτώντας το 1ο Βραβείο.

Μια συγκλονιστική ερμηνεία που άγγιξε καρδιές

Η Σόνια, η μικρότερη κόρη των αείμνηστων Γιώργου και Ρήνας Τούντα, παρουσίασε απόσπασμα από το έργο «Η Κοιμωμένη μου» του Γιώργου Χριστοδούλου. Ερμηνεύοντας τον ρόλο της μητέρας του θρυλικού γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά, κατέθεσε μια συνταρακτική ερμηνεία που εντυπωσίασε το κοινό και την Κριτική Επιτροπή.

Η ερμηνεία της ανέδειξε με μοναδικό τρόπο τις αντιφάσεις και την ένταση της προσωπικότητας της μητέρας του Χαλεπά, μιας αυστηρής αλλά σύνθετης γυναίκας που καθόρισε τη ζωή και το έργο του καλλιτέχνη. Το κοινό την αντάμειψε με θερμό χειροκρότημα, ενώ η Κριτική Επιτροπή της απένειμε την κορυφαία διάκριση.

«Είμαστε κατενθουσιασμένοι και πολύ περήφανοι για τη Σόνια μας, που τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα στο θέατρο και υπόσχεται πολλά για το μέλλον!» δήλωσε η θεατρική της ομάδα «Φύρδην Μίγδην», με την οποία η Σόνια συνεργάζεται στενά.

Ο διαγωνισμός και οι συμμετοχές

Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στις 24 και 25 Ιανουαρίου 2025 στο θέατρο του Βαφοπουλείου Πνευματικού Κέντρου στη Θεσσαλονίκη. Συνολικά, 21 ερασιτέχνες ηθοποιοί και ομάδες παρουσίασαν μονολόγους διάρκειας έως 10 λεπτών, προσφέροντας στο κοινό δύο βραδιές γεμάτες δημιουργικότητα και συγκίνηση.

Η διοργάνωση στόχευε στην προβολή του ερασιτεχνικού θεάτρου, την ενίσχυση της καλλιτεχνικής συνεργασίας και τη γνωριμία του κοινού με τη θεατρική τέχνη. Στην Κριτική Επιτροπή συμμετείχαν διακεκριμένοι καλλιτέχνες, όπως ο ηθοποιός Θανάσης Δισλής, η σκηνοθέτις Μίνα Φιλιοπούλου και ο Δημήτρης Παπαδόπουλος.

Μήνυμα υπερηφάνειας από την Καρίτσα

Η επιτυχία της Σόνιας αποτελεί πηγή υπερηφάνειας για τη γενετείρα της, την Καρίτσα. Με το ταλέντο και την αφοσίωσή της, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, γεμίζοντας τους συγχωριανούς με χαρά και συγκίνηση.

Η Σόνια μας έδειξε πως το πάθος και η αγάπη για την τέχνη μπορούν να φέρουν λαμπρά αποτελέσματα. Της ευχόμαστε να συνεχίσει να μας συγκινεί με τις ερμηνείες της και να εξελίσσεται καλλιτεχνικά!

Παρά το γεγονός ότι κάνει μόλις τα πρώτα της βήματα στο θέατρο, το μέλλον της Σόνιας Τούντα φαίνεται λαμπρό και γεμάτο επιτυχίες. Ανυπομονούμε για την επόμενη καλλιτεχνική της εμφάνιση.

Συγχαρητήρια, Σόνια!

Η Φλόγα του Εθελοντισμού Καίει Ακόμη στο Γεράκι

Γράφει ο Χρήστος Μπαλαμπάνος

«Η εθελοντική δράση δεν είναι απλά βοήθεια – είναι ένα δώρο που κάνει τη ζωή μας πιο δημιουργική και γεμάτη νόημα.»

Ο εθελοντισμός δεν είναι απλά ένας όρος αλλά μια στάση ζωής που τα παλιότερα χρόνια θεωρείτο δεδομένο και ενστερνιζόταν ιδιαίτερες αξίες όπως η αγάπη, η αλληλεγγύη και η συλλογική συμμετοχή. Δυστυχώς στις μέρες μας που κυριαρχεί ο ατομικισμός και οι ξέφρενοι αγχωτικοί ρυθμοί ζωής με τα αυξανόμενα προβλήματα της καθημερινότητας τείνει να εκλείψει και οποιαδήποτε μορφή εθελοντισμού μας ξαφνιάζει ευχάριστα.

Ένα τέτοιο ευχάριστο ξάφνιασμα δώσανε κάτοικοι του Γερακίου κατόπιν παρότρυνσης του Λάμπρου Παπαγιάννη του Δημητρίου, αφού το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2025 μετέβησαν στην Μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα με δικά τους μηχανήματα και είδη ελαιοσυλλογής και βοήθησαν τους γέροντες στην ελαιοσυγκομιδή. Η φιλοξενία των γερόντων υποδειγματική πρωτοστατούντος του ηγούμενου γέροντα Εφραίμ που με τα πολυποίκιλα εδέσματα και τον καλό λόγο ευχαρίστησαν τους εθελοντές. Η συγκεκριμένη πράξη δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται από τους Γερακίτες και τείνει να γίνει θεσμός αφού το επιζητούν προς βοήθεια τους και ψυχική τους ωφέλεια.

Ευχόμαστε η συγκεκριμένη πράξη τους να βρει μιμητές γιατί η εθελοντική δράση τείνει να καταστεί μια σημαντική συνιστώσα στην κοινωνία μας αφού κάνει τον άνθρωπο δημιουργικό του δίνει την χαρά να προσφέρει κάνοντας την κάθε μέρα του ουσιαστική και ενδιαφέρουσα.

Οι συμμετέχοντες ήταν:

Λάμπρος Παπαγιάννης του Δημητρίου,Χρήστος Κούρλας του Ιωάννη, Παναγιώτα Σόβολου του Μιχαήλ ,Μιχάλης Κούρλας του Χρήστου, Θανάσης Κριτσιδήμας του Παναγιώτη, Γιάννης Γρηγορίου του Αποστόλη, Κων/νος Τραιφόρος του Γεωργίου, Παναγιώτης Μήτρης του Αθανασίου, Σωτήρης Βλάχος του Νικολάου και Στυλιανός Γκίνης του Γεωργίου.

Επιπλέον μαζί τους είχαν αλλοδαπούς εργάτες γης που για την πληρωμή τους φρόντισαν οι: Λάμπρος Παπαγιάννης, Χρήστος Κούρλας, Νίκη Μιχαλούτσου, Γεωργία Γιάννε, Χρήστος Μπαλαμπάνος.

Ας είναι βοήθεια οι Άγιοι Τεσσαράκοντα, να πρεσβεύουν για την υγεία όλων των βοηθούντων και των οικογενειών τους.

Κωνσταντίνος Ροκονίδας (1958-2025)

Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Κώστα Ροκονίδα την Πέμπτη, 2 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία 66 ετών. Ο Κώστας υπήρξε αγαπητό μέλος της παριανής κοινότητας, Δημοτικός Σύμβουλος και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου».

Εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία των κατοίκων της Πάρου, αγωνιζόμενος αδιάκοπα για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους, τη βελτίωση των υποδομών, των υπηρεσιών και των συνθηκών διαβίωσης στο νησί. Με αφοσίωση και διορατικότητα, εργάστηκε για την προστασία των πολύτιμων φυσικών πόρων, δημιουργώντας τις βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον στις επόμενες γενιές.

Ήταν γιος της Πολυξένης Μαλαβάζου, κόρης του θρυλικού μπαρμπα-Μιχάλη, γνωστού ως «Ρουμάνου», από την Καρίτσα, Λακωνίας.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε την Παρασκευή, 3 Ιανουαρίου 2025, στις 13:30, στο Ιερό Προσκύνημα Παναγία Εκατονταπυλιανή στην Πάρο.

Η απώλειά του είναι ανυπολόγιστη για το νησί, καθώς θα λείψει βαθιά σε όλους.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Πάρου, σε ένδειξη πένθους και αποδίδοντας την πρέπουσα τιμή στον εκλιπόντα, αποφάσισε:

• Να αναρτηθεί μεσίστια η σημαία του Δήμου κατά την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας.
• Να παρευρεθούν τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου στην εξόδιο ακολουθία.
• Να αναγνωστεί το παρόν ψήφισμα από την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κατά την τέλεση της εξοδίου ακολουθίας και να επιδοθεί στην οικογένεια του εκλιπόντος.
• Να αναρτηθεί το ψήφισμα στην ιστοσελίδα του Δήμου Πάρου και να δημοσιευθεί στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
• Να εκφραστούν θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγό του, Σταυρούλα, στις κόρες του, Πολυξένη, Ειρήνη και Ηλέκτρα, καθώς και σε όλη την οικογένειά του.

Αιωνία του η μνήμη.

Ποίηση: Στης Καρίτσας τις Γιδοστράτες

Στου Πάρνωνα τις πλαγιές, του ήλιου το φιλί,
με κοπάδια τριγύρω, ξυπνάει το πρωί.
Τροκάνια αντηχούν στ’ αρχαία μονοπάτια,
και βελάσματα γεμίζουν τις γιδοστράτες, τα βράχια.

Με φλογέρα στα χείλη, με κλίτσια στο χέρι,
ο τσοπάνης τραβάει προς το βουνό το αστέρι.
Της Καρίτσας οι ψυχές, δεμένες με τη γη,
με γίδια και με πρόβατα ζουν σε αιώνια φυγή.

Η Ασφάκα την αυγή καλημερίζει στα ανατολικά,
η Τσούκα το δειλινό αποχαιρετά στα δυτικά.
Κι ο Ελατιάς περήφανος, ψηλά στον βοριά,
στέκει φύλακας αιώνιος, στη σιγή σιωπηλά.

Ο άνεμος σφυρίζει, στη στάνη τη ζεστή,
και το γάλα κυλάει, σαν δώρο της ζωής.
Οι πέτρες μαρτυρούν, στα μονοπάτια αυτά,
ιστορίες αρχαίες, βαθιά χαραγμένα μυστικά.

Μα ο τσοπάνης ξέρει πως είναι ευλογία,
να ζεις με τα γίδια και τα πρόβατα σε τέτοια αρμονία.
Γιατί η Καρίτσα ανθίζει με ιδρώτα και ψυχή,
και κρατά την παράδοση σαν ιερή ευχή.