Στον Αϊ-Γιάννη τον μικρό, στου βουνού την αγκαλιά,
το ξωκλήσι μας φυλά, δίνει χάρη στην καρδιά.
Απ’ τον Ελατιά ψηλά, όλο το χωριό αντικρίζει,
στέλνει φως και περηφάνια, στήριγμα που δεν λυγίζει.
Σιαπάνου, που ο ήλιος χρυσώνει τα Μνήματα,
όπου θάψαν οι λεβέντες τους πασάδες στα χώματα.
Σιαπέρα το Διάσελλο, μεγάλη η κορυφή,
κι η Τσούκα αντικρύζει τα βοσκοτόπια εκεί.
Σιακάτου τα χωράφια, στάχυα κι ελιές μαζί,
κάθε πέτρα τους μιλάει για αγώνα και ζωή.
Στα χαμοκάλυβα ρίζες και στα μαντριά το αίμα τρέχει,
κι όποιος φεύγει απ’ τον τόπο, η καρδιά εδώ προστρέχει.
Μα σαν ηχεί η καμπάνα στις 29 τ’ Αγιαννιού,
τα τροκάνια αντηχούν σαν τραγούδι τ’ ουρανού.
Στ’ αλώνι, που οι παππούδες αλωνίζαν το σιτάρι,
τώρα γέροι και νέοι το χορεύουνε με καμάρι.
Βιολιά και κλαρίνα λαλούν, τα λαούτα κελαηδούνε,
τραπέζια στρώνονται πλατιά κι όλοι οι χωριανοί γλεντούνε.
Τ’ Αγιαννιού μας σμίγει, φέρνει το γλέντι της χρονιάς,
κι η Καρίτσα καμαρώνει, ζει στιγμές λευτεριάς.
το ξωκλήσι μας φυλά, δίνει χάρη στην καρδιά.
Απ’ τον Ελατιά ψηλά, όλο το χωριό αντικρίζει,
στέλνει φως και περηφάνια, στήριγμα που δεν λυγίζει.
Σιαπάνου, που ο ήλιος χρυσώνει τα Μνήματα,
όπου θάψαν οι λεβέντες τους πασάδες στα χώματα.
Σιαπέρα το Διάσελλο, μεγάλη η κορυφή,
κι η Τσούκα αντικρύζει τα βοσκοτόπια εκεί.
Σιακάτου τα χωράφια, στάχυα κι ελιές μαζί,
κάθε πέτρα τους μιλάει για αγώνα και ζωή.
Στα χαμοκάλυβα ρίζες και στα μαντριά το αίμα τρέχει,
κι όποιος φεύγει απ’ τον τόπο, η καρδιά εδώ προστρέχει.
Μα σαν ηχεί η καμπάνα στις 29 τ’ Αγιαννιού,
τα τροκάνια αντηχούν σαν τραγούδι τ’ ουρανού.
Στ’ αλώνι, που οι παππούδες αλωνίζαν το σιτάρι,
τώρα γέροι και νέοι το χορεύουνε με καμάρι.
Βιολιά και κλαρίνα λαλούν, τα λαούτα κελαηδούνε,
τραπέζια στρώνονται πλατιά κι όλοι οι χωριανοί γλεντούνε.
Τ’ Αγιαννιού μας σμίγει, φέρνει το γλέντι της χρονιάς,
κι η Καρίτσα καμαρώνει, ζει στιγμές λευτεριάς.
See less
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου