«Πάψετε τον πόλεμο,
αλλιώς σταματήστε τη γη για να κατέβω
δεν σας μπορώ, θα πέσω στο κενό.!»
Ε! σεις οι Ισχυροί της γης
και οι ʺπροστάτεςʺ
(αν με ακούτε..)
πουλάω ανθρωπιά μισοτιμής
σε τιμή ευκαιρίας την αγάπη
με έκπτωση αισθήματα ακριβά
την ευτυχία στην τιμή της γνωριμίας
την ειρήνη σε μεγάλη προσφορά
δώρο το δίκιο μου προσφέρω
τα συναισθήματα που ’χω στην καρδιά
χαλάλι σας, αν τα νιώσετε, να ξέρω.
Πάρτε, να νιώστε άνθρωποι κ’ εσείς
τη ζωή μου σας τη δίνω δωρεάν
την ψυχή μου ʺλόγῳ τιμῆςʺ δε την πουλάω
ποτέ μου δεν την πούλησα στο σατανά
δε θέλω στην κόλαση να πάω
κι αν το κεφάλι μου το παίρνετε στεγνά
και σαν νερό ρουφάτε και το αίμα
για πάρτε ’με στα σοβαρά
ειλικρινά δεν σας πουλάω τρέλα
ό,τι έχω μέσα μου το λέω δυνατά
δεν κρύβω τίποτα, ποτέ από κανέναν.
Ε! εσείς οι δυνατοί της γης
οι παντογνώστες
που ξέρετε πότε γεννιόμαστε οι φτωχοί
και ποια ημέρα θα πεθάνουμε στην ψάθα
αυτά που έχουμε εμείς για φυλαχτό
εσείς όπου τα βρείτε τα πατάτε
στη γλώσσα μας τα λέμε ιδανικά
σαν κόρες των ματιών μας τα φυλάμε
ετούτα μας κρατάνε στη ζωή
κ’ αιώνια για τούτα πολεμάμε.
Δεν σας τα δίνουμε μήτε και δανεικά
στη στενοκεφαλιά σας μήτε που χωράνε
στην πέτρινη καρδιά σας είν’ νεκρά
στα γυάλινα τα μάτια σας γελοία
στην ξύλινη τη γλώσσα σας καρφιά
επιχειρήματα ψεύτικα κι αστεία
στους ξέφρενους εξοπλισμούς
άκαπνα, εκρηκτικά χωρίς αξία.
Κι όμως στα στήθη μας, αυτά
είναι ενέργεια χιλιάδων μεγατόνων
που αν εκραγεί πάνω στη γη
θα ’ναι για ’σας ʺΔευτέρα παρουσίαʺ.
Ε! σεις οι παντοκράτορες της γης
ʺγραφειοκράτεςʺ
που γράφετε τη μοίρα των λαών
και υπογράφετε την καταδίκη
που ʺκεκλεισμένων τῶν θυρῶνʺ
χρήζετε αρχηγούς στο άψε-σβήσε
που κυβερνήσεις ρίχνετε στο ʺπι και φιʺ
κι αυταρχικά βγάζετε καθεστώτα
που ʺκόπτεστεʺ για τους θεσμούς
και πόλεμο τα χνώτα σας, μυρίζουν
που παίζετε τη γάτα με τον ποντικό
κ’ έχετε στημένη και τη φάκα
δικοί σας στα παιχνίδια οι διαιτητές
οι ένορκοι στα έδρανα ʺπιασμένοιʺ
εσείς εισαγγελείς και δικαστές
τυφλή η Θέμιδα και αλυσοδεμένη.
Ουέ! Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές
στο ʺάρον-άρον!¨ μονιασμένοι
έχετε στημένο το Σταυρό
και νίπτετε τας χείρας σας Πιλάτοι
με το αίμα αθώων και φτωχών
σ’ όλα της γης τα μήκη και τα πλάτη.
Ε! σεις οι κραταιοί της γης
οι πλανητάρχες
που αποπλανάτε τους λαούς
τάζοντας ʺλαγούς με πετραχήλιαʺ
που αχόρταγοι μοιράζετε τη γη
και ούτ’ ένα ψίχαλο απ’ το τραπέζι
δεν πέφτει να πάρουμε οι φτωχοί
που όποτε το τραβάει η όρεξή σας
πίνετε και το αίμα μας ζεστό
σε μια δεξίωση εμπόλεμη φτιαγμένη.
Τη σκιά μας δεν την είδαμε ποτέ
δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα
στον ίσκιο σας σαν κίτρινα φυτά
ψάχνουμε το χρώμα της ελπίδας
κ’ εσείς σε ένα ʺκαζίνοʺ μυστικά
με μία τράπουλα σημαδεμένη
σε παρασκήνια διπλωματικά
κορώνα-γράμματα παίζετε τη ζωή μας
σε μία τσόχα που βρωμάει απανθρωπιά
με αποτσίγαρα στο σώμα μας σβησμένα
αποπνικτικός της απάτης ο καπνός
δάκρυ στα μάτια η ελπίδα.
Ε! εσείς οι παραδόπιστοι της γης
Κροίσοι και κερδοσκόποι
που προσκυνάτε το χρήμα σαν θεό
και έχει η τσέπη σας καβούρια
πάρτε, μωρέ, τον κόσμο αγκαλιά
στο χέρι σας είναι ν’ αλλάξει η ζωή μας
να πλημμυρίσει η γη από χαρά
να βγει κροκάτο το φεγγάρι
για όλους ο ήλιος την αυγή.
Κάντε μας, μωρέ, αυτή τη χάρη
και πάρτε μας και την ψυχή
(ο διάολος που να σας πάρει..)
Έχουμε κ’ εμείς απ’ τον πλανήτη μερτικό
ένα αντίδωρο απ’ τ’ ολόγιομο φεγγάρι
μία ανάσα από γαλάζιο ουρανό
ένα λεπτό χαράς από του ήλιου το ρολόι.
Ε! εσείς οι ʺεπίγειοι θεοίʺ
οι θαυματοποιοί και μάγοι
με κόλπα στην παγκόσμια σκηνή
και ταχυδακτυλουργικά τερτίπια
οι υποσχέσεις σας ακάλυπτες επιταγές
χωρίς αντίκρισμα και ίχνος ευθιξίας
βαρήκοοι σε κάθε απέλπιδα φωνή
που δεν ιδρώνει το αυτί σας
με χέρια πλασμένα να μην κάνουν το καλό
βρεγμένα με το αίμα των αθώων
βαμμένα με το αίμα των λαών
στο κακό δεν βάζετε τελεία
της ελευθερίας αιώνιοι βιαστές
ερωτευμένοι με την εξουσία
της Δημοκρατίας εραστές
ληστές της λαϊκής κυριαρχίας.
Δε λέω, αναμάρτητος δεν είναι κανείς
όμως, με προσευχή και με νηστεία
απ’ το πρωί ως το βράδυ στη δουλειά
και την Κυριακή στην εκκλησία
ε, αυτό πια πάει πολύ
να μας βάζετε και τιμωρία.
Ε! ’σεις οι πολεμοχαρείς της γης
κ’ αιμοσταγείς ʺπροστάτεςʺ
Τούτη την άνοιξη τ’ αηδόνια
στο Κίεβο δεν κελαηδούν
τις γκρεμισμένες τους φωλιές τα χελιδόνια
στα σύρματα μοιρολογούν
κ’ οι πελαργοί δεν βρίσκουν τόπο
στο ένα πόδι να σταθούν.
Ρουκέτες σκοτώνουνε τ’ αστέρια
άψυχος ο Αυγερινός στον ουρανό
η Πούλια κρύφτηκε απ’ τον τρόμο.
Τούτο το Πάσχα καραβάνια
με το σταυρό στον ώμο η προσφυγιά
αναπαράσταση στο θείο δράμα
οι μάνες σ’ έναν άλλο Γολγοθά
όλη τους η ζωή σε μια βαλίτσα
κ’ ένα μωρό στην αγκαλιά
ρίχνουν ξοπίσω ένα βλέμμα
απελπισίας, στα ερείπια, στερνό.
Χάρτινες οι ευχές χωρίς ελπίδα
έγινε συνήθεια πλέον το κακό
δύστυχες ψυχές χωρίς πατρίδα
η αλληλεγγύη στα σύνορα παρηγοριά.
Αιμορραγεί η γη σ’ όλα τα μέρη
και αίμα δεν έχει να δώσει ο ουρανός.
Φτάνει! Γίνανε κόκκινες οι λάσπες
οι χωματόδρομοι της βίας, οχετός
τα θύματα μένουν άταφα στη μνήμη
όχι πια άλλους σκοτωμούς
στα χέρια σας είναι η ζωή μας
μη μας πατάτα άλλο στο λαιμό.
Για το Θεό! αλλάξτε τις ειδήσεις
γιατί το αίμα κόκκινο ζεστό
τρέχει από την έγχρωμη οθόνη
πάνω στα χέρια μας, στα ρούχα
έβαψε το σαλόνι, μάτωσε η καρδιά
η αδιαφορία σας μας σκοτώνει
προ έξι βημάτων στο καθιστικό
θύματα μ’ εμάς και τα παιδιά μας
εσείς αυτουργοί και δολοφόνοι.
Μα, πού θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός
όπως γυρίζει η γη και το φεγγάρι
σε έναν του σύμπαντος χορό
στης ειρήνης αιώνια τους γύρους
και τότε πέντε φάσκελα αμοιβή
θα πάρετε από τις πέντε μας ηπείρους.
Με εκτίμηση αυτών που κάνετε
και με την ανάλογη τιμή
Β. Β.
Υ. Γ. Πάψετε τον πόλεμο, αλλιώςσταματήστε τη γη για να κατέβω
δεν σας μπορώ, θα πέσω στο κενό.
Ο Βασίλης Βλαχάκος, βραβευμένος Λάκωνας ποιητής και λογοτέχνης, ήταν δάσκαλος στο σχολείο της Καρίτσας στις αρχές της δεκαετίας του '70
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου