Ο Κώστας Γιαννακούρας ήταν δάσκαλος στο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καρίτσας
1971-72-73,1974-75-76
«Παπά εμείς δεν έχουμε,
οπότε είσαι ο απόλυτος άρχοντας του χωριού.
Άρχοντας σου λέω !!!!!
και πρόεδρος και δάσκαλος !!!!!!»
Ήταν 21 Σεπτεμβρίου 1971 όταν διορίστηκα δάσκαλος με σύμβαση στο χωριό Καρίτσα Λακωνίας. Μέχρι το Γεράκι πήγα με το ΚΤΕΛ. Από εκεί και πάνω, για την Καρίτσα, με πήραν και με πήγαν με τρακτέρ.
Δεν υπήρχε συγκοινωνία, ρεύμα και νερό στα σπίτια.
21 Σεπτεμβρίου 1974. Τρία χρόνια μετά ξαναπήγα στην Καρίτσα, δάσκαλος, αλλά τώρα με δικό μου μεταφορικό μέσο.
Με μια μηχανή HONDA και μια βαλίτσα πίσω, ξεκίνησα πρωί πρωί. 34 χλμ. ήταν. Τώρα ο διορισμός μου ήταν κανονικός.
Αυτή την ημέρα τη θυμάμαι γιατί ξεκίνησα με πολύ στενοχώρια, τόσο για τις φίλους μας Κυπρίους, όσο και γιατί με κράτησαν στο στρατόπεδο, μετά τη γενική επιστράτευση, μέχρι το τέλος Αυγούστου περίπου.
Μόλις πέρασα το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου της Καρίτσας, συνάντησα σχεδόν όλους τους άνδρες του χωριού να δουλεύουν στο δρόμο. Ήταν τότε η προσωπική εργασία κι ετοίμαζαν τους δρόμους για το χειμώνα.
Όταν με είδαν χάρηκαν. Ακούγοντας τις εγκάρδιες ευχές τους είδα στα πρόσωπά τους ένα πηγαίο χαμόγελο.
Η στενοχώρια μετριάστηκε.!!!!!
Πέρασαν λίγες ημέρες κι ένα πρωί ο ταχυδρόμος του χωριού σταμάτησε στο σχολείο. Πράγμα ασυνήθιστο.
Μου έφερε ένα συστημένο έγγραφο από τη Νομαρχία Λακωνίας.
Το άνοιξα και τι να δω !!!!!!!!!!! Ήταν ο διορισμός μου σαν πρόεδρος της Κοινότητας Καρίτσας.
Τότε ήταν, σαν να άνοιξε η γη κάτω από τα πόδια μου.
Σκέφτηκα !!!!!! Μέχρι το μεσημέρι δάσκαλος !!!!!! Από το απόγευμα και μετά πρόεδρος.!!!!!! Γραμματέας δεν υπήρχε.!!!!!! Ποιος θα γράφει τα έγγραφα;;;; Ποιος το Ληξιαρχείο;;;;
Σχόλασα και πήγα στο σπίτι του παπά που έμενα. Βγήκα στη βεράντα κι άρχισα να συλλογίζομαι. Να βάλω στο μυαλό μου τα πράγματα σε μια τάξη.
Τότε ακούω μια φωνή από το δρόμο.
Ήταν ο μπάρμπα Μήτσος. (Νομίζω έτσι τον έλεγαν).
Ο μπάρμπα Μήτσος άρχισε να φωνάζει δυνατά για να τον ακούσει μια γειτόνισσά μου. Ήταν ερωτευμένος μαζί της. Έτσι μου είχαν πει. Αυτή όμως δεν τον ήθελε.
- Δάσκαλε ε ε ε ε !!!!!! Ποιος τη χάρη σου !!!!! Παπάς, πρόεδρος και δάσκαλος είναι οι αρχές του τόπου !!!!!
Παπά εμείς δεν έχουμε, οπότε είσαι ο απόλυτος άρχοντας του χωριού.
Άρχοντας σου λέω !!!!! και πρόεδρος και δάσκαλος !!!!!!
- Άρχοντας, κύριε Δημήτρη, σε ξένο σπίτι και με μισθό πείνας, γίνεται ;;;;;; Δε γίνεται. !!!!!!!!
- Αυτά δεν έχουν σημασία.!!!!! μου λέει. Σημασία σήμερα έχει η δόξα και η εξουσία.!!!!!!!
Έφυγε ο μπάρμπα Μήτσος αλλά η κοπελιά δε βγήκε να τον δει.!!!
Προσαρμόστηκα στα νέα μου καθήκοντα κι όλα πήγαιναν καλά.
Μπαίνοντας ο χειμώνας, κάποιο βράδυ, ένιωσα σαν ΥΠΟΥΡΓΟΣ. Διόρισα κι όρκισα νέο γραμματέα της Κοινότητας. Το Γιώργη το Λάμπρο. Έτσι απαλλάχτηκα από τα χαρτιά της Κοινότητας.
Ήρθε η άνοιξη. Οι κάτοικοι της δώθε γειτονιάς φύτεψαν κηπευτικά.
Υπήρχαν δυο βρύσες με τρεχούμενο νερό. Όσο νερό περίσσευε, πήγαινε σε μια μικρή δεξαμενή κι από εκεί με τη σειρά του ο καθένας θα πότιζε.
Ένα βράδυ πριν μπω στο μαγαζί του Λεωνίδα, άκουσα από μέσα φασαρία.
Μπαίνοντας μέσα , σταμάτησαν οι φωνές και ο πιο ψύχραιμος μου λέει: Α.!!!! Ήρθες δάσκαλε ; Κάτσε να τ’ ακούσεις κι εσύ.
Το χωριό έχει πρόβλημα. Η κυρία τάδε (δε θυμάμαι το όνομά της) πηγαίνει κρυφά, βγάζει το παλούκι από τη γούρνα ( την τάπα από τη δεξαμενή) ποτίζει κάθε ημέρα τα κηπευτικά της και τα δικά μας κοντεύουν να ξεραθούν.!!!!
Φώναξα αμέσως τον αγροφύλακα, του έδωσα οδηγίες και το ζήτημα λύθηκε.
Πίσω από τον πάγκο του μαγαζιού του καθόταν σε μια καρέκλα ο Λεωνίδας.
- Μη στενοχωριέσαι δάσκαλε, μου λέει. Κοντεύουν να έρθουν οι κοινοτικές εκλογές. Θα βάλω για πρόεδρος και θα βγω.!!!! Δε θα βγω;;;;;; και τότε ο κάθε κατεργάρης θα κάτσει στον πάγκο του.
- Χα χα χα !!!!!! ακούγεται μια φωνή από πίσω μου. Ο πρώτος κατεργάρης Λεωνίδα είσαι εσύ !!!! Έχεις κιόλας κάτσει στον πάγκο σου !!!!!
Το μαγαζί όλο έσκασε στα γέλια.
- Καλά α α !!!! Καλά α α !!!! γελάτε εσείς !!!! Είμαστε περισσότεροι στη δώθε γειτονιά. Βγάζουμε πρόεδρο. Εάν δε με ψηφίσετε, τότε καλύτερα είναι να ψηφίσετε το γέρο Μπάλα από την πέρα γειτονιά, να σας φτιάξει από μια μαγκούρα του καθενός να την έχετε για τα ζωντανά σας.
- Χα χα χα !!!!!! ακούγεται μια φωνή από πίσω μου. Ο πρώτος κατεργάρης Λεωνίδα είσαι εσύ !!!! Έχεις κιόλας κάτσει στον πάγκο σου !!!!!
Το μαγαζί όλο έσκασε στα γέλια.
- Καλά α α !!!! Καλά α α !!!! γελάτε εσείς !!!! Είμαστε περισσότεροι στη δώθε γειτονιά. Βγάζουμε πρόεδρο. Εάν δε με ψηφίσετε, τότε καλύτερα είναι να ψηφίσετε το γέρο Μπάλα από την πέρα γειτονιά, να σας φτιάξει από μια μαγκούρα του καθενός να την έχετε για τα ζωντανά σας.
Ήρθαν οι εκλογές και βγήκε. Έγινε η παράδοση - παραλαβή.
Μου έλειπαν τρεις κασμάδες, δυο τσάπες και μια τσουγκριάνα.
Μου τα χάρισε ο νέος πρόεδρος. Δεν τα πλήρωσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου