«Αν
μας έμαθε ένα πράγμα η Κατερίνα αυτό ήταν να προχωράμε μπροστά, να
βάζουμε στόχους και να τους επιτυγχάνουμε χωρίς όμως να λησμονούμε και
να είμαστε περήφανοι για την καταγωγή και τον τόπο μας.»
Μπορεί η ίδια να μην είναι πια εν ζωή παρόλα αυτά η Κατερίνα Ροζακλή, λάτρης της ελληνικής κουλτούρας, των ελληνικών γραμμάτων και πάνω από όλα της ελληνικής γλώσσας, εξακολουθεί – εν απουσία της – αλλά με την αρωγή της οικογένεια της και την στήριξη του Παλλακωνικού Συλλόγου ΝΑ να συμβάλλει στην διατήρηση και την διάδοση της ελληνικής γλώσσας, προσφέροντας μια υποτροφία που συνοδεύεται από χρηματικό ποσό σε φοιτητή ή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Φλίντερς στην Αδελαΐδα που διαπρέπει στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας.
«Η Κατερίνα ήταν η επιτομή του ελληνισμού. Λάτρευε την Ελλάδα και ήταν μια πολύ περήφανη Σπαρτιάτισσα. Μέσα από την υποτροφία αυτή, εκείνη κατορθώνει, παρά την απουσία της, να αφήσει το δικό της μικρό στίγμα στην ομογένεια που την μεγάλωσε και εμείς η οικογένεια της νιώθουμε ιδιαίτερη συγκίνηση που μπορούμε να συμβάλλουμε με τον τρόπο αυτό στην διάδοση των ελληνικών που εκείνη τόσο πίστευε και αγαπούσε», λέει στο «Νέο Κόσμο» η ξαδέλφη της, Κατερίνας, Δήμητρα η οποία την περασμένη Παρασκευή συγκινημένη παρέδωσε στον φοιτητή Steven Pavlovic το χρηματικό βραβείο στο πλαίσιο της ετήσιας εκδήλωσης του κέντρου ΛΟΓΟΣ, του πανεπιστημίου Φλίντερς που διοργανώνεται κάθε χρόνο σε συνεργασία με την Παμμακεδονική Ομοσπονδία της Νότιας Αυστραλίας.
Η Κατερίνα Σταυρούλα Ροζακλή γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1975 στην Αδελαΐδα από μετανάστες γονείς, τον Μιχάλη και την Παναγιώτα, που κατάγονταν από τα χωριά Καρίτσα και Παρόρι Λακωνίας.
Έξυπνη, δυναμική και δραστήρια, η νεαρή Σπαρτιάτισσα, σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αδελαΐδας και μοντέρνα Ελληνικά στο Φλίντερς όπου και αποφοίτησε με άριστα. Κατόπιν εργάστηκε στο γραφείο της Εισαγγελικής Διεύθυνσης Αδελαΐδας ενώ ήταν μητέρα δύο νεαρών κοριτσιών.
Στα 23 της μόλις χρόνια η νεαρή Ελληνοαυστραλή έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας και μέλος του Κέντρου Ελληνικών ΛΟΓΟΣ του πανεπιστημίου Φλίντερς.
«Αγαπούσε την δουλειά της, και είχε έντονο μέσα της το αίσθημα της δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα ήταν αφοσιωμένη στην οικογένεια της και τους φίλους της ενώ ποτέ δεν έπαψε να νιώθει απεριόριστη περηφάνια για την καταγωγή της η οποία ήταν βαθιά χαραγμένη μέσα της. Συνάμα, έκανε τα πάντα ώστε να εμπνεύσει τις δύο κόρες της να αγαπήσουν την Ελλάδα και να μάθουν και εκείνες να μιλούν και να χορεύουν ελληνικά».
Τον Ιούλιο του 2018 η Κατερίνα έχασε την πολυετή μάχη με τον καρκίνο αλλά όπως λένε οι συγγενείς της, η μνήμη της παραμένει ζωντανή.
«Αν μας έμαθε ένα πράγμα η Κατερίνα αυτό ήταν να προχωράμε μπροστά, να βάζουμε στόχους και να τους επιτυγχάνουμε χωρίς όμως να λησμονούμε και να είμαστε περήφανοι για την καταγωγή και τον τόπο μας.
«Στόχος μας μέσα από αυτή την μικρή χειρονομία είναι να κρατήσουμε την μνήμη της και το πάθος της για τον ελληνισμό ζωντανά και να εμπνεύσουμε και άλλα νεαρά παιδιά να αγαπήσουν την Ελλάδα.
«Αυτό για εκείνη θα ήταν το καλύτερο δώρο», καταλήγει η Δήμητρα.
Αναδημοσίευση από «Νέο Κόσμο», ελληνική δισεβδομαδιαία εφημερίδα που εκδίδεται στην Αυστραλία, αρθρογράφος Θεοδώρα Μαϊου, 7 Νοε 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου