Κριτική βιβλίου: «οι Αετοί της Καρίτσας» του Βασίλη Γ. Βλαχάκου

Το βιβλίο «οι Αετοί της Καρίτσας» είναι το πρώτο πεζογράφημα μετά από εφτά ποιητικές συλλογές του Βασίλη Γ. Βλαχάκου, που παρουσιάζεται στη γενέτειρα των Αετών, στην αετοφωλιά-Καρίτσα, το Σάββατο 10 Αυγούστου και ώρα 7:45 μ.μ., από τον Ταξίαρχο ε.α. και εκπαιδευτικό κ. Αθανάσιον Στρίκον.

Πρόκειται για ένα αφηγηματικό βιβλίο, πέρα για πέρα αληθινό, βιωματικό, ζωντανό με καρδιά και ψυχή, ιδρώτα και αίμα, που τον πρόλογο γράφει και υπογράφει ο φιλόλογος με φιλοσοφική παιδεία και σοφία περίσσια, Δημήτρης Κατσαφάνας.

Τα εικονιζόμενα πρόσωπα στο εξώφυλλο, που ξεχώριζαν για τη μοναδικότητα, ιδιαιτερότητα και γενικά με την «οδύσσεια» ζωή τους στα ρουμάνια και με σειρήνες τα τροκάνια, «βίος και πολιτεία», έγιναν η αφορμή για να γραφτεί το βιβλίο.

Ο πρώτος, ο Μιχάλης, γνωστός με το παρανόμι «Ρουμάνος», μικρότερος από τον ετεροθαλή αδερφό του τον Κωνσταντή, «Κωσταντηρουμάνο» όπως τον έλεγαν για να τους ξεχωρίζουν, παρανόμι που το κληρονό-μησαν από τον πατέρα τους Γιάννη Μαλαβάζο-Ρουμάνο, καθώς τον περισσότερο καιρό τον περνούσε με τα γιδοπρόβατα στα ρουμάνια.

Δυο αδέρφια, που θύμιζαν πρόσωπα από τη μυθολογία, με κοινά χαρακτηριστικά την υπερβολική σωματική τους διάπλαση και υπερφυσική τους δύναμη, σωστοί γίγαντες, μα δυο διαφορετικοί χαρακτήρες, καθώς ο «Ρουμάνος» πότε γινόταν διάβολος και πότε άγγελος, όπως είχε πει και ο Καραϊσκάκης για τον εαυτό του, με τις εκρήξεις του και τις αγαθοεργίες του ήταν ένας σκληρός με καρδιά μαρουλιού.

Αίαντας, κατσικοκλέφτης, «γυναικοαρπαχτής», σαν είχε αρπάξει εφτά ή οχτώ γυναίκες, και ο ίδιος δεν θυμόταν ακριβώς πόσες, από διπλανά χωριά, που τις έκοβε στον ώμο και μετά από ώρες ποδαρόδρομο τις πήγαινε πεσκέσι κάθε φορά και σε έναν υποψήφιο γαμπρό, καθότι δεν τις έδιναν τα γονικά τους, ή δεν ήθελαν και οι ίδιες να πάνε στην Καρίτσα, ή και σε άλλα ορεινά και φτωχά χωριά της Κυνουρίας.

Όσο για τον «Κωσταντηρουμάνο», πότε Ηρακλής με τους κατά παραγγελία άθλους του, και άλλοτε με τις αγαθοεργίες του ο καλός Σαμαρείτης.

Οι ιστορίες τους μοναδικές, ξεχωριστές, φανταστικές, απίστευτες.

Τον «Ρουμάνο» που τον πέρασαν δυο σφαίρες από τον ένα ώμο στον άλλο, αν και ξεμάτωσε, περπάτησε όλη τη νύχτα στα βουνά και όλη την άλλη ημέρα και ξέφυγε από το απόσπασμα, και ο «Κωσταντηρουμάνος» που τον χτύπησε κεραυνός, του έκαψε ρούχα και παπούτσια, το σώμα του έγινε μαύρο όπως το κάρβουνο, κι ενώ οι γιατροί τον είχαν ξεγραμμένο, αυτός μετά από ημέρες συνήλθε και έζησε. Υπερίσχυσαν και οι δύο των νόμων της Φύσης, γιατί την είχαν μέσα τους και αυτή τους είχε στην αγκαλιά της.

Ένα βιβλίο 328 σελίδων, με 93 κεφάλαια από τα κατορθώματα και ανδραγαθήματα των Αετών-Ρουμάνων, με ιστορίες Αετών και Αετόπουλων και πράξεις «αετονύχηδων», φωτογραφίζει και απαθανατίζει με τα πρόσωπα μια εποχή, και με την εισαγωγή και το οδοιπορικό του συγγραφέα οδηγεί τον αναγνώστη βήμα-βήμα, σελίδα-σελίδα κεφάλαιο-κεφάλαιο στον επίλογο, για να δει τους Αετούς στους ουρανούς.

Χρειάστηκε να περάσουν πενήντα χρόνια από τότε που γνώρισε νεο-διόριστος δάσκαλος στην Καρίτσα ο κ. Βλαχάκος τον «Ρουμάνο», για να εκδοθεί το βιβλίο, και τούτο για να του πει τις ιστορίες του, του είχε πει:

Θα σου ειπώ, δάσκαλε, ό,τι θυμάμαι, και μ' ό,τι σου πούνε κι άλλοι, αλλά πρόσεξε μην και κάμεις καμιά κουταμάρα και γράψεις βιβλίο όπως μου έχεις ειπωμένα, προτού φύγω από τη ζωή, γιατί τότες αν και δεν έχω ματώσει το χέρι μου με ανθρώπου αίμα, θα σε σκοτώσω. Και αν ακόμα δεν το μάθω και μου το ειπεί ο Άγιος Πέτρος, θα σηκωθώ από τον τάφο και αλίμονό σου…

Αφότου φύγω, λοιπόν, από τούτη την παλιοζωή γράψε ό,τι θέλεις.

Έτσι και έγινε. Ο κ. Βλαχάκος τήρησε αυτό, και τα γράφει στο βιβλίο όπως του τα είπε, όπως ακριβώς και άλλα που του αφηγήθηκαν άλλοι.