Ο καιρός στο χωριό μας

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Η Καλλιθέα στο Διαδίκτυο

Ένα θερμό καλωσόρισμα στην ιστοσελίδα της Καλλιθέας που εδώ και δυο μήνες πρωτοεμφανίστηκε στον παγκόσμιο ιστό.

Η ιστοσελίδα είναι υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Καλλιθέας (Ζαραφώνας) που εδρεύει στο χωριό. Σκοπός της είναι η προβολή του χωριού, η δραστηριότητα του Συλλόγου και η γενική ενημέρωση προς τον κόσμο. 

Ως μέσο που προωθεί κι αυτό τη λαογραφία του τόπου μας θα την παρακολουθούμε
με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Την ιστοσελίδα θα τη βρείτε στη διεύθυνση http://kallithealakonias.blogspot.com

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

54 χρόνια από γεγονότα και στοιχεία του Γερακίου όλα ενοποιημένα σε καινούργιο βιβλίο

Γρήγορης Κόντος και Στέλιος Χαγιάς
«Μοναδική ευκαιρία για τους Γερακίτες και κοντοχωριανούς να βρούνε λεπτομέρειες σχετικά με τους προγόνους τους»

Πολύτιμη προσθήκη στη βιβλιογραφία του τόπου μας αποτελεί το νέο βιβλίο «Γεννήσεις, Γάμοι και Θάνατοι Γερακίου 1860-1914», με επιμέλεια του Στέλιου Α. Χαγιά και Γρηγόρη Π. Κόντου.  

Το βιβλίο παρουσιάζει ολοκληρωμένο κατάλογο όλων των γεννήσεων, γάμων και θανάτων στο Γεράκι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που καλύπτει 54 χρόνια. Το βιβλίο, δημοσίευση των Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα, χορηγείται από τον Παλλακωνικό Σύλλογο της Νότιας Αυστραλίας  και παρουσιάζει μια μοναδική ευκαιρία για τους Γερακίτες και κοντοχωριανούς να βρούνε λεπτομέρειες σχετικά με τους προγόνους τους.

Δωρεάν αντίτυπα του βιβλίου έχουν  ήδη σταλεί από την ομάδα των Οικογενειακών Δέντρων στη βιβλιοθήκη του Παλλακωνικού Συλλόγου στην Αδελαΐδα, στη βιβλιοθήκη Γερακίου καθώς και στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ) στη Σπάρτη. Αντίγραφα στο ευρύ κοινό είναι διαθέσιμα, τιμή 45 ευρώ, απλά και μόνο για την κάλυψη των εξόδων εκτύπωσης. Για να παραγγείλετε το βιβλίο παρακαλούμε επικοινωνήστε με το Γρηγόρη Κόντο μέσω famtsp@hotmail.com

Παρακάτω ο  Γρηγόρης Κόντος περιγράφει τη διαδικασία της σύνταξης του βιβλίου:

Το έργο αυτό ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012, όταν βρέθηκα στο Γεράκι της Λακωνίας για ολιγοήμερες διακοπές και γενεαλογική έρευνα. Εκεί συναντήθηκα με τον ιερέα του χωριού, τον παπα-Γιάννη Χαραμή, και του ζήτησα να μου εξασφαλίσει πρόσβαση στα ληξιαρχικά βιβλία της εκκλησίας που γνώριζα πως κρατούσαν οι ιερείς του χωριού στο παρελθόν, προκειμένου να βρω πληροφορίες σχετικά με τους προγόνους μου. Ο παπα-Γιάννης στάθηκε ιδιαίτερα πρόθυμος και μου δάνεισε τα βιβλία για τις λίγες μέρες που θα βρισκόμουν στο χωριό.

Χωρίς να το περιμένω βρέθηκα μπροστά σε ένα θησαυρό μεγάλης τοπικής, λαογραφικής και γενεαλογικής αξίας. Τα βιβλία ήταν δύο και το μεν πρώτο ξεκινούσε από το έτος 1861 και κάλυπτε την περίοδο έως το 1914, ενώ το δεύτερο ξεκινούσε από το 1948 φτάνοντας ως το 2008! Η ψηφιοποίηση του αρχείου πραγματοποιήθηκε με μια ερασιτεχνική «κάμερα» κινητού.

Έστειλα το υλικό που είχε συγκεντρωθεί στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας των Οικογενειακών Δέντρων του Νοτίου Πάρνωνα (Family Trees of Southern Parnon) και άμεσα ξεκινήσαμε την ανάγνωση και αποδελτίωση του πρώτου βιβλίου σε ηλεκτρονικό αρχείο excel.

Η ανάγνωση των ονομάτων αποτέλεσε μια ιδιαίτερα επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία. Συχνά ήταν αδύνατη η ανάγνωση ονομάτων είτε λόγω του ότι είχαν σβηστεί με το πέρας του χρόνου είτε εξαιτίας της δυσανάγνωστης γραφής του 19ου αιώνα και των προβλημάτων στην ίδια τη χρήση της γλώσσας από αυτούς που τηρούσαν τα αρχεία. Η κακή κατάσταση των βιβλίων με τις λερωμένες ή κομμένες σελίδες δυσχέρανε ακόμα περισσότερο την όλη προσπάθεια.

Τα ονόματα, αφού διαβάστηκαν, γράφτηκαν με λατινικούς χαρακτήρες. Δεν έγινε οποιαδήποτε διόρθωση στην απόδοση επωνύμων και μικρών ονομάτων ώστε το αρχείο να διατηρεί την αυθεντικότητά του, και να καθίστανται εμφανείς τυχόν διαφοροποιήσεις κατά την πάροδο του χρόνου στην απόδοση των ονομάτων.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί η συμβολή του Στέλιου Χαγιά, ομογενούς της Αδελαΐδας, που ανέλαβε ολόκληρο, με ελάχιστη ουσιαστικά βοήθεια, το έργο της ανάγνωσης και μεταγραφής του αρχείου, καθώς και των υπολοίπων μελών της ομάδας των Οικογενειακών Δέντρων του Νοτίου Πάρνωνα, των Δημήτρη Κατσάμπη, Θανάση Σταματόπουλου και Γιάννη Γαβριήλ, και, βεβαίως, του Μιχάλη Σόβολου, φίλου που εργάζεται στα ΓΑΚ Λακωνίας.

Η μεταγραφή του αρχείου επανεξετάστηκε δύο φορές και ορισμένα τμήματά τρεις φορές· ωστόσο, εξαιτίας της κακής κατάστασης του αρχείου και της δυσκολίας που παρουσιάζουν πολλά ονόματα στην ανάγνωσή τους, ίσως να υπάρχουν ακόμη ορισμένα λάθη, τα οποία θα διορθωθούν σε επόμενη έκδοση.

Τουλάχιστον ενάμιση χρόνο διήρκησε η όλη διαδικασία μελέτης και αποδελτίωσης του.

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Πίνακες του Αντώνη Μαλαβάζου: Γυναίκες Αρ. 34

Ο Αντώνης Μαλαβάζος είναι καριτσιώτικης καταγωγής ζωγράφος, μόνιμος κάτοικος στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας. 

Ο ταλαντούχος συγχωριανός κάθε μήνα επιλέγει ένα από τα έργα του για ειδική παρουσίαση στα Καριτσιώτικα Νέα.

Οι πίνακες του Αντώνη προωθούνται υπό τη καλλιτεχνική του φίρμα
Adoni Art By Tony.

Για πληροφορίες σχετικά με προμήθεια και προσωπικά έργα, επικοινωνήστε μέσω:
andonimalavazos@gmail.com

Προηγούμενοι πίνακες από τον Αντώνη

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

«Πατρίς», «Ελληνίς», «Αυστραλίς»: Τα καράβια που μας έφεραν στην Αυστραλία


Ο Χρήστος Κατσάμπης από την Καρίτσα
στο κατάστρωμα του «Πατρίς» 1961
Του Θωμά Τσαμούρα


Περιόδους λάμψης αλλά και απαξίωσης έζησε η ελληνική κρουαζιέρα ξεκινώντας τα πρώτα βήματά της το 1954 όταν ο Ελληνικός Οργανισμός εγκαινίασε τις πρώτες κρουαζιέρες στα ελληνικά νησιά. Εκείνη την εποχή το λιμάνι του Πειραιά αντιπροσώπευε το ιδανικό σημείο απόπλου για τα κρουαζιερόπλοια που επισκέπτονταν τα ελληνικά νησιά, την ασιατική και την αφρικανική ήπειρο και ήταν κόμβος ταξιδίων για την ανατολική Μεσόγειο και μεταξύ των δημοφιλών τουριστικών προορισμών.Το 1963 ξεκινάει τη δραστηριότητά του ο Όμιλος Χανδρή. Ο Αντώνης Χανδρής συνδέει την Ελλάδα με την Αυστραλία με τα πλοία «Ελληνίς», «Αυστραλίς» και «Πατρίς». Εκείνα τα χρόνια τα πλοία αυτά εξυπηρετούν το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα της Ελλάδας προς την Αυστραλία. Από τα καταστρώματα αυτών των καραβιών πολλά δακρυσμένα μάτια είδαν για τελευταία φορά την Ελλάδα. Αυτά τα καράβια μετέφεραν χιλιάδες Έλληνες μετανάστες και κρατούν καλά φυλαγμένα τον πόνο, τα δάκρυα, την απελπισία που βίωσαν αυτοί οι άνθρωποι καθώς το καράβι τους μετέφερε σε ένα λιμάνι από όπου θα ξεκινούσε η οδύσσεια του καθενός!

Σήμερα φιλοξενούμε μια συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Άγγελος Μποροδήμος, μηχανικός του «Πατρίς», «Ελληνίς» και «Αυστραλίς», στον Θωμά Τσαμούρα, εκφωνητή του Ράδιο Σύμπαν της Αυστραλίας και επιβάτη του «Πατρίς» σε ηλικία 6 ετών!

Ο κ. Άγγελος Μποροδήμος που μένει στο Μεσολόγγι με συγκίνηση και αγάπη απηύθυνε θερμό χαιρετισμό στους μετανάστες που τελικά ρίζωσαν στη νέα πατρίδα. Ακόμα θυμάται τα δακρυσμένα μάτια και την αγωνία στα πρόσωπα αυτών που έφευγαν καθώς μπροστά τους απλωνόταν ένα αβέβαιο μέλλον.

Θ.Τ.: Κύριε Μποροδήμο, είμαι σίγουρος ότι η σημερινή εκπομπή θα φέρει δάκρυα στα μάτια πολλών μεταναστών καθώς θα θυμηθούν με νοσταλγία εκείνα τα δύσκολα χρόνια της μετανάστευσης. Πέστε μας, ποια ήταν η ειδικότητά σας στα καράβια αυτά;Α. Μπ.: Ήμουν μηχανικός, δόκιμος.

Θ.Τ.: Πόσα ταξίδια έχετε κάνει προς Αυστραλία;Α. Μπ.: Μια δεκαετία ολόκληρη. Από το 1959 έως το 1970.

Θ.Τ.: Θυμάστε να μας πείτε πότε ακριβώς ήρθε το «Aυστραλίς» στην Ελλάδα από Αμερική και πότε ξεκίνησαν τα ταξίδια προς Αυστραλία; Μάλιστα, έχω διαβάσει ότι το Αυστραλίς ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο επιβατικό πλοίο της Αμερικής!Α.Μπ.: Όλα ξεκίνησαν όταν η εταιρεία Χανδρή υπέγραψε συμφωνία να μεταφέρει μετανάστες από Ελλάδα προς Αυστραλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄60. Άρχισε τότε να αγοράζει καράβια. Τον Οκτώβριο του 1964 αγόρασε το «S.SAmerica» το οποίο και μετονόμασε «SS Australis». Οι επισκευές κράτησαν περίπου τρία χρόνια. Είχαν έρθει δύο καπεταναίοι Εγγλέζοι και ένας μηχανικός ο Τζον Πέτεν. Ο μπαρμπα-Γιάννης ο Πετρόπουλος ήταν αυτός που ανέλαβε το βαπόρι στην αρχή. Το καράβι ρυμουλκήθηκε από δύο μεγάλα Ολλανδικά βαπόρια στο λιμάνι του Πειραιά.

Θ.Τ.: Πέστε μας λίγα λόγια για το «Πατρίς».Α.Μπ: Το αγόρασε η εταιρεία Χανδρή το 1959. Το πήγαν για επισκευές και μετατροπή στο North Shields και μετά από τρεις βδομάδες το Πατρίς ανακαινίζεται και αποκτάει καμπίνες με δυνατότητα να φιλοξενήσει 1.000 επιβάτες στην τουριστική θέση και 36 θέσεις για επιβάτες πρώτης κατηγορίας. Αμέσως μπαίνει στη γραμμή Ελλάδα-Αυστραλία μεταφέροντας αμέτρητες χιλιάδες Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Συνολικά έκανε 91 ταξίδια στην Αυστραλία μεταξύ 1959 και 1975! Τo παρθενικό του ταξίδι στην Αυστραλία ξεκίνησε από Πειραιά στις 14 Δεκεμβρίου 1959 μέσω της διώρυγας του Σουέζ , Τζιμπουτί στο λιμάνι της Δυτικής Αυστραλίας Fremantle, στη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ όπου έφθασε στις 9 Ιανουαρίου 1960.

Θ.Τ.: Κάποια εμπειρία που έχει μείνει ζωντανή στη μνήμη;Α. Μπ.: Θυμάμαι χαρακτηριστικά δυο νέους, ο ένας από τα Τρίκαλα και ο άλλος από την Καρδίτσα. Ήταν και οι δύο στις κουπαστές. Εγώ είχα πάει να ελέγξω όταν είδαν τον έναν να έχει κρεμαστεί, έτοιμος να πηδήξει. Κατάφερα και τον τράβηξα… Τον άρπαξα από τα μαλλιά. Την ώρα εκείνη έφυγε ο άλλος και πήδηξε μέσα στο νερό. Ειδοποίησα τη γέφυρα και οι ναύτες κατέβηκαν και τον σώσανε. Ευτυχώς το παλικάρι δεν πνίγηκε… Αξέχαστα όλα αυτά. Ο κόσμος ήταν φοβισμένος, ένιωθε πως ξεριζώνεται. Αισθάνονταν ότι πήγαιναν προς το θάνατο. Οι περισσότεροι έβλεπαν το μέλλον αβέβαιο και δεν ξέρανε ποια θα ήταν η κατάληξή τους. Πάντως μπορώ να πω, ότι όλο το πλήρωμα, είμαστε περίπου 170 άτομα, τους συμπονούσαμε αυτούς τους ανθρώπους.

Θ.Τ. Το «Αυστραλίς» πώς το συγκρίνεται με το «Πατρίς»;Α. Μπ: Δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Το «Αυστραλίς» ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο υπερωκεάνιο της Αμερικής την εποχή που το αγόρασε ο Χανδρής και το έφερε στην Ελλάδα. Το «Πατρίς» ήταν πολύ πιο μικρότερο και δεν είχε την τεχνολογία του «Αυστραλίς». Επίσης το «Πατρίς» είχε ένα πρόβλημα από το σχεδιαστή του. Όταν ταξίδευε έπρεπε να προσέχουμε γιατί υπήρχε κίνδυνος να πάρει φωτιά στο μηχανοστάσιο. Μάλιστα, ο Άγγλος που σχεδίασε το «Πατρίς» προσπάθησε μια ολόκληρη ζωή να βρει τη βλάβη, αλλά δεν τα κατάφερε.

Θ.Τ. Πότε και γιατί σταμάτησαν να μεταφέρουν μετανάστες τα καράβια αυτά;Α. Μπ: Η χρήση των υπερωκεάνιων άρχισε να τερματίζεται με την εξέλιξη των αεροπορικών συγκοινωνιών. Από τη δεκαετία του 1970 άρχισαν σιγά-σιγά να αποσύρονται και να μετατρέπονται σε ποντοπόρα κρουαζιερόπλοια στο νέο τουριστικό κλάδο που ανθεί έως σήμερα.

Θ.Τ.: Τι απέγιναν αυτά τα τρία καράβια;Α.Μπ.: Το «Πατρίς» το πήρε η εταιρεία «Καραγιώργης» το 1979, και έκανε για ένα διάστημα δρομολόγια Πάτρα-Ιταλία. Στη συνέχεια το πούλησαν στους Ασιάτες, και μαζί με το «Ελληνίς» διαλύθηκε το 1987 στο Πακιστάν….
Το «Αυστραλίς» βρίσκεται στους Κανάριους Νήσους… Κομμένο στα δύο διαλύεται σιγά-σιγά από τα κύματα του Ατλαντικού.

Πηγή: «Νέος Κόσμος» αυστραλιανή ελληνόφωνη εφημερίδα

Το υπερωκεάνιο Πατρίς όπως αναχωρεί το πλοίο από το λιμάνι του Πείραιά. Οι σκηνές είναι από την ελληνική τανία «Μέχρι το Πλοίο» του 1966.  Στο τέλος η φωτογραφία είναι από την πρωτότυπη κάρτα του πλοίου.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Οι «Γερόλυκοι» του Τάκη Χρόνη τραγουδάνε: Με γέρασε η ξενιτιά


Το μουσικό συγκρότημα «Οι Γερόλυκοι» του συγχωριανού Τάκη Χρόνη πρόσφατα δημοσίευσε στο YouTube το τραγούδι «Με γέρασε η ξενιτιά», το υπέροχο ρεμπέτικο από το 1948, στίχους και μουσική, του Απόστολου Καλδάρα. 

 Ο Τάκης που εδώ και πολλά χρόνια είναι μόνιμος κάτοικος της Δράμας, όπου είναι και πιο γνωστός ως Παναγιώτης, γεννήθηκε στην Καρίτσα και μεγάλωσε στο Γεράκι.


Από τα παλιά χρόνια η «ξενιτιά» αποτελεί κεντρικό φαινόμενο από τη ζωή στα μέρη μας. Δημογραφικοί, οικονομικοί και άλλοι λόγοι οδήγησαν συχνά στην απομάκρυνση των χωριανών από την πατρική γη και το οικογενειακό σπίτι.


Σε αυτή την απόδοση οι Γερόλυκοι μας θυμίζουν τα σπαραξικάρδια συναισθήματα που συχνά προκαλούσε αυτή η εμπειρία.

Με γέρασε η ξενιτιά και λιώνει τη ζωή μου δεν την αντέχω, αχ μάνα μου, φθείρεται το κορμί μου.

Η ξενιτιά έχει καημούς, τα πιο πολλά φαρμάκια διώχνει παιδάκια απ’ τη ζωή και λιώνει τα κορμάκια.
Θα φύγω, μάνα μ’, δεν μπορώ, κοντά σου θα γυρίσω κι από τον καημό της ξενιτιάς, μάνα μου, να γλιστρήσω.

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Η εφαρμογή της Google «Street View» και στην Καρίτσα

http://www.instantstreetview.com/2embahz3u4folz27kzo4z0
Αυτή την εβδομάδα η Google εγκαινίασε το Street View στην Ελλάδα, το οποίο στην πρώτη του φάση καλύπτει 60 - 70% της χώρας. Ευχάριστη είναι η έκπληξη για μας να δούμε το χωριό μας μέσα από τη πρώτη στιγμή.   

Έτσι η απόγονοι Καριτσιώτες ανά τον κόσμο μπορούν πλέον μέσω των Χαρτών Google να απολαμβάνουν ακριβείς εικονικές και περιηγήσεις τόσο στο χωριό όσο και στην πατρίδα, με εικόνες από κάμερες 360°. Ο εικονικός περίπατος δείχνει πανοραμικές φωτογραφίες όπως ακριβώς θα βλέπαμε από τη διαδρομή αν οδηγούσαμε αυτοκίνητο.  Περιλαμβάνει όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις, μνημεία με πολιτιστική και ιστορική σημασία, τοπία σπουδαίας φυσικής ομορφιάς, καθώς και σειρά δημοφιλών τουριστικών προορισμών.

Για εμάς η περιήγηση ξεκινάει στην πλατεία του χωριού και μπορεί να πάρει την ανηφόρα μέχρι του Νταρίβα ή να ακολουθήσει το δημόσιο δρόμο μέχρι το Γεράκι.  Στη διαδρομή μπορούμε να δούμε πολλές και όμορφες  εικόνες από κάθε προσανοτολισμό. Προχωρούμε με κλικ  προς την κατεύθυνση που δείχνει το βέλος, κάνουμε χρήση της αγκύρωσης και του συρσίματος για να αλλάξουμε πορεία και να δούμε άλλες όψεις της πανοραμικής.  Στο κάτω αριστερό άκρο της οθόνης υπάρχει βοηθητικός χάρτης που απεικονίζει το δρόμο που βρισκόμαστε. Κάνοντας κλικ  σε κάποιο άλλο κομμάτι του δρόμου μετακινούμαστε αμέσως στο συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής.

Ποδόσφαιρο: Κάστρο Γερακίου 4 Ένωση Ατυνομικών 2

Φιλικός αγώνας πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 7 Ιουνίου 2014, στο γήπεδο Γερακίου ανάμεσα στην τοπική ομάδα «Κάστρο» και την Ένωση Αστυνομικών Λακωνίας.

Ο Χρήστος Μπαλαμπάνος γράφει το παιχνίδι ήταν αρκετά καλό παρά τη ζέστη που επικρατούσε και δημιουργήθηκαν αρκετές φάσεις και στις δύο εστίες.
Η ομάδα των Αστυνομικών έδειξε πολύ καλά στοιχεία και είχε καλούς ποδοσφαιριστές που με τις κινήσεις τους εντυπωσίασαν τους φιλάθλους που παρακολουθούσαν το παιχνίδι.
Για την ιστορία, η ομάδα του Γερακίου νίκησε με σκορ 4-2, και σκόραραν οι: 2 ο Παναγιώτης Πουλημένος, Τάκης Βλάχος και Λάμπρος Λάμπρου, για την ομάδα της Αστυνομίας σκόραραν οι: Γιώργος Λυμπέρης και Ανέστης Μπατιστάκης.
Μετά το τέλος του αγώνα η Διοίκηση του «Κάστρου» Γερακίου κέρασε τους ποδοσφαιριστές της Αστυνομίας σε καφετέρια του χωριού.

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Φωτογραφία του μήνα Ιουνίου 2014: Τρία Καριτσιωτάκια στην Ακρόπολη

Η φωτογραφία του μήνα Ιουνίου 2014 απεικονίζει τρία Καριτσιωτάκια στην Ακρόπολη τον Οκτώβριο του 1961, τις τελευταίες μέρες πριν αναχωρήσουν με τη μητέρα τους επί του υπερωκεάνειου «Πατρίς» να πάνε στον πατέρα τους που είχε μεταναστεύσει στην Αυστραλία 3 ½ χρόνια νωρίτερα. Είναι τα παιδιά του Βαγγέλη και της Παναγιώτας Κατσάμπη: η Γεωργία, 12 χρονών, ο Δημήτρης, 9 χρονών, και ο Γιάννης, 11 χρονών.

Τη φωτογραφία παραχώρησε ο Δημήτρης Κατσάμπης.

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Αντάμωμα των Μαρουδαίων στο παραδοσιακό βοσκοτόπι

Για άλλη μία χρονιά, την Κυριακή 1η Ιουνίου 2014, όλοι όσοι έχουν ρίζα από το γερακίτικο σόι των Μαρουδαίων μαζεύτηκαν στο Μαρουδαίικο Πηγάδι, το παραδοσιακό βοσκοτόπι των προγώνων τους.

Ο Χρήστος Μαπαλαμπάνος αναφέρει γύρω στα 120 άτομα γιόρτασαν μαζί αυτή την συνάντηση κάτω από την σκιά του παμπάλαιου πλάτανου.

Στα πλαίσια αυτής της γιορτής διοργανώθηκαν και διάφοροι αθλητικοί αγώνες. Έτσι, οι μικροί αγωνίστηκαν στη σομάδα, στο δρόμο των 100μ., και στην τσουβαλοδρομία. Οι μεγάλοι είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν στη σομάδα, στη σκοποβολή και στη διελκυστίνδα. Επίσης έγινε διαγωνισμός γυναικών και αντρών στη μακαρονοφαγία.

Στο τέλος των αγωνισμάτων έγινε απονομή μεταλλείων στους 3 πρώτους από κάθε άθλημα.

Κατόπιν όλοι κάθισαν κάτω από τον πλάτανο και γεύτηκαν τα φαγητά που ο καθένας είχε φέρει από το σπίτι του.

Ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Πήτερ Μαρουδάς με τον γιο του Νίκο, την νύφη του Άντζελα και την εγγονή του Μαίρη που από την Αμερική βρέθηκαν στη συνάντηση.

Δυστυχώς φέτος δεν υπήρχε μουσική και χορός λόγω πένθους.

Η συλλογική επιθυμία της ευρύτερης οικογένειας είναι και του χρόνου να όλοι να είναι καλά, να συνεχίσουν την παράδοση και να πραγματοποιήσουνε άλλη μία τέτοια συνάντηση.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Γεράκι, το καύχημα του Πάρνωνα

Του Βαγγέλη Στεργιόπουλου
Travel.in.gr


Στους πρόποδες του Πάρνωνα και σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων ανατολικά της Σπάρτης, σε μια περιοχή όπου καλλιεργούνται ως επί το πλείστον ελιές, βρίσκεται ο «Μικρός Μυστράς» της Λακωνίας, το ιστορικόΓεράκι.

Περίτεχνα σπίτια και αρχοντικά, πλακόστρωτα σοκάκια, μνημεία μεγάλης αξίας, παραδοσιακά καφενεία και μια όμορφη πλατεία στολίζουν τη γραφική κωμόπολη, που κατέχει τη θέση του ομώνυμου μεσαιωνικού οικισμού, αλλά και των Γερονθρών (ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται σε λόφο πάνω από το Γεράκι). Οι Γερόνθραι ήταν πόλη των Αχαιών στη Λακωνία, που κατακτήθηκε και αποικίστηκε από το σπαρτιάτη βασιλιά Τήλεκλο.

Το Γεράκι φημίζεται για τη μακρά παράδοσή του στην οικιακή υφαντουργία. Τα ονομαστά «γερακίτικα κιλίμια», που υφαίνονται στο χαρακτηριστικό «όρθιο αργαλειό», ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία των σχεδίων τους, την ποικιλία των χρωμάτων και των διακοσμητικών μοτίβων τους, την ιδιαίτερη τεχνική τους, που μεταλαμπαδεύεται έως σήμερα αναλλοίωτη από γενιά σε γενιά.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το παλαιότερο σωζόμενο υφαντό του Γερακίου χρονολογείται στα μέσα του 17ου αιώνα, ενώ τα γερακίτικα χαλιά αναφέρονται σε προικοσύμφωνα διαφόρων περιοχών της Πελοποννήσου ήδη από το 18ο αιώνα.

Στα εξαίρετα θρησκευτικά μνημεία του Γερακίου συγκαταλέγονται οι εκκλησίες της Κοίμησης της Θεοτόκου, του Αγίου Αθανασίου (με τοιχογραφίες 13ου-14ου αιώνα), του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου (με τοιχογραφίες 13ου-15ου αιώνα), της Ευαγγελίστριας (με τοιχογραφίες 12ου-13ου αιώνα), του Αγίου Σώζοντος (με τοιχογραφίες 12ου-13ου αιώνα) και του Αγίου Νικολάου (με τοιχογραφίες 13ου αιώνα).

Μια ξεχωριστή ενότητα αποτελεί το μεσαιωνικό κάστρο του Γερακίου, που δεσπόζει σε γειτονικό λόφο με πανοραμική θέα. Το κάστρο οικοδομήθηκε το 13ο αιώνα, όταν η περιοχή είχε παραχωρηθεί στο φράγκο βαρόνο Γκυ ντε Nιβελέ, μετά τη Δ' Σταυροφορία. Στα κατοπινά χρόνια πέρασε στην κυριαρχία των Βυζαντινών, των Τούρκων και των Ενετών.

Λείψανα τειχών και κτιρίων, καθώς και ιστορικές βυζαντινές εκκλησίες, εντυπωσιάζουν τους λάτρεις της ιστορίας και του πολιτισμού. Ακολουθώντας το μονοπάτι προς την κορυφή του κάστρου, οι επισκέπτες συναντούν κατά σειρά την Αγία Αικατερίνη, με λιγοστές φθαρμένες τοιχογραφίες, την Αγία Παρασκευή, με έξοχη αρχιτεκτονική και ενδιαφέροντα ζωγραφικό διάκοσμο, τον Άγιο Δημήτριο, ερειπωμένο ναό με λιγοστές τοιχογραφίες, τη Ζωοδόχο Πηγή (Ελεούσα), με σημαντικές τοιχογραφίες, και, τέλος, τον Άγιο Γεώργιο, με μαρμάρινο τέμπλο, μοναδικό φράγκικο προσκυνητάρι και τοιχογραφίες 13ου-14ου αιώνα.

Στην κορυφογραμμή, στη διαδρομή προς τη θέση «Πέρα Εκκλησιές», βρίσκονται ο Προφήτης Ηλίας, με ζωγραφικό διάκοσμο συγγενή προς εκείνον της Ζωοδόχου Πηγής, τα Θεοφάνια και ο Ταξιάρχης, με σπάνια τοιχογραφία της Αλώσεως της Ιεριχούς.

Στην ευρύτερη περιοχή του Γερακίου βρίσκονται τα χωριά Καλλιθέα (με τη βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας), Καρίτσα («μπαλκόνι» της Λακωνίας με θαυμάσιο κλίμα) και Αλεποχώρι (παραδοσιακό χωριό με εξαίρετα δείγματα αρχιτεκτονικής).