«Η πορεία μας απέδειξε πόσο δυνατά είναι τα δεσμά μας και πόσο πολύ αξίζει να φυλάγουμε την παράδοσή μας ζωντανή.»
Μια μοναδική περιπέτεια στο χρόνο βίωσαν χθες οκτώ χωριανοί, αποφασίζοντας να ξαναζήσουν τη μαγεία του παρελθόντος. Η παρέα, που ηγήθηκε με αγάπη ο αγαπητός μπάρμπα-Δημητράκης Κατσάμπης από την Αυστραλία, σήκωσε ψηλά τη σημαία της παράδοσης και της αλληλεγγύης.
Ο στόχος τους ήταν πολύ απλός αλλά προκλητικός και δύσκολος σωματικά και ψυχικά. Ήθελαν να αναπαραστήσουν το προσκύνημα του Δεκαπενταύγουστου, όπως το έκαναν οι πρόγονοί μας για εκατοντάδες χρόνια, περπατώντας από το χωριό μας μέχρι την Έλωνα μέσα από το παλιό μονοπάτι που περνούσε από την Καρίτσα στον Κοσμά και στη συνέχεια στην Έλωνα. Αυτή είναι μια προσπάθεια που δεν είχε γίνει στο χωριό μας εδώ και πολλά χρόνια.
Ο στόχος τους ήταν πολύ απλός αλλά προκλητικός και δύσκολος σωματικά και ψυχικά. Ήθελαν να αναπαραστήσουν το προσκύνημα του Δεκαπενταύγουστου, όπως το έκαναν οι πρόγονοί μας για εκατοντάδες χρόνια, περπατώντας από το χωριό μας μέχρι την Έλωνα μέσα από το παλιό μονοπάτι που περνούσε από την Καρίτσα στον Κοσμά και στη συνέχεια στην Έλωνα. Αυτή είναι μια προσπάθεια που δεν είχε γίνει στο χωριό μας εδώ και πολλά χρόνια.
Στην ομάδα περιλάμβαναν την καθημερινή ηρωίδα, την Κωνσταντίνα Χαγιά, τον Μανόλη Μαλαβάζο που φέρνει πάντα χαμόγελα, το νεόνυμφο ζευγάρι, τον Λεωνίδα Μαλαβάζο με την αγαπημένη του Σαραντία Κολοβού, που ακτινοβολεί ζεστασιά, τη 13χρονη κοπελίτσα Αναστασία Χαντζή που φωτίζει τις καρδιές με τη θετική της ενέργεια, τη δυναμική Δέσποινα Τσολομίτη και το λαμπρό φως της παρέας, τον Γιώργο Τσολομίτη που ακολούθουσε με σθένος και αγάπη.
Ξεκινώντας το περπάτημα από την Καρίτσα γύρω στις 4:00 το απόγευμα, ακολούθησαν τα βήματα των προγόνων μας πάνω στο παλιό μονοπάτι προς τον Κοσμά. Πέρασαν από τον μαγικό τόπο στο Διάσελο, κατέβηκαν στου Σουρμπάνου, αντιμετώπισαν την απότομη ανάβαση προς το Μαζαράκι και απόλαυσαν την ομορφιά όλο γύρω από τη Λαμπραίικη Στέρνα.
Συνέχισαν την πορεία τους προς τη θέση «Σταυρός» και το Μνημείο των Πεσόντων. Από εκεί, πήραν τον δρόμο προς τον Κοσμά, και μετά από 11 ώρες περπάτημα, φτάσανε στον προορισμό τους στις 3:00 τα ξημερώματα, το μοναστήρι της Έλωνας. Αν και η πορεία ήταν γεμάτη προκλήσεις, η αίσθηση επιτυχίας που ένιωσαν δεν ήταν μόνο ατομική, αλλά και ως μια ενωμένη ομάδα, κάνοντας τους να αισθάνονται σαν να είχαν κατορθώσει κάτι σπουδαίο.
Το περπάτημα αυτό δεν ήταν απλά μια πεζοπορία, ήταν μια εμπειρία που ενίσχυσε τα δεσμά αναμεταξύ τους και τους έκανε να αισθάνονται περήφανοι για την κληρονομιά μας και το χωριό μας. Και παρόλο που ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος, η αγάπη, η φιλία και η αλληλεγγύη που βίωσαν στη διαδρομή τους, τους έκανε να αισθάνονται σαν να ζούσαν μια ευλογημένη περιπέτεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου