Η υπόθεση του επίμαχου κήπου στο Γεράκι το 1867

Το πρώτο στη σειρά από τα παλιά ενδιαφέροντα συμβόλαια του 19ου αιώνα, που έρχονται στο φως με επιμέλεια των «Οικογενειακών Δέντρων Νότιου Πάρνωνα».

Περίληψη:

Η υπόθεση του επίμαχου κήπου, όπου ο εναγόμενος Αντώνιος Δάρας  αναγνωρίζει τα δικαιώματα του ενάγοντος, Αγγελή Γερακού, να έχει πρόσβαση, να ποτίζει, ακόμη και νόμιμα να πουλήσει τον κήπο του στην Κάτω Βρύση, με μόνο περιορισμό τη μη μετακίνηση της διαχωριστικής μάνδρας, όπως αποτυπώθηκε σε συμβολαιογραφικό έγγραφο από τον Σωτήριο Α. Παπαγιαννόπουλο, συμβολαιογραφούντα ειρηνοδίκη Γερονθρών, στις 2 Ιουνίου του 1867.

Η μεταγραφή του πρωτότυπου χειρογράφου με επιμέλεια Νικόλαου Καλκάνη, Γρηγόρη Κόντου και Στέλιου  Χαγιά

Μετάφραση Δημήτρη Κατσάμπη και Νικόλαου Καλκάνη

 
Επίσημο κείμενο της υπόθεσης

Συμφωνητικόν

Εν Γεράκι του Δήμου Γερονθρών σήμερον την δευτέρα Ιουνίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εξηκοστού εβδόμου έτους ήμερα Παρασκευήν μετά μεσημβρίαν εμφανίσθησαν εν τη ενταύθα οικία του Ιωάννου Στάϊκου υπαγόμενη εις την ενορίαn του ιερού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εν η συμβολαιογραφώ και ενώπιων εμού του συμβολαιογραφούντος ειρηνοδίκου Γερονθρών, Σωτήριου Α. Παπαγιανόπουλου κατοικοεδρευόντος ενταύθα, οι κύριοι αφενός Αντώνιος Ιωάννη Δάρας, γεωργός, και αφετέρου Αγγελής Γέρακος γεωργοκτηματίας, κάτοικοι αμφότεροι ενταύθα, μη εξαιρεταίοι, των οποίων, την ταυτότητα μ' εβεβαιώσαν οι κάτωθι μνημονευόμενοι μάρτυρες, παρουσία των οποίων  εξήτησαν, αφού τους εξήγησα την έννοια του άρθρου 173 του οργανισμού τον δικαστηρίων, την σύνταξιν του παρόντος συμφωνητικού συμβολαίου, δι'ου μοι ήτησαν να εκθέσω ότι υπαρχούσης μεταξύ των,  του πρώτου ως ενάγοντος και του δευτέρου ως εναγόμενου, διαφοράς ενώπιον του Ειρηνοδίκου Χρυσάφων περί πληρωμής δραχμών δεκαπέντε αντίτιμου διαφόρων λίθων της μάνδρας της διαχωριζούσης τους εν τι θέσει Κάτω Βρύση όριον του χωριού Γεράκι υπάρχοντας  δύο  κήπους των, εφ'ης [ενν. της διαφοράς] η υπ' αριθμόν εκατόν ενενήκοντα έτους χιλιοστού οκτακοσιοστού εξηκοστού πέμπτου απόφαση μου, κατά πρώτον, και τελευταίον, η υπ αριθμόν εκατόν εβδομήκοντα εξ παρελθόντος  έτους, ομοία αυτής, επιβάλλη  τω εναγομένω  απαλλακτικόν όρκον, συνεβιβάσθησαν οικειοθελώς και απαρεμβάστως  ως εξής: η μνησθείσα μάνδρα ουν τω εφ' ω αύτη κείται τόπω να θεωρήται από τούδε και εις το εξής  ως ιδιοκτησία του ειρημένου Aγγελή Γερακού μη δυναμένου όμως να μεταβάλλη αυτήν από την κατάσταση εν η ήδη ευρίσκεται, να δύναται δε αύθις όποτε ήθελε ποτίσει τον δηλωθέντα κήπον του να διαθέτει δε αυτόν ακωλύτως, όπως βούλεται. ο δ' Αντώνης Ιω Δάρας παραιτούμενος  πάσης επί της μάνδρας αυτής αξιώσεως, ωμολόγησεν δε ήδη ότι θεωρή ως ιδιοκτησίαν  αυτήν, του ανωτέρω Γερακού. και ούπω αμφότεροι ομολογούν ότι καταργούν την μνησθείσαν δίκην των, ομού και τας ανωτέρω αποφάσεις, ατινας κηρύσσουν ακύρους,  ως μη ούσας, μηδεμίαν έχοντες κατ’ αλλήλων απαίτησιν άλλως. Ταύτα πάντα συνομολογήθησαν και αποδεξαμένων των συμβαλλομένων, υπόμνησα αυτοίς, τον περί μεταγραφών Νόμον και των συνεπειών της παραβιάσεώς του. Διό ουν συνετάγη το παρόν, όπερ αναγνωσθεν ευκρινώς και ευηκόως, αυτών τε και των μαρτύρων, κυρίων Αναγνώστου Παπανικολάου, κτηματίου, και Δημητρίου Καραμάνου, δικαστικού κλητήρος, κατοίκων αμφοτέρων ενταύθα, γνωστών μοι, παλαιών Ελλήνων, ενηλίκων και μη εξαιρετέων, υπογράφουσιν προσηκόντως. 

Οι συμβαλλόμενοι

Αγγελής Γερακός (υπογραφή)

Αντώνιος Ι. Δαράς (υπογραφή)

Οι μάρτυρες

Αναγνώστης Παπανικολάου (υπογραφή)

Δ. Γ. Καραμάνος (υπογραφή)

Συμβολαιογρ. Ειρηνοδίκης
Σ. Παπαγιαννόπουλος (υπογραφή)