Σε γαλάζιο ακρογιάλι
κει που κολυμπάνε άλλοι
μια γιαγιά βγήκε σεργιάνι
τα αρθριτικά να γιάνει!
Με αργό λοιπόν το βήμα
’κει που έσκαζε το κύμα
έβρεχε τους αστραγάλους
και δεν έβλεπε τους άλλους
που την κοίταζαν ντυμένη
πέρα-δώθε την καημένη
μες τη ζέστη και τη λαύρα
να φοράει ρούχα μαύρα!
Μαζεμένο το φουστάνι
όσο το μπορεί και φτάνει
μπούτι πλούσιο και γάμπα
θέαμα που είναι τσάμπα!
Στο κεφάλι τη μαντίλα
και στα σκέλια της τσαντίλα
στο γιαλό με τα παπούτσα
το νερό την κάνει λούτσα!
Ο καημός, της έχει μείνει
που δεν φόρεσε μπικίνι
αν και το αναγελάει
η καρδούλα της πετάει
όταν βλέπει στην ξαπλώστρα
το κορμί που κάνει μόστρα
τη γοργόνα στο λιοπύρι
να την πίνεις στο ποτήρι
που αμέριμνη μαυρίζει
κι ο φακός σαν τη μπανίζει
γρήγορα της κλείνει μάτι
στ’ όμορφο αυτό κομμάτι!
( ..Φτου που είσαι κ’ εγώ ήμου
και μη με κοιτάς καλή μου..
’δω που είμαι κ’ εσύ θα ’ρθεις
και θα δεις τ’ έχεις να πάθεις.. )
Τι σκληρό! στο ίδιο φόντο
δυο ζωές στον ένα πόντο
ένας κόσμος αδικίες
χάσμα με τις ηλικίες!
Γηρατειά εδώ και νιότη
το γιατί χωρίς διότι
δύο κόσμοι με δυο θέσεις
μια ζωή με αντιθέσεις!
Β.
Γ. Βλαχάκος
Ο Βασίλης Βλαχάκος, βραβευμένος Λάκωνας ποιητής και λογοτέχνης, ήταν δάσκαλος στο σχολείο της Καρίτσας στις αρχές της δεκαετίας του '70 και εξακολουθεί να διατηρεί στενές σχέσεις με το χωριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου