Σε ηλικία 85 ετών έφυγε από κοντά μας ο Βαγγέλης Κατσάμπης στις 17
Ιουνίου 2002 και κηδεύτηκε στην Αδελαΐδα.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.
Ο Βαγγέλης
Κατσάμπης γεννήθηκε σε μια από τις φτωχότερες οικογένειες στην Καρίτσα. Ενώ η
καταγραμμένη ημερομηνία της γέννησής του είναι 14 Μαρτίου 1917 στην
πραγματικότητα γεννήθηκε ανήμερα της 25ης Μαρτίου 1917 ως εκ τούτου το όνομα
Ευάγγελος, προς τιμή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου πολιούχου της Καρίτσας. Ο
Βαγγέλης βαφτίστηκε στην Καρίτσα από τον παπα-Δημήτρη Χρόνη και η νονά του ήταν
η Κατερίνα Κατσάμπη ή «Φουρλογιαννού», χείρα του Γιάννη Κατσάμπη ή «Μαρκαίου».
Ήταν καλός μαθητής στο σχολείο του χωριού και
η μητέρα του έτρεφε ψηλές φιλοδοξίες γι αυτόν και τον αδερφό του τον Αργύρη.
Φανταζότανε το Βαγγέλη δάσκαλο και τον Αργύρη ιερέα, φιλοδοξίες που ματαιώθηκαν
δυστυχώς με το θάνατό της το 1929 όταν ο Βαγγέλης ήταν μόλις δώδεκα χρονών.
Το 1942
παντρεύτηκε την Παναγιώτα Χαγιά. Είχαν τρία παιδιά: τη Γιωργία (1949), το
Γιάννη (1950) και το Δημήτρη (1952). Στη μέση του εμφύλιου πολέμου, στις 15
Φεβρουαρίου 1949, ο Βαγγέλης βάφτισε την Παντελίτσα Παντελή Μαλαβάζου της οποίας
ο πατέρας πρόσφατα είχε σκοτωθεί.
Για να φροντίζουν
για την οικογένειά τους ο Βαγγέλης και η Παναγιώτα δούλευαν μερικά μικρά
χωραφάκια που είχαν κληρονομήσει ή είχαν πάρει ως προίκα. Αλλά για να τα
βγάλουν πέρα ο Βαγγέλης έκανε και τον αγωγιάτη. Με φορτωμένα μουλάρια
πηγαινοερχότανε, κυρίως τις νύχτες, στο κάμπο να ανταλλάξει τα προϊόντα του
χωριού -τυρί, αυγά και ξύλα- με τα φρούτα και τα λαχανικά που βγάζανε στον
εύφορο κάμπο, όπως ντομάτες, αγγούρια, καρπούζια και πορτοκάλια. Πολύ πριν
χαράξει, δυο η τρεις φορές την βδομάδα, θα ξεκινούσε με δυο μουλάρια μια
τετράωρη κατηφόρα προς την Σκάλα ή το Βλαχιώτη να πουλήσει η να ανταλλάξει το
φορτίο από την Καρίτσα για προϊόντα του κάμπου. Κατόπιν, πάλε καλοφορτωμένος,
ξεκινούσε την ανηφόρα προς την Καριτσα, όπου θα έκανε το γύρο του πλανόδιου
μανάβη πουλώντας στις νοικοκυρές σε όλο το χωριό. Με γερή φωνή, φώναζε τι είχε
σε κάθε γειτονιά. Λόγω της ισχυρής φωνής του τον καλούσαν να κάνει και τον
Ντελάλη και να κάνει τις σημαντικές ανακοινώσεις στους χωριανούς σε κάθε γωνιά
της Καρίτσας.
Όμως, παρά τις γενναίες του προσπάθειες, ήταν
δύσκολα να τα φέρει πέρα. Έτσι, το 1958 του έκανε πρόσκληση ο αδελφός του, ο
Αργύρης, να έρθει στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Η Παναγιώτα και τα παιδιά
φτάσανε τρεισήμισι χρόνια αργότερα, προς το τέλος του 1961. Στη Μελβούρνη ο
Βαγγέλης εργάστηκε πρώτα στους σιδηρόδρομους της Βικτορίας, κατόπιν στα
Ζυθοποιία «Φόστερς» και στη συνεχεία στα χυτήρια της πολυεθνικής εταιρίας
αυτοκινήτων General Motors Holden όπου σε βιομηχανικό ατύχημα έχασε μέρος από
το μεγαλύτερο δάχτυλο του δεξιού χεριού για το οποίο αποζημιώθηκε περίπου 700
λίρες.
Το 1963 η
οικογένεια μετακόμισε στο Goodwood, προάστιο της Αδελαϊδας με πολλούς
Καριτσιώτες. Ο Βαγγέλης βρέθηκε και πάλι στις εργασίες της General Motors, στην
Αδελαϊδα. Κατά τη διάρκεια των διακοπών για να αυγατίσει τις αποταμιεύσεις
έπαιρνε όλη την οικογένεια να μαζεύουν φρούτα στην κοιλάδα του ποταμού Murray.
Αισθάνθηκε δικαιωμένος όταν αγόρασαν το πρώτο τους σπίτι στην Αυστραλία στα
μέσα του 1963 και βάλανε μόνιμες ρίζες στο 8 Ophir Street στο Goodwood. Ο
Βαγγέλης, ογδοντάρης πλέον είχε βαριά γεράματα. Πέθανε στις 17 Ιουνίου 2002,
ετών 85.
Ο πρόεδρος το
Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας, Χρήστος Δ. Βλάχος, εκφώνησε τον
επικήδειο:
Αγαπητέ
Λάκωνα, αγαπητέ και αξέχαστε Μπάρμπα-Βαγγέλη, εκ μέρους του Παλλακωνικού
Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας» σου προσφέρω αυτά τα λίγα λουλούδια εις
ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης στο πρόσωπό σου. Εύχομαι το χώμα της φιλόξενης αυτής χώρας που σε λίγο θα σε σκεπάσει να είναι αλαφρύ.
Αγαπητέ και αξέχαστε Μπάρμπα-Βαγγέλη ήσουν ένας καλός, τίμιος και αγαπητός άνθρωπος, ήσουν ένας καλός σύζυγος, ένας στοργικός πατέρας, ένας καλός οικογενειάρχης, ένας καλός παππούς, ένας καλός συγγενής, φίλος και πατριώτης. Όλοι μας σε αγαπούσαμε και σε εκτιμούσαμε.
Πιστεύω ο,τι ήθελες και ο,τι ποθούσες στη ζωή σου το απόκτησες.
Στη ζωή σου αγωνίστηκες, κουράστηκες και ταλαιπωρήθηκες για την οικογένεια σου και ήσουν υπερήφανος που έβγαλες καλά παιδιά και καλά εγγόνια.
Αλλά όλα αυτά τα καλά ήρθε και στα έκοψε σαν μαχαίρι πριν ένα χρόνο ο πρόωρος και άδικος χαμός της αγαπημένης σου κόρης Γεωργίας.
Κάθε φορά που ερχόμασταν να σε δούμε με τον πεθερό μου στο νοσοκομείο και σε ρωτούσαμε, «Τι κάνεις;» Μπάρμπα-Βαγγέλη πάντα μας απαντούσες με τα ίδια λόγια: «Σπρώχνω τις μέρες για να φύγω!»
Αγαπητέ μας Μπάρμπα-Βαγγέλη σου εύχομαι καλό ταξίδι και εύχομαι ο Θεός να σε αναπαύσει εκεί που ανήκεις. Επίσης εύχομαι ο Θεός να δώσει κουράγιο και υπομονή στην σύζυγό σου, στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου, και σε όλους τους συγγενείς.
Αγαπητέ μας Μπάρμπα-Βαγγέλη η μνήμη σου θα μας μείνει πάντοτε μαζί μας.
Αιώνια σου η μνήμη.
