Το μικρό νησί της Ικαρίας έχει γίνει πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο επειδή οι κάτοικοί του ζουν περισσότερο σε μια ζωή που θεωρείται ειδυλλιακή. Αλλά στα τέλη της δεκαετίας του 1950 η εργασία ήταν περιορισμένη, οπότε πολλοί Ικαριώτες έφυγαν για να αναζητήσουν ευκαιρίες αλλού.
Ο πατέρας του Τζον, ο Γιώργος, μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1948 και όπως οι περισσότεροι μετανάστες, εργάστηκε και αποταμίευσε σκληρά για να φέρει τη σύζυγό του Αφροδίτη και τα πέντε παιδιά τους – την Καλλιόπη, την Ασημίνα, την Ιωάννα, τον Τζον και τον Θεόδωρο – στην Αδελαΐδα το 1954.
Ο Ιωάννης (παππούς) είχε εγκατασταθεί στο Πορτ Πίρι της Νότιας Αυστραλίας το 1911, έγινε Αυστραλός πολίτης, αλλά είχε επιστρέψει πίσω στην Ικαρία τη δεκαετία του 1930.
 |
| Δέσποινα Παντελάδη και τα παιδιά της |
Τα πρώτα χρόνια
Ο Γιώργος και η Αφροδίτη εγκαταστάθηκαν στο Νορθ Άντελαϊντ και ο Τζον πήγε στο Δημοτικό Σχολείο του Νορθ Άντελαϊντ γύρω στο 1954 ή το 1955 ενώ πήγε και σε νυχτερινό σχολείο για να μάθει αγγλικά.
«Ήταν δύσκολο να μάθω αγγλικά», λέει ο Τζον.
«Ξεκίνησα από το μηδέν, καθώς δεν ήξερα ούτε μια λέξη αγγλικά. Μου πήρε περίπου έξι μήνες μέχρι να μπορέσω να επικοινωνήσω. Χρησιμοποιούσα πολύ τα χέρια μου για να βοηθήσω στην επικοινωνία».
Αφού τελείωσε το σχολείο, ο Τζον εργάστηκε σε εργοστάσια – το εργοστάσιο γυαλιού και στο Πέρι Εντζινίριγκ– πριν πάει στο Ράνλι Γουέρ, όπου θα έμενε για 20 χρόνια.
Σε ηλικία 22 ετών παντρεύτηκε τη Δέσποινα Παντελάδη, την οποία περιγράφει ως «το πιο γλυκό κορίτσι στον κόσμο» και έγιναν γονείς πέντε παιδιών – του Γιώργου, του Σταν, της Βένα, της Τούλας και του Τζιμ.
«Όταν παντρευτήκαμε, η ζωή στην Αδελαΐδα ήταν δύσκολη», λέει ο Τζον.
«Εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλη ανεργία στην πολιτεία. Πολλά εργοστάσια έκλειναν και μετά από 20 χρόνια, το Ράνλι Γουέρ έκλεισε και αναγκάστηκα να φύγω».
Είκοσι χρόνια και ούτε μια μέρα ρεπό
Όμως η τύχη ήταν με το μέρος του Τζον και σύντομα βρήκε δουλειά στην Αποθεματική Τράπεζα της Αυστραλίας τη δεκαετία του 1970. Είχε επίσης μερικές δουλειές παράλληλα, καθάριζε, διατηρούσε μια επιχείρηση κηπουρικής και έβαφε τα Σαββατοκύριακα στον ελεύθερο χρόνο του.
Στην Αποθεματική Τράπεζα, ξεκίνησε ως καθαριστής και ανέβηκε ως προσωπικός βοηθός του διευθυντή.
«Γνώρισα πολλούς διάσημους κατά τη διάρκεια αυτού του ρόλου, όπως τον Ύπατο Αρμοστή της Αγγλίας, Ρόμπερτ Χολμς-α-Κορτ,τον Πρόεδρο της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, τον πρωθυπουργό Πολ Κίτιγκ, τον πρώην αναπληρωτή πρωθυπουργό KΚιμ Μπίζλι, τον Αυστραλό παίκτη του κρίκετ Σερ Ντόναλντ Μπράντμαν (σε τακτική βάση), έξι διαφορετικούς διοικητές της Κεντρικής Τράπεζας, ηθοποιούς και πρωθυπουργούς πολιτειών», λέει.
Ο Τζον πήγαινε με τα πόδια στην τράπεζα και επέστρεφε στο σπίτι, διανύοντας 16 χιλιόμετρα κάθε μέρα «με βροχή, χαλάζι ή λιακάδα».
Το έκανε αυτό για 20 χρόνια. «Δεν είχα ούτε μια μέρα ρεπό σε όλη μου την επαγγελματική ζωή», λέει.
Η ζωή ως ογδοντάχρονος
Σήμερα, ο Τζον εξακολουθεί να εργάζεται με πλήρη απασχόληση με τον γαμπρό του Ρομπ Κάρτλιτζ και να ασχολείται ως κηποτεχνικός.
Όμως η τύχη ήταν με το μέρος του Τζον και σύντομα βρήκε δουλειά στην Αποθεματική Τράπεζα της Αυστραλίας τη δεκαετία του 1970. Είχε επίσης μερικές δουλειές παράλληλα, καθάριζε, διατηρούσε μια επιχείρηση κηπουρικής και έβαφε τα Σαββατοκύριακα στον ελεύθερο χρόνο του.
Στην Αποθεματική Τράπεζα, ξεκίνησε ως καθαριστής και ανέβηκε ως προσωπικός βοηθός του διευθυντή.
«Γνώρισα πολλούς διάσημους κατά τη διάρκεια αυτού του ρόλου, όπως τον Ύπατο Αρμοστή της Αγγλίας, Ρόμπερτ Χολμς-α-Κορτ,τον Πρόεδρο της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, τον πρωθυπουργό Πολ Κίτιγκ, τον πρώην αναπληρωτή πρωθυπουργό KΚιμ Μπίζλι, τον Αυστραλό παίκτη του κρίκετ Σερ Ντόναλντ Μπράντμαν (σε τακτική βάση), έξι διαφορετικούς διοικητές της Κεντρικής Τράπεζας, ηθοποιούς και πρωθυπουργούς πολιτειών», λέει.
Ο Τζον πήγαινε με τα πόδια στην τράπεζα και επέστρεφε στο σπίτι, διανύοντας 16 χιλιόμετρα κάθε μέρα «με βροχή, χαλάζι ή λιακάδα».
Το έκανε αυτό για 20 χρόνια. «Δεν είχα ούτε μια μέρα ρεπό σε όλη μου την επαγγελματική ζωή», λέει.
 |
| Ο Τζον το Πάσχα με την οικογένεια του |
Η ζωή ως ογδοντάχρονος
Σήμερα, ο Τζον εξακολουθεί να εργάζεται με πλήρη απασχόληση με τον γαμπρό του Ρομπ Κάρτλιτζ και να ασχολείται ως κηποτεχνικός.
«Εξακολουθώ να έχω χρόνο για να συντηρώ τις ιδιοκτησίες μου, συμπεριλαμβανομένης το βάζιμο και της κηπουρικής, και να επικεντρώνομαι στο κήπο μου», λέει.
«Εργάζομαι τουλάχιστον 32 ώρες την εβδομάδα μεταξύ των εργασιών μου στη κηποτχνική αλλά και του δικού μου κήπου».
Τι παρακινεί λοιπόν τον Τζον να σηκώνεται με βροχή, χαλάζι ή λιακάδα για να κάνει τις ώρες που κάνει;
«Πήρα την εργασιακή μου ηθική από τον πατέρα μου», λέει. «Ήταν εργασιομανής».
Αυτή η εργασιακή ηθική, εξηγεί, έχει περάσει στα δικά του παιδιά – κάτι για το οποίο είναι πολύ περήφανος.
«Έγιναν όλα επαγγελματίες – δύο δάσκαλοι, ένας πανεπηστιμιακός, ένας πολεοδόμος και ένας δημοσιογράφος», λέει.
 |
| Ο Τζον στα πεντηκοστά του γενέθλια |
Ο Ικαριώτικος τρόπος
Ο Τζον αποδίδει τη μακροζωία του στη διατήρηση της φυσικής του κατάστασης με το περπάτημα, τη σωστή διατροφή, το μη κάπνισμα και την ενεργητικότητα.
«Τρώω μεσογειακή κουζίνα, όλα σπιτικά μαγειρεμένα», λέει. «Είναι πολύ σπάνιο για μένα να πάω σε φαστφουντάδικο».
Το 2003, μετά από σχεδόν 50 χρόνια ζωής στην Αυστραλία, ταξίδεψε με τη σύζυγό του στην Ικαρία και έμεινε για έξι μήνες.
«Πραγματικά το ευχαριστήθηκα. Πολλοί από τους συγγενείς μου ήταν ακόμα ζωντανοί, όπως θείες, θείοι και ξαδέρφια», θυμάται ο Τζον.
«Κατάφερα να δω πολλά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας που δεν είχα ξαναδεί και πήγα ακόμη και στην Έφεσο και τη Σμύρνη στην Τουρκία».
Ο Τζον δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί και σκοπεύει να εργαστεί για άλλα 10 χρόνια. «Θα δώσω την παραίτησή μου στον γαμπρό μου στα 95 μου», γελάει. «Αυτή είναι μια καλή ηλικία για να αποσυρθώ».
 |
| Κηποτεχνικοί ο Τζον με το γαμπρό του |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου