Το Γεράκι σε ποίηση Βασίλη Βλαχάκου

Ο Βασίλης Βλαχάκος, διακεκριμένος Λάκωνας λογοτέχνης, ήταν δάσκαλος στο μονοθέσιο σχολείο στην Καρίτσα στις αρχές της δεκαετίας του '70. Από τότε διατηρεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μέρη μας, τόσο που στην ποιητική του συλλογή “Ωδή στην ουράνια γη” έχει την έμπνευση να περιγράψει σε στίχους τον Πάρνωνα, το Ζάρακα, το Ολοκαύτωμα στο Παλομονάστηρο του Βρονταμά καθώς και το Γεράκι όπου μας ταξιδεύει τόσο στο χώρο όσο και το χρόνο του ιστορικού αυτού τόπου.

ΓΕΡΑΚΙ

Κάθε κορφή και φρούριο, κάθε βουνό και κάστρο
λείψανα μιας ένδοξης, μεγάλης εποχής
που έλαμψε στο διάβα της με το δικό της άστρο
απομεινάρια μιας λαμπρής πορείας ξακουστής
που άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στο χρόνο
της Μάνης το αδέρφι και της Μονεμβασιάς
με το Μυστρά μοιράζουνε τη δόξα και το θρόνο
στου Πάρνωνα τα ρίζα αφέντης και αγάς
στα πόδια του ο κάμπος πλήρωνε το κρίμα
κρατούσε στα χέρια του την τύχη του ντουνιά
με τη ματιά του έφτανε στης θάλασσας το κύμα
νευριασμένος έριχνε στον ήλιο μια μπουνιά
με το φεγγάρι αγκαλιά στον κάμπο ξενυχτούσε
σεργιάνι έβγαινε με την αστροφεγγιά
με τις Γερόνθρες έτρωγε, έπινε και γλεντούσε
στον Άρη και Απόλλωνα θυσίαζε αρνιά
κυκλώπεια τα τείχη του, το χρόνο σαν νικούσε
σε λιτανείες έβγαζε τρουμπέτες και χωνιά
στον αϊ-Γιώργη πήγαινε στερνά και προσκυνούσε!
Στα διάσελα σαλάγαγε χιλιάδες ζωντανά
την άνοιξη σαν μέλισσα μάζευε τη γύρη
το καλοκαίρι έβγαινε για τσάι στα βουνά
και τη φλογέρα έπαιζε σε κάθε πανηγύρι
τα στάρια σαν τα θέριζε βουνά οι θημωνιές
στον τρύγο ξελημέριαζε μέσα στο πατητήρι
στο λιακωτό χινόπωρο ξέραινε τις σοδειές
και στο ασήμι έβγαινε ντυμένος το χειμώνα
με μαυρομάτες γέμιζε κοφίνια και σακιά
και με το λάδι αγόραζε μεταξωτό χιτώνα
ολοχρονίς ακόνιζε μαχαίρια και σπαθιά
κι από τις ντάπιες φύλαγε σκοπιά τον ελαιώνα!

Τα κάστρα οι σκλάβοι τα ’χτισαν απόρθητα, ψηλά
γιατ’ ήξεραν πως λεύτεροι μια μέρα πως θα γίνουν
και άρχοντες στον τόπο τους θα ζήσουνε ξανά
αιώνια κληρονομιά οι κόποι τους να μείνουν!

Βασίλης Γ. Βλαχάκος