Φωτογραφία: Ευγενική προσφορά της Τζένης κόρης του Γιάννη.
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΡΙΤΣΙΩΤΩΝ
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2021
Εγγόνια του Σπύρου και της Γιαννούλας Τσίπουρα στην Αυστραλία
Φωτογραφία: Ευγενική προσφορά της Τζένης κόρης του Γιάννη.
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2021
Φωτογραφία του Μήνα Σεπτέμβρη 2021: «Ενωμένοι στη θλίψη»
Τη φωτογραφία παραχώρησε ο Γιάννης Γαβριήλ.
Η φωτογραφία έχει επίσης δημοσιευτεί στις «Παλιές φωτογραφίες από την Καρίτσα Λακωνίας» στο Facebook.
Photo of the month of September 2021: “United in grief”
The photograph for the month of September 2021 is a colourised depiction of local folk, sometime in the past, by the gardens ahead of the fountain, following the funeral cortege of a fellow villager to his final resting place at the cemetery of Agios Konstantinos.
Photo provided by Giannis Gavriil.
Previously published in "Old photos from Karitsa of Laconia" on Facebook.
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021
Συγκινητικό μήνυμα της Ιωάννας Γραμματικάκη
«Ευχαριστώ όλους τους πατριώτες που με την αγάπη και την συμπαράστασή σας αποχαιρετήσατε το Γιώργο!»
Ο Γιώργος Γραμματικάκης απεβίωσε, ετών 88, στο Σικάγο, Ιλινόις των ΗΠΑ την Παρασκευή, 3 Σεπτεμβρίου 2021.
Πραγματοποιώντας την επιθυμία του, η αγαπημένη του σύζυγος Ιωάννα τον συνόδεψε στην τελευταία του κατοικία, στη γενέτειρά του την Καρίτσα του Πάρνωνα, όπου δυο βδομάδες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου, τελικά αναπαύτηκε στο κοιμητήριο του Αγίου Κωνσταντίνου.
Τα σαράντα θα γίνουν την Κυριακή 10 Οκτωβρίου στον Ι.Ν. Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα.
Η Ιωάννα είναι πολύ ευγνώμων για την υποστήριξη που έλαβε η οικογένειά της τις δύσκολες αυτές μέρες από συμπατριώτες απ' όλο τον κόσμο και θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις της.
«Ευχαριστώ όλους τους πατριώτες που με την αγάπη και την συμπαράστασή σας –με όποιον τρόπο – αποχαιρετήσατε τον αγαπημένο σύζυγο, πατέρα και παππού Γιώργο! Η επιθυμία του ήταν να γυρίσει στην αγαπημένη του Καρίτσα όπως αναφέρει το ποίημα του Ανδρέα Κάλβου, ο Φιλόπατρις:
«Ας μη μου δώσει η μοίρα μου
εις ξένην γην τον τάφον·
είναι γλυκύς ο θάνατος
μόνον όταν κοιμώμεθα
εις την πατρίδα.»
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της γενέτειράς του, της αγαπημένης του Καρίτσας, που στα σπλάχνα της πλέον τον κοιμίζει.
Αιωνία του η μνήμη.
Πραγματοποιώντας την επιθυμία του, η αγαπημένη του σύζυγος Ιωάννα τον συνόδεψε στην τελευταία του κατοικία, στη γενέτειρά του την Καρίτσα του Πάρνωνα, όπου δυο βδομάδες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου, τελικά αναπαύτηκε στο κοιμητήριο του Αγίου Κωνσταντίνου.
Τα σαράντα θα γίνουν την Κυριακή 10 Οκτωβρίου στον Ι.Ν. Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα.
Η Ιωάννα είναι πολύ ευγνώμων για την υποστήριξη που έλαβε η οικογένειά της τις δύσκολες αυτές μέρες από συμπατριώτες απ' όλο τον κόσμο και θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις της.
«Ευχαριστώ όλους τους πατριώτες που με την αγάπη και την συμπαράστασή σας –με όποιον τρόπο – αποχαιρετήσατε τον αγαπημένο σύζυγο, πατέρα και παππού Γιώργο! Η επιθυμία του ήταν να γυρίσει στην αγαπημένη του Καρίτσα όπως αναφέρει το ποίημα του Ανδρέα Κάλβου, ο Φιλόπατρις:
«Ας μη μου δώσει η μοίρα μου
εις ξένην γην τον τάφον·
είναι γλυκύς ο θάνατος
μόνον όταν κοιμώμεθα
εις την πατρίδα.»
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της γενέτειράς του, της αγαπημένης του Καρίτσας, που στα σπλάχνα της πλέον τον κοιμίζει.
Αιωνία του η μνήμη.
Δέσποινα Τσολομίτη (1930-2021)
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.
Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα:Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021
Παναγιώτης Χρόνης: Συνέντευξη στο MAGAZINO POLIS
Αναδημοσίευση από MAGAZINO POLIS
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Άρχισα να παίζω μπουζούκι λίγο μεγάλος, στα 27 μου! Βαθειά επηρεασμένος από την αναβίωση του ρεμπέτικου περίπου στις αρχές του’80. Χομπίστας, αλλά σε τρία χρόνια από τότε έκανα ένα μαγαζί ,το ιστορικό «Ρεμπέτικο στη Δράμα» και πλέον το χόμπι έγινε επάγγελμα. Κράτησε 25 χρόνια, με σημαντική καλλιτεχνική επιτυχία, αλλά πλέον δεν υπάρχει, από το 2011. Οι λόγοι δύο ... η κρίση αλλά κυρίως ο θάνατος της αγαπημένης μου συζύγου, που ήταν η ψυχή του μαγαζιού ... και τραγουδούσε μαζί μου ... στο δίσκο που κάναμε με το συγκρότημα στο οποίο ανήκω, τους Γερόλυκους, συμμετέχει κάνοντας μου φωνητικά, σε τρία τραγούδια. Είχε ρεμπέτικη φωνή η Μαριάνθη μου ...
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show;
Δεν τα πολυβλέπω και δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη ... δε μου αρέσει όμως ο τρόπος που τα παρουσιάζουν, αλλά κυρίως ο τρόπος που χρησιμοποιούν τα παιδιά ... ένα άλλο στενάχωρο είναι η αισθητική των κριτών … αλλά και καλλιτεχνική τους αξία ... από κάποιες φορές που έτυχε να δω, κάποιοι από τους διαγωνιζόμενους είναι καλύτεροι απ’ αυτούς που τους κρίνουν … και μάλιστα με περισσή αυστηρότητα … γενικά είμαι αρνητικά διακείμενος … εγώ έχω μείνει στο «να η ευκαιρία».
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε;
Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ (δισκογραφικά) με τον καλύτερο Έλληνα τραγουδιστή! Τον Παναγιώτη Λάλεζα! Α, και με το Νίκο Τατασόπουλο, που τον κατατάσσω στην κορυφαία τριάδα των τρίχορδων μπουζουξήδων!
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού;
Υπήρχαν παλιότερα οι παραγωγοί των εταιριών, που είχαν προσφέρει πάρα πολλά στο Ελληνικό τραγούδι ... υπάρχουν ενδεχομένως και σήμερα κάποιοι, αλλά αν κρίνουμε από την ανυπαρξία του τραγουδιού, δε βλέπω να έχουν προσφέρει κάτι ... αντίθετα, έχουν γεμίσει τον κόσμο με υποπροϊόντα, με σκύβαλα ... φταίνε λοιπόν σε μεγάλο βαθμό για την κακοποίηση της Αγίας τέχνης, της μουσικής!
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Μετά από 35 χρόνια στα πάλκα και με τον τρόπο που παράγεται – αναπαράγεται η μουσική, δεν έχω πολλά περιθώρια να κάνω μεγαλεπήβολα σχέδια ... να χω την υγεία μου, να συνεχίσω να είμαι ενεργός, να ηχογραφήσω τα τραγούδια μου, να τα βλέπουν και να τ ακούν οι φίλοι απ’ το διαδίκτυο, α, και να ζήσω μερικά χρόνια να προλάβω να δω τον εγγονό μου μουσικό! Μπορεί να είναι μόλις τριών χρόνων, αλλά φαίνεται ότι έχει ταλέντο και αγάπη για τη μουσική!
«Άρχισα να παίζω μπουζούκι… βαθειά επηρεασμένος από την αναβίωση του ρεμπέτικου περίπου στις αρχές του’80»
Γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωή μου σ ένα μικρό χωριό του Πάρνωνα, την Καρίτσα Λακωνίας! Κάποια χρόνια, κυρίως της εφηβείας, τα οποία με διαμόρφωσαν, στο κοντινό Γεράκι.
Απ’ τα εικοσιένα μου όμως κατοικώ και δραστηριοποιούμαι στη Δράμα. Απ’ το ’86 θητεύω στο ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Παίζω τρίχορδο μπουζούκι και τραγουδάω. Γράφω τραγούδια, στίχους και μουσική, τα οποία παίζω στις εκάστοτε εμφανίσεις μου. Δισκογραφικά έχω δύο παρουσίες, τη μια με το συγκρότημα στο οποίο ανήκω, τους Γερόλυκους. Το 2006 κυκλοφόρησε το cd μας με τίτλο «Των Αποστόλων». Αφιέρωμα στους δύο μεγάλους δημιουργούς του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, τον Απόστολο Χατζηχρήστο και τον Απόστολο Καλδάρα. Από την εταιρία «Καθρέφτης».
Το 2007, στο Κυπαρίσσι Λακωνίας, έγινε μια συναυλία-αφιέρωμα στο Σταύρο Τζουανάκο. Έλαβα μέρος τόσο στη συναυλία όσο και στο δίσκο που προέκυψε απ’ αυτή!
Με μέσον τη μουσική έχω κάνει τουλάχιστον 600 εμφανίσεις σε πανηγύρια και λοιπές πολιτιστικές εκδηλώσεις, κάποιες απ’ αυτές στο εξωτερικό. Φινλανδία, δύο φορές, Αίγυπτο, Τουρκία, αρκετές φορές, Ιταλία, δύο φορές, Βουλγαρία πολλές, Ρουμανία, και Αυστραλία όπου έμεινα έξι μήνες
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση;
Τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα ήταν από ένα γραμμόφωνο που είχαμε στο σπίτι, και από τα πανηγύρια του χωριού μου, που έπαιζαν κυρίως δημοτικά, αλλά και λαϊκά τραγούδια! Και το θεωρώ μεγάλο σχολείο, αφού απ’ αυτά αγάπησα τη μουσική.
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής;
Αν θα διάλεγα έναν, θα αδικούσα κάποιους άλλους πολύ αγαπημένους μου. Πάμε λοιπόν: απ’ το δημοτικό τραγούδι, το Γιώργο Παπασιδέρη, το Μήτσο Αραπάκη, (αυτός συνυπήρξε και στο ρεμπέτικο), τη Γεωργία Μηττάκη, τη Σοφία Κολλητήρη και τον Τάκη Καρναβά! Από κλαρινίστες τον Κώστα Γιαούζο, το Νίκο Καρακώστα και το Γιώργο Ανεστόπουλο. Απ’ τα ρεμπέτικα που είναι και ο χώρος μου, τον Αντώνη Διαμαντίδη, πιο γνωστό ως Νταλγκά, τον Κώστα Ρούκουνα, το Γιώργο Κάβουρα, το Στράτο Παγιουτζή, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, φυσικά τον ανυπέρβλητο Στέλιο Καζαντζίδη, τον σχεδόν ισάξιο του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Γιώργο Νταλάρα. Από γυναίκες Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Μαρίκα Πολίτισσα, Σωτηρία Μπέλλου, Στέλλα Χάσκηλ, Μαρίκα Νίνου, Καίτη Γκρέυ, Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια, Βίκυ Μοσχολιού, Χαρούλα Αλεξίου! Απ’ όσους αναφέρω, έστω για δύο βραδιές έχω βρεθεί στο ίδιο πάλκο με το Γρηγόρη Μπιθικώτση και με την Καίτη Γκρέυ. Από συνθέτες, με το Σκαρβέλη, τον πατριάρχη του ρεμπέτικου Μάρκο Βαμβακάρη, τον Απόστολο Χατζηχρήστο, τον Καλδάρα (ο πλέον αγαπημένος μου), το Τζουανάκο, αλλά και νεώτερους, Κουγιουμτζή, Λοΐζο, Σπανό, Μούτση. Επίσης μου αρέσει πολύ ο Περίδης!
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής;
Αν θα διάλεγα έναν, θα αδικούσα κάποιους άλλους πολύ αγαπημένους μου. Πάμε λοιπόν: απ’ το δημοτικό τραγούδι, το Γιώργο Παπασιδέρη, το Μήτσο Αραπάκη, (αυτός συνυπήρξε και στο ρεμπέτικο), τη Γεωργία Μηττάκη, τη Σοφία Κολλητήρη και τον Τάκη Καρναβά! Από κλαρινίστες τον Κώστα Γιαούζο, το Νίκο Καρακώστα και το Γιώργο Ανεστόπουλο. Απ’ τα ρεμπέτικα που είναι και ο χώρος μου, τον Αντώνη Διαμαντίδη, πιο γνωστό ως Νταλγκά, τον Κώστα Ρούκουνα, το Γιώργο Κάβουρα, το Στράτο Παγιουτζή, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, φυσικά τον ανυπέρβλητο Στέλιο Καζαντζίδη, τον σχεδόν ισάξιο του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Γιώργο Νταλάρα. Από γυναίκες Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Μαρίκα Πολίτισσα, Σωτηρία Μπέλλου, Στέλλα Χάσκηλ, Μαρίκα Νίνου, Καίτη Γκρέυ, Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια, Βίκυ Μοσχολιού, Χαρούλα Αλεξίου! Απ’ όσους αναφέρω, έστω για δύο βραδιές έχω βρεθεί στο ίδιο πάλκο με το Γρηγόρη Μπιθικώτση και με την Καίτη Γκρέυ. Από συνθέτες, με το Σκαρβέλη, τον πατριάρχη του ρεμπέτικου Μάρκο Βαμβακάρη, τον Απόστολο Χατζηχρήστο, τον Καλδάρα (ο πλέον αγαπημένος μου), το Τζουανάκο, αλλά και νεώτερους, Κουγιουμτζή, Λοΐζο, Σπανό, Μούτση. Επίσης μου αρέσει πολύ ο Περίδης!
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Άρχισα να παίζω μπουζούκι λίγο μεγάλος, στα 27 μου! Βαθειά επηρεασμένος από την αναβίωση του ρεμπέτικου περίπου στις αρχές του’80. Χομπίστας, αλλά σε τρία χρόνια από τότε έκανα ένα μαγαζί ,το ιστορικό «Ρεμπέτικο στη Δράμα» και πλέον το χόμπι έγινε επάγγελμα. Κράτησε 25 χρόνια, με σημαντική καλλιτεχνική επιτυχία, αλλά πλέον δεν υπάρχει, από το 2011. Οι λόγοι δύο ... η κρίση αλλά κυρίως ο θάνατος της αγαπημένης μου συζύγου, που ήταν η ψυχή του μαγαζιού ... και τραγουδούσε μαζί μου ... στο δίσκο που κάναμε με το συγκρότημα στο οποίο ανήκω, τους Γερόλυκους, συμμετέχει κάνοντας μου φωνητικά, σε τρία τραγούδια. Είχε ρεμπέτικη φωνή η Μαριάνθη μου ...
Σας «τρομάζει» η επιτυχία ή η αποτυχία;
Ούτε η επιτυχία με τρομάζει, ούτε η αποτυχία ... κατά καιρούς τα έχω βιώσει και τα δύο ... καμιά φορά είναι συγκυρία κάποιων καταστάσεων που δεν ξέρεις αν έκανες τη σωστή η τη λάθος κίνηση! Το αποτέλεσμα τη χαρακτηρίζει .... προσωπικά, έκανα δύο λάθη ... σημαντικά όμως ... δεν τόλμησα όταν έπρεπε ν' αφήσω την επαρχία και να πάω στην Αθήνα και το δεύτερο και μεγαλύτερο δεν έκανα τις σωστές κινήσεις μέντα τραγούδια που έχω γράψει ... περίπου 120, σε στίχους και μουσική δικά μου ... όταν αποφάσισα να ενεργοποιηθώ σ’ αυτόν τον τομέα, ήταν πλέον αργά … η δισκογραφία δεν υφίσταται πλέον ...Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show;
Δεν τα πολυβλέπω και δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη ... δε μου αρέσει όμως ο τρόπος που τα παρουσιάζουν, αλλά κυρίως ο τρόπος που χρησιμοποιούν τα παιδιά ... ένα άλλο στενάχωρο είναι η αισθητική των κριτών … αλλά και καλλιτεχνική τους αξία ... από κάποιες φορές που έτυχε να δω, κάποιοι από τους διαγωνιζόμενους είναι καλύτεροι απ’ αυτούς που τους κρίνουν … και μάλιστα με περισσή αυστηρότητα … γενικά είμαι αρνητικά διακείμενος … εγώ έχω μείνει στο «να η ευκαιρία».
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε;
Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ (δισκογραφικά) με τον καλύτερο Έλληνα τραγουδιστή! Τον Παναγιώτη Λάλεζα! Α, και με το Νίκο Τατασόπουλο, που τον κατατάσσω στην κορυφαία τριάδα των τρίχορδων μπουζουξήδων!
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού;
Υπήρχαν παλιότερα οι παραγωγοί των εταιριών, που είχαν προσφέρει πάρα πολλά στο Ελληνικό τραγούδι ... υπάρχουν ενδεχομένως και σήμερα κάποιοι, αλλά αν κρίνουμε από την ανυπαρξία του τραγουδιού, δε βλέπω να έχουν προσφέρει κάτι ... αντίθετα, έχουν γεμίσει τον κόσμο με υποπροϊόντα, με σκύβαλα ... φταίνε λοιπόν σε μεγάλο βαθμό για την κακοποίηση της Αγίας τέχνης, της μουσικής!
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Μετά από 35 χρόνια στα πάλκα και με τον τρόπο που παράγεται – αναπαράγεται η μουσική, δεν έχω πολλά περιθώρια να κάνω μεγαλεπήβολα σχέδια ... να χω την υγεία μου, να συνεχίσω να είμαι ενεργός, να ηχογραφήσω τα τραγούδια μου, να τα βλέπουν και να τ ακούν οι φίλοι απ’ το διαδίκτυο, α, και να ζήσω μερικά χρόνια να προλάβω να δω τον εγγονό μου μουσικό! Μπορεί να είναι μόλις τριών χρόνων, αλλά φαίνεται ότι έχει ταλέντο και αγάπη για τη μουσική!
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021
Δρ Μαρία Στρατάκου: Στις ΗΠΑ πήρε διδακτορικό στη φυσικοθεραπεία
Η Μαρία είναι δεύτερης γενιάς απόγονος της Καρίτσας, δισέγγονη της Αθανασίας Αντωνίου.
Η κοινότητα των Καριτσιωτών παγκοσμίως είμαστε περήφανοι για τη Μαρία και για ό,τι έχει καταφέρει με τόσο κόπο και δουλειά. Της ευχόμαστε η επαγγελματική συνείδηση και σωφροσύνη πάντα να τη διακρίνουν.Στη φωτογραφία η νεαρή Δρ Μαρία Στρατάκου με τη μητέρα της Αδαμαντία.
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021
Ιωάννης Σπ. Τσίπουρας (1942-2021)
Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Καρίτσα στις 9 Φεβρουαρίου 1942. Σε ηλικία 18 ετών μετανάστευσε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μελβούρνη όπου παντρεύτηκε και είχε την οικογένειά του.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.
ΑΓΓΕΛΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΠΟΥΡΑΣ
(ετών 79, από Καρίτσα Λακωνίας)
Με μεγάλη θλίψη αναγγέλλουμε τον θάνατο του πολυαγαπημένου μας συζύγου, πατέρα, πεθερού, γαμπρού και θείου, που απεβίωσε την Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2021. Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί στον ιερό ναό Αγίων Αναργύρων , 85-87 Willesden Road, Oakleigh, και ο ενταφιασμός θα γίνει στο κοιμητήριο Springvale Botanical.
Η σύζυγός του: Σταυρούλα
Τα αγαπημένα του παιδιά: Τζένη – Κωνσταντίνος
Τα αδέλφια: Παναγιώτης, Θωμαή. Στη Ελλάδα: Παναγιώτα
Τα κουνιάδια, ανίψια, εξαδέλφια, κουμπάροι, συμπέθεροι και λοιποί συγγενείς και φίλοι
Λόγω των αυστηρών μέτρων που επικρατούν στην παρούσα κατάσταση, η νεκρόσιμη ακολουθία θα γίνει σε κλειστό οικογενειακό κύκλο.
Πατήστε εδώ για να δείτε τον οικογενειακό κλάδο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.
Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»
Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2021
This week in 1825: From Trinisa to Palaiomonástiro
Ibrahim Pasha
plunders and puts Lakonia to the torch in 1825
On August 30, 1825, Egyptian army general Ibrahim Pasha set off from his fortified camp in Tripolitsa on the first of many forays of destruction, terror, and mayhem throughout Morea, as the Peloponnese was known back then. On this occasion, he traversed about 100 kilometres south over the most rugged terrain of the Parnon Mountains to reach Trinisa on the estuaries of the Evrotas River washing into the Lakonian Gulf. After quashing local resistance, he went on to plunder and set ablaze the nearby villages of the Elos plain. Terrified locals sought refuge in the mountains of Parnon, in particular the wooded highlands in the Zarakas region.
On September 5, Ibrahim's troops galloped into Molaoi, some 30 kilometres from Trinisa, and set up camp. In response, Theodoros Kolokotronis, the pre-eminent leader of the War for Independence, and his Greek fighters came down from the mountains around Kosmas of Kynouria to Geraki at the foot of southern Parnon intending to thwart the enemy on the southern flank (along the Kourkoúla-Gkagkaniá-Toúrla-Koulochéra line). For this reason, on September 8 Kolokotronis advanced to Kremasti as the bulk of the Greek fighters were amassed across Geraki and Kremasti. In actual fact, these fighters were usually camped in and around Agios Petros under the command of revolutionary chieftains Giannakis Notaras, Gennaios Kolokotronis, Kanellos Deligiannis, Giorgakis Giatrakos, Panoutsos Notaras, Giorgakis Cheliotis (or Lykos), Staikos Staikopoulos, and others.
After setting Molaoi on fire, Ibrahim got wind of the intentions of his foes and headed north for Niata and Apidia. He was on the way to his next target, the Kounoupochoria, a cluster of small villages and settlements in southern Parnon including Kounoupia, Niochori, Mari, Giotsali, Alepochori, Karitsa, Geraki, Agios Giannis, and Tsilia.
On September 11, a phalanx of the enemy that had spent the previous night in Niata set off for Mariorema and was confronted at the Mari crossing by the Greek fighters of Staikos Staikopoulos, while the other, that had spent the night in Apidia, was heading for Geraki and a detachment towards the Kosmas pass being occupied by the Zacharopoulos brothers. Some Greek fighters had taken up position near Mari, while the rest would have built numbers when advancing from Mari to Kremasti. These two passes controlled the access into the region of Kynouria.
On that day, 11 September 1825, clashes are recorded to have taken place in the wooded slopes of Elatias in the uplands above Karitsa with some small losses on both sides. Local folklore, however, embellished or otherwise, talks of a fierce battle between Ibrahim's troops and Kolokotronis’ fighters and that the enemy suffered heavy losses. Since then the location bears the name "Mnimata" (meaning Graves) because the Ottomans are said to have buried their fallen there. It is also said panic-stricken Karitsiotes sought refuge in the thickly wooded forest of Tsouka west of the village from where that afternoon they watched in horror as Ibrahim's troops set their houses alight. Soon the forest around them was also ablaze. Be that as it may, by nightfall the Greeks had moved on to Kosmas and their enemy to Geraki.
The next day, 12 September1825, Ibrahim's troops torched Geraki! The dead were in their hundreds. The surrounding olive groves and scrubland were on fire! Many locals ran off to the mountains to escape. Women and children scurried up to Sormpanos on the way to the port of Plaka and from there hopefully flee to the islands of Spetses and Hydra. Not everyone made it.
In the meantime, elsewhere in the east of Lakonia, distressed folk would flee their villages and find refuge in the small old castle of Kyparissi, secluded in a mountainous and inaccessible location known as "Koulia". The monks also abandoned the small monastery of Agios Theodoros in Chararakas. When Ibrahim, after torching Geraki, got word of this, he immediately that same afternoon dispatched troops to Kyparissi. They arrived the next day. This was of strategic importance to him since he needed to maintain access through Kremasti to scale Chionovouni.
On 15 September1825, another resounding OXI (no) is to be thundered by 400 Vrontamites braving the Ibrahim assault, just seven kilometers from Geraki. "Fire and sulphur!" is to be the angry reply by the Ottomans; and, so the ensuing holocaust is to be forged in fire as an eternal living memory of the struggle for the independence and the freedom of Greece.
The efforts to find a safe haven for the women and children of Vrontamas were led by the village priest Papa-Dimitris Papadimitriou, who together with Vrontamas’ chieftain Giannakis Karampas lifted the spirit and the courage of the locals. For refuge, they chose Palaiomonástiro, about six kilometres from the village, a cave church with rare frescoes dating from 1201 AD, dedicated to the Virgin Mary, to Agios Nikolaos, and to the great martyr Nikitas.
Galloping into Vrontamas, Ibrahim found a village deserted. A few old folk, unable to get around, refused to divulge the whereabouts of the refuge. And so, he was angry and extremely enraged. Troops on horseback combed the entire area. They managed to take some prisoners, local grape pickers on the way back from the vineyards. They tracked them and were led to the fort where about 300 to 400 Vrontamites had taken refuge. Ibrahim's troops gathered in front of an impassable fortress. Penetrating it did not seem as straightforward. It was what was termed an “eagle nest” monastery, one without visible and obvious access.
After the OXI of the Vrontamites to surrender, the siege began with unrelenting attack upon attack. The villagers galvanize by their faith and love for their homeland were determined to resist. From inside the monastery, singing and chanting could be heard and this further enraged Ibrahim. One of his generals noticed that the rock on the roof of the Monastery was not as thick at one of its points. Immediately the order was given to blast the rock. “Fire and sulphur!” was the deadly reprisal from the Ottomans; and, the holocaust of the Palaiomonástiro bursts into the flames igniting an undying living memory of the struggle for the independence and the freedom of Greece.
Today, it is as vital as ever that this page of our local history is not forgotten. We owe it to our forebears and to the protracted struggle for a free and independent homeland.
Eternal be the memory of the martyrs and fighters of the Palaiomonástiro of Vrontamas
Today, it is as vital as ever that this page of our local history is not forgotten. We owe it to our forebears and to the protracted struggle for a free and independent homeland.
Eternal be the memory of the martyrs and fighters of the Palaiomonástiro of Vrontamas
From the Greek text of Ilias Panagiotakakos
Freely translated and adapted with added comments by Dimitris Katsambis
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2021
Κωνσταντίνος Α. Μαλαβάζος (1958-2021)
Ο Κώστας γεννήθηκε στην Καρίτσα την 1η Νοεμβρίου 1958 αλλά μεγάλωσε στις Γούβες
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.
Πατήστε εδώ για να δείτε τον οικογενειακό κλάδο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.
Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα».
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2021
Ιωάννης Γ Μάζης (1934-2021)
Σε ηλικία 87 ετών απεβίωσε την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2021 στο Γεράκι ο Ιωάννη Γ. Μάζης.
Η κηδεία τελέστηκε το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη στο Γεράκι.
Η κηδεία τελέστηκε το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη στο Γεράκι.
Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Ζαραφόνα στις 22 Φεβρουαρίου 1934 και τη δεκαετία του 1970 ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Καρίτσα όπου μεγάλωσε την οικογένειά του.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.
Πατήστε εδώ για να δείτε τον οικογενειακό κλάδο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.
Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα».
Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2021
Ο Βασίλης Κατσάμπης και η Ελένη Θεοδωρακάκου βάφτισαν τον γιο τους στην Καρίτσα
Ο Βασίλης Κατσάμπης και η σύζυγός του Ελένη Θεοδωρακάκου βάφτισαν το γιο τους στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας στην Καρίτσα, την Παρασκευή 27 Αυγούστου 2021.
Το Μυστήριο τέλεσε ο εφημέριος του χωριού π. Χρήστος Καρυδόγιαννης.
Νονός είναι ο Γιώργος Ροζακλής από την Αδελαΐδα στην Αυστραλία αλλά λόγω της σημερινής παγκόσμιας κατάστασης και περιορισμούς, το παιδί βαφτίστηκε για λογαριασμό του Γιώργου από την ανιψιά του Χριστίνα Φιφλή.
Υπέροχη δεξίωση ακολούθησε στο Κέντρο Εσπερίδες.
Στους γονείς Βασίλη και Ελένη και σ’ όλη τη οικογένεια ευχόμαστε να χαίρονται το καινούργιο όνομα, η ζωή τους να είναι πάντα γεμάτη με ευχάριστες συγκινήσεις, υπέροχες στιγμές και όμορφα συναισθήματα!
Οι νονοί πάντα άξιοι και να σκορπάνε το φως απλόχερα στο βαφτιστήρι τους!
Και στο νεοφώτιστο ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας να είναι γερός, ευτυχισμένος και γεμάτος φως σε όλη του τη ζωή.
Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2021
«Τιμή και χαρά» του Τάκη Χρόνη: Αργυρό μετάλλιο αποσπά η ταινία του
Τα συγχαρητήρια μας στον Τάκη, σε όλη την ομάδα, καθώς και τον σκηνοθέτη Συμεών Τσόντσεβ για το σπουδαίο αυτό επίτευγμα με μια ταινία που όπως υπόσχεται σίγουρα αφήνει το χαμόγελο σ’ όλους.
Ο Τάκης κατενθουσιασμένος και εντυπωσιασμένος δηλώνει:
«Η ταινία under the same roof (κάτω από την ίδια στέγη), στην οποία έπαιξα, έχει λάβει μέρος σε αρκετά φεστιβάλ, με εναρκτήρια συμμετοχή της στο 43ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας, την περασμένη χρονιά.
«Η πιο πρόσφατη συμμετοχή της ήταν σε φεστιβάλ στην Ουγγαρία. Επιλέχθηκε ανάμεσα σε χίλιες ταινίες, μαζί με άλλες εβδομήντα, και απέσπασε το δεύτερο βραβείο (αργυρό μετάλλιο)!
«Τιμή μου και χαρά μου που, υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη Σιμεών Τσόντσεβ και όλου του τημ, πετύχαμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα!
«Σιμεών, εύχομαι κι άλλες επιτυχίες!»
Στο μεταξύ, απολαύστε μια γεύση από το θέμα της ταινίας μέσα από το επίσημό της τρέιλερ.
«Κάτι πρόκειται να αλλάξει όταν ένας ξένος, που συνεχώς εκνευρίζει τον γείτονά του με το μπουζούκι, χάνει το πολύτιμο όργανο στην κατοχή του…»
Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2021
Γεώργιος Δ. Γραμματικάκης (1932-2021)
Η επιθυμία του να ταφεί στη γενέτειρά του την Καρίτσα.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.
Ανακοίνωση του θανάτου
Ο Γεώργιος Δημητρίου Γραμματικάκης, 88 ετών, γεννημένος στην Καρίτσα, Λακωνίας, Ελλάδα. Πολυαγαπημένος σύζυγος της Ιωάννας (το γένος Σταθάκη). Αφιερωμένος πατέρας της Ντίνας, του Δημήτρη και Αφροδίτης. Λατρευτός παππούς της Έλλης και της Γιάννας. Αγαπημένος αδελφός της Κανελιώς, του Νικολάου, της Κατίνας, της Παναγιώτας και των αείμνηστων Γεωργίας, Γιάννη, Γιαννούλας και Λαμπρινής. Αγαπητός κουνιάδος της Σόνιας και του Γιάννη. Αγαπητός θείος πολλών ανιψιών. Ο Γεώργιος ήταν ο ιδιοκτήτης/χειριστής του καταστήματος Pete's Hamburgers (Χάμπουργκερς του Πιτ) που βρίσκεται στο Σικάγο.
Ο Γεώργιος Δημητρίου Γραμματικάκης, 88 ετών, γεννημένος στην Καρίτσα, Λακωνίας, Ελλάδα. Πολυαγαπημένος σύζυγος της Ιωάννας (το γένος Σταθάκη). Αφιερωμένος πατέρας της Ντίνας, του Δημήτρη και Αφροδίτης. Λατρευτός παππούς της Έλλης και της Γιάννας. Αγαπημένος αδελφός της Κανελιώς, του Νικολάου, της Κατίνας, της Παναγιώτας και των αείμνηστων Γεωργίας, Γιάννη, Γιαννούλας και Λαμπρινής. Αγαπητός κουνιάδος της Σόνιας και του Γιάννη. Αγαπητός θείος πολλών ανιψιών. Ο Γεώργιος ήταν ο ιδιοκτήτης/χειριστής του καταστήματος Pete's Hamburgers (Χάμπουργκερς του Πιτ) που βρίσκεται στο Σικάγο.
Η κηδεία και η ταφή θα πραγματοποιηθούν στην Καρίτσα Λακωνίας στην Ελλάδα.
Αντί για λουλούδια, δωρεές στο όνομά του στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους στο Σικάγο.
Αντί για λουλούδια, δωρεές στο όνομά του στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους στο Σικάγο.
Obituary
George Dimitrios Grammas, 88, born in Karitsa, Lakonia, Greece; Beloved husband of Joan (nee Stathaki); Devoted father of Dina Grammas and Jim (Afroditi) Grammas; Cherished Grandfather of Ellie and Yanna; Dearest brother of Kanelio, Nick, Katina, Panagiota, and the late Georgia, John, Yiannoula, and Lamberini; Dear brother-in-law of Sonia and John; Fond uncle of many nieces and nephews. George was the owner/operator of Pete's Hamburgers located on Howard Street L station.
Visitation, Tuesday September 7, 2021 from 4 - 8 p.m. at Colonial Wojciechowski Funeral Home 8025 W. Golf Rd. Niles, IL. Funeral service and Interment will take place in Karitsa, Lakonia, Greece. In lieu of flowers, donations in his name to St. Haralambos Greek Orthodox Church 7373 Caldwell Ave. Niles, IL. 60714. Arrangements by NICHOLAS M. PISHOS FUNERAL DIRECTOR, LTD., Info: 847-581-0536 or www.colonialfuneral.com
Πατήστε εδώ για να δείτε τον οικογενειακό κλάδο του αείμνηστου στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.
Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)