Ολοκληρώθηκε η ψηφιοποίηση των ληξιαρχικών βιβλίων των εκκλησιών της Λακωνίας

Ο Γρηγόρης Κόντος και η Κάρολ Κωστάκου-Πετράνεκ

με τον φωτογραφικό εξοπλισμό στην Ιερά Μητρόπολη Σπάρτης και Μονεμβασίας

(Μεταφρασμένο και ελαφρώς προσαρμοσμένο από «Greece 2019 – Church Books in Villages of Laconia Digitized» της Κάρολ Κωστάκου-Πετράνεκ που πρωτοδημοσιεύτηκε στις 17 Ιουλίου 2019 στην ιστοσελίδα «Spartan Roots (Σπαρτιατικές Ρίζες)»)

H αποστολή εξετελέσθη! Τα υπάρχοντα ληξιαρχικά βιβλία γεννήσεων, γάμων και θανάτων απ’ όλα τα χωριά της Λακωνίας που υπάγονται υπό την αρμοδιότητα της Ιεράς Μητρόπολης Σπάρτης και Μονεμβασίας, έχουν ψηφιοποιηθεί και διατηρηθεί. Υπό της οδηγίες του Επίσκοπου Ευστάθιου και την εποπτεία του Δημήτρη Σκιαδά, ιερείς από 139 χωριά μετέφεραν τα αρχεία τους στο γραφείο της Μητρόπολης στη Σπάρτη όπου και η ψηφιοποίηση πραγματοποιήθηκε.

Το έργο διοργανώθηκε από τον Γρηγόρη Κόντο, ειδικό ελληνικών αρχείων της εταιρίας MyHeritage, που παρείχε τον εξοπλισμό για την ψηφιακή απεικόνιση. Η επίπονη διαδικασία ψηφιοποίησης διεξήχθη από την αρχειοφύλακα Κάρολ Κωστάκου-Πετράνεκ, συνδιευθύντρια του Family History Center (Κέντρο Γενεαλογικής Ιστορίας) της Ουάσινγκτον, καθώς και συντονίστρια της σελίδας Spartan Roots (Σπαρτιατικές Ρίζες).

Τα εκκλησιαστικά αρχεία έχουν ανεκτίμητη σημασία στη γενεαλογική έρευνα, αφού παρέχουν δεδομένα πρωτογενών πηγών των σημαντικότερων ορόσημων της ζωής. Στην Ελλάδα, αυτά τα βιβλία μπορούν να εξεταστούν μόνο επί τόπου. Ίσως λίγες, αν όχι καμία, από τις ελληνικές εκκλησίες παρέχουν πρόσβαση στα αρχεία τους μέσω διαδικτύου. Το έργο τούτο είναι το πρώτο του είδους στην Ελλάδα και ο επίσκοπος Ευστάθιος πρέπει πιστωθεί και να επαινεθεί για την προνοητικότητα του να διατηρήσει τα αρχεία της Μητρόπολης και των χωριών της. Απ’ όσο γνωρίζουμε, είναι ο πρώτος επίσκοπος στην Ελλάδα να εγκρίνει ένα τέτοιο έργο. Το επόμενο καλοκαίρι θα τιμηθεί γι αυτό σε ειδική τελετή στη Σπάρτη.

Κάθε ιερέας που μας έφερε τα ληξιαρχικά του βιβλία έχει μια μονάδα δίσκου USB με τις εικόνες των σχετικών αρχείων ενώ η Μητρόπολη έχει ένα αντίγραφο των αρχείων από κάθε χωριό.

Λυπούμαστε διαπιστώνοντας πόση από την ιστορία μας έχει ήδη χαθεί. Μερικά από τα χωριά είναι εκατοντάδων ετών, αλλά τα ληξιαρχικά τους βιβλία μόνο πρόσφατα. Ρωτήσαμε τι συνέβη με τα αρχεία που λείπουν και απογοητευτήκαμε μαθαίνοντας ότι αμέτρητα είχαν με τα χρόνια φθαρεί, από υγρασία, μούχλα, και έντομα ή είχαν υποστεί ζημιές από νερά και τα είχαν πετάξει. Κάποια είχαν μεταχειριστεί ως προσάναμμα για φωτιά και άλλα καταστραφεί εν καιρώ πολέμου. Είδαμε επίσης και αρχεία που είχαν προσεκτικά αποκατασταθεί κι άλλα οικτρώς παραμελημένα.

Σε μελλοντική ανάρτησή μας θα περιγράψουμε λεπτομερώς τα αρχεία. Σήμερα απλά παρέχουμε πληροφορίες για κάθε χωριό και τα αρχεία του που έχουν ψηφιοποιηθεί. Μόλις μια χούφτα από εκκλησίες έχουν αρχεία που χρονολογούνται πριν από το 1900 και αυτά στον παρακάτω κατάλογο σημειώνονται με έναν αστερίσκο. Τα περισσότερα αρχεία αρχίζουν γύρω στο 1912, όταν και η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία εξέδωσε τυποποιημένα τετράδια.

Εάν επιθυμείτε να επικοινωνήσετε με κάποιο ιερέα χωριού, μπορείτε να βρείτε τον κατάλογο με όλες τις εκκλησίες που υπάγονται στη δικαιοδοσία της Μητρόπολης Σπάρτης ΕΔΩ.

Μερικά από αυτά τα αρχεία θα είναι τελικά σε απευθείας σύνδεση στο MyHeritage, αλλά με περιορισμούς λόγω προστασία της ιδιωτικής ζωής και στοιχεία εν ζωή ατόμων.

Η μεγάλη ευκαιρία του Καριτσιώτη προπονητή

Αύριο ο Κώστας Αντωνίου θα κάθετε στον πάγκο ως προπονητής της Άντελαϊντ Κόμετς έναντι της Κάμπελταουν Σίτι στο δεύτερο σκέλος του ημιτελικού της πρώτης κατηγορίας του τοπικού νοτιαυστραλιανού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Στο πρώτο σκέλος την περασμένη εβδομάδα στην έδρα της η Κόμετς κέρδισε με 1-0.

Ο καριτσιώτικης καταγωγής προπονητής ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας στις αρχές, δυο-τρεις αγώνες μετά την έναρξη της σεζόν, και στο τέλος όλων των εντός και εκτός έδρας αγώνων κατάφερε να την έχει ανεβάσει στη δεύτερη θέση, με σοβαρές αξιώσεις για την κατάκτηση του κυπέλου.

Τώρα η αναζήτηση του μεγάλου τρόπαιου είναι στα χέρια των παικτών.

Στο μήνυμά του προς τους οπαδούς ο Κώστας τονίζει:

«Ξεκινάμε ένα ιστορικό γεγονός για το σωματείο μας. Η ομάδα μας αντιμετωπίζει την Κάμπελταουν Σίτι το Σάββατο 31η στις 3 μ.μ. στη έδρα της.

«Ως παίκτης, πάντα επιδίωκα να φτάσω με την ομάδα μου στους τελικούς, καθώς και να είμαι μέρος της ηγεσίας της ομάδας.

«Πρόκειται για σπουδαίο γεγονός όχι μονάχα για το σύλλογο, αλλά με τη συμπαράστασή σας να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να πετύχουν τα όνειρά τους, όπως και εγώ.

«Οι μεγάλες στιγμές γεννιούνται από μεγάλες ευκαιρίες και εάν κατορθώσουμε να φτάσουμε στο Μεγάλο Τελικό θα οφείλεται σε σας και αυτό που φέρετε σε αυτό το σύλλογο. Δεν πρόκειται για ένα άτομο, αφορά όλη την ομάδα και τις οικογένειές της. Ενωμένοι, μπορούμε να βοηθήσουμε τους παίκτες μας να πιέσουν να πετύχουν αυτό το όνειρο.

«Σας ευχαριστώ που συμμετείχετε σε αυτό το ταξίδι, θα ήταν υπέροχο να σας δούμε εκεί το Σάββατο να μας υποστηρίξετε και να μας χειροκροτήσετε.»

Αναζητείστε την ιστορία της οικογένειάς σας από τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα

Νύφη και γαμπρός

Μαριγώ Κατσάμπη και Γεώργιος Ραγιάς

Καρίτσα 1912

Τα στοιχεία καταγραμμένα στις διακλαδώσεις των οικογενειακών δέντρων μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε ενδιαφέρουσες απαντήσεις σε απορίες που ίσως έχουμε σχετικά με τους προγόνους μας που είναι σκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του Ανάργυρου Ραγιά από το Νέο Όλμπανι στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ανάργυρος, απόγονος της Βλησιδιάς, του Κοσμά και της Καρίτσας, πρόσφατα έστειλε ένα πακέτο από παλιές φωτογραφίες στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Αυτή ήταν και η αφορμή για την ιστορία μας να ξεδιπλωθεί μέσα από τις φωτογραφίες και τις συσσωρευμένες βιογραφικές σημειώσεις στα Οικογενειακά Δέντρα του Νοτίου Πάρνωνα που ξεκίνησαν εδώ και17 χρόνια το 2002. Από τότε έχουν εισαχθεί 42949 συγγενείς και 1809 φωτογραφίες στις σελίδες μας.

Η πρώτη φωτογραφία από τον Ανάργυρο είναι η παλαιότερη και η αφετηρία της εξιστόρησης. Απεικονίζει το γάμο του παππού του Γεώργιου Ραγιά (1878-1976) και της γιαγιάς του Μαριγώς Κατσάμπη (1889-1970) το 1912 στην Καρίτσα.

Η Μαριγώ Κατσάμπη-Ραγιά, που γεννήθηκε το 1899, ήταν η έκτη από τα έντεκα παιδιά, οκτώ αγόρια και τρία κορίτσια, του Γεωργίου και της Χρυσούλας Κατσάμπη (Κασίδη) από την Καρίτσα.

Σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε τον Γεώργιο Ραγιά από τη γειτονική Βλησιδιά (Νεοχώρι) Κυνουρίας. Ο Γεώργιος ήταν έντεκα χρόνια μεγαλύτερός της και ο γάμος μέσα σε τέσσερα χρόνια παρήγαγε τρία παιδιά, ένα αγόρι και δύο κορίτσια: τον Παναγιώτη (1913), την Αδαμαντία (1914) και την Χρυσάνθη (1916).

Λίγο μετά τη γέννηση του τρίτου τους παιδιού, τη Χρυσάνθη το 1916, ο Γεώργιος μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να εργαστεί με τα κουνιάδια του, τα αδέρφια της Μαριγώς - τον Κωνσταντίνο, τον Απόστολο και τον Παναγιώτη Κατσαμπή από την Καρίτσα – στο πολύ επιτυχημένο οικογενειακό ζαχαροπλαστείο στο Ζάινζβιλ του Οχάιο.

Δεν επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα για πάνω από 40 χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Στο μεταξύ, η Μαριγώ μεγάλωσε μόνη της τα παιδιά. 

Παναγιώτης Ραγιάς στο Γυμνάσιο
στα τέλη της δεκαετίας του 1920

Στα εφηβικά του χρόνια, ο Παναγιώτης πήγαινε στο Γυμνάσιο στο Λεωνίδιο.

Στο Στρατό
ΟΠαναγιώτης Ραγιάς στην πρώτη σειρά στη μέση

Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην κατεχόμενη Ελλάδα, ο Παναγιώτης υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό ως λοχαγός και περιφερειακός στρατιωτικός διοικητής.

Το 1948, τον καιρό του Εμφύλιου, ο Παναγιώτης, ηλικίας 35 ετών, παντρεύτηκε τη 20χρονη Χριστίνα Μανωλιά από τον Κοσμά της Κυνουρίας. Ο γάμος παρήγαγε τρία παιδιά, ένα κορίτσι και τέσσερα αγόρια. Δύο από τα παιδιά, η Μαρία το 1948 και ο Γεώργιος το 1951, γεννήθηκαν στη Βλησιδιά. Τα άλλα τρία, ο Ανάργυρος 1952, ο Γρηγόριος το 1954 και ο Αποστόλης το 1956, γεννήθηκαν στο Ζάινζβιλ. 

Νιόπαντροι

Παναγιώτης Ραγιάς και Χριστίνα Μανωλιά

Το 1951, ο Παναγιώτης και η οικογένειά του, η γυναίκα του η Χριστίνα και τα δύο τους παιδιά, η Μαρία και ο Γιώργος, μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να είναι με τον πατέρα του τον Γεώργιο.

Αποχαιρετισμός:

 Παναγιώτς και Χριστίνα με το μωρό Γεώργιο

αποχαιρετάν τον ανιψιό Ζαχαρία Σακελλαρίου

και τη μητέρα Μαριγώ Κατσάμπη-Ραγιά  

πριν φύγουν για τις Ηνωμένες Πολιτείες

Τα πρώτα χρόνια στην Αμερική, μέχρι το 1957, ο Παναγιώτης δούλευε με τον πατέρα του στο εστιατόριο των Κατσαμπαίων στο Ζάινζβιλ.

Η οικογένεια του Παναγιώτη Ραγιά στην Αμερική

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο Γεώργιος, μετά από 40 περίπου χρόνια στο Ζάινζβιλ και αγγίζοντας 80 χρονών, επέστρεψε για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με τη γυναίκα του τη Μαριγώ στο οικείο του χωριό τη Βλησιδιά. Η Μαριγώ πέθανε, ηλικίας 81 ετών, το 1970 και θάφτηκε στη Βλησιδία. Ο Γεώργιος έφυγε σε πολύ μεγάλη ηλικία 98 ετών, το 1976, και θαύτηκε κι αυτός στο πολυαγαπημένο του χωριό τη Βλησιδιά.

Ξαναντάμωμα στην Καρίτσα:
Μαριγώ Κατσάμπη-Ραγιά

με την αδερφή της Κατερίνα Κατσάμπη-Καραμίντζα

Το 1966, ο Παναγιώτης και ο εξάδελφός του, ο Διαμαντής Μαλαβάζος, αγόρασαν το εστιατόριο των Κατσαμπαίων, και το 1972 ο Παναγιώτης το αγόρασε εξ ολοκλήρου. Ο ίδιος και η οικογένειά του κράτησαν την επιχείρηση μέχρι τη συνταξιοδότησή του τον Νοέμβριο του 1988. Ήταν μέλος του Ελληνορθόδοξου Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού στο Κολόμπους, πρώην μέλος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Elks Lodge και πρώην πρόεδρος της τοπικής Αμερικανικής Ελληνικής Εκπαιδευτικής Προοδευτικής Ένωσης (AHEPA). Είχε ονομαστεί επίσης «Πατέρας της Χρονιάς» σε διαγωνισμό του τοπικού τηλεοπτικού σταθμού WHIZ-TV το 1963.

Ο Παναγιώτης πέθανε, ηλικίας 90 ετών, την πρωτοχρονιά του 2004 και θάφτηκε στο Ζάινζβιλ.

Η γυναίκα του η Χριστίνα πέθανε, ηλικίας 88 ετών, στο σπίτι τους 12 χρόνια αργότερα στις 24 Ιανουαρίου 2016. Πάνω από 20 χρόνια, η Χριστίνα δούλευε με τον άντρα της στο καραμελάδικο που είχαν αγοράσει το 1966. Πέρασαν από τα χέρια της όλα τα σοκολατάκια που έφτιαχναν και κράτησαν την επιχείρηση μέχρι τη συνταξιοδότησή τους το 1988. Άρεσε στη Χριστίνα να μαγειρεύει και να ψήνει για την οικογένεια και τους φίλους. Όλη τη ζωή της τους αγαπούσε άνευ όρων. Η Χριστίνα ήταν κι αυτή μέλος του Ελληνορθόδοξου Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού στο Κολόμπους. Προηγήθηκε στο θάνατο από τον άντρα της τον Παναγιώτη, τους γονείς της τον Ανάργυρο και την Αργυρώ Μανωλιά, την αδελφή της Μαρία Ζόρου και τον εγγονό της Νικόλα Σέφερ. Άφησε να την λατρεύουν και να αγαπάνε τη μνήμη της τα παιδιά της, τη Μαρία και τον Πιτ Γσεσουρά, το Γιώργο, τον Αργύριο και την Σία, το Γρηγόριο και την Ντενίς, και τον Παύλο και την Νάνσι, καθώς και τα εγγόνια; την Αθανασία και τον Τζέημς Ρέγκουλες, τη Χριστίνα και τον Άρνι Μάρτιν, το Γιώργο και την Καλλή Γεσούρα, τον Πήτερ, τον Αλέξ, τη Χριστίνα και τον Άντριου Γεωργόπουλο, το  Χρήστο και την Ελένη, τον Πιτ και την αρραβωνιαστικιά του την Άντρια, την Έαννα και τη Μαρία Ραγιά, πέντε δισέγγονα, το αδερφό Γιάννη Μανωλιά και πολλά ανίψια.

Και έτσι οι φωτογραφίες από τον Ανάργυρο επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά το ρητό, μια εικόνα αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Ευτυχώς έτσι! 

Φωτογραφίες: Ανάργυρος Ραγιάς
Έρευνα: Στέλιος Χαγιάς
Κείμενο: Δημήτρης Κατσάμπης

Βρείτε την Μαριγώ Κατσάμπη-Ραγια στα Οικογενειακά Δέντρα του Νοτίου Πάρνωνα στη διεύθυνση: https://www.tribalpages.com/tribe/browse?userid=karitsa&view=0&pid=1246&randi=150703822

Σε περίπτωση που επιθυμείτε να συμπεριλάβετε φωτογραφίες και στοιχεία σχετικά με προγόνους ή απογόνους σας, ή και τον εαυτό σας, στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το συντονιστή, Στέλιο Χαγιά, είτε με προσωπικό μήνυμα στο Facebook ή μέσω email: sghagais@optusnet.com.au

Οι εργασίες των Οικογενειακών Δέντρων του Νότιου Πάρνωνα τελούνται υπό την χορηγία του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών της Νότιας Αυστραλίας.