Ιστορίες για στοιχειά από το χωριό

Haunting stories from the village

Στην καθημερινή τους τη ζωή, είτε μέσα στο ίδιο το χωριό, στα χωράφια, ή στα βοσκοτόπια πάνω στα βουνά με τα κοπάδια, οι πρόγονοί μας διηγούνταν τόσες και τόσες ιστορίες από παράξενα και ανεξήγητα γεγονότα, ιδίως τη νύχτα, με περίεργες φωνές, μυστήρια πλάσματα, τέρατα και σατανάδες ανάμεσά τους. Αυτές οι ιστορίες μεταδιδομένες από στόμα σε στόμα αποτελούν κομμάτι από τη λαογραφία του χωριού μας και αξίζουν να γραφτούν και να διασωθούν. Παρακάτω ο Στέλιος Χαγιάς αφηγείται μια τέτοια ιστορία που εμπλέκεται με την εν μέρει επαληθευμένη, εν μέρει μυστηριώδη συνάντηση της προ-προ-προγιαγιάς, Χρυσούλας Τσεμπελή, τότε ηλικίας 7 χρονών, με Αιγύπτιους μισθοφόρους, σατανάδες και μαύρα κοκόρια την ημέρα και νύχτα της 11ης Σεπτεμβρίου 1825. Του την είχε πει στις 30 Ιανουαρίου 2007 η αείμνηστη Κατερίνα Ροζακλή, ηλικίας 94. Θυμότανε ότι ήταν ιστορία πολύ γνωστή στο χωριό. Η ίδια  την είχε ακούσει από τη Διαμάντω Τούντα ή "Ορφανή", εγγονή της Χρυσούλας.      Η μικρή Χρυσούλα και τα τέρατα    Όπως το αφηγήθηκε η Κατερίνα Δημ. Ροζακλή στον Στέλιο Διαμαντή Χαγιά   Η ιστορία αυτή αφορά γεγονότα τον καιρό των επιδρομών από τους Αιγύπτιους μισθοφόρους του Ιμπραήμ Πασά το 1825 κατά την ελληνική εθνοαπελευθερωτική επανάσταση 1821-29. Εκτός από τις μάχες με  Έλληνες Αγωνιστές, ο Ιμπραήμ κατέστρεψε χωριά και πήρε αιχμάλωτους πολλούς Έλληνες, προπαντός γυναίκες, για δούλους στα σκλαβοπάζαρα στη Μέση Ανατολή. Η Χρυσούλα Γεωργάκη Τσεμπελή, τον καιρό εκείνο, μικρό κοριτσάκι επτά περίπου χρονών, είχε συλληφθεί από μισθοφόρους του Ιμπραήμ και ήταν με τα χέρια δεμένα πάνω σε ένα άλογο. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι γονείς και η θεία της, αδελφή του πατέρα της, είχαν κι αυτοί αιχμαλωτισθεί. Την πηγαίνανε έξω από την Καρίτσα όταν αυτή σε μια κατηφόρα που λέγεται Στις Τρόκλες κατάφερε να ξεδέσει το σκοινί και να αμολήσει τα χέρια της. Με τα χέρια της ελεύθερα, η μικρούλα μπόρεσε να πηδήσει από το άλογο πρώτα μέσα σε μια διπλανή αλλά απότομη μάντρα και στη συνέχεια το έβαλε στα πόδια πέρα από μια ρεματιά σκαρφαλώνοντας στην άλλη πλευρά πάνω σε ένα λαχιδάκι.  Κατά σύμπτωση πάνω από 120 χρόνια αργότερα, τον καιρό του Εμφύλιου, ο Διαμαντής Αντωνίου "Ψυχογιός" πυροβολήθηκε από αντάρτες όταν κοίταγε να διαφύγει κι αυτός από την ίδια ρεματιά. Οι μισθοφόροι του Ιμπραήμ, βλέποντας το κοριτσάκι στην άλλη πλευρά της ρεματιάς φωνάζανε στα Ελληνικά, "Έπα κάτω, έπα κάτω!"   Αλλά το μικρό κοριτσάκι συνέχισε να τρέχει. Πήρε το μονοπάτι για το χωριό Μαρί στην Κυνουρία και κατόπιν προς το Κάτω Μαρί. Εδώ αφθονούσαν τα έλη και τα νερά που έτρεχαν στα ρέματα κινούσαν τους μύλους για τους ντόπιους Μαρινιώτες και άλλους κοντοχωριανούς, να αλέθουν τα στάρια τους σε αλεύρι. Μάζευαν τα νερά από τα ρέματα μέσα σε μεγάλους κάδους. Στο κάτω μέρος κάθε κάδου ένα άνοιγμα πέταγε το νερό με υψηλή πίεση πάνω σε ένα τροχό που γύριζε την πέτρα για να αλεθεί το στάρι σε αλεύρι. Στοιχεία δείχνουν ότι ο Δημήτρης Τσεμπελής από την Καρίτσα το 1826 ήταν κι αυτός ιδιοκτήτης νερόμυλου στο Μπουρνιά. Η Χρυσούλα τράβηξε προς έναν από τους νερόμυλους αλλά ο μυλωνάς δεν ήταν εκεί.  Αυτή όμως ήξερε πώς δουλεύεται ο μύλος και έκανε να τον κινήσει. Τη στιγμή αυτή  όμως τα πράματα πήραν μια ανατριχιαστική, τρομακτική τροπή. Από τότε, η εξής ιστοριούλα μεταδίδεται από στόμα σε στόμα στην Καρίτσα, ένας σατανάς εμφανίστηκε μπροστά στο μικρό  κοριτσάκι. Σατανάς: Πως λέγεσαι εσύ, πως σε λένε; Χρυσούλα: Με λένε Πανωγόμι! (Η λέξη Πανωγόμι είναι συστολή της φράσης "απάνω στο  γομάρι". Γομάρι σημαίνει το φορτίο που μεταφέρεται από μουλάρι. Έτσι το Πανωγόμι μεταφράζεται εδώ ως το φορτίο πάνω στο μουλάρι.) Σατανάς: Πόσα φορτία έχεις; Χρυσούλα: Έχω ένα πλευρό, δύο πλευρά, και  ένα πανωγόμι. Όταν άκουει την απάντηση της Χρυσούλας, ο σατανάς φεύγει να πάει να βρει κι άλλους σατανάδες. (Έφυγε και γύρισε να μάσει στο συγκρότημά τους κι άλλους σατανάδες.) Η Χρυσούλα άλεσε το αλεύρι και φόρτωσε το μουλάρι.  Είχε νυχτώσει και το κοριτσάκι καβάλησε το μουλάρι στη μέση από τα δύο γομάρια που είχαν φορτωθεί σε κάθε πλευρά στο μουλάρι και σκεπάστηκε με ένα μεγάλο χιράμι για να  φαίνεται σαν μέρος του φορτίου πάνω στο μουλάρι. Καθώς η Χρυσούλα και το μουλάρι ξεκίνησαν στο δρόμο προς την Καρίτσα, μια ομάδα από σατανάδες παρουσιάζεται μπροστά της και ένας από αυτούς άρχισε να χτυπάει το μουλάρι. Σατανάς: Να το ένα πλευρό, να και το άλλο πλευρό, να και το πανωγόμι, εκείνη που είναι; Ο σατανάς συνεχίζει να χτυπάει το μουλάρι πάλι και πάλι. Σατανάς: Να το ένα πλευρό, να και το άλλο πλευρό, να και το πανωγόμι, εκείνη που είναι; Το μουλάρι και η Χρυσούλα συνέχισαν μέσα στη νύχτα ακολουθώντας το μονοπάτι πάνω και κάτω στις χαράδρες προς την Καρίτσα. Στο δρόμο οι σατανάδες συνεχίζουν να χτυπάνε το μουλάρι, επαναλαμβάνοντας τα ίδια ξανά και ξανά. Αυτό συνεχίζεται όλη τη νύχτα μέχρι τα ξημερώματα, όταν φτάνουν σε ένα καταρράκτη αγνάντι από την Καρίτσα. Λίγο έξω από την Καρίτσα, η Χρυσούλα άκουει τα λαλήσματα των κοκόρων. Και οι σατανάδες ακούνε τα λαλήσματα από άσπρα κοκόρια Σατανάς: Χορεύτε να χορέψουμε! Άσπρος κόκορας λαλίζει.  Χορεύτε να χορέψουμε! Άσπρος κόκορας λαλίζει. (Οι σατανάδες χόρευαν και χόρευαν... μέχρι που ένας μαύρος κόκορας άρχισε το πρωινό του λάλισμα) Σατανάς: Μαύρος κόκορας! Πάμε, πάμε να φύγουμε. Όταν άκουσαν το λάλισμα από μάυρο κόκορα οι σατανάδες εξαφανίστηκαν μέσα στη ρεματιά. Κι έτσι η μικρή Χρυσούλα ήταν ελεύθερη να πάει στο σπίτι της, ακύνδινα καβάλα στο μουλάρι, με το φρεσκοαλεσμένο αλεύρι άθικτο.

In their everyday life, be it in the village itself, in the tilling fields, or the mountain pastures with their flocks, our ancestors recounted numerous tales of strange and inexplicable events, most often at night, featuring strange cries, weird and bizarre creatures, fiends and demons in their midst. These stories passed on word-of-mouth are part of the folklore of our village and deserve to be documented and preserved. Below Stelios Chagias recounts one such story involving the partly verified, partly mysterious encounter of  his great-great-great-grandmother, Chrysoula Tsempelis, then aged 7, with Egyptian mercenaries, fiends and black roosters on the day and night of 11 September 1825. It was told to him on 30 January 2007 by Katerina Rozaklis, aged 94. She remembered it was widely known by Karitsiotes. She had heard it from Diamanto Tountas "Orfani", granddaughter of Chrysoula.    Little Chrysoula and the fiends As related by Katerina Dim. Rozaklis   to Stelios Diamanti Hagias     This story relates to events at the time of the raids in 1825 by the Egyptian mercenary Ibrahim Pasha during the Greek war of national liberation from the Turks of 1821-29. Apart from fighting the Greek revolutionaries, Ibrahim destroyed villages and took many Greeks, mostly females, for the white slave trade in the Middle East. Chrysoula Georgaki Tsempelis, then a young girl of about seven years of age, had been captured by Ibrahim's mercenaries and hand-tied on a horse. Records show that her parents and an auntie, her father’s sister, had also been abducted. Chrysoula was being led out of Karitsa when on a down slope called Stis Trókles she managed to loosen the rope and free her hands. With her hands free, she jumped down from the horse and into an adjacent fenced property, mántra, which was steep, and then into and out of a ravine scrambling to safety onto a plateau on the other side. More than 120 years later, during the Greek Civil War, Diamantis Antoniou "Psychogiós" was shot by guerrillas escaping through this same ravine. Imbrahim's mercenaries, on seeing the little girl over the other side of the ravine, called out to her in Greek, "Épa káto̱, épa káto̱!" (Climb back, climb back!) But the little girl kept running. She took the path to the village of Mari in Kynouria and then on to Kato Mari.  Here reeds grew in abundance and the waters flowing down the swift streams powered mills for the local Mariniotes and other nearby villagers to grind their wheat into flour. Water was collected from the flowing streams into large vats. At the bottom of each vat an opening projected water at high pressure onto a wheel which turned the grinding stone to make flour. Records show that a Dimitris Tsempelis of Karitsa also owned  a water mill at Bournia in 1826. Chrysoula made her way to one of the watermills, only to find the miloná (miller) was absent. But she knew the operation of the mill and proceeded to get it going.  And that's when things became eerily interesting! Ever since then, it has been passed on word-of-mouth in Karitsa, a satanás (demon) appeared before the little girl. Demon: What is your name? (Pos légesai esý, pos se léne?) Chrysoula: My name is, Panogomi! (Me léne Panogómi!) (Panogómi is the truncation of "apano sto gomari". Gomari means the load carried by a mule and apano means on top. So Panogómi is translated here as being on top of a loaded pack mule.) Demon: How many things, will you pack onto the mule? (Pósa fortía écheis?) Chrysoula: One on one side of the mule, one on the other side and one in between.  (Écho éna plevró, dýo plevrá, kai éna panogómi.) Upon hearing Chrysoula's answers the demon leaves her to go and find other demons (Éfyge kai gýrise na másei sto synkrótimá tous állous satanádes.) Chrysoula completed milling the grain (to álese to alévri) and she loaded the mule. It was now dark and the little girl mounted the mule and sat between the gomária (flour bags) that had been loaded on each side of the mule and covered herself with a large chirámi (sheet) to look like she was part of the load on the mule. As Chrysoula and the mule started on the trip back to Karitsa, a gathering of demons appeared in front of her (éna synkrótima apó satanádes parousiázontai) and one of the demons began striking the mule. Demon: Here is one side, here is the other side, and here is the load on top, but where is she? (Na to éna plevró, na kai to állo plevró, na kai to panogómi, ekeíni pou eínai?) The demon struck the mule again and again. Demon: Here is one side, here is the other side, and here is the load on top, but where is she? (Na to éna plevró, na kai to állo plevró, na kai to panogómi, ekeíni pou eínai?) The mule and Chrysoula proceeded through the night towards Karitsa travelling along and up ravines. Along the journey the demons kept on striking the mule, repeating the same refrain again and again. This continued all night until dawn when they reached a katarrákti (waterfall) overlooking Karitsa. Now on the outskirts of Karitsa, Chrysoula could hear the lalísmata (dawn cackling) of the roosters. The demons also heard the cackling of the white roosters. Demons: Let’s dance! A white rooster is cackling. (Choréfte na chorépsoume! Áspros kókoras lalízei.) Let’s dance! A white rooster is cackling. (Choréfte na chorépsoume! Áspros kókoras lalízei.) (The demons danced and danced... until a black rooster also started his morning cackling.) Demons: A black rooster! Let’s get out of here!”  (Mávros kókoras! Páme, páme na fýgoume!) After hearing the call of the black rooster the demons disappeared into the ravine. And so little Chrysoula was free to head back home, safely mounted on her mule, and the full load of freshly-grounded flour intact.

Φωτογραφία του Μήνα Σεπτέμβρη 2012: Οικογένεια Θεοδώρου Τούντα 1931

Η φωτογραφία του Σεπτέμβρη 2012 απεικονίζει την οικογένεια του Θεόδωρου και της Διαμάντως Τούντα περί το1931.

Το μωρό που κρατάει η μητέρα είναι η Χρυσούλα, περίπου 4-5 μηνών, το κοριτσάκι στα χέρια του πατέρα είναι η Στέλλα και η μεγαλύτερη κόρη η Γαρούφω είναι όρθια.  Απουσιάζει ο γιος Αναστάσης.

Τη φωτογραφία την είχε δώσει στο Δημήτρη Ευ. Κατσάμπη η αείμνηστη Χρυσούλα Σωτηρίου, το μωρό στη φωτογραφία.

Ημερολόγιο από επίσκεψη στο Σύδνεϋ

Για κάποιο καιρό θα βρίσκομαι στο Σύδνεϋ, πρωτεύουσα της Αυστραλιανής πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας, που στεγάζει περισσότερους από 100.000 Έλληνες και μόλις δέκα περίπου απόγονους της Καρίτσας. Tο Σύδνεϋ με συνολικό πληθυσμό 4,6 εκατομμυρίων είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Αυστραλία. Η πόλη είναι χτισμένη σε χαμηλούς λόφους γύρω από ένα απίστευτα γραφικό λιμάνι όπου εμβληματικά στοιχεία είναι τόσο η εκπληκτική φυσική του ομορφιά όσο και το δομημένο περιβάλλον, το Θέατρο Όπερων, η διάσημη γέφυρα και πολλά πολλά άλλα. Το κέντρο και τα προάστια περικυκλώνονται από εθνικά πάρκα, ενώ οι ακτές αποτελούνται από μια σειρά από μικρούς κολπίσκους, ορμίσκους, ποτάμια και παραλίες. Στο κέντρο βρίσκονται και άλλα πάρκα, τα πιο αξιόλογα από τα οποία είναι το Χάιντ Παρκ και οι Βοτανικοί Κήποι.

Τις επόμενες μέρες θα ήθελα να μοιραστώ μερικά στιγμιότυπα από το φυσικό, κτιστό, πολιτιστικό όπως και το κοινωνικό περιβάλλον που αφήνουν εντύπωση στον επισκέπτη.

Δημήτρης Ευ. Κατσάμπης

Η Ζωή σε πολυκατοικία
Σε αντίθεση με την Αδελαΐδα, όπου ζούμε κυρίως σε μονοκατοικίες, το Σύδνεϋ είναι πυκνοκατοικημένο και τα διαμερίσματα σε ψηλές πολυκατοικίες είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Το Λιμάνι του Σύδνεϋ
Συνήθως αναφέρεται ως το πιο όμορφο φυσικό λιμάνι στον κόσμο. Όμως τα πολυτελέστατα σπίτια των πλουσίων και των διασήμων γύρω στην άκρη του νερού το κάνουν αδύνατο να περπατήσεις αδιάκοπα γύρω-γύρω, έτσι ο καλύτερος τρόπος για να το δει κανείς είναι από φέριμποτ.

Γέφυρα του Σύδνεϋ
Έμβλημα-ορόσημο της πόλης, συμβολίζει τη νέα ζωή για πολλούς μετανάστες, αξέχαστη θέα κατά την άφιξή τους στην πόλη. Κατασκευάστηκε το 1932 για να συνδέσει τα βόρεια με τα νότια προάστια, είναι από ατσάλι και έχει μήκος περίπου 1150 μέτρα, ενώ διαθέτει 8 λωρίδες αυτοκινητοδρόμου, 2 σιδηροδρομικές γραμμές, ποδηλατόδρομο και πεζόδρομο.

Το Circular Quay
Το Circular Quay (Κυκλική Αποβάθρα) είναι το κέντρο του λιμανιού. Βρίσκεται σε μικρό κολπίσκο, θέση της αρχικής αποβίβασης του Πρώτου Στόλου Βρετανών κατάδικων στις 26 Ιανουαρίου 1788. Σήμερα πρόκειται για την αφετηρία προς τα περισσότερα αξιοθέατα γύρω από το λιμάνι, ένας ζωντανός, πολυσύχναστος χώρος με φέριμποτ να φεύγουν κάθε λίγο προς τα διάφορα σημεία του λιμανιού.

Πατρώα εδάφη των Ιθαγενών
Το Circular Quay βρίσκεται στα πατρώα εδάφη των Ιθαγενών από τη φυλή Εόρα και εδώ μας δείχνουν πώς παίζουν το ντιτζεριντού, παραδοσιακό τους μουσικό όργανο.

Darling Harbour

Το Darling Harbour είναι γεμάτο ζωή και διασκέδαση. Ένα παλιό λιμανάκι έχει μετατραπεί σε εκθεσιακό κέντρο με πολυάριθμα εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, μουσεία, θέατρα, πάρκα
και πολλά άλλα, τα οποία όλα περιβάλλονται από μονοτρόχιο σιδηρόδρομο. Στα πιο αξιοθέατα περιλαμβάνονται: Ο κινέζικος κήπος φιλίας - Δώρο στο Σύδνεϋ από την κινεζική αδελφή πόλη Γκουανγκντόνγκ. Ένα πράσινο και ειρηνικό καταφύγιο. Ενυδρείο - Από τα μεγαλύτερα ενυδρεία στον κόσμο, με περισσότερα από 5000 διαφορετικά ψάρια της Αυστραλίας. Περπατάμε στον "πυθμένα του ωκεανού" μέσω υποβρύχιες σήραγγες μήκους 145 μέτρων. Εθνικό θαλάσσιο μουσείο - Αφιερωμένο στην ναυτική ιστορία της Αυστραλίας. Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων - Εκθέματά αντίγραφα από τις πιο διάσημες προσωπικότητες τόσο της Αυστραλιανής όσο και της παγκόσμιας ιστορίας.

Ιστορικό πλοίο Endeavour
Πιστό αντίγραφο του ιστορικού πλοίου Endeavour που ελλιμενίζεται στο Εθνικό Θαλάσσιο Μουσείο στο Darling Harbour. Το Endeavour ήταν το πλοίο με το οποίο ο Άγγλος εξερευνητής Τζέιμς Κουκ ανακάλυψε την Αυστραλία το 1770, αν και ομολογουμένως πρόκειται για κοινό μυστικό, πάνω από 60000 χρονών πριν από αυτόν, ανάμεσα στις 500 περίπου φυλές Ιθαγενών που ειρηνικά και μονιασμένα μοιράζονταν την ήπειρο όλο αυτό το διάστημα.

Paddy's Market
Η λαϊκή αγορά κατέχει θέση κεντρικής σημασίας στην ιστορία του Σύδνεϋ για πάνω από 150 χρόνια.

Πολιτειακή Βιβλιοθήκη Νέας Νότιας Ουαλίας

Πινακοθήκη Νέας Νότιας Ουαλίας

Δημόσια Κτήρια

Αισθητή είναι η αρχαιοελληνική επιρροή στην αρχιτεκτονική πολλών δημόσιων κτηρίων του Σύδνεϋ.

Νησιώτικο γλέντι στο Σύδνεϋ, Κυριακή 7 Οκτωβρίου

Μπλου Μάουντανς (Γαλάζια Όροι), 100 περίπου χλμ. από το Σύδνεϋ. Το όνομα προέρχεται από τη γαλάζια χροιά τα βούνα αποκτούν όταν τα βλέπουμε από μακριά. Η περιοχή κατατεμαχίζεται από χαράδρες έως 760 μέτρα βάθους. Όταν οι Ευρωπαίοι έφτασαν στην Αυστραλία, οι πρώτοι άποικοι βρήκαν τα βουνά αδιάβατα παρόλο που είχαν ήδη κατακτηθεί για αρκετές χιλιετίες από τη φυλή Γκουνταγκούρα των Ιθαγενών. Τα βουνά έχεουν κυριχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ διότι η βλάστηση θεωρείται εξαιρετικής παγκόσμιας αξίας, και το περιβάλλον περιλαμβάνει βαλτότοπους, υγρότοπους καθώς και εκτάσεις από σπάνια και απειλούμενα φυτά, ζώα και ερπετά.

Τα βράχια "Οι Τρεις Αδελφές"
από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της περιοχής

Μήνυμα Δημάρχου για την 187η Επέτειο του Ολοκαυτώματος στο Παλαιομονάστηρο

Συμπληρώνονται αύριο 187 χρόνια από το ολοκαύτωμα των Βρονταμιτών στο Παλαιομονάστηρο.
 
«Όποιος λαός δε γνωρίζει την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει» είπε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης. Οι θυσίες των προγόνων μας, χάρη στις οποίες απολαμβάνουμε το ύψιστο αγαθό τής ελευθερίας, μας μπολιάζουν με υπερηφάνεια και αποτελούν φωτεινό σηματοδότη και οδηγό τής τοπικής και εθνικής μας πορείας.Το παράδειγμα τους, καθίσταται εξαιρετικά επίκαιρο στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, καθότι μόνο με τόλμη, αποφασιστικότητα, αλλά και πνεύμα σύμπνοιας και συνεργασίας, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την πολυεπίπεδη κρίση που διέρχεται η χώρα μας.

Ο Δήμος Ευρώτα αποδίδει κάθε χρονιά, στην εορτή αυτή τις προσήκουσες τιμές, έχοντας μάλιστα εισηγηθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών την καθιέρωση της 15ης Σεπτεμβρίου, ως ημέρα τοπικής αργίας.

Ο Δήμαρχος Ευρώτα
Ιωάννης Γ. Γρυπιώτης

Πάρτυ νεολαίας στο Γεράκι για φιλανθρωπικό σκοπό

(Φωτο: Χρήστος Μπαλαμπάνος)

Με τον καλύτερο τρόπο αποχαιρέτησε το Γεράκι το φετινό καλοκαίρι! Μετά από πρωτοβουλία του Τοπικού Συμβουλίου Νέων, την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012, στην περιοχή της Κάτω Βρύσης και κάτω από ένα μεγάλο πλάτανο διοργανώθηκε πάρτυ νεολαίας με φιλανθρωπικό σκοπό!

Όπως αναφέρει ο Χρήστος Μπαλαμπάνος, η νεολαία από το Γεράκι αλλά και από τα γύρω χωριά ξεφάντωσε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες! Το κέφι και ο χορός ήταν στα καλύτερά τους και όλα αυτά… λόγω της καταπληκτικής μουσικής!

Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων και συγκεκριμένα 1.050 ευρώ δόθηκε για την αποκατάσταση της υγείας του συντοπίτη Θανάση Μήτρη! Το ποσό κατατέθηκε σε λογαριασμό της Αγροτικής Τράπεζας με αρ. 3400104270603 που πριν λίγες μέρες είχαν ανοίξει οι σύλλογοι του Γερακίου.

Αξίζει να συμμετέχουμε σε τέτοιες εκδηλώσεις και να επικροτούμε τέτοιου είδους προσπάθειες!

Στο YouTube «Η Φλόγα της Αγάπης στο Γεράκι»

Bίντεο με τίτλο «Η Φλόγα της Αγάπης στο Γεράκι», διάρκειας 7 λεπτών, μόλις ανέβασε στο YouTube ο Μιχάλης Λεϊμονίτης, διαχειριστής και συντάκτης του ιστολογίου της περιοχής «Δήμος Ευρώτα Σκάλα Λακωνίας». Γυρισμένο από τον ίδιο, την Τρίτη 21 Αυγούστου, παρουσιάζει την υποδοχή της φλόγας της εθελοντικής αιμοδοσίας στο Γεράκι, πρώτο σταθμό μετά την Καλλιθέα της λαμπαδηδρομίας προς όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις του Δήμου Ευρώτα. Το βίντεο περιλαμβάνει την αφή της δάδας στην πλατεία του χωριού, καθώς και την ομιλία του κ. Χρήστου Μπαλαμπάνου, προέδρου της τοπικής τράπεζας αίματος, προτρέποντας τους χωριανούς να δίνουν αίμα σε τακτά διαστήματα.