Η
κοινωνία του χωρίου μας έγινε φτωχότερη. Έχασε έναν άνθρωπο χρήσιμο,
δραστήριο, ευχάριστο, ζωντανό που δεν το βάζε κάτω, αυτό ψιθύριζαν οι
χωριανοί μεταξύ τους.
Ήταν ένας άνθρωπος ξεχωριστός, συμπονούσε το διπλανό της, έδινε το χέρι της σε ανθρώπους αναξιοπαθούντες, αγαπούσε την τρίτη ηλικία και ήθελε να προσφέρει, δεν τις άρεσαν οι μικρότητες. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί της έχουν να μιλούν για την τιμιότητα της και την ντομπροσύνη της, δεν σχολίαζε κανέναν και με τίποτα.
Η Ιωάννα Μαλαβαζου-Βιζυηνού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε μέχρι τα 16 χρόνια στη Αθήνα, την οποία και εγκατέλειψε για να έρθει στο μικρό χωριό μας όπου δημιούργησε οικογένεια, παιδιά και εγγόνια. Δεν γνώριζε τις ασχολίες των κατοίκων, τις έμαθε όλες και καλύτερα και από τους ντόπιους. Τα κατάφερε, γιατί άμμο έπιανε και γινόταν χρυσάφι. Το μυαλό της κοφτερό, στις νέες τεχνολογίες παρούσα, τι δεν έβλεπαν τα μάτια της και δεν έφτιαχναν τα χέρια της. «Θέλω να ακονίζω το μυαλό μου», έλεγε συχνά. Χαμογελούσε στη ζωή, ήταν αισιόδοξη, η μοίρα όμως της έπαιξε σκληρό παιγνίδι στη φάση της ζωής της που είχε τη σοφία να ζει και να χαίρεται την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία.
Ενεργό μέλος του «Πολιτιστικού Συλλόγου των Απανταχού Καριτσιτων», πρώτη σε κάθε δράση του. Στην εκδήλωση για τη Φλόγα της Αγάπης είχε ράψει της στολές για τις ιέρειες σε χρόνο ρεκόρ. Ήθελε να προσφέρει πράγματα για να γίνει ομορφότερο το χωριό, πρότεινε δράσεις για να έχει ευκολίες το χωριό, ζητούσε να τις αναθέτουμε δουλειές.
Ιωάννα Βιζυηνού του Αναστασίου και της Αιμιλίας, μια προσωπικότητα που ο εθελοντισμός ήταν στην κουλτούρα του, ένας άνθρωπος που ήθελε να προσφέρει κοινωνικό έργο.
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβούλιου, σε αποχαιρετούμε και σου ευχόμαστε καλό παράδεισο. Δεν θα σε ξεχάσουμε, έχεις αφήσει το αχνάρι σου.
Ήταν ένας άνθρωπος ξεχωριστός, συμπονούσε το διπλανό της, έδινε το χέρι της σε ανθρώπους αναξιοπαθούντες, αγαπούσε την τρίτη ηλικία και ήθελε να προσφέρει, δεν τις άρεσαν οι μικρότητες. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί της έχουν να μιλούν για την τιμιότητα της και την ντομπροσύνη της, δεν σχολίαζε κανέναν και με τίποτα.
Η Ιωάννα Μαλαβαζου-Βιζυηνού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε μέχρι τα 16 χρόνια στη Αθήνα, την οποία και εγκατέλειψε για να έρθει στο μικρό χωριό μας όπου δημιούργησε οικογένεια, παιδιά και εγγόνια. Δεν γνώριζε τις ασχολίες των κατοίκων, τις έμαθε όλες και καλύτερα και από τους ντόπιους. Τα κατάφερε, γιατί άμμο έπιανε και γινόταν χρυσάφι. Το μυαλό της κοφτερό, στις νέες τεχνολογίες παρούσα, τι δεν έβλεπαν τα μάτια της και δεν έφτιαχναν τα χέρια της. «Θέλω να ακονίζω το μυαλό μου», έλεγε συχνά. Χαμογελούσε στη ζωή, ήταν αισιόδοξη, η μοίρα όμως της έπαιξε σκληρό παιγνίδι στη φάση της ζωής της που είχε τη σοφία να ζει και να χαίρεται την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία.
Ενεργό μέλος του «Πολιτιστικού Συλλόγου των Απανταχού Καριτσιτων», πρώτη σε κάθε δράση του. Στην εκδήλωση για τη Φλόγα της Αγάπης είχε ράψει της στολές για τις ιέρειες σε χρόνο ρεκόρ. Ήθελε να προσφέρει πράγματα για να γίνει ομορφότερο το χωριό, πρότεινε δράσεις για να έχει ευκολίες το χωριό, ζητούσε να τις αναθέτουμε δουλειές.
Ιωάννα Βιζυηνού του Αναστασίου και της Αιμιλίας, μια προσωπικότητα που ο εθελοντισμός ήταν στην κουλτούρα του, ένας άνθρωπος που ήθελε να προσφέρει κοινωνικό έργο.
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβούλιου, σε αποχαιρετούμε και σου ευχόμαστε καλό παράδεισο. Δεν θα σε ξεχάσουμε, έχεις αφήσει το αχνάρι σου.
Κατερίνα Μαλαβάζου
Αντιπρόεδρος
Πολιτιστικού Συλλόγου Απανταχού Καριτσιωτών Λακωνίας
Αντιπρόεδρος
Πολιτιστικού Συλλόγου Απανταχού Καριτσιωτών Λακωνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου