Μνημόσυνο Παναγιώτας Κατσάμπη – Τρία χρόνια από το θάνατό της

Η οικογένεια της αείμνηστης Παναγιώτας Κατσάμπη τελεί την Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010 μνημόσυνο στον Ι.Ν. Άγιων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Γκούντγουντ Αδελαΐδας και καλούν όλους τους συγχωριανούς και φίλους να τιμήσουν τη μνήμη της.

Η οικογένεια κατόπιν θα προσφέρει καφέ και νηστίσιμο γεύμα στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο.

Τελέστηκε 40ήμερο Μνυμόσυνο Χρήστου Κατσάμπη

Με τη συμμετοχή πολλών συγχωριανών, απόγονων του πατρικού χωριού και φίλων στον Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Goodwood της Αδελαΐδας τελέστηκε την Κυριακή 3 Οκτωβρίου το 40ήμερο μνημόσυνο για τον αείμνηστο Χρήστο Κατσάμπη που σε πρόσφατο ταξίδι απεβίωσε και ετάφη στην αγαπημένη του Καρίτσα. Μετά το μνημόσυνο προσφέρθηκε ο καθιερωμένος καφές στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο όπου ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε ο εξής λόγος γραμμένος από τη χήρα του εκλείποντα, Κανέλλα Κατσάμπη, που ανέγνωσε ο πρόεδρος του Παλλακωνικού Συλλόγου, Χρήστος Δημ. Βλάχος.

Ο Χρήστος γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1930 στο χωριό Καρίτσα του Πάρνωνα και άφησε την τελευταία του πνοή επίσης στον Πάρνωνα στις 25 Αυγούστου το 2010.

Ήταν το τρίτο από τέσσερα παιδιά του Δημήτρη και της Φιλιώς Κατσάμπη. Ο Χρήστος ορφάνεψε από πατέρα στα πέντε του χρόνια και έμεινε γνωστός σαν ο «Χρήστος της Φιλιώς».

Η σχολική μόρφωση του Χρήστου ήταν λιγοστή, μόνο Β’ Δημοτικού, βλέπεται η αποφράδα δεκαετία του 1940-50 δεν επέτρεψε στον νεαρό τότε Χρήστο της Θεια-Φιλιώς να μάθει πολλά γράμματα, μα έμαθε πολλά πράγματα, με πρώτη δασκάλα την καλοσυνάτη, πονετικιά μα και αυστηρή του Μάνα την Θεαι-Φιλιώ. Ο Χρήστος διδάχθηκε και κράτησε σε όλη του τη ζωή την αγάπη, ειλικρίνεια, τιμιότητα, και εργατικότητα.

Αμούστακο ακόμα αγόρι έγινε τσοπάνης στον Πάρνωνα, εργάτης στους κάμπους της Σκάλας, και λαουτιέρης στους γάμους και πανηγύρια της γύρω περιοχής κατάφερε να κερδίζει με τον ιδρώτα του τα προς το ζην, γιατί η Θεια-Φιλιώ δεν αστειευόταν, «Ή τίμιο ψωμί ή καθόλου!»

Η «χοάνη» της μετανάστευσης τράβηξε και τον Χρήστο της Θεια-Φιλιώς και το 1956 βρίσκεται στην Αδελαΐδα. Όμως ποτέ δεν ξέχασε την Ελλάδα και το χωριό του το οποίο και επισκέφτηκε αρκετές φορές.

Σε ένα από τα ταξίδια του το 1966 γνωριστήκαμε, παντρευτήκαμε και τον ίδιο χρόνο ήρθαμε μαζί στην Αυστραλία. 44 χρόνια ώμο προς ώμο περάσαμε μαζί χαρές και λύπες της ζωής.

Στις τελευταίες μας διακοπές στην πατρίδα ο Χρήστος άφησε την τελευταία του πνοή και έμεινε για πάντα στο πολυαγαπημένο του χωριό.

Εμείς σήμερα συγκεντρωμένοι εδώ ας συμπροσευχηθούμε και ας παρακαλέσουμε τον Παντοκράτορα Θεό να κατατάξει τον Χρήστο μας εκεί που οι Άγιοί του αναπαύονται.

Αιωνία του η μνήμη.
Ευχαριστώ
Κανέλλα Χρ. Κατσάμπη