Στέφανι Αντωνίου: Καλπάζοντας σαν τον άνεμο

Η Στέφανι Αντωνίου παίρνει το άλογό της και καλπάζει ελεύθερα σαν τον άνεμο να μας θυμίσει τους αθάνατους στοίχους του Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα:

Ο άνεμος είν’ ένα άλογο
άκου τον πώς τρέχει
για την θάλασσα, για τον ουρανό
θέλει να με σηκώσει

Άκου τον άνεμο
πώς τριγυρνάει τον κόσμο
για να πετάξει μακριά

Κρύψε με μες στα μπράτσα σου
γι’ αυτήν την νύχτα μόνο
γι’ αυτήν την νύχτα που η βροχή
κόντρα σε θάλασσα και γη
τα μύρια στόματά της
σπάει

Ο άνεμος τρέχει καλπάζοντας
άκου με φωνάζει
θέλει ο άνεμος
να με πάει μακριά
δε θέλω να με πάρει

Με το κεφάλι σου
σιμά στο μέτωπό μου
και με ενωμένα τα κορμιά

Τον άνεμο να τρέξει άφησε
μες στην θάλασσα
με στεφάνι αφρού

Άκου τον με φωνάζει

Τρέχει καλπάζοντας
και στις σκιές με ψάχνει
μέσα στα σκοτάδια
με ζητά