Πέθανε ο γεροντότερος Καριτσιώτης

Πέθανε την Κυριακή 30 Δεκεμβρίου και κηδεύτηκε την επόμενη μέρα στην Καρίτσα, 97 ετών, ο μεγαλύτερος σε ηλικία χωριανός.

Ο Χρήστος Μαλαβάζος, ένα από τα έντεκα παιδιά του Γεωργίου και της Αθηνάς, σύμφωνα με το μητρώο αρρένων της Καρίτσας, γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1915 και βαφτίστηκε περίπου οκτώ μήνες αργότερα, στις 6 Σεπτεμβρίου 1915 από το Χρήστο Καπεταναίο.

Τον Χρήστο διαδέχεται ο γιος του Στέλιος και τρία εγγόνια.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντα.

Πολιτιστικός Σύλλογος Καρίτσας Ημερολόγιο Τοίχου 2013

«Θα πρέπει να κρέμεται σε κάθε σπίτι Καριτσιωτών και απογόνων σ' όλο τον κόσμο!»

 Ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος Απανατχού Καριτσιωτών κυκλοφορεί ημερολόγιο τοίχου για το 2013.

Το καλαίσθητο ημερολόγιο στολίζουν μια σειρά από έργα ζωγραφικής ειδικά για το χωριό, ευγενική προσφορά φίλων καλλιτεχνών.

Το εξόφυλο έχει ως θέμα το ίδιο το χωριό στην αγκαλιά της Τσούκας, του Ελατιά και της Ράχης Ασφάκα, ενώ το εσώφυλλο φιγουράρει την πολιούχο Ευαγγελίστρια σε πανέμορφα ζωντανά χρώματα.

Το εξής στιχάκι της Αλεξάνδρας Χατζή, το γένος Κατσάμπη, γραμμένο στο ημερολόγιο σίγουρα εκφράζει την νοσταλγία όλων μας προς το προγονικό μας χωριό.

Μικρό μας χωριουδάκι
που όλοι νοσταλγούμε
πότε θα επισκεπτούμε
εκεί που όλοι γεννηθήκαμε
και κάποιοι ξενιτευτήκαμε
όλοι υπομένουμε
μεσ’ την δικιά σου αγκαλιά
να ‘ρθουμε όλα τα παιδιά
θα σ’ αγαπούμε παντοτινά

Γι αυτό και μόνο γι αυτό αξίζει το ημερολόγιο να κρέμεται σε κάθε σπίτι Καριτσιωτών και απογόνων σε όλο τον κόσμο.

Τιμή 5 ευρώ. Παραγγελίες μέσω του πολιτιστικού συλλόγου
apkaritsa@gmail.com

Στην Αυστραλία, τιμή 10 δολ., μέσω «Καριτσιώτικα Νέα»
karitsiotes@hotmail.com

Φωτογραφία του Μήνα Δεκέμβρη 2012: Χωριανοί στην μικρασιατική εκστρατεία 1919-22

Η φωτογραφία του Δεκέμβρη 2012 είναι από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, ενδεχομένως ήδη από το 1920, και απεικονίζει τέσσερις στρατιώτες από την Καρίτσα στην μικρασιατική εκστρατεία 1919-22.

Όρθιοι από αριστερά είναι ο Σπύρος Παναγιώτη Κρητικός (Σπυράκης), ετών 20, και ο Θανάσης Κωνσταντίνου Μαλαβάζος, ετών 18. Καθισμένοι είναι ο Θανάσης Παναγιώτη Κρητικός, ετών 23, και ο κουνιάδος του Παντελής Γεωργίου Τσεμπελής (Φαρμάκης), ετών 27. Οι ηλικίες είναι κατά προσέγγιση και υπολογίζονται με βάση την υπόθεση η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1920.

Η Αθανασία Αντωνίου, σήμερα ηλικίας 83 ετών,  κόρη του Αθανασίου Κρητικού, πιστεύει ότι αυτή είναι η μόνη φωτογραφία του πατέρα της.

Τη φωτογραφία παραχώρησε η Παρασκευή Καλογιάννη από το Τορόντο Καναδά, σύζυγος του Νικολάου Καλογιάννη, εγγόνου του Παντελή Τσεμπελή.

The photograph of the month for December 2012 is from the early 1920s, possibly as early as 1920, and depicts four servicemen from Karitsa in the Asia Minor 1919-22 campaign.

Standing from left are Spyros Panagioti Kritikos (Spyrakis), aged 20, and Thanasis Konstantinou Malavazos, aged 18. Sitting is Thanasis Panagioti Kritikos, aged 23, and his brother-in-law Pantelis Georgiou Tsempelis (Farmakis), aged 27. The ages are approximate and based on the assumption the photo was taken in 1920.

Athanasia Antoniou, now aged 83 years, daughter of Athanasios Kritikos, believes that this is the only photo of her father.

The photo is provided courtesy Paraskevi Kalogiannis from Toronto Canada, wife of Nicholas Kalogiannis, grandson of Pantelis Tsempelis.

Μήνυμα του Δημάρχου Ευρώτα για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Ο σημερινός εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας του παιδιού, είναι μια ακόμα αφορμή επιμερισμού της ιδιαίτερης ευθύνης που έχουμε όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι απέναντί του.

Μολονότι η υφιστάμενη διεθνής σύμβαση- χάρτα της Unesco περί δικαιωμάτων του παιδιού έχει επικυρωθεί από όλα σχεδόν τα κράτη, στην πράξη αυτά καταστρατηγούνται. Πρωτίστως, δε θα μπορούσαμε παρά να εστιάσουμε στην υπάρχουσα κατάσταση εξαθλίωσης των παιδιών του τρίτου κόσμου, που παρά τις συντονισμένες προσπάθειες διεθνών οργανώσεων, υποφέρουν από την έλλειψη νερού, σίτισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Στα παγιωμένα πλέον παρατηρούμενα φαινόμενα ψυχαναγκαστικής παιδικής εργασίας, παιδικής πορνείας και ψυχοσωματικής βίας που ασκείται στα παιδιά από τη γέννησή τους ακόμα.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση όμως, επέτεινε τα προβλήματα των παιδιών σ’ όλο τον κόσμο, καθιστώντας τα, ομολογουμένως, τα πιο αθώα θύματα αυτής της συγκυρίας. Γι’ αυτό το λόγο, η σημερινή ημέρα, που και τυπικά είναι αφιερωμένη στους μικρούς μας φίλους, ενέχει το στοιχείο της ιδιαιτερότητας, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά.

Ας γίνει αυτή η 11 Δεκεμβρίου μέρα έναρξης μιας προσπάθειας, περιορισμού του πόνου τους. Όλοι θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να καθρεπτίζεται μέσα τους η ψυχή μας. «Ο κόσμος δε μας προσφέρθηκε απ' τους γονείς μας, μας τον δάνεισαν τα παιδιά μας»

Ο Δήμαρχος Ευρώτα

Ιωάννης Γ. Γρυπιώτης

Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού

• Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.

• Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.

• Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.

• Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.

• Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.

• Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.

• Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.

• Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.

• Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.

• Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά. 

Καρίτσα χθες 8:30 το πρωί

Φώτο: Αθανάσιος Λέος

Ευρεία θέα της Καρίτσας από χαμηλά με τον Ελατιά να δεσπόζει στο βάθος, ευγενική προσφορά του Αθανασίου Λέου τον οποίο ευχαριστούμε θερμά. Φωτογραφίες από τους αναγνώστες είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες για δημοσίευση.

Ο Τάκης Χρόνης αποχαιρετάει την Αυστραλία

Αποχαιρετιστήριο κέρασμα στο καφέ-μπαρ «Minos»

Ύστερα από έξι θαυμάσιους μήνες, όμορφες διακοπές και υπέροχες παραστάσεις στην Αυστραλία, ο Τάκης Χρόνης, ο τραγουδιστής της Καρίτσας, αποχαιρέτησε την Αυστραλία στις 2 του Δεκέμβρη για να βρίσκεται με την οικογένειά του την περίοδο των εορτών. 

Ο Τάκης ήρθε στις 3 Ιουνίου με σκοπό να περάσει δύο μήνες στην Αυστραλία, να δει συγγενείς και χωριανούς και με το τραγούδι του να τους θυμίσει τα παλιά, κάτι που μάλιστα υποσχέθηκε σε στίχους, όταν πρωτοήρθε:

"Εσείς βάλτε μεράκι, και το τραγούδι εγώ. Για σας όλη τη νύχτα μπορώ να τραγουδώ.
Εγώ το χειροκρότημα το 'χω για πληρωμή μου. Για χάρη σας να τραγουδώ, χαρά μου και τιμή μου."

Η διαμονή τελικά επεκτάθηκε σε έξι μήνες και σε αυτό το διάστημα κατάφερε να δει σχεδόν όλους τους Αυστραλιώτες Καριτσιώτες οι οποίοι ξεπερνούν το σημερινό πληθυσμό στο ίδιο το χωριό. Είχε επίσης την ευκαιρία να πάει στο Σύδνεϋ, τη μεγαλύτερη και πιο ιστορική πόλη της Αυστραλίας, καθώς και στη Μελβούρνη η οποία θεωρείται η τρίτη μεγαλύτερη «ελληνική» πόλη στον κόσμο μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αφού εκτιμάται ότι ο ελληνικής καταγωγής πληθυσμός της υπερβαίνει τις 300 χιλιάδες. 

Η πιο αγαπημένη πόλη του, όμως, αποδείχθει η Αδελαΐδα, «η Αθήνα του Νότου», την οποία ο Τάκης τη θεωρεί «πολύ ανθρώπινη πόλη» κι εκεί έκανε τις περισσότερές του εμφανίσεις.

Μετά την πρώτη του συναυλία στο Παλλακωνικό Οικογενειακό Κέντρο στις 16 Ιουνίου, ο νεοφερμένος τραγουδιστής από την Ελλάδα γρήγορα έγινε γνωστός και περιζήτητος στη στενά συνδεδεμένη ελληνική παροικία της Αδελαΐδας. Ακολούθησαν εμφανίσεις στη Ρεμπέτικη Βραδιά στο Μακεδονικό Πολιτιστικό Κέντρο, και κατόπιν κι άλλες συναυλίες σε τοπικούς συλλόγους και αδελφότητες όπως στον Αργοναυπλιακό Σύλλογο «Το Παλαμήδι», το Λημνιακό και το Μεσσηνιακό, καθώς και πέντε παραστάσεις στη λέσχη του ελληνικού ποδοσφαιρικού συλλόγου Adelaide Olympic. Ακόμη και μικρότερες ελληνικές κοινότητες στην επαρχία τον κάλεσαν να τραγουδήσει. Λίγο πριν αναχωρήσει ο Τάκης κλήθηκε να τραγουδήσει στο ετήσιο «Ελληνικό Φεστιβάλ Γλέντι» το μεγαλύτερο πολυπολιτισμικό φεστιβάλ στη Νότια Αυστραλία.

Ο Τάκης αποχαιρέτησε την Αυστραλία με τις ωραιότερες εμπειρίες και αναμνήσεις, ιδιαίτερα συγκινημένος από την υποδοχή από τόσους και τόσους συγχωριανούς, ειδικότερα από το Χρήστο και τη Γεωργία Βλάχου που τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους και τον συνόδευαν παντού, καθώς και τον παλιό του συμμαθητή από τα χρόνια τους στο Γυμνάσιο στο Γεράκι, το Γιάννη Πήλιουρα, που ήταν συνεχώς μαζί του.

Με την επιστροφή στην Ελλάδα, πρώτος προορισμός του Τάκη είναι η Δράμα στην ανατολική Μακεδονία για να περάσει τις γιορτές με τις δυο του κόρες, την Αναστασία και την Αντωνία. Κατόπιν στις αρχές του νέου έτους σκοπεύει να κατέβει στην Καρίτσα και στο Γεράκι και να μοιραστεί τις εμπειρίες του από την Αυστραλία με χωριανούς και φίλους.