Παρουσιάζουμε 49 από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες από τη κοιλάδα και την ευρύτερη περιοχή του Σουρμπάνου.
Μια μοναδική φωτογραφική καταγραφή ήρθε πρόσφατα στο φως από τον Σωτήρη Σκεύη, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του Παναγιώτη επισκέφθηκαν την τοποθεσία του Σουρμπάνου, σε μια απόκρημνη πλαγιά του Πάρνωνα. Εκεί αναζήτησαν τα ίχνη μιας ξεχασμένης, αλλά έντιμα τολμηρής, προσπάθειας: μιας μικρής επιχείρησης εξόρυξης μαρμάρου που γεννήθηκε, πάλεψε και χάθηκε στη δεκαετία του ’60.
Ο Σωτήρης Σκεύης, γεννημένος στο γειτονικό Μαρί και μεγαλωμένος στην Αθήνα, είναι γιος του αείμνηστου Χρήστου Σκεύη από το Μαρί και της αείμνηστης Στρατηγούλας Κατσάμπη (1931–2023) από την Καρίτσα. Είναι εγγονός του Σωτήρη Κατσάμπη (1886–1967). Μηχανολόγος μηχανικός στο επάγγελμα, είναι ταυτόχρονα ο σημερινός πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Απανταχού Μαριωτών καθώς και παθιασμένος ορειβάτης και εξαιρετικά ταλαντούχος φωτογράφος, με ιδιαίτερη αγάπη για τα φυσικά τοπία. Έχει φωτογραφίσει εκτενώς το μητρικό του χωριό, την Καρίτσα, και το έργο του κοσμεί συχνά τόσο τα Καριτσιώτικα Νέα όσο και τη σελίδα μας στο Φέισμπουκ.
Από την πρόσφατη εξόρμηση στου Σουρμπάνου, ο Σωτήρης κατέγραψε 49 φωτογραφικά στιγμιότυπα που δεν απεικονίζουν απλώς το τοπίο, αλλά και την ανθρώπινη μνήμη, μια σιωπηλή μαρτυρία κόπου, φιλοδοξίας και εγκατάλειψης.
«Πήγαμε με τον Παναγιώτη πριν δύο μέρες, να βρούμε το μέρος όπου ο πατέρας μου, μαζί με άλλους τέσσερις, προσπάθησαν να στήσουν μια μικρή εταιρία εξόρυξης μαρμάρου», εξηγεί ο ίδιος. «Ήθελα να δω με τα μάτια μου αυτό που μεγάλωσα ακούγοντας».
Η επιχείρηση ξεκίνησε με ενθουσιασμό και πείσμα, αλλά οι συνθήκες ήταν σκληρές. «Δεν είχαν τα μέσα, ούτε τα χρήματα. Με μουλάρια εκείνη την εποχή, πώς να βγάλεις μάρμαρα;», αναρωτιέται με πικρή ειλικρίνεια.
Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν το αγριεμένο τοπίο, τα ξεχασμένα περάσματα, ίχνη από πελεκημένες πέτρες, και τις σκιές ανθρώπινης προσπάθειας. Αν και οικονομικά απέτυχε, αυτή η απόπειρα παραμένει ζωντανή στις αφηγήσεις των απογόνων.
Ο Σουρμπάνος, που σήμερα στέκει σιωπηλός και σχεδόν ξεχασμένος, κάποτε αντηχούσε από φωνές, ιδρώτα και ελπίδες. Ο φακός του Σωτήρη δεν καταγράφει απλώς· ανασύρει από τη λήθη, φωτίζοντας ένα κεφάλαιο της τοπικής ιστορίας που αξίζει να θυμόμαστε.
Η καταγραφή αυτή αποτελεί πολύτιμο τεκμήριο για το παρελθόν της περιοχής και υπενθυμίζει πως ακόμα και οι «αποτυχημένες» προσπάθειες κουβαλούν αξιοπρέπεια, όραμα και αγάπη για τον τόπο.
Οι φωτογραφίες του Σωτήρη Σκεύη έχουν πλέον δημοσιευθεί στα Καριτσιώτικα Νέα καθως και στο Φέσμπουκ υπενθυμίζοντάς μας πως ακόμη και μέσα στα βράχια του χωριού μας, υπάρχουν ιστορίες που περιμένουν να ειπωθούν.
.jpg)
