Ρότζερ Ρίγκνεϊ (1940–2025)

Με βαθιά συγκίνηση και θλίψη αποχαιρετώ τον παιδικό μου ήρωα, τον αλησμόνητο Ρότζερ Ρίγκνεϊ, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Από το 1959 έως το 1971 φόρεσε με περηφάνια τη φανέλα της αγαπημένης μου Στερτ, δίνοντας 211 αγώνες και χαρίζοντας στην ομάδα πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα, χρόνια δόξας, πάθους και αυστραλιανού φούτι στην πιο αγνή του μορφή.

Για μένα, ένα νεαρό ελληνόπουλο που είχε φτάσει πρόσφατα από την Καρίτσα και προσπαθούσε να βρει τα βήματά του στα στενά του Γκούντγουντ, ο Ρίγκνεϊ δεν ήταν απλώς ποδοσφαιριστής. Ήταν φάρος. Οδηγός ζωής. Ένας άνθρωπος που έδειχνε, χωρίς λόγια, πως η αληθινή δύναμη συνδυάζεται πάντα με την ταπεινότητα και το ήθος.

Θυμάμαι ακόμη εκείνα τα απογεύματα, Τρίτες και Πέμπτες μετά το σχολείο, όταν έπαιρνα το ποδήλατό μου και κατηφόριζα για το γήπεδο της Στερτ. Κει έβλεπα τους παίκτες να προπονούνται, και τον Ρίγκνεϊ, πάντα ήρεμο, αποφασιστικό, να κινείται με την κομψότητα και τη σιγουριά που είχαν μόνο οι μεγάλοι. Κι ύστερα, τα Σάββατα, από τις 2:20 το μεσημέρι, ήμουν εκεί, πίσω από τα δοκάρια, με μάτια γεμάτα θαυμασμό, να τον βλέπω να υφαίνει μαγικά το παιχνίδι, να παλεύει με ψυχή, να εμπνέει χωρίς να το επιδιώκει.

Ο Ρότζερ, με τις ιθαγενείς αυστραλιανές του ρίζες, κουβαλούσε μέσα του το πνεύμα της αρχέγονης γης. Είχε χάρη, είχε δύναμη, είχε εκείνη τη σπάνια ευγένεια ψυχής που κάνει έναν αθλητή να ξεπερνά τα όρια του γηπέδου και να γίνεται σύμβολο. Από παιδί τον θαύμαζα όχι μόνο για το ταλέντο του, αλλά για τη σιωπηλή σοφία που απέπνεε, τη σοφία των Πρώτων Αυστραλών, που ξέρουν να ακούν τη γη, τον άνεμο και τον ρυθμό της ζωής.

Σήμερα, καθώς η φωνή των φιλάθλων σβήνει σιγά σιγά και η μπάλα μένει ακίνητη στο χορτάρι, νιώθω πως φεύγει μαζί του κι ένα κομμάτι από την παιδική μου ψυχή. Μα η μορφή του, το χαμόγελό του και η μνήμη του παιχνιδιού του θα με συντροφεύουν πάντα, σαν εκείνα τα απογεύματα που το φως του ήλιου έλουζε το γήπεδο και ο Ρότζερ Ρίγκνεϊ έτρεχε ελεύθερος, όπως μόνο οι μεγάλοι ξέρουν να τρέχουν.

Με σεβασμό και αγάπη, εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια προς την οικογένειά του, καθώς αποχαιρετά έναν αληθινό πρωταθλητή και έναν άνθρωπο που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιστορία του αυστραλιανού φούτι και στις καρδιές όλων μας.

Agia Kyriaki Among the Olives

A humble chapel brimming with light and memory

Near the road that winds towards Karitsa, just before the Tountaiika Kalyvia, nestles the small chapel of Agia Kyriaki.

Hidden among olive trees and low-growing kermes oaks, its red-tiled roof peeks out discreetly, a gentle breath of colour in the greenery. It feels as though the chapel itself has sprung from the very earth that bore it.

A narrow path runs beside it, leading to the old Platy Pigadi, a place of cool respite for the weary traveller. There, water flows slowly and purely, whispering the stories of the land.

A little higher, in the quiet of the countryside, the bell of the Saint can be heard. Its sound is sweet, almost ancient, bridging earth and sky.

Agia Kyriaki is celebrated each year on 7 July. From early morning, villagers arrive on foot or by car. The place fills with voices, blessings, and the scents of incense and thyme.

The service takes place under the song of cicadas and the shaded embrace of the olive trees, a scene seemingly untouched by the passing of time.

As the sun leans westward, villagers gather in Karitsa’s village square, where the celebration continues. Tables are laid, violins tuned, and the air fills with laughter and song.

Wine, music, and dance carry on until the moon rises above the mountains, the same moon that lights the chapel down at Antonaiiki Plevra.

And then, in the stillness of the night, the little church remains, quietly shining in the moonlight; guardian of the land and its people, simple, humble, yet full of soul.

Μια όμορφη συνάντηση μεταξύ συγγραφέα και απογόνου των «Αετών της Καρίτσας»

Ένα βιβλίο, δύο πατριώτες κι ένας κοινός δεσμός: η αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους της Καρίτσας.

Σήμερα στη Σπάρτη σημειώθηκε μια απρόσμενη, αλλά ιδιαίτερα ευχάριστη συνάντηση. Ο Μιχάλης Μαλαβάζος, Διευθυντής στο Υπουργείο Ενέργειας και Μεταλλείων της Νότιας Αυστραλίας και πρόεδρος της Κοινότητας Καριτσιωτών εκεί, γέννημα-θρέμμα περήφανος Ελληνοαυστραλός, που επισκέπτεται τα πάτρια εδάφη για διακοπές, είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον βραβευμένο Λάκωνα ποιητή και λογοτέχνη Βασίλη Βλαχάκο.

Ο κ. Βλαχάκος δεν είναι Καριτσιώτης στην καταγωγή, ωστόσο έχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία του χωριού, καθώς υπηρέτησε ως δάσκαλος στο μονοθέσιο σχολείο της Καρίτσας στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Από εκείνες τις μέρες, όπως είπε ο ίδιος, κράτησε «γλυκές μνήμες από ένα χωριό που ήξερε να αγαπά και να τιμά τον δάσκαλο».

Δεν είναι τυχαίο ότι χρόνια αργότερα έγραψε το πεζογράφημα «Οι Αετοί της Καρίτσας», ένα βιβλίο που αναπλάθει τη ζωή και την εποχή του Μπάρμπα-Μιχάλη Μαλαβάζου, του γνωστού «Ρουμάνου», και το πνεύμα της Καρίτσας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Ο Μπάρμπα-Μιχάλης, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι, ήταν παππούς του σημερινού προέδρου Μιχάλη και μια από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του χωριού: λεβέντης, μερακλής και πάντα με μια ιστορία να πει.

Η κουβέντα στη Σπάρτη κύλησε με συγκίνηση και χαμόγελα. Ο κ. Βλαχάκος προσέφερε στον Μιχάλη δύο αντίτυπα του τελευταίου του βιβλίου «Με τα Φώτα της Μνήμης στην Ομίχλη του Χρόνου», ένα για τον ίδιο και ένα για τον γράφοντα, Δημήτρη Κατσάμπη, μια τιμητική χειρονομία που εκτιμώ ιδιαίτερα και ένα έργο που αναμένω με ενδιαφέρον να διαβάσω.

Ήταν μια όμορφη στιγμή που έφερε κοντά τον παλιό δάσκαλο και τον εγγονό του θρυλικού «Ρουμάνου» και που μας θυμίζει πως, όπου κι αν βρισκόμαστε, η Καρίτσα πάντα ξέρει να ενώνει.

Φωτ: Ο Βασίλης Βλαχάκος και ο Μιχάλης Μαλαβάζος, στη “Λέσχη Σπάρτης”, με το βιβλίο «Με τα Φώτα της Μνήμης στην Ομίχλη του Χρόνου» στα χέρια. Μια φωτογραφία που αποπνέει ζεστασιά, μνήμη και τη διακριτική γοητεία της λακωνικής φιλοξενίας.

Ο Γρηγόρης Κόντος με ρίζες από το Γεράκι ανάμεσα στους 30 νέους που αλλάζουν την Ελλάδα

«Η αναγνώριση αυτή δεν ανήκει μόνο σε μένα, αλλά σε ολόκληρο τον χώρο της ελληνικής γενεαλογίας, που επιτέλους αναγνωρίζεται ως καινοτόμος και ουσιαστικά επιδραστικός.» — Γρηγόρης Κόντος

Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια και συγκίνηση υποδεχόμαστε την είδηση πως στη φετινή λίστα “30 Under 30 – Η Ελληνική Λίστα” του διεθνούς περιοδικού Forbes για το 2025, που ανακοινώθηκε χθες το πρωί, περιλαμβάνεται και ένα δικό μας παιδί: ο Γρηγόρης Κόντος, ο νεαρός ιστορικός με ρίζες από το Γεράκι. Ως ιδρυτής της Greek Ancestry, της πρώτης ελληνικής πλατφόρμας γενεαλογικής έρευνας, ο Γρηγόρης έχει φέρει πραγματική επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες σε κάθε γωνιά του κόσμου αναζητούν και ξανασυναντούν τις ρίζες τους.

Από το Γεράκι στη διεθνή αναγνώριση

Ο Γρηγόρης Κόντος, μόλις 29 ετών, σπούδασε Ιστορία με εξειδίκευση στη μετανάστευση και στην ελληνική διασπορά. Από τα μαθητικά του χρόνια φανέρωσε το πάθος του για τη γενεαλογία, ξεκινώντας την έρευνα του δικού του οικογενειακού δέντρου σε ηλικία μόλις 15 ετών, σε στενή συνεργασία με την τοπική ομάδα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα. Δεν είναι τυχαίο, ο Γρηγόρης είναι δισέγγονος του παπά-Κανέλλη, από το Γεράκι, πρώην Πρωτοπρεσβύτερου του χωριού, και η αγάπη του για τις ρίζες του φαίνεται να είναι, κυριολεκτικά, κληρονομική.

Αργότερα, στα 24 του, ίδρυσε τη Greek Ancestry, η οποία σήμερα συνεργάζεται με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το ΕΚΠΑ, Μητροπόλεις και τοπικές κοινότητες για να ψηφιοποιήσει πολύτιμα τεκμήρια αιώνων – από ληξιαρχικές πράξεις και εκκλησιαστικά μητρώα, έως οικογενειακά αρχεία από όλη την Ελλάδα. Μέσα σε πέντε μόλις χρόνια, η πλατφόρμα έχει συγκεντρώσει πάνω από 8 εκατομμύρια ονόματα προγόνων, καθιστώντας τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων ελληνικής γενεαλογίας παγκοσμίως. Δεν είναι λίγες οι φορές που η ομάδα του έχει βρεθεί πίσω από τη γενεαλογική έρευνα γνωστών προσωπικοτήτων, όπως της Τζένιφερ Άνιστον και του Τζορτζ Στεφανόπουλος, αποκαλύπτοντας ελληνικές ρίζες και ιστορίες που είχαν ξεχαστεί στο χρόνο.

«Μια τιμή για όλο το πεδίο της ελληνικής γενεαλογίας»

Σε δήλωσή του, ο Κόντος ανέφερε: «Ήταν μεγάλη μου τιμή να συμπεριληφθώ στη φετινή λίστα Forbes 30 Under 30 Greece. Αυτή η αναγνώριση δεν αφορά μόνο εμένα, αλλά ολόκληρο τον χώρο της ελληνικής γενεαλογίας, ο οποίος πλέον αναγνωρίζεται ως καινοτόμος και ουσιαστικά επιδραστικός. Στη Greek Ancestry θα συνεχίσουμε με την ίδια αφοσίωση την αποστολή μας για υψηλού επιπέδου έρευνα και πρόσβαση στα γενεαλογικά δεδομένα της χώρας μας.»

Η σημασία της λίστας “Forbes 30 Under 30 Greece”

Η ελληνική έκδοση της παγκόσμιας λίστας Forbes 30 Under 30 στοχεύει να αναδείξει τα πιο φωτεινά παραδείγματα νέων Ελλήνων κάτω των 30 ετών που διαμορφώνουν το μέλλον της χώρας. Οι επιλεγμένοι προέρχονται από τομείς όπως η τεχνολογία, η επιχειρηματικότητα, οι επιστήμες, ο πολιτισμός και η κοινωνική προσφορά. Η λίστα δεν απονέμει απλώς τιμή, αλλά δημιουργεί δίκτυα συνεργασίας, δίνει ευκαιρίες και εμπνέει τη νέα γενιά να καινοτομήσει και να πιστέψει στις δυνατότητές της.

 Ένα μήνυμα ελπίδας και υπερηφάνειας

Η διάκριση του Γρηγόρη Κόντου αποτελεί πηγή υπερηφάνειας όχι μόνο για το Γεράκι και την περιοχή μας, αλλά και για όλους τους Έλληνες της διασποράς που αναζητούν τις ρίζες τους. Με το έργο του, ο νεαρός ιστορικός χτίζει μια γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, αξιοποιώντας την τεχνολογία για να διαφυλάξει και να αναδείξει την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Τα συγχαρητήριά μας

Εκ μέρους των Καριτσιώτικων Νέων και της ομάδας Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα, εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια στον Γρηγόρη Κόντο για τη σπουδαία αυτή διεθνή διάκριση. Η επιτυχία του μάς γεμίζει χαρά και αισιοδοξία, είναι μια απόδειξη πως οι ρίζες μας, όταν καλλιεργούνται με αγάπη, γνώση και επιμονή, μπορούν να ανθίσουν και να φωτίσουν μακριά, μέχρι τις πιο ψηλές κορυφές της παγκόσμιας αναγνώρισης.

Η ζωγραφική του Κώστα Γιαννακούρα: «Ρομαντική Πανσέληνος»

«Από την αίθουσα του σχολείου ως τον καμβά, το ίδιο πάθος: να δίνει φως, να εμπνέει, να αφήνει πίσω του ομορφιά.»

Ο Κώστας Γιαννακούρας δίδαξε στο χωριό μας για τέσσερα αξέχαστα χρόνια, τη δεκαετία του 1970, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στη μνήμη όλων μας. Ήταν ένας δάσκαλος που εκτίμησε ειλικρινά το χωριό, αγάπησε τα παιδιά σαν δικά του και αφιερώθηκε με πάθος στο μέλλον τους.

Με τη ζεστασιά και το όραμά του, καλλιέργησε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία των μαθητών, ενθαρρύνοντας τις ιδέες και τα ταλέντα τους. Δημιούργησε ένα σχολικό περιβάλλον γεμάτο έμπνευση και χαρά, όπου η αυτοπεποίθηση και η έκφραση άνθιζαν φυσικά και αυθόρμητα.

Η παρουσία του στο χωριό υπήρξε πολύτιμη, ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς ένας δάσκαλος μπορεί να αγγίξει ζωές και να αφήσει πίσω του ουσιαστικό έργο.

Σήμερα, ο Κώστας απολαμβάνει τη συνταξιοδότησή του, και τα Καριτσιώτικα Νέα έχουν τη χαρά και την τιμή να παρουσιάζουν δείγματα από τη δημιουργική του πορεία, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη ζωγραφική του.

Στο σημερινό μας αφιέρωμα, φιλοξενούμε ένα έργο του από το 2023 με τίτλο «Ρομαντική Πανσέληνος», φεγγαρόφωτο πίσω από γυμνά κλαδιά, όπου τα χρώματα του ουρανού, μωβ και χρυσοπορτοκαλιά, μπλέκονται γλυκά, γεμίζοντας την ψυχή με γαλήνη και νοσταλγία.

Για να είμαστε δίκαιοι, η φωτογραφία δεν αποδίδει πλήρως τη μαγεία των χρωμάτων του πρωτότυπου έργου, κι όμως, η ομορφιά του παραμένει ατόφια.

Απολαύστε το!

Ακολουθεί και η επιλογή μας από μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά και αξιόλογα έργα του Κώστα, που δημιουργήθηκαν με αγάπη και έμπνευση, από τότε μέχρι σήμερα.