ΝΕΚΡΟΛΟΓΊΑ
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα San Francisco Chronicle στις 4 Ιουνίου 2016)
Ο Λάμπρος Αντωνίου απεβίωσε στις 31 Μαΐου 2016 στο Σακραμέντο στην Καλιφόρνια σε ηλικία 85 ετών. Ο Λάμπρος γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1930 στην Καρίτσα, Λακωνίας, γιος της Παναγιώτας και του Χρήστου Αντωνίου, οι οποίοι τον προαπεβίωσαν.
Τον Λάμπρο διαδέχονται η αγαπημένη του γυναίκα επί 45 χρόνια, Αικατερίνη, και τα αγαπητά τους παιδιά Γιώτα, Μαρία, και Χρήστος. Ήταν λατρευτός παππούς της Ελένης και της Κάτιας Αντωνίου και του Δημήτρη Μακρή. Τον διαδέχονται επίσης τα αδέλφια Αποστόλης, Αναστάσης και Ελένη, η νύφη Μαγδαληνή Αντωνίου, η κουνιάδα Αγλαΐα Καπετάνου, καθώς και τα κουνιάδια Ηλίας και Νίκος Μπίθα. Τον προαπεβίωσαν τα πολυαγαπημένα του αδέρφια Γεωργίος, Αγγελική, και Θεόδωρος, τα πεθερικά του Γεώργιος και Μαρία Μπίθα, τα μπατσανάκια Διαμαντής Ζαφείρης και Νίκος Μανόκας.
Αφήνει πολλές λατρεύτες ανιψιές, ανίψια και ξαδέλφια στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, και την Ελλάδα.
Τα παιδικά χρόνια του Λάμπρου επηρεάστηκαν έντονα από τον ξαφνικό και πρόωρο θάνατο του πατέρα του, καθώς και από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τον επακόλουθο Εμφύλιο. Για να στηρίξει τη μητέρα και τα αδέλφια του, ο Λάμπρος άφησε το σχολείο να γίνει τσοπάνος, φύλαγε τα γίδια της οικογένειας και καλλιεργούσε τα χωράφια τους.
Αφού απολύθηκε από το Στρατό, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1961, να είναι με τα αδέλφια του, τον Αποστόλη και τον Αναστάση, στο Σαν Φρανσίσκο. Τα τρία αδέλφια μοιράζονταν βαθιά ακλόνητη αγάπη αναμεταξύ τους. Στο Σαν Φρανσίσκο, ο Λάμπρος παρακολούθησε μαθήματα στην σχολή για ενήλικους για να μάθει αγγλικά, αγκάλιασε την Αμερική ως νέα του πατρίδα, και έγινε πολιτογραφημένος πολίτης. Εργάστηκε ως σερβιτόρος στα φημισμένα εστιατόρια Veneto and Castagnola's στο Σαν Φρανσίσκο μέχρι τη συνταξιοδότησή του.
Ο Λάμπρος ήταν μέλος του Συλλόγου Δασολόγων της Αμερικής, του Σωματείου Σερβιτόρων, καθώς και αντιπρόεδρος των Ενωμένων Αρκάδων του Σαν Φρανσίσκυ και συμμετείχε ως εύζωνας στην Παρέλαση της 25ης Μαρτίου, ήταν μέλος της Ελληνορθόδοξης εκκλησίας Αγίας Τριάδας, όπου ο μητρικός παππούς του, ο Χρήστος Γ Ζουμπούκος, ήταν ιδρυτικό μέλος και όπου ο Λάμπρος μεγάλωσε την οικογένειά πιστός στη θρησκευτική και πολιτιστική του κληρονομιά. Το 2011 η κοινότητα της Αγίας Τριάδας απένειμε προς τον Λάμπρο επαινετικό βραβείο αναγνωρίζοντας έτσι τις μακρόχρονες υπηρεσίες του στο Ενοριακό Συμβούλιο.
Ο Λάμπρος ήταν γνωστός για την δραστηριότητα και την καλή του θέληση. Αγαπούσε τους συνανθρώπους του, να διασκεδάζει, και το χορό. Του άρεσε ιδιαίτερα να διαβάζει τα φλιτζάνια.
Ήταν ένας άπληστος κηπουρός που αγαπούσε ιδιαίτερα την καλλιέργεια των ορχιδέων. Ο Λάμπρος ήταν ανιδιοτελής και φρόντιζε όχι μόνο για την δική του οικογένεια, αλλά και τους γείτονες και τους φίλους του, βοηθώντας τους με τις καθημερινές ανάγκες της ζωής, όπως αυτές προκύπτουν. Όταν βγήκε στην σύνταξη, απολάμβανε τη συντροφιά της αγαπημένης οικογένειας των αιλουροειδών του, τα γατάκια «Χάρλι» και «Μπαντ». Η οικογένειά του είναι ευγνώμων για την αγάπη και τη φροντίδα από τον ιατρό του, κα Καρολάιν Τσεν στην κληνική Kaiser Permanente στο Σαν Φρανσίσκο και την φροντιστή του, κα Νένα Καμασούρα.
Η Οικογένεια και οι φίλοι καλούνται να παραστούν στο Τρισάγιο την Κυριακή 5 Ιουνίου, στην Αγία Τριάδα στο Σαν Φρανσίσκο και τη νεκρώσιμη ακολουθία τη Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2016 το πρωί, επίσης, στην Αγία Τριάδα. Ο ενταφιασμός αμέσως μετά την νεκρώσιμη ακολουθία στο Ελληνορθόδοξο Μεμόριαλ Παρκ.
Αντί των λουλουδιών, οι δωρεές μπορούν να γίνουν προς μνήμη του Λάμπρου στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία Αγία Τριάδα, το Σύλλογο Αλτσχάιμερ ή κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα της επιλογής σας.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα San Francisco Chronicle στις 4 Ιουνίου 2016)
Ο Λάμπρος Αντωνίου απεβίωσε στις 31 Μαΐου 2016 στο Σακραμέντο στην Καλιφόρνια σε ηλικία 85 ετών. Ο Λάμπρος γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1930 στην Καρίτσα, Λακωνίας, γιος της Παναγιώτας και του Χρήστου Αντωνίου, οι οποίοι τον προαπεβίωσαν.
Τον Λάμπρο διαδέχονται η αγαπημένη του γυναίκα επί 45 χρόνια, Αικατερίνη, και τα αγαπητά τους παιδιά Γιώτα, Μαρία, και Χρήστος. Ήταν λατρευτός παππούς της Ελένης και της Κάτιας Αντωνίου και του Δημήτρη Μακρή. Τον διαδέχονται επίσης τα αδέλφια Αποστόλης, Αναστάσης και Ελένη, η νύφη Μαγδαληνή Αντωνίου, η κουνιάδα Αγλαΐα Καπετάνου, καθώς και τα κουνιάδια Ηλίας και Νίκος Μπίθα. Τον προαπεβίωσαν τα πολυαγαπημένα του αδέρφια Γεωργίος, Αγγελική, και Θεόδωρος, τα πεθερικά του Γεώργιος και Μαρία Μπίθα, τα μπατσανάκια Διαμαντής Ζαφείρης και Νίκος Μανόκας.
Αφήνει πολλές λατρεύτες ανιψιές, ανίψια και ξαδέλφια στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, και την Ελλάδα.
Τα παιδικά χρόνια του Λάμπρου επηρεάστηκαν έντονα από τον ξαφνικό και πρόωρο θάνατο του πατέρα του, καθώς και από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τον επακόλουθο Εμφύλιο. Για να στηρίξει τη μητέρα και τα αδέλφια του, ο Λάμπρος άφησε το σχολείο να γίνει τσοπάνος, φύλαγε τα γίδια της οικογένειας και καλλιεργούσε τα χωράφια τους.
Αφού απολύθηκε από το Στρατό, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1961, να είναι με τα αδέλφια του, τον Αποστόλη και τον Αναστάση, στο Σαν Φρανσίσκο. Τα τρία αδέλφια μοιράζονταν βαθιά ακλόνητη αγάπη αναμεταξύ τους. Στο Σαν Φρανσίσκο, ο Λάμπρος παρακολούθησε μαθήματα στην σχολή για ενήλικους για να μάθει αγγλικά, αγκάλιασε την Αμερική ως νέα του πατρίδα, και έγινε πολιτογραφημένος πολίτης. Εργάστηκε ως σερβιτόρος στα φημισμένα εστιατόρια Veneto and Castagnola's στο Σαν Φρανσίσκο μέχρι τη συνταξιοδότησή του.
Ο Λάμπρος ήταν μέλος του Συλλόγου Δασολόγων της Αμερικής, του Σωματείου Σερβιτόρων, καθώς και αντιπρόεδρος των Ενωμένων Αρκάδων του Σαν Φρανσίσκυ και συμμετείχε ως εύζωνας στην Παρέλαση της 25ης Μαρτίου, ήταν μέλος της Ελληνορθόδοξης εκκλησίας Αγίας Τριάδας, όπου ο μητρικός παππούς του, ο Χρήστος Γ Ζουμπούκος, ήταν ιδρυτικό μέλος και όπου ο Λάμπρος μεγάλωσε την οικογένειά πιστός στη θρησκευτική και πολιτιστική του κληρονομιά. Το 2011 η κοινότητα της Αγίας Τριάδας απένειμε προς τον Λάμπρο επαινετικό βραβείο αναγνωρίζοντας έτσι τις μακρόχρονες υπηρεσίες του στο Ενοριακό Συμβούλιο.
Ο Λάμπρος ήταν γνωστός για την δραστηριότητα και την καλή του θέληση. Αγαπούσε τους συνανθρώπους του, να διασκεδάζει, και το χορό. Του άρεσε ιδιαίτερα να διαβάζει τα φλιτζάνια.
Ήταν ένας άπληστος κηπουρός που αγαπούσε ιδιαίτερα την καλλιέργεια των ορχιδέων. Ο Λάμπρος ήταν ανιδιοτελής και φρόντιζε όχι μόνο για την δική του οικογένεια, αλλά και τους γείτονες και τους φίλους του, βοηθώντας τους με τις καθημερινές ανάγκες της ζωής, όπως αυτές προκύπτουν. Όταν βγήκε στην σύνταξη, απολάμβανε τη συντροφιά της αγαπημένης οικογένειας των αιλουροειδών του, τα γατάκια «Χάρλι» και «Μπαντ». Η οικογένειά του είναι ευγνώμων για την αγάπη και τη φροντίδα από τον ιατρό του, κα Καρολάιν Τσεν στην κληνική Kaiser Permanente στο Σαν Φρανσίσκο και την φροντιστή του, κα Νένα Καμασούρα.
Η Οικογένεια και οι φίλοι καλούνται να παραστούν στο Τρισάγιο την Κυριακή 5 Ιουνίου, στην Αγία Τριάδα στο Σαν Φρανσίσκο και τη νεκρώσιμη ακολουθία τη Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2016 το πρωί, επίσης, στην Αγία Τριάδα. Ο ενταφιασμός αμέσως μετά την νεκρώσιμη ακολουθία στο Ελληνορθόδοξο Μεμόριαλ Παρκ.
Αντί των λουλουδιών, οι δωρεές μπορούν να γίνουν προς μνήμη του Λάμπρου στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία Αγία Τριάδα, το Σύλλογο Αλτσχάιμερ ή κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα της επιλογής σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου